เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 896
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 896
“โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย……”
ในเสียงกรีดร้องโหยหวนนั้น
ปรมาจารย์ตระกูลหนิงและตระกูลหยุนนับไม่ถ้วนล้มบินเข้ามา
คนร่างสูงสวมชุดรบคนหนึ่ง ใส่รองเท้าบูต ก้าวเข้ามาช้าๆราวกับเป็นพระเจ้า
หยางเฟิง!
คือหยางเฟิง!
หลังจากที่เห็นหยางเฟิง
รูม่านตาของทุกคนหดเกร็งอย่างรุนแรง
เพราะพลังของหยางเฟิงนั้นแข็งแกร่งเกินไป
ดวงตาทั้งคู่เปรียบเสมือนทะเลดาว
ราวกับมองแค่ครั้งเดียว ก็จะหลงเข้าไปในนั้น
ความอาฆาตขององครักษ์มังกรสามพันล้นฟ้า
“ที่รัก!”
บนหน้าเย่เมิ่งเหยียนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ วิ่งไปทางหยางเฟิง
“ที่รัก ฉันคิดว่าคุณจะไม่มาแล้วสักอีก?”
เย่เมิ่งเหยียนพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของหยางเฟิง พูดอ้อนๆ
หยางเฟิงลูบหัวของเธอ ยิ้มพูดอย่างอ่อนโยน “ยัยโง่ คุณอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่มาได้ยังไงล่ะ?”
เมื่อได้ยิน เย่เมิ่งเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง!
ไม่ว่าตัวเองจะอยู่ที่ไหน?
เจออันตรายอะไร?
หยางเฟิงมักจะมาถึงในทันทีเสมอ!
ความรู้สึกได้รับการปกป้องดูแลแบบนี้ มันมีความสุขมากจริงๆ
บนหน้าหงส์แดงที่อยู่ข้างๆ ก็เต็มไปด้วยความอิจฉา
เมื่อไหร่ เธอถึงจะมีท่าเรือแห่งความสุขของตัวเอง?
คิดถึงตรงนี้
หงส์แดงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเสือขาวไปหนึ่งที
เห็นเสือขาวทำหน้าเขินอาย สภาพเหมือนพี่หมู
หึ!
หงส์แดงอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเย็นชา
“หงส์แดง ทำไม? เธอก็อิจฉาความรักที่แสนหวานของท่านแม่ทัพกับนายหญิงเหรอ? หรือว่าให้พี่ดูแลเธอดีมั้ย”
เสือขาวเดินมา พูดตลกเฮฮา
หงส์แดงพูดด้วยสีหน้าเย็นชาทันที “ไสหัวไป! ไม่อย่างนั้นฉันจะตัดน้องชายนายทิ้ง!”
ตึง!
เสียงพูดจบลง
กริชแหลมคมตกไปอยู่ในมือของหงส์แดง
เมื่อเห็นมีดคมในมือของหงส์แดง เสือขาวก็รีบหุบปากไปเลย
ถ้าถูกหงส์แดงตัดน้องชายทิ้งจริงๆ
ความสุขที่เหลือในครึ่งชีวิตของตัวเองก็จะจบแล้ว!
หยางเฟิงหันไปพูดกับเสือขาวและหงส์แดงว่า “พวกคุณสองคนปกป้องเมิ่งเหยียนดีๆ!”
“ขอรับ!”
เสือขาวและหงส์แดงพยักหน้าพร้อมกันทั้งสอง
“ที่รัก คุณลุงหยาง เขา……”
เย่เมิ่งเหยียนพูดไม่ออก
ไม่รอให้เย่เมิ่งเหยียนพูดจบ หยางเฟิงก็ยิ้มแล้วพูด “ไม่เป็นไร ฉันมาแล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว!”
“อืม!”
เย่เมิ่งเหยียนพยักหน้า
ณ เวลานี้
สายตาที่หยางติ่งเทียนและหลงโยวหลิง มองหยางเฟิงนั้นซับซ้อนมาก
โดยเฉพาะหยางติ่งเทียน
เขาคิดไม่ถึงว่า หลังจากผ่านไปห้าปี หยางเฟิงจะก้าวเข้ามาในตระกูลหยางอีกครั้ง
แต่พวกเขาสองพ่อลูก กลับเป็นเหมือนคนแปลกหน้า
ตั้งแต่ต้นจนจบหยางเฟิงไม่เคยมองตัวเองเลย
ราวกับว่าตัวเองที่อยู่ตรงหน้าเป็นเหมือนอากาศ
ในใจหยางติ่งเทียนอดไม่ได้ที่เต็มไปด้วยความขมขื่น
แต่เขาไม่ได้โทษหยางเฟิง
เพราะเขาไม่คู่ควรกับการเป็นพ่อคนจริงๆ!
“คุณ คุณเป็นใคร?”
“นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเรากับตระกูลหยาง ขอให้เห็นแก่หน้าพวกเรา จากไปทันที! วันข้างหน้า พวกเราสองตระกูลจะตอบแทนแน่นอน!”
เห็นหยางเฟิงเข้ามากะทันหัน
และองครักษ์มังกรสามพันในมือ ความอาฆาตล้นฟ้า!
หนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางทั้งสองสีหน้าระมัดระวัง
พวกเขาต่างดูออกว่า ความสามารถของหยางเฟิงแข็งแกร่งมาก
องครักษ์มังกรสามพันที่อยู่เบื้องหลังหยางเฟิง ก็ไม่ควรดูถูก!
เดิมทีพวกเขาจัดการกับหยางติ่งเทียน ก็ยากมากอยู่แล้ว เตรียมที่จะหนีไป
ตอนนี้จู่ๆก็มีหยางเฟิงมาอีกคน
ถ้าหยางเฟิงลงมือกับพวกเขา พวกเขาจะมีศัตรูทั้งหน้าและหลัง
ถึงเวลานั้น
พวกเขาอาจจะทิ้งตัวเองไว้ที่นี่!
“หึหึ!”
หยางเฟิงเงยหน้าขึ้น มองหนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางทั้งสองคน ยิ้มอย่างดูถูก “ไม่รู้จักฉันด้วยซ้ำ ก็ส่งนักฆ่ามาฆ่าฉัน?”