เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 975
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 975
พวกเขากุ่ยเหมินถูกทำให้ตกใจกลายเป็นสภาพอย่างนี้เมื่อไหร่แล้ว？
ตั้งแต่ไหนมาต่างก็มีคนอื่นกลัวพวกเขากุ่ยเหมิน
นี่ยังคงเป็นครั้งแรกที่พวกเขากุ่ยเหมินกลัวคนอื่น！
แม้กระทั่งผู้คุมกฎเก้าตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกหนึ่งแล้ว
แม่ง！
นี่สรุปแล้วเป็นสภาพการณ์อะไร？
เขาในเวลานี้ สมองมึนงงเล็กน้อย！
ไม่ได้รอให้ผู้คุมกฎเก้ามีปฏิกิริยามา
เพียงเห็นคนหนึ่งกระโดดลงมาเลยทันทีจากบนเฮลิคอปเตอร์ที่สูงนับสิบเมตร！
ตึ้ง！
เสียงดังสนั่นหนึ่ง
ทันใดนั้นทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่ต่างก็สั่นไหวเล็กน้อยแล้ว
หยางเฟิงเงยหน้าขึ้นมา ในสองดวงตาเปิดเผยแสงที่น่ากลัวออกมาเส้นหนึ่ง
สองดวงตาของเขาจ้องมองผู้คุมกฎเก้าอยู่อย่างนิ่ง ๆ พูดแต่ละคำอย่างชัดเจน
“เอาลูกสาวของฉันคืนให้ฉัน！”
ได้ยิน
ผู้คุมกฎเก้าหันหน้ามามองหยางเฟิงอยู่
เขามองประเมินหยางเฟิงทั่วทั้งตัวแวบหนึ่งแล้วอย่างละเอียด
ยิ่งดู
ในใจของผู้คุมกฎเก้าก็ยิ่งตกใจ！
เขาคิดไม่ถึงหยางเฟิงจะยังหนุ่มอย่างนี้
ดูอายุก็ยังน้อย ดูเหมือนวัยรุ่น
แต่บนตัวกลับกระจายพลังที่ดูถูกและหยิ่งผยองออกมา！
โดยเฉพาะด้านหลังหยางเฟิง องครักษ์มังกรที่ใส่หน้ากากทองยืนอยู่แต่ละคนนั่น
เปิดเผยฐานะที่น่ากลัวของหยางเฟิงออกมา！
สรุปแล้วเขาเป็นใคร？
เพราะอะไรเขาถึงมีพลังที่แข็งแกร่งอย่างนี้？
เพราะอะไรถึงมีลูกน้องที่แข็งแกร่งและกล้าหาญมากอย่างนี้？
นาทีนี้
ในที่สุดผู้คุมกฎเก้าก็เข้าใจ
เพราะอะไรศูนย์พันธมิตรบู๊ถึงถูกทำลายในมือของหยางเฟิง
เพราะอะไรผู้คุมกฎสิบพ่ายแพ้อย่างหนักมากในมือของหยางเฟิง！
หยางเฟิงคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่คิดไว้จริง ๆ ！
“นายก็คือหยางเฟิง？”
ผู้คุมกฎเก้าอดความสั่นไหวในใจไม่ได้ถามด้วยเสียงที่แหบแห้ง
“ใช่แล้ว！ฉันก็คือหยางเฟิง！”
หยางเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก“ปล่อยลูกสาวของฉัน ฉันละเว้นชีวิตของนายครั้งหนึ่ง！”
“พ่อ！พ่อ！”
“พ่อ หนูก็รู้คุณจะมาช่วยพั่นพั่น！หนูก็รู้คุณจะไม่ทิ้งพั่นพั่น！”
“ฮือ ๆ ๆ ……”
หลังมองเห็นหยางเฟิง
หยางพั่นพั่นในเวลานี้ ในที่สุดก็อดไม่ได้ร้องไห้หนักขึ้นมา
มองเห็นลูกสาวของตัวเองน้ำตาไหล
ใจของหยางเฟิงปวดใจมากแล้ว！
ในชีวิตของเขามีผู้หญิงที่สำคัญที่สุดสามคน
คนหนึ่งเป็นแม่ของเขา！
คนหนึ่งเป็นภรรยาของเขา！
อีกคนหนึ่งเป็นลูกสาวของเขา！
ปีนั้นหยางเฟิงไม่มีความสามารถปกป้องแม่ของตัวเองได้
เขาเคยสาบานด้านข้างศพของแม่
อนาคตมีวันหนึ่ง หลังตัวเองมีครอบครัวแล้ว
จะต้องพยายามใช้พลังของตัวเองทั้งชีวิตปกป้องคุ้มครองคนในครอบครัวของตัวเองให้ได้ ไม่ให้ได้รับการทำร้ายใด ๆ ！
และตอนนี้
คิดไม่ถึงว่ามีคนกล้าลักพาตัวลูกสาวของตัวเองไป……
ฝืนทนความโกรธในใจ หยางเฟิงมองหยางพั่นพั่นอยู่พูดด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน“พั่นพั่น หนูไม่ต้องเป็นห่วง！พ่อมาช่วยหนูแล้ว พ่อจะต้องเอาหนูช่วยออกมาให้ได้แน่นอน！”
“อืม ๆ ！”
หยางพั่นพั่นฝืนไม่ให้ร้องไห้ ใช้แรงพยักหน้า
จากนั้นก็ไม่พูดสักประโยคหนึ่งแล้วจริง ๆ เป็นเด็กดีเชื่อฟังทำให้คนรัก
และหยางเฟิง
ได้หันหน้ามองไปทางผู้คุมกฎเก้าแล้ว
กลิ่นไอการฆ่าที่มากมายเหมือนจะต้องมีจริงได้ระเบิดออกมาจากบนตัวของเขาแล้ว
อุณหภูมิของอากาศทั้งหมดต่างก็ลดลงอย่างรวดเร็วถึงจุดเยือกแข็งแล้ว
นี่ทำให้คนรอบ ๆ อดไม่ได้ที่จะหนาวสั่นทั้งหมด！
“ให้เวลานายสามวินาทีปล่อยลูกสาวของฉัน！”
“ไม่งั้นพวกนายทุกคนต่างก็ต้องตาย！”
พูดถึงสุดท้าย
บนหน้าหยางเฟิงมีกลิ่นไอการฆ่า
ฟืบ！
ฟืบ！
ฟืบ!
ในเวลาเดียวกันนี้
คนนับพันก็หยิบอาวุธของตัวเองออกมาแล้วในเวลาเดียวกัน จ้องมองผู้คุมกฎเก้าและคนอื่น ๆ อยู่เหมือนเสือที่จ้องมองเหยื่ออย่างดุร้าย
ถ้าผู้คุมกฎเก้าและคนอื่น ๆ ไม่มอบพั่นพั่นออกมา
ขอแค่หยางเฟิงออกคำสั่งเสียงหนึ่ง