เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 854
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 854
เมื่อเทียบกับหนิงชิงเฉิง
หนิงหวูเชวต่างกันเหลือเกิน!
ไม่มีความฉลาดหลักแหลม!
ไม่มีเรี่ยวแรง!
ไม่มีไหวพริบ!
ถ้าหนิงชิงเฉิงอยู่ที่นี่
ชิงเฉิงกรุ๊ปไม่มีทางตกต่ำเช่นนี้
ตอนนี้ตระกูลหนิงไม่เพียงแต่ไม่มีเงิน
แม้แต่ชิงเฉิงกรุ๊ปก็รักษาไว้ไม่ได้เช่นกัน
พ่ายแพ้อย่างยับเยิน!
บูม!
ขณะนั้นเอง
ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก
หนิงหวูเชวตกใจและตะโกนทันทีว่า: “ไอ้สารเลวตัวไหนที่กล้าเตะประตู ห้องกู ไสหัวออกไป!”
“ย นี่คือห้องทำงานประธาชิงเฉิงกรุ๊ปเหรอ ดูดีมาก!”
“ทำไมมีหมาบ้ามาเห่าอยู่แถวนี้ ขวางหูขวางตาจริงๆ!”
หยางเฟิงเดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มคนจำนวนมาก
ในนั้นมีฟ่านเจี้ยนและแผนกกฎหมายของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
หลังจากที่หยางเฟิงเดินเข้าไปในสำนักงานเขาทำราวกับเป็นบ้านตัวเองโดยมองไปทางซ้ายมองขวา
และเที่ยววิพากษ์วิจารณ์ไปทั่ว
หยางเฟิงพูดกับฟ่านเจี้ยนที่อยู่ข้างๆเขา: “ฟ่านเจี้ยน! คุณช่วยปรับปรุงห้องทำงานนี้ใหม่ทำให้มันหรูหราที่สุด
บรรยากาศดีมาก ภรรยาฉันทำงานที่นี่คงสบายขึ้นหน่อย! ”
ฟ่านเจี้ยนที่อยู่ข้างๆพยักหน้าด้วยความเคารพ: “ครับคุณหยาง ไม่ต้องกังวล ผมจะทำตามที่คุณสั่ง”
ในที่สุดหนิงหวูเชวก็ทนไม่ไหวและพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า: “พวกแกเป็นใครกัน มาชี้โน้นชี้นี่ในห้องทำงานของฉัน!”
หยางเฟิงหันมามองหนิงหวูเชวด้วยรอยยิ้มและพูดว่า: “ผมจะแนะนำตัวเอง ผมชื่อหยางเฟิงจากเฟิงเมิ่งกรุ๊ป… ”
ก่อนที่หยางเฟิงจะพูดจบ
หนิงหวูเชวพูดอย่างคลุ้มคลั่ง: “พวกแกคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปมาทำอะไรที่นี่ นี่มันชิงเฉิงกรุ๊ป ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกแก!”
“รปภ.! รปภ.! รีบพาไอ้พวกนี้ออกไป!”
แต่ไม่ว่าหนิงหวูเชวจะตะโกนดังแค่ไหน รปภ.ก็ไม่เข้ามา
สิ่งนี้ทำให้เขามีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจ
หยางเฟิงหัวเราะอย่างสนุกสนาน: “ขอโทษด้วย รปภ.พวกนั้นไม่เข้ามาแล้ว เพราะว่าตอนนี้พวกเขาเป็นพนักงานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจะไม่ฟังคำสั่งของคุณ”
“แกกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร?”
“พวกเขาจะเป็นพนักงานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้อย่างไร แม่งแกพูดให้มันชัดเจน!”
หนิงหวูเชวตะโกนอย่างบ้าคลั่ง!
“ฮ่าๆ!”
หยางเฟิงเยาะเย้ย: “คุณไม่รู้หรือว่าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้ซื้อหุ้นของชิงเฉิงกรุ๊ปไปหกสิบเปอร์เซ็นต์ซึ่งหมายความว่าต่อจากนี้ เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของฉันจะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของชิงเฉิงกรุ๊ป!
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปสำนักงานนี้และแม้แต่ชิงเฉิงกรุ๊ปทั้งหมดก็เป็นของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป!”
“ออกไป! ไสหัวออกไปจากที่นี่!”
หนิงหวูเชวตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “ชิงเฉิงกรุ๊ปเป็นของตระกูล หนิง! จะเป็นตลอดไป! ฉันเป็นนายใหญ่ของตระกูลหนิง ประธานชิงเฉิงกรุ๊ป! ไอ้พวกสารเลวไสหัวออกไปจากที่นี่ให้หมด!”
“บอกให้ผมออกไป? ผมเกรงว่าคุณจะไม่มีสิทธิ์นั้น!”
หยางเฟิงยิ้มเยาะเย้ยและหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกจากแขนของเขาแล้วพูดว่า: “นี่คือจดหมายยืนยันหุ้นส่วน ตอนนี้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของชิงเฉิงกรุ๊ป ดังนั้นคุณซึ่งบอกว่าเป็นประธานของชิงเฉิงกรุ๊ปถูกผมปลดออกแล้ว!”
“และนับจากนี้เป็นต้นไปจะเข้ารวมกิจการกับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทางเหนือ จากนี้จะไม่มีชิงเฉิงกรุ๊ปอีกต่อไป!”
“และประธานชิงเฉิงกรุ๊ปที่คุณว่า？ขออภัยด้วยแม้แต่ชิงเฉิงกรุ๊ปก็ไม่มีแล้วและประธานอย่างคุณก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณถูกปลด ผมให้เวลาคุณหนึ่งชั่วโมงขนของของตระกูลหนิงออกไปจากเฟิงเมิ่งกรุ๊ป!”