เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 916
ในพริบตา
ตระกูลหยางก็ถูกคลุมด้วยผ้าคลุมหน้าที่ลึกลับชั้นหนึ่งแล้ว
ทำให้คนมองไม่ชัด ตระกูลหยางนี้สรุปแล้วแอบซ่อนพลังที่น่ากลัวแบบไหน
“นายท่าน ตระกูลหลงมีคนมาหาคุณ！”
ฟู๋โป๋เดินเข้ามาแล้ว พูดด้วยใบหน้าที่เคารพ
หยางติ่งเทียนอดไม่ได้ที่จะย่นคิ้วแล้ว
หลังนับตั้งแต่เขากับหลงโยวหลิงแต่งงานกัน ดูเหมือนคนของตระกูลหลงก็ไม่เคยมาตระกูลหยางอีก
ตอนนี้คนของตระกูลหลงจู่ ๆ มาเยี่ยม เกรงว่ามีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล！
“ให้เขาเข้ามาเถอะ！”
“อาเขย！”
ไม่นาน
คนหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วอย่างรีบร้อน
หยางติ่งเทียนเงยหน้าขึ้น มองคนหนุ่มคนนี้แวบหนึ่งแล้ว
คนหนุ่มมีชื่อว่าหลงเฟยหยูเป็นคุณชายของตระกูลหลง
ก็คือรุ่นหนุ่มสาวของตระกูลหลง คนหนุ่มสาวที่โดดเด่นที่สุด
หลงเฟยหยูมาถึงด้านหน้าของหยางติ่งเทียน พูดด้วยใบหน้าที่เคารพ“อาเขย ผมได้รับคำสั่งของพ่อมาเยี่ยมคุณ！”
หยางติ่งเทียนพยักหน้าพูด“อืม ไม่รู้ว่าวันนี้ที่คุณมาด้วยเรื่องอะไร？ได้ยินว่าคุณได้เป็นผู้นำตระกูลในอนาคตของตระกูลหลงแล้ว น่าดีใจและยินดีด้วยจริง ๆ นะ！”
ได้ยินคำชมเชยของหยางติ่งเทียนบุคคลใหญ่ชนิดนี้ บนหน้าของหลงเฟยหยูอดไม่ได้ที่จะเปิดเผยสีที่ได้ใจออกมา
แต่เขาไม่กล้าได้ใจจนลืมตัว ทำอารมณ์ของตัวเองให้มั่นคง เอ่ยปากพูด“อาเขย ผมได้ยินมาว่าจู่ ๆ หนิงเหลยถิงตายอย่างกระทันหันตอนนี้จงโจวนี้ถือว่าสถานการณ์ไม่มั่นคง ไม่รู้ว่าอาเขยคิดเห็นยังไงต่อสถานการณ์ในจงโจวนี้？”
พูดจบ
หลงเฟยหยูมองดวงตาของหยางติ่งเทียนอยู่อย่างมีพลังประกาย
ในฐานะผู้สืบทอดของตระกูลหลงหลงเฟยหยูจะไม่มาตระกูลหยางโดยไม่มีเป้าหมายไม่มีเหตุผล
เขาได้ยินมาแล้ว ความสัมพันธ์ของหยางเฟิงกับตระกูลหยาง
ถ้าหากหยางเฟิงเป็นคุณชายที่ถูกตระกูลหยางทอดทิ้ง
และตอนนี้……
ชิงเฉิงกรุ๊ปอยู่ในกำมือของหยางเฟิง
ดังนั้น……
หลงเฟยหยูอยากที่จะได้ชิงเฉิงกรุ๊ปมาจากในกำมือของตระกูลหยาง
สำหรับชิงเฉิงกรุ๊ป ตระกูลหลงก็คืออยากที่จะได้มากจนน้ำลายไหลมาตลอด
แต่ก่อนหน้านี้ชิงเฉิงกรุ๊ปคือเป็นของคนบ้านั่น
แม้ว่าตระกูลหลงก็ไม่กล้าออกมือไปแย่งชิง
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว
ตระกูลหนิงสูญเสียชิงเฉิงกรุ๊ปไปแล้ว
และหนิงเหลยถิงก็ตายเพราะชิงเฉิงกรุ๊ป
ก็อธิบายได้ว่าคนบ้านั่นไม่ค่อยแคร์กรุ๊ปนี้แล้ว！
ในเมื่อเป็นอย่างนี้
ชิงเฉิงกรุ๊ปนี้ถึงในมือของหยางเฟิงแล้ว งั้นตระกูลหลงก็มีโอกาสเอามาอยู่ในมือได้
หยางติ่งเทียนทำตาหรี่แล้ว
เขาก็คือจิ้งจอกแก่ตัวหนึ่ง ทำไมดูเป้าหมายของหลงเฟยหยูไม่ออก？
แต่ตระกูลหลงอยากที่จะเอาชิงเฉิงกรุ๊ปมาจากในมือของตัวเอง แผนการที่ดีของพวกเขาวางผิดแล้ว
“ฮึ ๆ ！”
หยางติ่งเทียนหัวเราะเบา ๆ พูดเสียงหนึ่ง“ฉันดูยังไงได้อีก？หลายปีก่อน ฉันก็ไม่ยุ่งเรื่องทางโลกแล้วพวกข่าวลือของจงโจวนี้ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับฉันแล้ว！”
ได้ยินคำพูดของหยางติ่งเทียน สองดวงตาของหลงเฟยหยูก็เปิดเผยสีที่ดูถูกออกมา
ปีนั้นถ้าหากไม่ใช่ตระกูลหลงยื่นมือ ตระกูลหยางก็ถูกคนบ้านั่นทำลายล้างนานแล้ว
ถ้าหากไม่ใช่ตระกูลหลงให้ทรัพยากรจำนวนมากออกมา ตระกูลหยางก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลมหาเศรษฐี！
ในสายตาของหลงเฟยหยู ที่ตระกูลหยางสามารถกลายเป็นตระกูลมหาเศรษฐีได้ คือเพราะการช่วยเหลือของตระกูลหลงอย่างสิ้นเชิง
หลงเฟยหยูยิ้มพูดจาง ๆ “อาเขย ผมได้ยินว่าสองสามวันก่อน ตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลล้อมโจมตีตระกูลหยาง ไม่รู้ว่ามีเรื่องนี้ไหม？”
“มีเหรอ？ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน？
หยางติ่งเทียนหันหน้ามองฟู๋โป๋แวบหนึ่งแล้วถามว่า“ฟู๋โป๋ สองสามวันก่อนตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลล้อมโจมตีตระกูลหยางเหรอ？”
ฟู๋โป๋ส่ายหน้าพูด“นายท่าน ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้นะ！สองสามวันก่อนผู้นำตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลก็เพียงแค่มาชงชาแก้วหนึ่งที่ตระกูลหยางแล้วเท่านั้น”
“ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้ลือออกไปอย่างผิด ๆ แล้ว พูดว่าตระกูลหนิงและตระกูลหยุนสองตระกูลล้อมโจมตีตระกูลหยางแล้ว ข่าวลือที่ผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะทําให้คนมองว่าข่าวลือเป็นความจริงแล้ว……”