เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 903
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 903
เขาไม่ได้เอาชิงเฉิงกรุ๊ปกลับมาตามเวลาที่กำหนด ผลเสียอันนี้ต้องมีเขามารับผิดชอบ！
กระทั่งต้องเอาตระกูลหนิงทั้งหมดมารับผิดชอบ！
“ฉันไม่อยากมาแต่ฉันไม่มาไม่ได้！”
“หัวหน้าสำนักได้ให้เวลาคุณสามวันแล้ว แต่คุณยังคงไม่ได้เอาชิงเฉิงกรุ๊ปกลับมา！”
“คุณทำให้หัวหน้าสำนักผิดหวังมากแล้วจริง ๆ ！”
เสียงของทูตเรียบเฉียบมากเหมือนกับหุ่นยนต์อย่างนั้น
ไม่มีความรู้สึกใด ๆ ไม่มีอารมณ์ใด ๆ
ในเวลาเดียวกันนี้
ผู้ชายคนหนึ่งทั้งตัวถูกเสื้อคลุมดำปกคลุมไว้ ปรากฏตัวที่ด้านหน้าของหนิงเหลยถิง
ลมหายใจของการตายหนึ่งก็ปกคลุมหนิงเหลยถิงแล้วในพริบตา
เขาสั่นเทาไปทั้งตัว
คนเสื้อคลุมดำก็ไม่พูด ก็จ้องมองเขาอย่างนี้！
เวลา
ผ่านไปทีละนิด
แรงกดดันในใจของหนิงเหลยถิงก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ
ทันใดนั้น！หนิงเหลยถิงล่มสลายแล้ว！
อารมณ์ของเขาก็ระเบิดออกมาทั้งหมดแล้ว！
“คุณพูดสิ！เพราะอะไรคุณไม่พูดล่ะ！”
“คุณคืออยากฆ่าพ่อแม่ลูกหลานของตระกูลหนิงผมทั้งสามร้อยคนเหรอ？”
“หลายปีนี้พวกเราตระกูลหนิง！เพื่อธุรกิจของหัวหน้าสำนัก！มอบสิ่งตอบแทนออกไปเท่าไหร่ คุณรู้ไหม？”
“ตามองเห็นชิงเฉิงกรุ๊ปได้ทำให้แผนที่ธุรกิจของภาคเหนือเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว อีกนิดเดียวก็จะทำแผนที่ธุรกิจต้าเซี่ยทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ผมก็ไม่อยากพ่ายแพ้นะ！”
“พวกคุณเสียหายก็เพียงแค่เป็นชิงเฉิงกรุ๊ปอันหนึ่งเท่านั้น แต่พวกเราตระกูลหนิงที่สูญเสียก็เป็นเลือดเนื้อของหลายชั่วอายุคนของพวกเรานะ！”
คนเสื้อคลุมดำไม่พูด
สองดวงตายังคงมองหนิงเหลยถิงอยู่อย่างเงียบสงบ
หนิงเหลยถิงกัดฟันพูด“ผมยอมรับ ทำให้ชิงเฉิงกรุ๊ปหลุดหายไปเป็นความรับผิดชอบของตระกูลหนิงพวกเรา พวกเราตระกูลหนิงสามารถชดเชยได้！”
“ฮึ！”
ในที่สุด
คนเสื้อคลุมดำยิ้มอย่างดูถูกแล้ว“ชดเชย？ชดเชยยังไง？ตระกูลหนิงของพวกคุณเตรียมที่จะสร้างชิงเฉิงกรุ๊ปอีกอันเหรอ？”
หนิงเหลยถิงพูดเสียงดังด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้นมากผิดปกติ“ขอร้องคุณ！คุณไปบอกหัวหน้าสำนัก ครั้งนี้ตระกูลหนิงของพวกเราเพียงต้องการเวลาสามปีก็สามารถสร้างชิงเฉิงกรุ๊ปขึ้นมาใหม่ให้กับเขาได้……”
“พอแล้ว！”
ไม่ได้รอให้หนิงเหลยถิงพูดจบ
คนเสื้อคลุมดำพูดคำรามเสียงหนึ่ง“คุณคิดว่าหัวหน้าสำนักสามารถให้เวลามากอย่างนี้แก่คุณเหรอ？”
หนิงเหลยถิงร้อนรนแล้ว
“ขอร้องคุณ！ขอร้องคุณ！”
“คุณไปบอกหัวหน้าสำนัก พวกคุณทำอย่างนี้ต่อผมไม่ได้！พวกคุณทำอย่างนี้ต่อตระกูลหนิงไม่ได้นะ！”
“พวกคุณทำอย่างนี้ต่อตระกูลหนิงไม่ได้！ไม่ได้นะ……”
พูดถึงสุดท้าย
หนิงเหลยถิงได้ร้องไห้ขึ้นมาอย่างเจ็บปวดแล้ว
เวลานี้เขาก็ไม่ใช่ผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงที่สูงส่งคนนั้นอีก
เขาเพียงแค่เป็นแมลงที่น่าสงสารที่ต่ำต้อยตัวหนึ่ง
กำลังภาวนาขอร้องฝ่ายตรงข้าม สามารถให้โอกาสการอยู่รอดหนึ่งแก่ตระกูลหนิง！
คนเสื้อคลุมดำมาถึงด้านข้างของหนิงเหลยถิงแล้ว
หนิงเหลยถิงตาแดงไม่กล้าขยับแล้ว
ถึงแม้หนิงเหลยถิงเคยคิดฆ่าคนเสื้อคลุมดำ ต่อสู้สู้ตายกับหัวหน้าสำนักนั่นจนตายทั้งคู่
แต่ขณะที่คนเสื้อคลุมดำยืนต่อหน้าตัวเองอย่างแท้จริง เดิมทีหนิงเหลยถิงก็ไม่กล้าลงมือ
“ปีนั้นหัวหน้าสำนักเห็นพวกคุณตระกูลหนิงน่าสงสารถึงได้เก็บพวกคุณไว้！”
“ตระกูลเศรษฐีอะไร？อยู่ต่อหน้าหัวหน้าสำนักก็เป็นเพียงแค่มดเท่านั้น！”
“จำไว้เรื่องที่ทำผิดแล้ว มักจะต้องมอบค่าตอบแทน！”
หนิงเหลยถิงค่อย ๆ หายใจเร็วขึ้นมา
เลือดทั้งตัวพุ่งพล่านอย่างต่อเนื่อง เหมือนวินาทีต่อมาก็จะระเบิดท่อ
หนิงเหลยถิงกัดฟันพูด“ขอร้องคุณ ให้โอกาสกับผมอีกครั้ง！ให้โอกาสต่อตระกูลหนิงอีกครั้ง！”
คนเสื้อคลุมดำส่ายหน้าพูด“ฉันเคยให้โอกาสกับคุณแล้ว แต่คุณไม่ได้รักษาไว้ให้ดี ๆ ！ตระกูลหนิงของพวกคุณยังมีคุณหนิงเหลยถิง ต่างก็เป็นเพียงแค่คนไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น！”
“จำไว้ หัวหน้าสำนักไม่ต้องการคนไร้ค่า！”