เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - บทที่ 445 น้องชายของจักรพรรดิดาบ

บริเวณชานเมืองของเมืองหลวง

ริมทะเลสาบ

ยังคงเป็นริมทะเลสาบที่คุณชายใหญ่แห่งมหาวิทยาลัยหลงเถิงชอบมานั่งตกปลา เขาเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นดั่งหมากกระดานหนึ่ง เห็นเย่เทียนเฉินเป็นดั่งตัวหมากตัวหนึ่ง แต่หมากตัวนี้เริ่มจะควบคุมไม่ค่อยได้แล้ว กระทั่งนักฆ่าชั้นยอดที่เป็นลูกน้องของตนอย่างหมอกโลหิตก็ตกตายในมือของเย่เทียนเฉิน นี่เป็นเรื่องที่คุณชายใหญ่คิดไม่ถึง

หากไม่ใช่เพราะว่ายอดฝีมือจำนวนมากที่มาจากสำนักโฮคุชินอิตโตริวมาเพราะต้องการฆ่าเย่เทียนเฉิน อีกทั้งคุณชายใหญ่ยังต้องการดูละครสนุกๆ บางทีเขาอาจลงมือด้วยตัวเองไปแล้ว จะอย่างไรระดับการเติบโตของเย่เทียนเฉินในตอนนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใจและไม่กล้าลำพองใจขนาดนั้น

ตอนนี้เอง ชายสวมแว่นกรอบทองคนหนึ่งเดินมาด้านหลังคุณชายใหญ่แห่งมหาวิทยาลัยหลงเถิง เขาก็คือกุนซือของคุณชายใหญ่นามว่าโม๋สู่ พูดด้วยความนอบน้อมว่า “คุณชายใหญ่ครับ เมื่อครู่เพิ่งจะได้รับข่าวมา คนของสำนักโฮคุชินอิตโตริวโจมตีตระกูลหลิงแล้ว นอกจากหลิงเยว่และลูกสาว คนอื่นในตระกูลก็ถูกฆ่าตายทั้งหมด ส่วนเย่เทียนเฉินเพิ่งจะกลับมาเมืองหลวง สอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้แล้ว!”

“เย่เทียนเฉินกลับมาแล้วเหรอ?” คุณชายใหญ่เอ่ยปากถาม

“ครับ!” โม๋สู่พยักหน้าตอบ

คุณชายใหญ่ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำนิ่งเรียบว่า

“คนของสำนักโฮคุชินอิตโตริวจัดเตรียมที่พักเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

“จัดเตรียมเรียบร้อยแล้วครับ ผมบอกพวกเขาตามคำสั่งของคุณชายใหญ่แล้ว พวกเราเพียงแค่ให้ที่ซ่อนตัวกับพวกเขาเท่านั้น ส่วนเรื่องต่อไปไม่เกี่ยวกับพวกเรา ปล่อยให้พวกเขาเคลื่อนไหวตามใจ!” โม๋สู่เอ่ยปากพูด

“อืม พวกเขามาเพื่อแก้แค้นให้ซาโต้ คนที่มาในครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ยอดฝีมือชั้นยอดในสำนัก แม้แต่มัตสึโมโตะ ชิโมเค็นก็มาด้วย ให้ความสำคัญกับเย่เทียนเฉินมากจริงๆ ยังไงซะฉันเดาเลยได้ว่าจุดประสงค์ของพวกมันไม่ได้มีแค่ฆ่าเย่เทียนเฉินเท่านั้น แต่ยังมีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าด้วย…” คุณชายใหญ่พูดถึงตรงนี้ก็หยุดลง

“คุณชายใหญ่ ความหมายของคุณก็คือตระกูลหลิงหรือครับ?” โม๋สู่ถาม

“ถูกต้อง พวกคนชิบะกลุ่มนี้เป็นสุนัขรับใช้ของประเทศ M นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างรู้ดี ตระกูลหลิงเป็นตระกูลที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งในหมู่ชาวจีนโพ้นทะเล มีอำนาจทางเศรษฐกิจในต่างประเทศมากจนเรียกได้ว่าเป็นตัวแปรสำคัญ ไม่งั้นประเทศ M คงไม่ให้ความสำคัญขนาดนี้ ถึงขั้นคิดทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้ตระกูลหลิงย้ายกลับมาพัฒนาในประเทศจีนได้สะดวก ดังนั้นคนของสำนักโฮคุชินอิตโตริวจึงมีภารกิจที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งนั่นก็คือสังหารสองพ่อลูกหลิงเยว่ จากรายงานที่ฉันรู้ พี่น้องคนอื่นของหลิงเยว่ส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วยที่จะมาย้ายกลับมาอยู่ในประเทศจีน พวกเขาได้ผลประโยชน์จากประเทศ M ไม่น้อย ขอเพียงหลิงเยว่ตาย ต่อให้ผู้อาวุโสตระกูลหลิงจะฉลาดขนาดไหนก็อายุมากแล้ว มีหลายเรื่องที่เขาตัดสินใจไม่ได้!” คุณชายใหญ่เอ่ยปากด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“จากความโหดเหี้ยมของคนประเทศชิบะ ผมคิดว่าพวกเขาคงไม่คิดจะฆ่าเย่เทียนเฉินแค่คนเดียว กระทั่งตระกูลเย่ทั้งหมดก็อาจจะถูกฆ่า…” โม๋สู่พูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา

“เป็นไปได้มากเย่เทียนเฉินมีความสามารถอยู่บ้างแต่ฉันคิดว่าครั้งนี้เขาจะต้องตายแน่นอน!” คุณชายใหญ่แห่งมหาวิทยาลัยหลงเถิงพูด

“ถ้างั้นต้องให้คนของพวกเราลงมือหรือเปล่าครับ?” โม๋สู่เอ่ยถาม

“หมอกโลหิตตายด้วยมือของเย่เทียนเฉินไปแล้ว แกคิดว่าคนอื่นจะเป็นคู่มือของเย่เทียนเฉินได้เหรอ? ให้พวกคนจากสำนักโฮคุชินอิตโตริวจัดการไปเถอะ พวกเราคอยดูเรื่องสนุกๆ ก็พอ!” คุณชายใหญ่พูดพลางส่ายหน้า

โม๋สู่ชะงักไป เขาย่อมไม่รู้ว่าหมอกโลหิตตายไปแล้ว ถึงแม้เขาจะเป็นกุนซือของคุณชายใหญ่ จัดการอำนาจจำนวนมากที่อยู่เบื้องใต้คุณชายใหญ่ แต่คนเช่นหมอกโลหิตนั้นยังไม่ถึงคราวให้เขาต้องมาจัดการ

เมื่อได้ยินข้อมูลที่ว่าหมอกโลหิตตายไปแล้ว โม๋สู่ก็รู้สึกตื่นตะลึงมากจริงๆ หมอกโลหิตเป็นมือสังหารที่ร้ายกาจที่สุดที่อยู่ในสังกัดของคุณชายใหญ่ ความสามารถที่น่าหวาดกลัวขนาดนั้น ยากจะจินตนาการได้เลยจริงๆ กระทั่งหมอกโลหิตก็ตายด้วยมือของเย่เทียนเฉิน มิน่าล่ะคุณชายใหญ่ถึงมีความคิดที่จะลงมือด้วยตัวเอง หากไม่ใช่เพราะยอดฝีมือจำนวนมากจากสำนักโฮคุชินอิตโตริวมา คุณชายใหญ่คงฆ่าเย่เทียนเฉินไปแล้ว

“คุณชายใหญ่โปรดวางใจ ครั้งนี้มัตสึโมโตะ ชิโมเค็นก็มาแล้ว ต่อให้เย่เทียนเฉินจะร้ายกาจขนาดไหนก็ต้องตายโดยไม่ต้องสงสัยเลย!” โม๋สู่พูดอย่างดุดัน

“อืม มัตสึโมโตะ ชิโมเค็นเป็นน้องชายแท้ๆ ของจักรพรรดิดาบ ความสามารถไล่ตามจักรพรรดิดาบได้เลย เป็นยอดฝีมือระดับสูงของโลกนี้ ถ้าแม้แต่เขาก็ยังฆ่าเย่เทียนเฉินไม่ได้ ฉันก็จะต้องลงมือด้วยตัวเอง ถ้าเขาฆ่าเย่เทียนเฉินได้ ถ้างั้นฉันก็จะฆ่ามัตสึโมโตะ ชิโมเค็น…” มุมปากของคุณชายใหญ่เผยรอยยิ้มอำมหิตออกมา

“รับทราบแล้วครับคุณชายใหญ่ ผมจะไปติดตามอย่างใกล้ชิด!” โม๋สู่พยักหน้า เมื่อพูดจบก็ถอยออกไป

มัตสึโมโตะ ชิโมเค็นน้อง ชายแท้ๆ ของจักรพรรดิดาบ เป็นยอดฝีมือที่มีความ แข็งแกร่งที่สุดในสำนักโฮคุชินอิตโตริวนอกจากจักรพรรดิดาบ ไม่ว่าใครก็คิดไม่ถึงว่าคาเมดะอิจิโร่จะกลับไปพูดโน้มน้าวให้จักรพรรดิดาบส่งมัตสึโมโตะ ชิโมเค็นซึ่งเป็นน้องชายแท้ๆ ของตนเองออกมา จักรพรรดิดาบเป็นยอดฝีมืออันดับสามของโลก เพียงแค่ชื่อก็มากพอที่จะทำให้ทุกคนต้องสูดหายใจเย็นยะเยือกแล้ว รายชื่อในบันทึกยอดฝีมือนั้นทุกคนต่างรู้จักเป็นอย่างดี เป็นรายชื่อที่แสดงถึงผู้ชาย 10 คนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก หากใครคนหนึ่งในนี้ลงมือ เกรงว่าจะต้องเกิดคลื่นลมอันใหญ่หลวงแน่นอน

ครั้งนี้สำนักโฮคุชินอิตโตริวพายอดฝีมือชั้นสูงมาทั้งหมด 30 คน ทุกคนล้วนเป็นลูกศิษย์ยอดเยี่ยมของสำนักโฮคุชินอิตโตริว แต่ละคนมีความสามารถแข็งแกร่งสูงส่ง ผู้ควบคุมหลักก็คือมัตสึโมโตะ ชิโมเค็น ผู้ควบคุมรองก็คือคาเมดะอิจิโร่ คาเมดะอิจิโร่เกลียดเย่เทียนเฉินเข้ากระดูกดำ ในตอนที่อยู่บ้านตระกูลจาง คาเมดะอิจิโร่เกือบจะถูกเย่เทียนเฉินฆ่าตาย ภารกิจล้มเหลว ทำให้ตนเกือบจะตายเมื่อกลับไปถึงประเทศชิบะ ไม่ง่ายเลยกว่าจะวางแผนทุกวิถีทางจนออกมาได้ เดิมทีคิดว่าจะยืมมือของซาโต้เพื่อฆ่าเย่เทียนเฉิน

ไหนเลยจะรู้ว่าซาโต้จะทำให้ตัวเองตาย ถูกปฏิกิริยาย้อนกลับของยาปรับเปลี่ยนพันธุกรรมฉับพลันเข้า ทำให้เกิดการสูญเสียบุคคลอันแข็งแกร่งไป ตอนนี้มัตสึโมโตะ ชิโมเค็นลงมือด้วยตัวเอง ในฐานะที่เป็นยอดฝีมืออันดับสองของสำนักโฮคุชินอิตโตริว เชื่อว่าการจะฆ่าเย่เทียนเฉินคงง่ายประดุจพลิกฝ่ามือ

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่เย่เทียนเฉินได้พบสองพ่อลูกหลิงอวี่สวิ๋นและไม่ไว้หน้าหลิงเยว่แล้วก็เดินออกมาจากตึกการแพทย์ ตลอดทางไม่ได้พูดอะไร กำลังใคร่ครวญว่าคนจากสำนักโฮคุชินอิตโตริวเหล่านี้จะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่ ต่อไปพวกเขาจะเคลื่อนไหวอย่างไร?

“แย่แล้ว เย่เทียนเฉินพวกเราควรจะพาคนกลับไปที่ตระกูลเย่ของแกก่อน คนของสำนักโฮคุชินอิตโตริวหาแกไม่เจอ จะต้องลงมือกับตระกูลเย่ของแกแน่!” เฮยเมี่ยนพลันคิดขึ้นมาได้ รีบตบหน้าอกพลางพูด

เฮยเมี่ยนร้อนรนขนาดนั้น แต่เย่เทียนเฉินกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไร ยังคงเดินไปข้างหน้าต่อไป ใคร่ครวญต่อไป เฮยเมี่ยนชะงัก เดินไปเบื้องหน้าเย่เทียนเฉินแล้วพูดว่า “ไอ้หนู แกได้ยินคำพูดของฉันหรือเปล่า ครอบครัวของแกมีอันตราย…”

ทันใดนั้นเย่เทียนเฉินราวกับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เผยรอยยิ้มที่มุมปากแล้วพูดว่า “ทารกดำคุณกลับไปทำภารกิจของตัวเองเถอะ!”

“หา? แกจะไปไหน?” เฮยเมี่ยนชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถาม

“กลับบ้านไง คุณจะไปกับผมเหรอ? ผมคงไม่เชิญคุณหรอกนะ!” เย่เทียนเฉินพูดตรงๆ

เมื่อเห็นว่าเย่เทียนเฉินขึ้นขี่มอเตอร์ไซค์แล้วขับจากไป เฮยเมี่ยนก็โกรธจนต้องกัดฟันแน่น จนใจที่ตอนนี้เขาทำอะไรเย่เทียนเฉินไม่ได้ ไอ้หนูนี่ไม่พบกัน 10 วัน ความสามารถเพิ่มพูนไปมหาศาลจริงๆ เขาค่อยๆ ถูกเย่เทียนเฉินแซงแล้ว ไม่ใช่คู่มือของเย่เทียนเฉินแล้ว ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกนับถือเย่เทียนเฉินด้วย ไอ้หนูนี่มีหลักการของตัวเองจริงๆ มีศักยภาพไร้ขีดจำกัด

“แกเข้าใจเรื่องความสามารถของไอ้หนูนี่หรือเปล่า?”

ตอนนี้เอง เฮยเมี่ยนได้ยินเสียงดังจากด้านหลัง อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง รีบหันไปยืนตัวตรงตามหลักปฏิบัติของทหาร เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระจ่างชัด “หัวหน้า!”

หมานเทียนยืนอยู่ด้านหลังเฮยเมี่ยน สายตาเคร่งขรึมมองไปยังเส้นทางที่รถมอเตอร์ไซต์ของเย่เทียนเฉินจากไป เอ่ยถามอย่างเย็นชาว่า “ความสามารถของเย่เทียนเฉินเป็นยังไง?”

“แข็งแกร่งมาก มีศักยภาพสูง เรียกได้ว่าลึกล้ำไม่อาจคาดเดา…” เฮยเมี่ยนพูดอย่างจริงจัง

“อ้อ? ร้ายกาจขนาดไหน?” หมานเทียนถามอย่างไม่พอใจ

“ความหมายของหัวหน้าก็คือคิดจะรับเย่เทียนเฉินเข้ามาในกองกำลังขุนพลระดับทัพฟ้าของพวกเราเหรอครับ? เกรงว่าจะลำบากอยู่บ้าง ไอ้หนูนี่ยโสโอหัง ไม่ชอบถูกผูกมัด…”

คำพูดของเฮยเมี่ยนยังไม่จบก็ถูกหมานเทียนกล่าวขัด หมานเทียนจ้องเฮยเมี่ยนแล้วพูดว่า “อาศัยแค่ไอ้หนูนี่ไม่มีคุณสมบัติมากพอจะเข้าร่วมกองกำลังขุนพลระดับทัพฟ้าของพวกเราหรอก ยโสโอหังเกินไป ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา แล้วยังหยิ่งทะนง ถ้ามีโอกาสฉันจะสั่งสอนเขาแรงๆ สักครั้ง!”

เมื่อได้ยินคำพูดของหมานเทียน เฮยเมี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไป เดิมทีเขาคิดว่าหมานเทียนถูกใจเย่เทียนเฉิน เตรียมจะรับไอ้หนูนี่เข้าร่วมกองกำลังระดับทัพฟ้า ไหนเลยจะรู้ว่ากลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น ดูเหมือนหมานเทียนจะรู้สึกขัดตาเย่เทียนเฉินและยังคิดจะสั่งสอนเย่เทียนเฉินอีกด้วย ทำให้เฮยเมี่ยนอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเย็นยะเยือก คิดว่าครั้งนี้ไอ้หมอนี่สนุกจนเลยเถิดแล้ว ท่านหัวหน้าร้ายกาจมาก ฝีมืออยู่เหนือขุนพลพลระดับทัพฟ้าอย่างพวกตนมาก หากหมานเทียนลงมือ ไอ้หนูนี่ต้องตายแน่

คำพูดนี้ไม่ได้ล้อเล่นแน่นอน หมานเทียนขึ้นชื่อในเรื่องมีอารมณ์ร้อน เขาเป็นคนที่รอดออกมาจากสงครามนองเลือด ถึงแม้จะมีความกล้าหาญ แต่ความโกรธของทหารก็ไม่น้อยเลยทีเดียว ตอนนั้นเย่เทียนเฉินไม่ต้องการความช่วยเหลือจากขุนพลระดับทัพฟ้า นับเป็นการดูหมิ่นขุนพลระดับทัพฟ้า หากไม่ใช่ว่ามีท่านผู้นำอยู่ด้วย เกรงว่าหมานเทียนคงลงมือไปแล้ว ด้วยนิสัยของเขา หากซัดเย่เทียนเฉินจนตายก็คงไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว

หากไม่ใช่ว่าภายหลังท่านผู้นำสูงสุดกำชับมาอีกครั้งว่าไม่ให้หมานเทียนสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องตระกูลหลิงและสำนักโฮคุชินอิตโตริว เกรงว่าตอนที่หมานเทียนเดินออกมาคงลงมือสั่งสอนเย่เทียนเฉินไปแล้ว การต่อสู้ครั้งใหญ่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

“ถ้างั้นความหมายของท่านหัวหน้าก็คือ…” เฮยเมี่ยนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

“ไม่ว่าเย่เทียนเฉินจะรับมือคนจากสำนักโฮคุชินอิตโตริวได้หรือไม่ ฉันก็จะสั่งสอนไอ้หนูนี่ ถ้าเขามีความสามารถแบบนั้นก็ให้ฉันลงมือด้วยตัวเอง อยากจะลงดูสักหน่อยเหมือนกัน!” หมานเทียนพูดอย่างเย็นชาแล้วเดินจากไป

ตอนนี้เอง เย่เทียนเฉินขี่รถมอเตอร์ไซต์ของตนด้วยความเร็วสูง เขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ของตัวเองและไม่ได้กลับไปที่ที่แม่และน้องสาวของเขาอาศัยอยู่ แต่มุ่งหน้าไปยังบ้านเดิมตระกูลเย่ จากการคาดเดาของเขา หากเดาไม่ผิด เขาจะต้องได้ข้อมูลที่ซ่อนตัวของคนจากสำนักโฮคุชินอิตโตริวมาจากที่นั่นแน่นอน

………………………