เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 912
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 912
ตอนนี้พัสดุที่หนักอึ้งนี้ในที่สุดก็วางลงแล้วอย่างสิ้นเชิง！
หลังหยางเฟิงรับสัญญามาก็ไม่ได้ออกไป
เขามาถึงด้านหน้าของหนิงเหลยถิง จุดธูปสามดอกแล้ว
“หนิงเหลยถิง ตอนนี้คุณเสียใจภายหลังแล้วหรือยัง？”
เพียงแต่น่าเสียดาย หนิงเหลยถิงได้ตายแล้ว
ไม่มีวิธีตอบกลับหยางเฟิงแล้ว
ถ้าหากหนิงเหลยถิงยังมีชีวิตอยู่ เขาจะต้องบอกคำตอบต่อหยางเฟิงแน่นอน
หยางเฟิงโค้งคำนับหนึ่งที จากนั้นถึงออกไปอย่างสง่างาม！
หนิงชิงเฉิงมองเงาหลังของหยางเฟิงที่ออกไปอยู่ สูดลมหายใจลึกแล้วเฮือกหนึ่งพยายามทำให้ตัวเองเงียบสงบลง
ตอนนี้หล่อนเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงแล้ว
บนไหล่ของหล่อนแบกรับภาระความรับผิดชอบของตระกูลหนิงทั้งหมดอยู่
หล่อนก็ไม่สามารถเอาแต่ใจได้อีก ก็ไม่สามารถเพื่อความรักของตัวเองไม่สนใจความปลอดภัยได้อีก！
วันนี้
พี่เฟิงช่วยให้ตัวเองขึ้นตำแหน่งผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง
หนิงชิงเฉิงรู้
สิ่งที่พี่เฟิงติดค้างตัวเองได้คืนให้ทั้งหมดแล้ว
วันหลังสองคนเจอหน้ากันอีกอาจจะทำได้เพียงแค่เพื่อน หรืออาจจะเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยที่สุด
คิดถึงที่นี่ หนิงชิงเฉิงจู่ ๆ อยากร้องไห้
แต่หล่อนไม่สามารถร้องไห้ได้ หล่อนต้องแข็งแกร่ง
ตระกูลหนิงถ้าหากยังอยากตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางตระกูลมหาเศรษฐีในจงโจว งั้นหล่อนมีเพียงแข็งแกร่ง！
หลังหยางเฟิงออกไป
หนิงชิงเฉิงหันหน้ามา จ้องมองหนิงหวูเชวด้วยสายตาที่เย็นชาพูด“หนิงหวูเชว กระดูกศพของพ่อยังไม่ได้เย็นคุณก็แย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลอย่างโจ่งแจ้ง จากวันนี้เป็นต้นไปคุณถูกกักบริเวณในบ้านตระกูลหนิงไม่ต้องออกไปข้างนอกตลอดกาล！”
ได้ยินคำพูดนี้
หนิงหวูเชวก็ตะคอกดังขึ้นมาทันที
“หนิงชิงเฉิง เธอทำอย่างนี้ไม่ได้！ฉันต่างหากที่เป็นผู้นำตระกูลอย่างแท้จริงของตระกูลหนิง！”
“หนิงชิงเฉิง แกผู้หญิงเลวคนนี้！ถ้าไม่ใช่หยางเฟิง ตอนนี้แกได้เป็นคนที่พ่ายแพ้ต่อฉันแล้ว！”
หนิงชิงเฉิงขี้เกียจเปลืองน้ำลายกับเขาแล้ว สะบัดมือเลยทันที“คนมาหน่อย เอาเขาลากเข้าในสวนด้านหลังให้ฉันดูแลเพิ่มความเข้มงวด！ไม่มีคำสั่งของฉันไม่ว่าใครก็ไม่สามารถปล่อยเขาออกไปได้”
“ครับ！”
ปรมาจารย์สองสามคนของตระกูลหนิงขึ้นมาเอาหนิงหวูเชวลากไป
เมื่อกี้
สามารถพูดได้ว่าเป็นวิกฤตความเป็นความตายของตระกูลหนิง
หนิงชิงเฉิงให้การเคลื่อนไหวของตัวเองพิชิตทุกคนในตระกูลหนิงแล้ว！
ยิ่งกว่านั้น
เบื้องหลังของหนิงชิงเฉิงยังคงมีหยางเฟิงด้วย！
“ปล่อยฉัน！ปล่อยฉัน！”
“หนิงชิงเฉิง แกผู้หญิงเลวคนนี้ ฉันเป็นพี่ชายแก คิดไม่ถึงแกทำอย่างนี้ต่อฉัน！”
“แกรอก่อน ไม่ช้าก็เร็วมีวันหนึ่งตำแหน่งของผู้นำตระกูลนี้ยังคงเป็นของฉัน！”
หนิงหวูเชวดิ้นรนไม่หยุด แต่ไม่มีประโยชน์ใด ๆ
ไม่นาน
หนิงหวูเชวถูกลากเข้าในสวนด้านหลัง
เขาแหกปากร้องอย่างไม่ยินยอม ก็เงียบลงมาแล้ว……
หนิงชิงเฉิงถอนหายใจเบา ๆ เฮือกหนึ่ง
ที่จริงหนิงชิงเฉิงสามารถเอาหนิงหวูเชวไล่ออกจากตระกูลหนิงได้
กระทั่งสามารถฆ่าหนิงหวูเชวได้！
แต่หนิงชิงเฉิงไม่ได้ทำอย่างนี้
หนิงหวูเชวเป็นพี่ชายของตัวเอง ต้องการฆ่าเขาจริง ๆ หล่อนตัดสินใจที่โหดร้ายนี้ไม่ได้！
และเอาหนิงหวูเชวไล่ไปก็กลัวเขาออกไปแล้วทำเรื่องชั่วช้าอีก
หนิงชิงเฉิงทำได้เพียงเอาหนิงหวูเชวกักตัวไว้ในบ้านไม่ให้ออกจากตระกูลหนิง
อาจจะ
นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว
หลังจัดการหนิงหวูเชวแล้ว
หนิงชิงเฉิงเอาสายตามองไปทางสวีโหย่วหรงแล้ว
เสียงตึ้งหนึ่ง！
สวีโหย่วหรงคุกเข่าลง พูดด้วยใบหน้าที่อ้อนวอน“คุณหนู ขอร้องคุณละเว้นฉันด้วย！ฉันต่างก็หัวสมองเลอะเลือนชั่วคราวถึงได้ทรยศหักหลังคุณ！”
“เห็นแก่ในฐานะที่เมื่อก่อนฉันปรนนิบัติรับใช้คุณ ขอร้องคุณละเว้นชีวิตฉันสักครั้งเถอะ！”
“ฆ่าเธอคนอย่างนี้ ฉันกลัวสกปรกมือของตัวเองแล้ว！”
หนิงชิงเฉิงมองสวีโหย่วหรงแวบหนึ่งแล้วอย่างดูถูก
“ขอบคุณบุญคุณที่คุณหนูไม่ฆ่า！”
“วันหลังฉันจะต้องเป็นวัวเป็นม้าตอบแทนคุณแน่นอน……”
แต่
ไม่ได้รอหล่อนพูดจบ
หนิงชิงเฉิงพูดด้วยสายตาที่ดูถูก“ฉันไม่ต้องการให้เธอตอบแทนฉัน เพราะจากวันนี้ไปเธอถูกไล่ออกจากตระกูลหนิงแล้ว……”