เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 943
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 943
หยางติ่งเทียนเห็นท่าทีเป็นกังวลของหลงกูเฉิง จึงพูดปลอบ: “เหล่าหลง ไม่ต้องกังวล เฟยหยูจะต้องไม่เป็นอะไร ฉันเช็คดูแล้ว กระสุนไม่ได้ตัดผ่านเส้นเลือดใหญ่
ขอเพียงแค่การผ่าตัดราบรื่นดี ก็น่าจะไม่มีปัญหาใหญ่อะไร”
หลงกูเฉิงสงบลง
เขามองไปที่หยางติ่งเทียน ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกหลายอย่าง!
น้องเขยคนนี้ที่ฉันดูถูกมาโดยตลอดได้ช่วยชีวิตลูกชายฉันไว้?
ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะเล่ห์เหลี่ยมหรือกลอุบายอื่นใดก็ตาม หยางติ่งเทียนเป็นคนที่ยื่นมือมาช่วยชีวิตลูกชายของเขาไว้ในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด!
อืม!
หลงกูเฉิงพยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรต่อ
เขาไม่รู้ว่าเขาต้องพูดอะไรกับหยางติ่งเทียน
หากจะให้ตนเองพูดคำว่าขอบคุณออกมา เขาก็ฝืนทำหน้าแบบนั้นไม่ได้
เขาเคยชินกับการทำตัวเหนือกว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าหยางติ่งเทียน
หลงกูเฉิงดูถูกหยางติ่งเทียน รวมถึงตระกูลหยาง!
แต่ว่าวันนี้ หากไม่ได้หยางติ่งเทียนช่วยไว้ ลูกชายของเขาอาจจะตายไปแล้วก็ได้
อยู่ดีๆ ก็ติดหนี้บุญคุณหยางติ่งเทียนครั้งใหญ่เช่นนี้ ทำให้หลงกูเฉิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
“พี่ใหญ่ เฟยหยูเป็นยังไงบ้าง”
หลงโยวหลิงที่รู้ข่าว ก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยความกระวนกระวาย
หลงกูเฉิงมองไปที่หลงโยวหลิง ด้วยสีหน้าที่ดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ: “กำลังผ่าตัดอยู่!”
ในใจของหลงกูเฉิง รู้สึกไม่พอใจน้องสาวของเขาคนนี้มาโดยตลอด
เขาโกรธที่หลงโยวหลิงแต่งงานกับหยางติ่งเทียน
และยิ่งโกรธขึ้นไปอีกที่เธอหอบเอาทรัพยากรจำนวนมากของตระกูลหลงไปด้วย
หยางติ่งเทียนมองไปที่หลงโยวหลิง และพูดปลอบ “ไม่ต้องกังวลไปนะ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงโยวหลิงจึงรู้สึกโล่งอกขึ้น
ทันใดนั้น หลงกูเฉิงก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่มีเรื่องอะไรหรอก? ขอให้มันไม่มีเรื่องอะไรจริงๆ ก็แล้วกัน หยางติ่งเทียน แกอย่าพูดอะไรแบบนี้ที่นี่
ถ้าลูกชายของฉันเป็นอะไรไป ฉันจะทำลายทั้งตระกูลหยุนให้ราบคาบ ให้มันฝังพร้อมไปกับลูกชายฉัน!”
หลงโยวหลิงขมวดคิ้ว
พี่ใหญ่ทำไมถึงทำท่าทางแบบนี้?
เธอได้ยินมาว่า หยางติ่งเทียนเป็นคนที่ช่วยชีวิตหลงเฟยหยูไว้
แต่ตอนนี้พี่ใหญ่กลับตะโกนใส่สามีของเธอ นี่มันหมายความว่าอะไร?
ทุกคนล้วนเป็นผู้นำตระกูลที่ร่ำรวยทั้งนั้น ฐานะเท่าเทียมกัน แล้วทำไมพี่ใหญ่ถึงได้มาพูดกับสามีตนแบบนี้?
พี่ใหญ่ ท่าทีของพี่เมื่อกี๊คืออะไร? หากวันนี้ไม่ได้ติ่งเทียนช่วยไว้ เฟยหยูคงถูกฆ่าตายไปแล้ว!
“แต่พี่กลับพูดกับติ่งเทียนด้วยน้ำเสียงแบบนี้ พี่คิดจริงๆ หรือว่า ติ่งเทียนเขาติดค้างอะไรพี่?”
หลงโยวหลิงพูดด้วยความโกรธ
หยางติ่งเทียนเป็นผู้ชายของเธอ และเธอจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเขาได้
และยิ่งไปกว่านั้น หลงโยวหลิงอดกลั้นมานานมากแล้ว
นับตั้งแต่ที่เธอแต่งงานกับหยางติ่งเทียน หลงกูเฉิงก็มีท่าทีแปลกๆ กับสามีของเธอมาตลอด และมักจะชอบทำตัวว่าอยู่เหนือกว่า
“เอาล่ะ! ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว ฉันไปก่อนนะ”
หยางติ่งเทียนโบกมือของเขา
ในเมื่อหลงกูเฉิงไม่ชอบเขา เขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อ
ขณะที่มองตามหลังของหยางติ่งเทียนที่กำลังเดินจากไป หลงโยวหลิงก็ยิ่งโกรธมากขึ้น
ดวงตาของเธอที่ราวกับจะมีไฟพุ่งออกมา จ้องมองไปที่พี่ใหญ่ของเธอ!
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลงกูเฉิงจึงพูดด้วยความโมโห:
“หรือจะบอกว่าตระกูลหยางไม่ได้ติดค้างอะไรตระกูลหลง? หลงโยวหลิง ไม่ว่าจะยังไงแกก็ถือว่าเป็นคนตระกูลหลงนะ ไม่รู้จักแยกแยะคิดถึงครอบครัวตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นแกดึงดันที่จะแต่งงานกัหยางติ่งเทียน ตระกูลหยางจะสามารถขึ้นเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลมหาเศรษฐีได้หรือ?
แบบนี้แล้ว แกยังกล้าพูดว่าตระกูลหยางไม่ได้ติดค้างอะไรเราได้หรือ?”
หลงกูเฉิงในเวลานี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเคือง!
ในความคิดของเขา ต่อให้หยางติ่งเทียนจะช่วยชีวิตลูกชายของเขาไว้ นั่นก็เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว!
เพราะตระกูลหยางติดค้างเขา!
แต่น้องสาวของเขา กลับมาโมโหใส่เขาด้วยเพราะเรื่องแบบนี้