เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 866
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 866
“และผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนของตระกูลหยางแต่แรก เขาจะเป็นคุณชายอะไร?”
“ตอนนี้เขามีความสามารถมาก เขาเป็นราชาตงไห่แล้ว คงเหยียดหยามตระกูลหยางเล็กๆของเรา!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้หยางติ่งเทียนเต็มไปด้วยความโกรธ
ครั้งก่อนเขาไปตงไห่ด้วยความหวังดีเพื่อไปหาหลานสาว
ไม่คิดว่าจะถูกหยางเฟิงดูถูกถากถาง
ยังกล้าบอกด้วยว่าหากเขากล้าก้าวเข้ามาตงไห่อีกจะฆ่าเขา!
จะดีจะเลวฉันก็เป็นพ่อของมัน
มันพูดกับฉันแบบนั้น
มันเห็นฉันอยู่ในสายตาที่ไหน?
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ฟู๋โป๋ก็ไม่กล้าพูดอะไร
อย่างไรเสียพ่อลูกสองคนนี้ก็บาดหมางกันเป็นเรื่องปกติ
ครั้งที่แล้วฟู๋โป๋เตือนหยางติ่งเทียนไม่ให้ไปที่นั่น
แต่หยางติ่งเทียนก็ไม่ฟังและยืนกรานที่จะไป
เกือบจะทำให้เกิดความขัดแย้งนองเลือดระหว่างพ่อลูกทั้งสอง
หากไม่ใช่เพราะเขาเกลี้ยกล่อมเกรงว่าทั้งสองคงสู้กันแน่นอน
อย่างไรก็ตามทั้งสองคนนี้ก็ไม่ใช่คนที่ทำให้เป็นกังวล
ฟู๋โป๋คิดแล้วรู้สึกเหนื่อยใจเล็กน้อย!
พอหายโกรธ
หยางติ่งเทียนโยนพู่กันในมือเขา
“ไม่เขียนแล้ว เขียนไปก็วุ่นวายใจ!”
“นายท่าพวกเราควรทำอย่างไร?”
“ฉันเกรงว่าคนที่ปล่อยข่าวน่าจะมีแรงจูงใจซ่อนเร้น!”
ฟู๋โป๋กล่าวด้วยความกังวลโดยไม่ได้สนใจสีหน้าของหยางติ่งเทียน
ตอนนี้ตระกูลหยางขึ้นหลังเสือแล้ว
ยอมรับก็ไม่ได้ไม่ยอมรับก็ไม่ได้
หากตระกูลหยางยอมรับว่าหยางเฟิงเป็นคุณชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลหยาง
ตระกูลใหญ่เหล่านั้นไม่มีทางนั่งดูตระกูลอย่างแข็งแกร่งแน่นอน
แต่ถ้าตระกูลหยางไม่ยอมรับ ตระกูลใหญ่เหล่านั้นก็จะไม่ปล่อยตระกูลหยางและหยางเฟิงไป!
เห้อ!
เป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก!
“ฮึ!”
หยางติ่งเทียนพ่นลมอย่างเย็นชา: “เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้เหรอ ไอ้สารเลวตัวไหนที่ปล่อยข่าว ต้องเป็นไอ้หนิงเหลยถิงแน่นอน ฉันรู้จักเขามาหลายสิบปีเขาเป็นคนแบบไหน ฉันรู้ดี!”
“ชิงเฉิงกรุ๊ปของตระกูลหนิงไม่มีแล้วและชิงเฉิงกรุ๊ปก็ไม่ใช่ของตระกูลหนิง แม้ว่าคนนอกจะไม่รู้แต่สี่ตระกูลมหาเศารษฐีจะไม่รู้หรือ? ชิงเฉิงกรุ๊ปเป็นของไอ้บ้านั่น!”
“ตระกูลหนิงเสียชิงเฉิงกรุ๊ป ไอ้บ้านั้นจะปล่อยตระกูลหนิงหรือ?”
“เพื่อปกป้องตระกูลหนิง หนิงเหลยถิงได้ผลักตระกูลหยางรับกระสุน คิดว่าข้าไม่รู้ความเลวของมันหรือ?”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้หยางติ่งเทียนโกรธมาก
คราวนี้ตระกูลหยางของพวกเขาไม่ได้อะไรเลย
นั่งอยู่ที่เฉยๆกลายเป็นแพะรับบาป
ความผิดมหันต์ตกใส่ตระกูลหยาง
ทำให้ตระกูลหยางอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก!
หากหยางเฟิงยอมรับว่าเขาเป็นคนของตระกูลหยาง
หยางติ่งเทียนต้องรับผิดแทนหยางเฟิงก็ไม่เป็นไร
ประเด็นคือไอ้เด็กนี่มันไม่เคยยอมรับว่าตัวเองเป็นคนตระกูลหยาง!
ความผิดนี้ช่างประหลาด!
ฟู๋โป๋หรี่ตาและพูดว่า “นายท่านในเมื่อจากตระกูลหนิงเป็นคนปล่อยข่าว งั้นหยางของเราคงแย่แน่! ตอนนี้คนนอกทุกคนคงรู้แล้วว่าหยางเฟิงเป็นคนของตระกูลหยาง และตระกูลใหญ่เหล่านั้นคงไม่อยู่เฉย!”
ได้ยินเช่นนั้น
หยางติ่งเทียนก็ดูจนปัญญาเช่นกัน
อันที่จริงเขารู้เรื่องที่หยางเฟิงมาจงโจวตั้งนานแล้ว
แต่เพื่อปกปิดความสัมพันธ์ระหว่างหยางเฟิงและตระกูลหยาง
หยางติ่งเทียนจึงไม่เคยติดต่อกับหยางเฟิง
เพราะหยางติ่งเทียนรู้ดี
หากคนนอกรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหยางเฟิงและตระกูลหยาง มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับหยางเฟิงแต่กลับเป็นเรื่องเลวร้าย!
แค่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปก็มากพอที่จะทำให้คนกลัว