เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 902
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 902
หล่อนหยิบกล่องอันหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าแล้ว นี่เป็นของที่หลงโยวหลิงมอบให้หล่อนก่อนที่จะไปหวังว่าหล่อนสามารถส่งต่อให้หยางเฟิงได้
เย่เมิ่งเหยียนมองหยางเฟิงอีกแวบหนึ่งแล้ว พบว่าหยางเฟิงยังคงไม่สนใจตัวเองเปิดกล่องแล้วเลยทันที
ม้วนหนังแกะหนึ่งแผ่นวางอยู่ข้างในอย่างเงียบ ๆ
หยางเฟิงหันหน้ามาทันที สองดวงตานั่นจ้องมองม้วนหนังแกะแผ่นนั้น สายตาเปลี่ยนแล้ว……
“ของสิ่งนี้คุณเอามาจากที่ไหน？”
หยางเฟิงมองม้วนหนังแกะนานมากแล้ว ในที่สุดก็เอ่ยปากแล้ว
เย่เมิ่งเหยียนหยิบม้วนหนังแกะที่อยู่ในมือขึ้นมา“นี่เป็นของที่น้าหลงให้ฉันส่งมอบต่อให้คุณ แต่มองดูท่าทางของคุณเหมือนไม่ค่อยดีใจ ไม่งั้นพวกเราเอาของคืนกลับไปแล้วกัน……”
ไม่ได้รอให้เย่เมิ่งเหยียนพูดจบ หยางเฟิงพูดทันที“ไม่ได้！”
ตอนที่หยางเฟิงมองเห็นม้วนหนังแกะนี้ก็รู้แล้ว นี่เป็นชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร
ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรทั้งหมดมีเก้าแผ่น
สองแผ่นในนั้นอยู่บนตัวของหยางเฟิง
สี่ตระกูลมหาเศรษฐีเก็บรักษาเอาไว้ตระกูลละหนึ่งแผ่น
แผ่นนี้ที่อยู่ด้านหน้าก็คือส่วนนั้นที่ตระกูลหยางเก็บรักษาไว้！
หยางติ่งเทียนเอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมอบให้ตัวเอง หยางเฟิงรู้เขามีความหมายอะไร
เขาต้องรู้สึกว่าติดค้างตัวเองแล้ว อยากที่จะชดเชยให้ตัวเอง
แต่ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรเล็ก ๆ แผ่นหนึ่ง
ก็สามารถชดเชยการทำร้ายที่เขามีต่อตัวเองเหรอ？
น่าขำจริง ๆ ！
เย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยใบหน้าที่แปลกใจว่า“ในเมื่อคุณต่างก็ไม่ชอบแล้วทำไมต้องเก็บไว้？ยังไม่สู้คืนให้ตระกูลหยาง！”
“ไม่ได้！”
หยางเฟิงแย่งชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาจากในมือของเย่เมิ่งเหยียนเลยทันที
“ในเมื่อเขาให้ผม งั้นก็เป็นของผมแล้ว！”
“อีกทั้ง นี่เดิมทีก็เป็นเขาที่ติดค้างผม！”
มองเห็นกิริยาท่าทางของหยางเฟิง เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มเบา ๆ
ขอแค่หยางเฟิงรับของของตระกูลหยางแล้ว งั้นก็อดที่จะตัดการติดต่อกับตระกูลหยางไม่ได้！
เวลานี้
ตระกูลหนิง
พู่！
หนิงเหลยถิงพ่นเลือดสดออกมาคำใหญ่
หมัดนั่นของหยางเฟิงคือร้ายกาจมากจริง ๆ แล้ว ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บภายในอย่างสาหัสมาก
“นายท่าน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
มองเห็นท่าทางนี้ของหนิงเหลยถิง ท่านฝงก็มีสีหน้าที่ตกใจทันที
หนิงเหลยถิงสะบัดมือพูด“ฉันไม่เป็นอะไร ตายไม่ได้ชั่วคราวเพียงแต่เสียดายสุดท้ายไม่ได้ทำลายตระกูลหยางแล้ว！ไม่ได้เอาชิงเฉิงกรุ๊ปกลับมา！”
พูดถึงที่นี่บนหน้าของหนิงเหลยถิงก็เปิดเผยสีหน้าที่หมดหวังออกมา
เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ หยางติ่งเทียนกับหยางเฟิงพ่อลูกจะมีพลังที่แข็งแกร่งอย่างนี้！
ทหารเก่งที่ตัวเองพาไปไม่เพียงถูกทำลายหมด กระทั่งตัวเองก็ได้รับบาดเจ็บหนัก
ที่สำคัญที่สุดคือชิงเฉิงกรุ๊ปไม่ได้เอากลับมา！
ระยะห่างจากครั้งที่แล้วท่านทูตให้ระยะเวลากับเขาสามวัน ได้เป็นวันสุดท้ายแล้ว！
เวลานี้ได้เป็นเวลาดึกสงัดแล้ว
หนิงเหลยถิงนั่งในห้องโถงใหญ่ ร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อย
เขาไม่รู้ควรจะทำยังไงแล้ว？
ชิงเฉิงกรุ๊ปเอากลับมาไม่ได้แล้ว！
ซู่ ๆ ๆ！
จู่ ๆ
ลมแรงพัดผ่านมาเป็นระยะ หนิงเหลยถิงเงยหน้ามองไป
แต่เขาต่างก็ไม่ได้มองเห็นอะไรทั้งนั้น
ในพริบตา
ในตาของหนิงเหลยถิงก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวแล้ว
เขากำหมัดแน่น เสื้อผ้าด้านหลังก็ถูกเหงื่อเย็นทำให้เปียกแล้ว
“หนิงเหลยถิง คุณยังทำให้ฉันผิดหวังแล้วจริง ๆ ！”
เวลานี้ด้านหลังของเขาส่งเสียงที่แหบแห้งหนึ่งมาแล้ว
ในพริบตาทั้งตัวของหนิงเหลยถิงก็แข็งทื่อแล้ว！เหมือนตกลงในห้องน้ำแข็ง！
ทูตคนบ้าคนนั้นมาแล้ว！
ท่านฝงที่อยู่ด้านข้างร่างกายรัดแน่น ท่าทางเหมือนเจอศัตรูใหญ่
แต่เขาไม่กล้าวู่วาม เพราะเขารู้ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทูตคนนี้
สามารถกลายเป็นทูตคนบ้านั่นได้ ไม่ใช่บุคคลที่ธรรมดาแน่นอน
หนิงเหลยถิงสูดลมหายใจลึกแล้ว พูดอย่างเคารพว่า“ท่านทูตคุณมาแล้ว！”