เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 880
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 880
พ่อบ้านตอนนี้เหมือนถูกปลดปล่อยแล้ว ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไป
เมื่อสักครู่นั้นมันช่างน่ากลัวจริงๆเลย
อีกนิดเดียว เขานั้นก็จะโดนหนิงเหลยถิงนั้นหักคอไปแล้ว
พ่อบ้านทราบดี
ถึงแม้เขานั้นจะโดนหนิงเหลยถิงฆ่าตาย แต่ก็ตายฟรี
ตระกูลหยุน คงจะไม่ทำเพื่อแค่พ่อบ้านคนเดียว แล้วไปฉีกหน้าตระกูลหนิงหรอก！
หนิงเหลยถิงมองไปที่หยุนตงหยาง แล้วเอ่ยเย็นชา “ ข้านั้นนึกว่าเจ้าตายไปแล้วสะอีก？ตั้งนานแล้วไม่ยอมออกมา！”
“หึหึ！”
หยุนตงหยางหัวเราะเบาๆก่อนเอ่ย“ขอโทษด้วยจริงๆนะ เมื่อสักครู่ข้าเผลอหลับในห้องสมุดไป เลยทำให้เจ้ารอนานเลย！”
หยุนตงหยางไม่เอ่ยก็ดีแล้ว
แต่เมื่อเอ่ยออกมา
ยิ่งทำให้สีหน้าของหนิงเหลยถิงนั้นไม่น่ามองเข้าไปอีก
เรียกว่าอะไร เจ้านั้นนอนหลับที่ห้องสมุดพัก？
แล้วให้ข้านั้นดื่มน้ำชาทั้งท้องรอในห้องโถง แต่เจ้านั้นไปนอนหลับ ？
นี่มันจะไม่ค่อยสมเหตุสมผลเลยนะ！
หนิงเหลยถิงหายใจเข้า ก่อนที่จะพยายามกดความโกรธเอาไว้ แล้วกัดฟันเอ่ย “พอได้แล้ว！ ข้าไม่อยากเอ่ยไร้สาระกับเจ้า วันนี้ที่
ข้ามา มีเรื่องอะไร ในใจของเจ้านั้นก็ทราบดีอยู่แล้ว”
“ตระกูลหยางกับบริษัทเฟิงเมิ่งกรุ๊ป เจ้าว่ายังไงบ้าง？ ข้ารุ้ว่าเจ้าทราบดี หากตระกูลหยางนั้นควบคุมเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแล้ว สำหรับพวกเรา
นี่มันเหมือนภัยพิบัติใหญ่เลยนะ！”
เมื่อได้ยินหนิงเหลยถิงเอ่ย
หยุนตงหยางหรี่ตาลง
เขารุ้ดีว่าหนิงเหลยถิงนั้นเอ่ยมาก็ถูก
แต่เอ่ยว่าคือภัยพิบัติ？
หึหึ……เกรงว่าสำหรับตระกูลหนิงแหละ ถึงจะเรียกว่าภัยพิบัติ！
แต่ว่าตระกูลหยุนนั้น ก็ไม่อยากที่จะเห็นตระกูลหยางนั้นเจริญรุ่งโรจน์
หยุนตงหยางไม่ได้เอ่ยคำตอบกลับโดยตรง แต่ถามกลับ “ไม่ทราบว่าท่านผู้นำตระกูลหนิง เจ้ามีวิธีแก้ไขปัญหานี้อย่างไรล่ะ？”
“หึ！”
หนิงเหลยถิงทำเสียงหึ ก่อนที่จะเผยถึงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หยางติ่งเทียนนั้นได้เชิญประธานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป เย่เมิ่งเหยียน ไปเป็นแขกที่บ้านตระกูลหยาง！”
“มองแล้วเรื่องที่หยางเฟิงคือคนที่ตระกูลหยางทอดทิ้ง มองแล้วเหมือนจะโดนจ้องมองอยู่นะ！”
“ข้านั้นอยากจะใช้โอกาสนี้ ฆ่าหยางติ่งเทียนและเย่เมิ่งเยียนเลย！”
“เจ้ามันบ้าไปแล้ว！”
เมื่อได้ยินดังนี้
หยุนตงหนาว นั้นแทบจะลุกขึ้นมาจากเก้าอี้อย่างตกใจ！
“ตระกูลหยางนั้นเป็นมหาเศรษฐี หยางติ่งเทียน เป็นผู้นำตระกูลหยาง อยากจะฆ่าก็ฆ่าหรอ？เจ้าคิดว่าฆ่าหมาหรือไงกัน？”
“อีกทั้ง หยางติ่งเทียนนั้นเป็นลูกเขยของตระกูลตระกูลหลง！หากทำให้ตระกูลหลงนั้นโกรธ พวกเรานั้นคงไม่มีอะไรกินอีก
แน่ๆ！”
“ข้ามองแล้วเจ้านั้นน่าจะบ้าไปจริงๆแล้ว！”
ใครจะไปคิด
ว่าหนิงเหลยถิงนั้นจะบ้าเพียงนี้
หากอยากที่จะฆ่าเย่เมิ่งเหยียน แบบนี้ยังพอจะเข้าใจ
แต่……
เจ้าแม่งอยากที่จะไปฆ่าหยางติ่งเทียน
บ้าไปแล้ว！
หนิงเหลยถิงเป็นคนบ้าแน่ๆ！
ถึงแม้จะฆ่าหยางติ่งเทียน
หลังจากนั้นล่ะ？
หยางติ่งเทียนนั้นเป็นลูกเขยของตระกูลหลง
ตระกูลหลง นั้นก็เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลเศรษฐี！
และหนึ่งในนี้ ไม่ใช่แค่เอ่ยเล่นๆนะ
อีกทั้งยังแข็งแกร่งจนมิอาจเปรียบด้วย！
สามตระกูลเศรษฐีอื่นๆ ทั้งหมดรวมกัน ยังไม่พอที่จะไปท้าตระกูลหลงเลย！
หากตระกูลหลงนั้นล้างแค้น……
หนิงเหลยถิงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“มองเจ้าตกใจสิ เพียงแต่เจ้าและข้าร่วมมือกัน ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถกำจัดตระกูลหยางนะ แม้แต่ตระกูล
หลงก็ด้วย ……”
เมื่อเอ่ยดังนี้ หนิงเหลยถิงเบะปาก “ถึงแม้หยางติ่งเทียนจะเป็นลูกเขยของตระกูลหลง แต่ว่าตระกูลหลงนั้นไม่เคยชอบลูกเขยคนนี้ แล้ว
อีกอย่าง ตระกูลหลง หลายปีที่ไม่ได้เอ่ยถาม ถึงแม้พวกเราจะกำจัดตระกูลหยางไป ตระกูลหลงก็ไม่ได้สนใจหรอก”
“นี่……”
เมื่อได้ยินดังนี้
หยุนตงหยางนั้นลังเลขึ้น
เพราะพลังของตระกูลหยุนและตระกูลหนิงรวมกัน สามารถกำจัดตระกูลหยาง แน่นอนสามารถที่จะทำได้
อีกทั้งที่หนิงเหลยถิงพิจารณามาก็ไม่เลว
ทุกคนนั้นทราบดี ตระกูลหลง นั้นเป็นตระกูลเศรษฐีใหญ่