เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 935

เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 935
เมื่อมองเห็นหลงเฟยหยู หน้าของหยางเฟิงนั้นเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่พอใจ

เขานั้นชอบมองเห็นที่หลงเฟยหยูนั้นโกรธแค้น แต่ว่าตนเองนั้นกลับทำอะไรไม่ได้

“คุณหยาง ไม่ทราบว่าท่านประธานเย่ไม่มาหรอครับ？”

หลงเฟยหยูเอ่ยถามอีก

เขานั้นได้เขียนชื่อเย่เมิ่งเหยียนไว้บนการ์ดเชิญ

แต่ตอนนี้มีเพียงแต่หยางเฟิงเท่านั้น ที่มาเพียงคนเดียว ！

“เธอนั้นมีธุระเลยยังไม่มานะ ผมนั้นมาคนเดียวก็พอแล้ว แค่งานประชุมไม่ใช่หรอ？ทำไมล่ะ ผมนั้นเป็นตัวแทนให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปไม่ได้หรอ？”

ฟู่ว……

เมื่อได้ยินดังนั้น

ทั้งผู้นำตระกูลอันดับหนึ่ง อันดับสอง นักธุรกิจขนาดใหญ่และคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึง

หยิ่งผยอง！

จะหยิ่งผยองเกินไปแล้ว！

ต้องทราบว่านี่คืองานฟอรัมเศรษฐกิจที่ตระกูลหลงนั้นจัดขึ้น

ตระกูลหลงนั้นคือสี่ตระกูลในตระกูลมหาเศรษฐี

คนอื่นๆที่ได้รับบัตรเชิญนั้นต่างก็รู้สึกว่านี่เป็นเกียรติของวงศ์ตระกูลกันเลยทีเดียว

แต่ว่ามองหยางเฟิงแล้ว เขานั้นราวกับว่าไม่ได้สนใจในบัตรเชิญของตระกูลหลงเลย และสีหน้าที่ไม่ได้สนใจอีกด้วย

เมื่อมองเห็นหยางเฟิงที่ไม่ได้สนใจแล้ว

หลงเฟยหยูโกรธจนฟันของเขานั้นคันไปหมดแล้ว

แต่ว่าเขานั้นรู้ดีว่า วันนี้เขานั้นคือพิธีกร ไม่สามารถที่จะโกรธออกมาได้

อีกทั้งอำนาจของหยางเฟิง เขานั้นรู้ดี

ตอนแรกเขานั้นพาคนไปหาเขาเพื่อยั่วยุ

สุดท้าย ตนเองและทั้งหมดนั้นต่างก็โดนหยางเฟิงนั้นจัดการจนล้ม

แม้แต่ตนเอง ก็ยังโดนหยางเฟิงโยนลงกองขยะ！

แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ขายขี้หน้า เขาคงจะไม่เอ่ยออกมา

หากโดนคนอื่นรู้เข้าว่าตนเองนั้นโดนโยนลงในถังขยะล่ะก็

งัน้หน้าตาของคุณชายหลงแห่งตระกูลหลงนั้น จะเอาไว้แขวนไว้ที่ไหน？

หยางเฟิงนั้นก็รู้สึกได้ว่า สายตาที่จ้องมองมาที่ตนเองนั้น ！

แต่ว่าเขานั้นไม่ได้เอ่ย ก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปร่วมงาน

ไม่มีใครเอ่ยอะไร

เพราะว่าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปนั้นความลับเยอะจริงๆ

เพิ่งมาที่จงโจวในไม่นาน ตอนนี้กลับเป็นผู้นำธุรกิจที่ใหญ่โตไปสะแล้ว！

เป็นผู้นำเช่นนี้

คนทั่วไปส่วนมากนั้นไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรที่หยาบคายออกมา

เพียงแค่มองไปที่หยางเฟิงที่เดินไปยังตำแหน่ง แล้วนั่งลง

ความสนใจต่างๆนั้น ต่างก็มองไปยังที่เขา

ในตอนนี้

หยางเฟิงแค่คนเดียวนั้น ได้บังผู้นำตระกูลคนอื่นไปหมด！ส่วนหยางติ่งเทียนที่จ้องไปที่หยางเฟิง

ถึงแม้สายตาของเขานั้นจะนิ่งเรียบ แต่ว่าในสายตานั้นลึกๆก็ได้แอบแฝงถึงความผิดหวังไว้

เพราะตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฟิงนั้นไม่ได้มองเขาเลยสักนิด

ราวกับว่าเขาพ่อคนนี้นั้น ในสายตาของหยางเฟิงนั้นเหมือนกับคนแปลกหน้า

“หรือว่าภายในใจของเขานั้นแม้แต่คนทั่วไปก็ไม่เหมือน？”

หยางติ่งเทียนนั้นได้ยิมแล้วหัวเราะกับตนเอง

ในเวลาเดียวกัน

งานฟอรัมเศรษฐกิจนั้นก็พร้อมที่จะเริ่ม

หลงเฟยหยูนั้นเดินมายังข้างๆของหลงกูเฉิงก่อนจะเอ่ยเบาๆ“พ่อ นอกจากผู้นำตระกูลหยุน หยุนตงหยาง คนอื่นนั้นเขาก็มากันหมดแล้ว เริ่มได้หรือยัง？”

ในเมื่อหยางเฟิงมาแล้ว งั้นงานสนุกๆก็ควรจะเริ่มได้แล้วล่ะ

สุดท้ายแล้วหยุนตงหยางจะมาหรือไม่มาก็แล้วแต่

ตั้งแต่ตอนที่หนิงเหลยถิงเสียไป หยุนตงหยางนั้นเปลี่ยนไปถ่อมตนขึ้นเยอะเลย

ไม่มีคนออกไม่มีคนเข้า งั้นก็ปิดประตูขอบคุณแขกเถอะ

หลงกูเฉิงเอ่ยพยักหัวเบาๆ“เริ่มเถอะ！เจ้านั้นคือคนที่รับผิดชอบงานประชุมนี้ งั้นก็แล้วแต่เจ้าที่เป็นพิธีกรเถอะ！”

“รับทราบ！”

หลงเฟยหยูเดินขึ้นไปยังบนเวที ก่อนที่จะเอ่ยกล่าวสุนทรพจน์ที่ตื่นเต้นเร้าใจ

ด้านล่าง

ผู้คนธุรกิจต่างๆก็หันหน้ามาพูดคุยกัน

พวกเขานั้นอยากที่จะมาในงานเลี้ยงคืนนี้นั้น ก็เพื่อติดต่อเรื่องงานประชุม และแสดงออกถึงธุจกิจแวดวงของตนเองออกไป

หยางเฟิงนั้นก็ได้พูดคุยกับตัวแทนของธุรกิจต่างๆ

ในเมื่อเขามาครั้งนี้ ก็ได้เอางานภารกิจมาเหมือนกัน อยากที่จะรู้ถึงสถานการณ์ของธุรกิจในจงโจว เพื่อที่จะทำให้กิจการของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปยืนหยัดมั่นคงต่อไป！

เมื่อมองเห็นหยางเฟิงลุกขึ้น มุมปากของหลงเฟยหยูนั้นก็เผยถึงรอยยิ้มที่ร้ายกาจออกมา

ในตอนนี้

เขานั้นได้เอ่ยสุนทรพจน์จบแล้ว ก่อนที่จะมาแอบในมุมหนึ่ง แล้วค่อยๆทำมือสัญลักษณ์