เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 962
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 962
หยางติ่งเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างขมขื่น เหมือนว่าเขาจะคิดไปเอง
หยางติ่งเทียนหลับตาและพูดว่า: “เฟิงเอ๋อร์ แกรู้ว่าถ้าแกจะฆ่าฉัน ฉันจะไม่มีต่อต้านอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนี้หลงโยวหลิงก็กังวลขึ้นมาทันที
เธอรีบยืนขึ้นและตะโกนว่า: “เฟิงเอ๋อร์ อย่าฟังคำพูดไร้สาระของพ่อแก ตอนนั้นพ่อของแกไม่มีทางเลือกอื่น … ”
“พอแล้ว! หยุดพูด!”
ไม่ทันที่หลงโยวหลิงจะพูดจบ
หยางติ่งเทียนตะโกนเสียงดัง: “ถ้าเขาจะฆ่าก็ปล่อยให้ฆ่า อย่างไรฉันก็เป็นหนี้ชีวิตเขา!”
“ไม่ ฉันจะพูด!”
หลงโยวหลิงไม่ต้องการเห็นหยางติ่งเทียนตาย
ไม่อยากเห็นโศกนาฏกรรมระหว่างพ่อลูก
ดวงตาของเธอก่ำแดงและเต็มไปด้วยน้ำตา
“ในตอนนั้น แม่ของแกเป็นคนพาแกออกจากตระกูลหยางเพื่อปกป้องติ่งเทียนและทั้งตระกูลหยาง!”
“แม่ของแกรักติ่งเทียนอย่างสุดซึ้ง แต่ถ้าเธอไม่ออกไป! หากเธอไม่ยอมให้ติ่งเทียนผูกสัมพันธ์กับตระกูลหลง!”
“ทั้งตระกูลหยางรวมทั้งแกด้วยต้องตาย!”
“เฟิงเอ๋อร์แกต้องเข้าใจพ่อของแก!”
“ตอนนั้นแม่ของแกทำทุกอย่างด้วยความเต็มใจ!”
“เราทุกคนต่างตกเป็นเหยื่อ! เราทุกคนต่างตกเป็นเหยื่อ! ฮือฮือฮือ…”
พูดถึงตรงนี้
หลงโยวหลิงร้องไห้เสียงดัง
ตอนนั้นเป็นความคิดของหลิวหรูเยียนที่จะเสียสละตัวเองและพาหยางเฟิงออกจากตระกูลหยางและดองกับตระกูลหลงหยุนจงเฮ่อกลัวความแข็งแกร่งของตระกูลหลง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าลงมือกับตระกูลหยาง!
มิฉะนั้น
ตอนนั้น ตระกูลหยางคงถูกกำจัดไปนานแล้ว!
พินาศทั้งตระกูล!
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น!
ไม่ต้องพูดถึงการเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลมหาเศรษฐี
แม้แต่การอยู่รอดยังเป็นเรื่องใหญ่!
หยางเฟิงมองหยางติ่งเทียนอย่างไม่แยแส
แม้ว่าเขาจะรู้เรื่องเหล่านี้อยู่บ้างแต่เขาก็ไม่ได้รู้อย่างชัดเจนนัก
หลงโยวหลิงร้องไห้และตะโกน: “หยางเฟิง พ่อของแกไม่มีทางเลือกจริงๆ เขารักแกและแม่ของแกมาก!”
“เขาแต่งงานกับฉันมาหลายปีแล้วแต่เขาไม่เคยแตะต้องฉันเลย!”
“เพราะไม่มีใครสามารถแทนที่แม่ของแกในหัวใจของเขาได้!”
หลงโยวหลิงยิ่งพูดยิ่งร้องไห้
น้ำตาพลั่งพลูออกมา
ปวดร้าวปานจะขาดใจ!
ฉึก!
ฉึก!
ร้อยร้าวในใจหยางติ่งเทียนใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
เงาของเธอนั้นก็ยิ่งลึกเข้าไปในใจเขา!
หยางเฟิงมองหยางติ่งเทียนอย่างละเอียด
เขาพบว่าหยางติ่งเทียนแก่แล้ว
บนหัวของเขาเริ่มมีผมขาวปรากฏขึ้น
อารมณ์ที่ซับซ้อนยังพลุ่งพล่านในใจหยางเฟิง
ขณะนี้
ฟู๋โป๋พูดว่า “คุณชายผมเป็นหนึ่งในคนที่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น!”
“นายหญิงพูดถูก ตอนนั้น หยุนจงเฮ่อต้องการที่จะขโมยชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของครอบครัวเรา และใช้โอกาสขณะที่ท่านผู้นำคนก่อนไม่ได้เตรียมตัวโจมตี!”
“ในเวลานั้นนายท่านยังไม่ได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูล และข้าเองก็ไม่ต่อสู้กับหยุนจงเฮ่อได้เพียงลำพัง ตระกูลหยางอยู่ในช่วงเวลาวิกฤตความเป็นความตาย!
“และแม่ของคุณก็พาคุณออกไปจากตระกูลหยางในสถานการณ์ขณะนั้น!”
หยางเฟิงเงียบไปครู่หนึ่งและถามว่า “หยุนจงเฮ่อเป็นคนของสำนักยมบาลหรือ？”
ฟุ๋โป๋พยักหน้าและพูดว่า: “ถูกต้อง! หยุนจงเฮ่อเป็นคนของสำนักยมบาล รวมทั้งหนิงเหลยถิงที่ตายไปแล้วก็เป็นคนของสำนักยมบาลเหมือนกัน!”
ภายหลังการตายของท่านผู้นำคนเก่า
ฟู๋โป๋ตรวจสอบเหตุการณ์ในปีนั้นอย่างละเอียด
พบว่าต้นตอของทุกสิ่งมาจาก – สำนักยมบาล!
ได้ยินเช่นนี้
หยางเฟิงแอบถอนหายใจ
ดูแล้วสำนักยมบาลจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด!