เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 955
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 955
“แต่วันนี้ฉันจะฆ่าแกและทำลายตระกูลหยางให้สิ้นซาก! และเอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของตระกูลหยางไป!”
“แล้วแกล่ะทำอะไรได้”
“แกยังคงเป็นมดตัวนั้น! ยังเหมือนสองสามปีก่อน ดูทุกอย่างพังไปต่อหน้าต่อโดยทำอะไรไม่ได้!”
“เพราะว่า–”
“นี่คือโลกที่ผู้อ่อนที่ตกเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่ง ผู้อ่อนแอต้องรู้สถานะของผู้อ่อนแอ!”
พูดจบ
จู่ๆ ลมปราณของหยุนจงเฮ่อก็ดังขึ้นอีกครั้ง!
เขาปล่อยหมัดสองหมัดที่รุนแรงและน่าเหลือเชื่อ!
บูม!
บูม!
เสียงดังโครมครามสองครั้ง
หมัดสองหมัดชกใส่หน้าอกหยางติ่งเทียนและฟู๋โป๋
คนแข็งแกร่งอย่างพวกเขาสองคนก็ไม่อาจต้านทานได้ กระเด็นออกไปทันทีและใบหน้าซีดขาวทันที
“อ่อนแอ!”
หยุนจงเฮ่อหัวเราะเยาะ : “ฉันทำพลาดไปแล้วจริงๆที่ไม่ได้ทำลายตระกูลหยางในวันนั้น! แต่วันนี้ความผิดพลาดเช่นนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีก ตระกูลหยางของแกจะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน!”
พูดจบ
หยุนจงเฮ่อค่อยๆเดินไปหาหยางติ่งเทียนและฟู๋โป๋ทีละก้าวๆ
“ตระกูลหยางไม่เหลือใครแล้ว ดูสินี่คือความน่าเศร้าของผู้อ่อนแอแกจะเอาอะไรมาต้านฉัน”
“เอาล่ะ อย่าดิ้นรนเลยจงจากไปอย่างสงบ!”
พูดจบ
หยุนจงเฮ่อเดินมาถึงหน้าพวกเขาสองค
หยางติ่งเทียนและฟู๋โป๋มองหน้ากัน
ทั้งคู่เห็นความพร้อมพลีชีพจากดวงตาของอีกฝ่าย!
“ฆ่ามัน!” ทั้งสองคนตะโกนพร้อมกัน
ทั้งสองตะโกนพร้อมกัน
จ่อยิงพร้อมกัน!
บูม!
บูม!
หลังจากนั้นไม่นาน
ทั้งสองกระเด็นออกไปอีกครั้ง
ยิ่งกว่านั้นทั้งสองคนต่างกระอักเลือดออกมาเต็มปาก!
หยุนจงเฮ่อมองหยางติ่งเทียนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วยใบหน้าที่หยอกเย้าและพูดด้วยความเย้ยหยันว่า “หยางติ่งเทียนฉันฆ่าพ่อแกเมื่อห้าปีก่อน ตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันจะส่งพ่อลูกชายไปเจอกันอีกครั้ง!
“ไอ้เลว! ฉันโมโหที่ฆ่าแกไม่ได้! โมโหนัก!!!”
หยางติ่งเทียนพยายามดิ้นรน
เขาอยากจะยืนขึ้น
แต่ทำอย่างไรก็ลุกไม่ขึ้น!
พลังของ หยุนจงเฮ่อแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ!
ด้วยพลังกึ่งผู้แข็งแกร่งแปรเทพของเขาบวกกับแดนปรมาจารย์ใหญ่ของฟู๋โป๋ซึ่ง ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยุนจงเฮ่อ
“นายท่านหนีไป! ฉันจะถ่วงเวลามันไว้!”
เมื่อเห็นว่าหยุนจงเฮ่อกำลังจะลงมือฆ่า
ฟู๋โป๋ระงับอาการบาดเจ็บของเขาและพยายามต่อต้าน
ตอนนี้ หยุนจงเฮ่อกำลังจะจัดการหยางติ่งเทียน ดังนั้นฟู๋โป๋จึงฝืนลุกขึ้น
“ไอ้แก่ ตอนนั้นฉันสามารถฆ่าแกได้!”
“แต่เห็นว่าแกเป็นมดเลยไม่ได้สนใจ วันนี้แกกล้าดียังไงมาขัดขวางฉัน รนหาที่ตายหรือ!”
พูดจบ
หยุนจงเฮ่อไปหาฟู๋โป๋
ความเร็วของเขาเร็วมากจริงๆ
เร็วจนตามไม่ทัน!
ฟู๋โป๋ไม่ทันโต้ตอบ เขาถูกตบจนกระเด็นออกไป
“พรวด!”
ฟู๋โป๋ล้มลงบนพื้นอย่างแรง ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย!
“ฟู๋โป๋!
“อ๊าอ๊าอ๊！ฟู๋โป๋！”
หยางติ่งเทียนมองขึ้นฟ้าและกรีดร้อง
ชายชราที่ดูแลเขามาตลอดชีวิตตายแบบนี้เหรอ?
ฟู๋โป๋เป็นเหมือนพ่อของเขา!
ฆ่าฟู๋โป๋ก็เหมือนฆ่าพ่อ!
หยางติ่งเทียนหันมาและจ้อง หยุนจงเฮ่อด้วยสายตาแดงก่ำ กัดฟันและพูดว่า: “หยุนจงเฮ่อฉันจะสู้กับแก!”
พูดจบ
ไม่รู้ว่าหยางติ่งเทียนเอาแรงมาจากไหน และพยายามลุกขึ้น
หยางติ่งเทียนเพิ่งก้าวไปข้างหน้าได้แค่หนึ่งก้าว
หยุนจงเฮ่อยื่นมือออกมาราวกับสายฟ้าและบีบคอเขาอย่างรวดเร็วแล้วยกเขาขึ้น
หยุนจงเฮ่อถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรอยู่ที่ไหน”
หยางติ่งเทียนกัดฟันและพูดว่า “ฉันไม่รู้!”