เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 983
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 983
เฉินตงฝืนทนความเจ็บปวด พูดด้วยสายตาที่เย็นชา“แต่……พวกนายคิดว่า อย่างนี้แล้วก็สามารถฆ่าฉันได้เหรอ？ บอกพวกนายให้ ขอแค่ฉันไม่ตายวันหนึ่ง พวกนายตระกูลเย่ก็หยุดคิดที่จะควบคุมสำนักหงทั้งหมด！”
ฮึ！
ปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนส่งเสียงฮึที่เย็นชาออกมาจากปลายจมูก！
ถึงแม้เฉินตงเคยเป็นเจ้าสำนักหงแล้วยังไงอีก？
วันนี้เฉินตงกำหนดไว้ต้องตกลงมา！
ฟืบ！
ฟืบ！
ฟืบ！
……
สองสามคนขี้เกียจเปลืองน้ำลาย หันฆ่าไปทางเฉินตงเลยทันที
กลิ่นไอการฆ่าที่ดุร้ายเอาเฉินตงล้อมไว้แล้วในพริบตา！
แต่เฉินตงไม่มีการหวาดกลัวใด ๆ
ถึงแม้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว
แต่เขายังไงก็เป็นเจ้าสำนักหง
อยากที่จะฆ่าตัวเอง？
ก็คือฝันไป！
“ไปตายซะ！”
เฉินตงคำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง
สองดวงตาเปิดเผยสีหน้าที่โกรธจัดออกมา
จากนั้นสองหมัดกำแน่นต่อยออกไปอย่างรวดเร็ว
ปัง！
ปัง！
ปัง！
ระดับที่เฉินตงออกหมัดเร็วมากแล้วจริง ๆ
สีหน้าปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนเปลี่ยนไปมาก
พวกเขาอยากที่จะหลบ
แต่ภายใต้ระยะห่างที่ใกล้ พวกเขาจะหลบยังไง？
สักพัก
ปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนก็ถูกหมัดของเฉินตงต่อยโดน
แต่ละคนบินตลบออกไปแล้ว เลือดสดลอยกระเซ็น
สักพัก
ปรมาจารย์ตระกูลเย่สองสามคนก็กลายเป็นศพ
แคร๊ก ๆ ๆ ！
ในเวลาเดียวกันนี้
เฉินตงไอขึ้นมาอย่างรุนแรงแล้ว
สีหน้าของเขายิ่งเปลี่ยนเป็นขาวซีดแล้ว
ลงมือครั้งนี้ทำให้เขาทั้งคนแทบจะหมดแรงแล้ว
สองขาอ่อน
ทั้งคนเกือบจะล้มเซนั่งบนพื้น
หนี！
จะต้องหนีไป！
หู้ไห่ไม่สามารถอยู่ต่อได้นานแล้ว！
เฉินตงรู้ถ้าหากอยู่ที่หู้ไห่ต่อไป เย่หนานจะไม่ปล่อยตัวเองไปแน่นอน！
สองดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ความเกลียดในดวงตาสูงเฉียดฟ้า
เฉินตงกัดฟันแน่นดิ้นรนยืนขึ้นมา ด้านหลังยังไม่รู้มีคนเท่าไหร่อยากที่จะไล่ฆ่าเขา？
หนี？แต่หนีไปที่ไหน？
เวลานี้ที่วางอยู่ด้านหน้าของเฉินตง มีหัวข้อยากที่เป็นจริงอันหนึ่ง
หนีไปต่างประเทศ แต่ตอนนี้สำนักหงต่างประเทศได้ถูกตระกูลเย่ควบคุมไว้แล้ว
ถึงแม้หนีไปต่างประเทศเกรงว่าก็คือตายสถานเดียว！
จู่ ๆ เฉินตงคิดถึงสถานที่หนึ่งแล้ว
ตงไห่！
ไม่ผิด！
มีเพียงหนีไปที่ตงไห่ เขาถึงมีโอกาสรอด！
เพราะหยางเฟิงอยู่ที่ตงไห่ ราชาตงไห่อยู่ที่ตงไห่！
คนของเย่หนานไม่กล้าวู่วามมาที่ตงไห่อย่างเด็ดขาด
พอคิดถึงที่นี่
เฉินตงไม่มีการลังเลใด ๆ หลังพ่นเลือดดำออกมาอีกก็ดิ้นรนหนีไปทิศทางของตงไห่！
……
เวลานี้
ตงไห่
หลังเอาหยางพั่นพั่นช่วยออกมาจากในมือของผู้คุมกฎเก้าแล้ว
หยางเฟิงว่างอยู่สักพัก
เขาฟื้นคืนกลับไปใช้ชีวิตดูแลลูกและภรรยาอีกครั้ง
ด้านหนึ่งรับส่งหยางพั่นพั่นเข้าเรียนและเลิกเรียน
อีกด้านหนึ่งรับส่งเย่เมิ่งเหยียนเข้าทำงานและเลิกงาน
วันเวลาเล็ก ๆ อย่างนี้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาก
เพราะก่อนหน้านี้หยางพั่นพั่นถูกลักพาตัว
ภายใต้การเตือนของหยางเฟิง
หม่าตงไม่กล้ามีความประมาทแม้แต่นิด ส่งคนเพิ่มเฝ้าระวังตงไห่ทั้งหมดอย่างเข้มงวดขึ้นมาทันที
ตงไห่ในตอนนี้สามารถถือเป็นเมืองเหล็กหนึ่งแล้ว
วิลล่าตระกูลเย่ในลานสวนใหญ่
หยางเฟิงในเวลานี้กำลังชงชาอย่างสบาย ๆ
และเย่เมิ่งเหยียนที่อยู่ด้านข้างกลับยุ่งอยู่กับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค
หยางเฟิงดื่มชาอึกหนึ่งแล้ว ถามจาง ๆ “ภรรยา ตอนนี้โดยพื้นฐานแล้วกรุ๊ปได้เรียกว่าตัวพ่อโลกธุรกิจของต้าเซี่ยแล้วทั้งหมด ต่อมาคุณวางแผนจะทำยังไง？”
ได้ยิน
เย่เมิ่งเหยียนเงยหน้าขึ้นมาครุ่นคิดสักพักแล้ว ใบหน้าท่าทางจริงจัง
“ต่อมาฉันอยากที่จะให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปพุ่งออกจากต้าเซี่ย เดินออกต่างประเทศ！”
สำหรับคำตอบนี้ของเย่เมิ่งเหยียน
หยางเฟิงก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ
เพราะเขาต่างก็รู้มาตลอด