เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - บทที่ 326 ซาโต้ผู้ถูกเปลี่ยนแปลงพันธุกรรม

นี่เป็นครั้งแรก นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนทำลายโล่ทองคำของเย่เทียนเฉินจนแหลกเป็นผุยผงได้โดยตรง และยังทำให้เขาถูกกระแทกจนบาดเจ็บ ซาโต้แข็งแกร่งมาก เป็นชายชราที่บ้าคลั่งคนหนึ่ง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ไม่มีร่องรอยของความชราเลยแม้แต่น้อย กล้ามเนื้อของเขากลับแข็งแกร่งทรงพลังเป็นอย่างมากด้วยซ้ำ เหมือนกับชายฉกรรจ์อายุยี่สิบกว่าปีอย่างไรอย่างนั้น เป็นเพราะฉีดยาปรับเปลี่ยนพันธุกรรมที่ประเทศชิบะวิจัยมานานหลายปีเข้าไป

เย่เทียนเฉินเกือบจะถูกฟันท้องตายไปแล้ว บริเวณท้องมีรอยดาบลึกอยู่รอยหนึ่ง เลือดไหลออกมาไม่หยุด ลำไส้เห็นลำไส้เผยออกมาบางส่วน ส่วนซาโต้ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน แม้ว่าดูแล้วจะแข็งแกร่งมาก ไม่อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย แต่ไหล่ซ้ายของเขาก็มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด เพียงแต่ในตอนนี้ไม่มีใครคิดว่าซาโต้คนนี้จะได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นเดียวกัน

“พูดแบบนี้แปลว่าแกก็ไม่ได้ลงมือเต็มที่งั้นเหรอ?” ซาโต้มองเย่เทียนเฉินแล้วถามด้วยรอยยิ้มอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“ตาย!”

มาถึงตอนนี้แล้วยังมีอะไรให้พูดกันอีก การฆ่าการเป็นสิ่งที่ไม่อาจฝืน ซาโต้แข็งแกร่งมาก เย่เทียนเฉินไม่กล้าดูแคลน ยังไม่ได้เริ่มดวลกันด้วยความแข็งแกร่งที่สุดเขาก็ได้รับบาดเจ็บไม่เบาแล้ว นี่เป็นการต่อสู้ที่อันตรายที่สุดที่เย่เทียนเฉินเคยได้พบทั้งในตอนที่อยู่ดาวสิ้นโลกและในตอนที่ได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งนี้แล้ว ซาโต้นับเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาเคยพบอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นคู่ต่อสู้ที่สามารถเอาชีวิตเขาได้จริงๆ

ฟุ่บ!

ซาโต้ขมวดคิ้ว เนื่องจากเย่เทียนเฉินพุ่งเข้าใส่เขาราวกับดาวตก เดิมทีไม่มีประโยชน์ที่จะใช้เคล็ดวิชาพลังพิเศษเพื่อสังหารแล้ว ดังนั้นเขาจึงกำหมัดทั้งสองน่น ส่องแสงออกไปนับหมื่นจั้ง เงาหมัดอันใหญ่โตตกลงมา ซัดไปยังซาโตไม่หยุด

ตู้มๆๆๆ!

เย่เทียนเฉินไม่ได้ใช้เคล็ดวิชาพลังพิเศษ เนื่องจากเขารู้ดีว่า สำหรับยอดฝีมืออย่างซาโต้ เคล็ดวิชาพลังพิเศษที่มีขอบเขตกว้างเกินไปไม่สามารถฆ่าเขาได้ และจะทำให้เขาสูญเสียพลังพิเศษมากเกินไปจนทำให้เสียเปรียบและตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายมากยิ่งขึ้น

ดังนั้นหากจะใช้เคล็ดวิชาพลังพิเศษที่ใหญ่โตอลังการสู้ใช้หมัดทั้งสองที่รวบรวมพลังพิเศษเอาไว้โจมตีออกไปง่ายๆ โดยตรงยังดีเสียกว่า ขอเพียงต่อยถูกซาโต้หมัดหนึ่ง เขาก็จะถูกโจมตีอย่างรุนแรงและส่งผลได้มากกว่า

“หมัดพี่ชายสุดหล่อ!”

เสียงตะโกนดังขึ้น ไหนเลยเย่เทียนเฉินจะปล่อยออกไปหมัดเดียว หมัดทั้งสองแฝงไปด้วยพลังพิเศษอันมหาศาล ต่อยซัดออกไปไม่หยุด เพียงลมหายใจเดียวก็ปล่อยออกไป 183 หมัดแล้วทั่วทั้งท้องฟ้าเต็มไปด้วยเงามันอันใหญ่โต ทุกหมัดล้วนทลายอากาศ สะเทือนหุบเขาหมอกทมิฬทั้งหมด ในใจของซาโต้ตื่นตะลึงหาใดเปรียบ ชายหนุ่มชาวจีนคนนี้ร้ายกาจจริงๆ หมัดก็แข็งแกร่งถึงขนาดนี้ มีกายเนื้อแข็งแกร่งเช่นนี้หาได้ยากจริงๆ

บางทีเย่เทียนเฉินอาจไม่รู้ว่า ซาโต้ฉีดยาปรับเปลี่ยนพันธุกรรมที่ประเทศชิบะวิจัยขึ้นมาเข้าไป จึงทำให้ร่างกายของคนอายุหกสิบกว่าปีเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งเช่นเดียวกับคนที่มีอายุยี่สิบกว่าปีได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยาชนิดนี้ยังสามารถทำให้กล้ามเนื้อแข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้าอยู่หลายส่วน หากปะทะเข้ากับก้อนหินแข็งๆ สิ่งที่จะป่นเป็นผุยผงก็คือหินแข็งๆนั้นอย่างแน่นอน มากเพียงพอที่จะเห็นได้ว่า นี่เป็นยาเสริมความแข็งแกร่งที่ไม่อาจดูถูกได้

แต่ตอนนี้เย่เทียนเฉินและซาโต้ต่อสู้กันโดยใช้พลังเข้าปะทะอย่างแท้จริง ทั้งสองกำหมัดของตนแน่น ใช้แข็งปะทะแข็ง เย่เทียนเฉินปล่อยออกไป 183 หมัดแล้ว แต่ละมัดล้วนรุนแรงเป็นอย่างยิ่งจนทำให้อากาศแตกสลาย แต่ซาโต้ก็เป็นชายชราวิปลาสผู้หนึ่ง หมัดที่ปล่อยออกมาแต่ละมัด ทั้งขัดขวางและโจมตีสวนกลับ ทำให้รอบด้านในขอบเขตหนึ่งพันเมตรล้วนเต็มไปด้วยเงาหมัดของเย่เทียนเฉินและซาโต้ ในตอนนี้หากใครกล้าเข้ามาใกล้โดยไม่ดูตาม้าตาเรือคงถูกลูกหลงจนบาดเจ็บสาหัส กระทั่งอาจจะถูกหมัดต่อยจนสิ้นชีพก็เป็นได้

ตู้ม!

ซาโต้ถูกเย่เทียนเฉิซัดจนกระเด็นออกไปตกกระแทกลงบนก้อนหินใหญ่อย่างรุนแรง ทันใดนั้นหินก้อนใหญ่พลันถูกกระแทกจนแตกเป็นเสี่ยงๆ ในปากกระอักเลือดออกมา เขามองไปยังเย่เทียนเฉินอย่างไม่กล้าเชื่อและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน จะอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงว่าตนจะถึงกับพ่ายแพ้ ตนไม่ได้ลงมือมายี่สิบปีแล้ว ในยี่สิบปีก่อนหน้านี้ยังไม่เคยมีใครสามารถสู้กับเขาอย่างไม่หลีกหนีเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้เขาฉีดยาเพิ่มความแข็งแกร่งเข้าไปทำให้ร้ายกาจยิ่งกว่ายี่สิบปีก่อนหน้านี้เสียอีก แต่เย่เทียนเฉินกลับต่อสู้ปะทะกับเขาได้อย่างแข็งแกร่ง และยังอัดเขาจนกระเด็นออกมา ซาโต้จะรับได้อย่างไร

“ฉันไม่ยอม!” ซาโต้ตะโกนขึ้นฟ้า ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ มีไอสังหารปะทุออกมาจากทั่วทั้งร่าง จับจ้องไปยังเย่เทียนเฉินอย่างโหดเหี้ยมอำมหิต ท่าทางเช่นนั้นราวกับอยากจะกินเย่เทียนเฉินลงไปอย่างไรอย่างนั้น

เย่เทียนเฉินไม่ได้พูดอะไร เขาในตอนนี้อยู่ในสภาวะที่แข็งแกร่งที่สุด สามารถใช้ความสามารถของพลังพิเศษในขอบเขตจักรพรรดิออกมาได้เล็กน้อย ในสภาพที่ยังไม่ได้ทะลวงไปยังขอบเขตจักรพรรดิก็สามารถใช้ความสามารถในขอบเขตนี้ออกมาได้เช่นนี้ ทำให้เขาต้องทอดถอนใจด้วยความแปลกใจจริงๆ แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

ตู้ม!

เงาหมัดอันใหญ่โตบังเกิดขึ้น เย่เทียนเฉินอยู่ในสภาพกลับหัว มือขวาต่อยลงไปยังศรีษะของซาโต้ เงามัดอันใหญ่นั้นดูเหมือนจะปกคลุมซาโต้เอาไว้ทั้งร่าง ดูแล้วน่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง มีพลังอำนาจมากพอที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง

อ๊าก!

ตู้ม!

เสียงดังสนั่นฟ้า ท่ามกลางหุบเขาหมอกทมิฬทั้งหมดดังก้องไปด้วยเสียงระเบิด จางหลาน ชางหลางและหลัวเหว่ยเคอ ทั้งสามยังคงต่อสู้อยู่กับราชานักฆ่าทั้งสามของสำนักโฮคุชินอิตโตริว ในตอนที่กำลังสู้กันจนถึงจุดที่ดุเดือดรุนแรงที่สุด แต่ละฝ่ายต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ท่ามกลางขอบเหวแห่งความเป็นความตาย คนที่ทำให้ผู้อื่นต้องแปลกใจมากที่สุดก็คือจางหลาน ผู้หญิงหน้าตาสวยงามเช่นนี้ถึงกับสู้กับราชานักฆ่าคนหนึ่งได้หลายร้อยกระบวนท่าโดยไม่เพรี้ยงพร้ำ ถึงแม้บริเวณไหล่จะได้รับบาดเจ็บแต่ก็ไม่ถึงชีวิต ผู้หญิงที่หากดูภายนอกคงถูกคนอื่นดูแคลนเช่นนี้สามารถมีพลังในการต่อสู้แบบนี้ได้ จะไม่ให้ผู้คนต้องตื่นตกใจได้อย่างไร

เสียงระเบิดครั้งใหญ่นี้ทำให้พวกจางหลานทั้งสามคนที่ยังต่อสู้กันอยู่ตื่นตกใจ พวกเขารับรู้ได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งระลอกหนึ่ง ไม่ว่าใครต่างรู้สึกตื่นตะลึงอยู่ในใจ แข็งแกร่งเกินไปแล้ว ความรู้สึกที่ราวกับว่าพลังนี้มากเพียงพอที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง นี่คือสัญชาตญาณของยอดฝีมืออย่างพวกเขา ไม่ใช่การคิดไปเองโดยเด็ดขาด

“ผู้อาวุโสซาโต้ใกล้จะฆ่าไอ้หนูนั่นได้แล้ว พวกเราก็รีบสู้รีบจบเถอะ!” ราชานักฆ่าคนหนึ่งพูดเสียงดัง

บริเวณใจกลางของหุบเขาหมอกทมิฬ เย่เทียนเฉินกระเด็นออกไป บริเวณปากกระอักเลือดออก มาปะทะเข้ากับขอบผา เขาอดไม่ได้ที่จะกุมหน้าอกของตน มองไปยังเบื้องหน้าพลางขมวดคิ้วแน่น ที่นั่นมีฝุ่นผงฟุ้งกระจาย เงาร่างสูงใหญ่ยืนโอนเอน ทั่วทั้งร่างมีหมอกเลือดสีดำแพร่กระจายออกมา

เมื่อสักครู่นี้ในตอนที่เย่เทียนเฉินใช้หมัดซัดปะทะไปยังซาโต้ จู่ๆ ก็รู้สึกได้ถึงลมปราณอันบ้าคลั่ง เป็นพลังที่แข็งแกร่งและไม่อาจคาดคิด กระทั่งเขาก็ถูกซัดจนปลิวออกมาโดยตรง ไม่สามารถสกัดกั้นลมปราณอันบางครั้งที่ปะทุออกมาอย่างกระทันหันนี้ได้โดยสิ้นเชิง

โฮก!

เสียงคำรามที่คล้ายกับเสียงสัตว์ป่าฟังแล้วทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกหวาดกลัว เย่เทียนเฉินขมวดคิ้ว ฝืนหยัดยืนร่างกายขึ้นมา จับจองไปเบื้องหน้าเขม็ง พบว่าเงาร่างสูงใหญ่เดินออกมาทีละก้าว ในตอนที่ปรากฏตัวเบื้องหน้าเย่เทียนเฉินอย่างสมบูรณ์ เย่เทียนเฉินถึงกับอดไม่ได้ที่จะชะงักไป

คนที่อยู่เบื้องหน้าเย่เทียนเฉินยังคงเป็นซาโต้ เพียงแต่กลายเป็นซาโต้ที่ไม่มีส่วนใดเหมือนมนุษย์อยู่เลย ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยเส้นขนสีดำ ร่างกายสูงสามเมตรกว่า มือและเท้าใหญ่โตหาใดเปรียบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขี้ยวที่ขึ้นอยู่เต็มปากนั้นดูแล้วน่ากลัวเป็นอย่างมาก ไม่มีอะไรแตกต่างจากมนุษย์หมาป่าเลย ความเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันทั้งหมดนี้ทำให้เย่เทียนเฉินรู้สึกแปลกใจมาก

“บีบบังคับฉัน เป็นแกที่บีบบังคับฉันให้กลายเป็นแบบนี้ ฉันจะกินเนื้อแก จะดื่มเลือดแกซะ!” ซาโต้พูดด้วยอาการขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน หมอกสีดำและน้ำลายหยดลงมา ทำให้เศษหินที่อยู่บนพื้นกลายเป็นฝุ่น มีพลังในการกัดเซาะรุนแรงยิ่งนัก

“สัตว์ประหลาด ดูท่ายาปรับเปลี่ยนพันธุกรรมที่ประเทศชิบะของพวกแกวิจัยออกมาจะแข็งแกร่งเพียงภายนอกเท่านั้น แต่มีผลเสียต่อร่างกายมนุษย์!” เย่เทียนเฉินพูดอย่างเย็นชา

โฮก!

ซาโต้แผดร้องคำรามออกมาเสียงดังราวกับสัตว์ประหลาด พุ่งเข้าใส่เย่เทียนเฉินด้วยความรวดเร็ว ทุกที่ที่ผ่านล้วนกลายเป็นเศษฝุ่น น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ถ้าหากถูกคนเข้าจะต้องกลายเป็นก้อนเลือดแน่นอ

เมื่อต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหันเช่นนี้ เย่เทียนเฉินก็ไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรดี แต่เขารู้อยู่อย่างหนึ่งนั่นก็คือ ไม่สามารถสู้ในระยะใกล้กลับซาโต้ได้อีก ซาโต้กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่มีพิษอยู่ทั้งร่างไปแล้ว หากใครไปถูกตัวเขาคนนั้นจะต้องซวยแน่

เย่เทียนเฉินหลบอย่างต่อเนื่อง หลบกระบวนท่าโจมตีถึงชีวิตที่ซาโต้ซัดมา เย่เทียนเฉินกำลังคิดวิธีการที่จะรับมือ ถ้าหากสู้กับสัตว์ประหลาดที่ร่างกายเต็มไปด้วยพิษแบบนี้ ไม่มีทางลงมือได้โดยสิ้นเชิง ไม่สามารถสู้ในระยะใกล้ได้ ทำได้เพียงใช้กระบวนท่าสังหารในระยะไกลเท่านั้น เพียงแต่น่าเสียดายที่ซาโต้โจมตีมาไม่หยุด เย่เทียนเฉินไม่มีเวลาเตรียมตัว

ในตอนนี้กระบวนท่าโจมตีในระยะไกลที่แข็งแกร่งที่สุดที่เย่เทียนเฉินจะสามารถใช้ออกมาได้ก็คือธนูสายฟ้า นี่เป็นเคล็ดวิชาพลังพิเศษสายสายฟ้าที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากวิชาหนึ่ง พลังพิเศษในสายสายฟ้าจำเป็นต้องใช้พลังที่รุนแรงมาก คนธรรมดาไม่สามารถใช้ได้มากเกินไป อย่างมากที่สุดก็ยิงออกไปได้สามลูกก็ถึงขีดจำกัดแล้ว แต่เย่เทียนเฉินควบคุมเคล็ดวิชาพลังพิเศษนี้ได้ดียิ่ง ในตอนที่อยู่ดาวสิ้นโลก เย่เทียนเฉินเคยใช้การโจมตีนี้ฆ่าคนไปมากมาย บนโลกนี้เขาก็เคยฝึกมาก่อน แต่กลับไม่สามารถควบคุมได้อย่างชำนาญเช่นเดียวกับตอนที่อยู่ในดาวสิ้นโลก สิ่งสำคัญก็คือ หลิงชี่ในโลกนี้จางหายไปมากมายเหลือเกิน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เส้นทางบ่มเพาะได้เปลี่ยนไปแล้ว หากต้องการทะลวงขอบเขตดูเหมือนจะไม่สามารถเป็นไปได้ มิฉะนั้นด้วยขอบเขตพลังของเย่เทียนเฉินในตอนนี้คงทะลวงไปถึงระดับจักรพรรดินานแล้ว

“กำแพงพสุธา!”

เย่เทียนเฉินตะโกนเสียงดัง กำแพงดินแข็งแกร่งสิบกว่าชั้นปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้าซาโต้ ขวางซาโต้เอาไว้ เย่เทียนเฉินใช้โอกาสนี้ถอยหลังไปด้วยความรวดเร็ว ในขณะเดียวกันมือซ้ายก็เริ่มรวบรวมพลังธนูสายฟ้า มือขวาเริ่มรวบรวมพลังลูกธนู เขาไม่กล้าชักช้าเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากซาโต้ที่มีพันธุกรรมเปลี่ยนไปอย่างกระทันหันจนกลายเป็นสัตว์ประหลาดนี้มีความสามารถเหนือกว่าเขา หากไม่ระวังแม้เพียงนิดเดียว เขาคงจะต้องสิ้นชีพอยู่ที่นี่ในวันนี้แน่นอน ไม่ได้ล้อเล่น

โครมๆๆๆ…

ดูเหมือนว่าในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งวินาที กำแพงพสุธาซึ่งเป็นเคล็ดวิชาพลังพิเศษในสายดินหลายสิบชั้นของเย่เทียนเฉินก็ถูกซาโต้ทลายทิ้งทั้งหมด ส่วนเย่เทียนเฉินที่กระโดดขึ้นไปอยู่กลางอากาศเพิ่งจะรวบรวมธนูสายฟ้าและลูกธนูได้ ยังไม่ทันรั้งสายธนู ซาโต้ก็ใช้ฝ่ามือที่ราวกับกรงเล็บตะปบลงไป อันตรายเป็นอย่างมาก

“ไปตายซะ ฉันจะให้แกชดใช้ด้วยเลือด!” ซาโต้ตะโกนพลางใช้ฝ่ามือตบลงไป

กลางอากาศ เย่เทียนเฉินไม่สามารถโจมตีได้ทัน ธนูสายฟ้าและลูกธนูเกือบจะรวบรวมได้สำเร็จแล้ว แต่เขาไม่อาจหลบได้ ทำได้เพียงใช้พลังทั้งหมดปรับเปลี่ยนตำแหน่งของตนไปเล็กน้อย มองซาโต้ใช้มือหาดฟันลงมาที่แขนซ้ายของตน…