เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 907
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 907
หนิงหวูเชวเป็นคนมีนิสัยอะไร ในใจของหนิงชิงเฉิงชัดเจนมาก
เขาเห็นแก่ตัว！
โหดร้าย！
เย็นชาไร้น้ำใจ！
ถ้าหากถูกเขาควบคุมตระกูลหนิงแล้ว ตัวเองยังมีชีวิตที่ดี ๆ อยู่เหรอ？
นี่ยังเป็นเรื่องรอง
ยิ่งสำคัญกว่านี้คือ หนิงหวูเชวคนนี้ทำเรื่องวู่วามมาก
ตอนที่อยู่ชิงเฉิงกรุ๊ป หนิงหวูเชวก็แสดงออกมาให้เห็นแล้ว
ในงานประชุมหุ้นส่วนของบริษัท คิดไม่ถึงสังหารหมู่อย่างไม่สนใจ
นี่ไม่ใช่คนบ้า？
นี่คืออะไร？
ถ้าไม่ใช่พฤติกรรมของหนิงหวูเชว
หุ้นส่วนเหล่านั้นก็จะไม่เอาหุ้นที่อยู่ในมือตัวเองขายต่อให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ป！
พูดขึ้นมาความพ่ายแพ้ของชิงเฉิงกรุ๊ป หนิงหวูเชวต้องแบกรับความรับผิดชอบที่ใหญ่มาก！
ถ้าเอาตระกูลหนิงมอบให้หนิงหวูเชวคนบ้าคนนี้
ไม่กี่ปีทั้งตระกูลหนิงต่างก็จะถูกหนิงหวูเชวพาไปทางเหวลึก！
“ไม่มอบตระกูลหนิงออกมา งั้นพวกเราก็ลองดูกัน！”
มองเห็นท่าทีของหนิงชิงเฉิงแน่วแน่อย่างนี้ หนิงหวูเชวก็โมโหแล้ว
“หนิงชิงเฉิง เธอคิดว่าเธอไม่มอบตระกูลหนิงออกมาก็ได้แล้วเหรอ？”
“ตอนนี้ฉันก็ให้คนไปค้นหารวบรวมอุตสาหกรรมในบ้าน ฉันต้องให้เธอรู้ตระกูลหนิงนี้สรุปแล้วใครที่เป็นคนตัดสินใจ？”
ในพริบตาบรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมา หนิงชิงเฉิงเสียใจมากจริง ๆ
พ่อของตัวเองเพิ่งตายอย่างกระทันหัน
พี่ชายของตัวเองก็ทนรอไม่ไหวกระโดดออกมาอยากที่จะแย่งชิงอำนาจผลประโยชน์
ภายใต้ผลประโยชน์ยังมีความสัมพันธ์สายเลือดอะไร？
เพียงเห็นหนิงหวูเชวฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง พูดต่อสวีโหย่วหรงที่อยู่ด้านข้าง“เธอไปค้นหารวบรวมเอาเอกสารอุตสาหกรรมทั้งหมดในบ้านมาให้ฉัน！”
“ค่ะ！”
สวีโหย่วหรงพยักหน้าแล้ว
“สวีโหย่วหรง เสียแรงที่ตอนแรกฉันดีต่อเธออย่างนั้นคิดไม่ถึงว่าเธอจะทรยศหักหลังฉัน ฉันตาบอดแล้วจริง ๆ ตอนแรกมองเธอผิดไปแล้ว！”
ทันใดนั้นหนิงชิงเฉิงก็ใจร้อนแล้ว พูดตำหนิทันที
หล่อนคิดไม่ถึง
ในเวลาสำคัญที่หนิงหวูเชวสร้างความลำบากใจต่อตัวเอง
เด็กผู้หญิงรับใช้ของตัวเอง！
เลขาประจำกายของตัวเอง！
หนึ่งในคนที่คุ้นเคยกับคนตระกูลหนิงที่สุด！
จู่ ๆ ก็ทรยศหักหลังตัวเองแล้ว！
นี่ทำให้หล่อนรู้สึกโกรธมาก！
ปวดใจมาก！
สวีโหย่วหรงมองหนิงชิงเฉิงอยู่ พูดด้วยใบหน้าที่อาฆาตพยาบาท“หนิงชิงเฉิง ฉันเคยเชื่อฟังเธอทุกอย่าง！แต่นับตั้งแต่หลังเธอเจอหยางเฟิงแล้วล่ะ？ฉันก็เหมือนกับหมาตัวหนึ่งที่ถูกเธอเรียกใช้ไปมา”
“ฉันก็เกลียดเธอมากนานแล้ว！สุภาษิตพูดไว้ นกที่เก่งจะเลือกต้นไม้ที่เหมาะสำหรับที่อยู่อาศัยของพวกเขา！”
“ตอนนี้คุณชายก็ใกล้ที่จะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูล รอหลังคุณชายกลายเป็นผู้นำตระกูลแล้วเธอก็จะถูกไล่ออกจากตระกูลหนิง！ถึงเวลานั้นเธอก็ไม่ใช่คุณหนูแล้ว แต่เป็นหมาเร่ร่อนข้างทางตัวหนึ่ง！”
“ฮ่า ๆ ๆ！”
พูดอยู่
สวีโหย่วหรงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา！
บนหน้ายิ่งเปิดเผยสีที่สบายมีความสุขมาก！
หล่อนเกลียดหนิงชิงเฉิงนานมากแล้ว
ถ้าไม่ใช่หนิงชิงเฉิง หล่อนก็จะไม่ถูกหยางเฟิงคนเลวนั่นทำให้เสียโฉม
หล่อนเกลียดหยางเฟิง！
แต่หล่อน
เกลียดหนิงชิงเฉิงยิ่งกว่า！
ตอนนี้หนิงชิงเฉิงโชคร้ายแล้ว ในใจของหล่อนพูดความสุขไม่ออก！
“เธอ……”
“เธอ เธอ……”
หนิงชิงเฉิงคิดไม่ถึงตัวเองเลี้ยงหมาป่าที่ไม่รู้จักบุญคุณคนแล้วตัวหนึ่ง！
“ฮึ ๆ ！”
หนิงหวูเชวยิ้มเบา ๆ เสียงหนึ่ง มองหนิงชิงเฉิงอยู่อย่างได้ใจ พูดเย้ยหยัน“หนิงชิงเฉิง ตอนนี้เธอโกรธมากใช่ไหม？ กระทั่งเด็กผู้หญิงที่คอยรับใช้ข้างกายของเธอต่างก็มาพึ่งพิงฉันแล้ว เธอพูดสิเธอเป็นคนพ่ายแพ้มากใช่ไหม？”
“ฮึ！”
เผชิญหน้ากับการเย้ยหยันของหนิงหวูเชว
หนิงชิงเฉิงพูดฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง“เพียงแค่ขยะหนึ่งเท่านั้น คุณต้องการฉันก็โยนให้คุณ！วันนี้หล่อนสามารถทรยศหักหลังฉันได้ ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้หล่อนก็จะทรยศหักหลังคุณ！”
“หนิงชิงเฉิง เธออย่าพูดจามั่วสั่ว！”
ได้ยินคำพูดนี้
สวีโหย่วหรงร้อนรนแล้ว
หนิงชิงเฉิงคนนี้เห็นชัดว่าคือกำลังยุแยงตะแคงรั่ว