เทพอสูรสยบโลกา - ตอนที่ 107-108

ตอนที่ 107 ถ้ำมด(ตอนสาม)

ครืนนน~~

ทันใดนั้นเองผนังถ้ำเกิดการสั่นสะเทือน และเกิดเสียงดังออกมาลึกจากภายในถ้ำ

หลินหยางหุบยิ้มทันที ใบหน้าเคร่งเครียด

“พลโล่ขึ้นมา” หลินหยางออกคำสั่ง จากนั้นมีคนสามคนถือโล่ขนาดพอดีกับตัวพวกเขาขึ้นมานำขบวนแทนที่หลินหยาง

พวกเขาทั้งสามถือโล่ไม้อันใหญ่ที่มาจากฝีมือของทีมก่อสร้าง วางปักหลักอยู่บนพื้นต่อกันจนไร้ช่องว่าง

หลินหยางที่ยืนอยู่ด้านหลังจ้องมองลึกเข้าไปภายในถ้ำ ที่เขาตั้งรับเพราะการที่ถ้ำสั่นสะเทือนมันต้องมีสาเหตุบางอย่างเป็นแน่

ถ้ำที่มืดมิดจู่ๆก็เริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆอุณหภูมิความร้อนค่อยๆสูงขึ้นตามเช่นกัน

หลินหยางและพวกที่เกาะกลุ่มจดจ่อกับเส้นทางข้างหน้าเริ่มขมวดคิ้วตึงเครียด

ตอนนี้พวกเขามองเห็นผนังถ้ำได้อย่างชัดเจน เหงื่อบนร่างกายเมื่อหยดย้อยกระทบลงบนพื้นไม่นนาพวกมันระเหยกลายเป็นไออากาศ บัดนี้คล้ายกับมีดวงอาทิตย์ส่องสว่างออกมาจากส่วนลึกภายในถ้ำแห่งนี้

ไม่นานพวกเขาก็เห็นต้นตอของดวงอาทิตย์ลูกย่อมๆที่ทำให้เกิดแสงสีแดงกระทบผนังถ้ำ นั่นคือฝูงมดไฟ!!

มดไฟตามปกติตัวมันนั้นมีแสงแต่มิได้ส่องสว่างเช่นนี้ แต่ในหมู่พวกมันกลับมีบางตัวที่มีแผ่ไอความร้อนออกมาจนร่างกายและผิวหนังของมันเป็นสีแดง บริเวณหนวดบนหัวหัวของมันยาวกว่ามดไฟปกติ พวกมันแตกต่างจากมดไฟธรรมดาและมีจำนวนที่น้อยกว่า

เส้นทางในถ้ำตรงข้ามกับหลินหยางและพวกตอนนี้มีแออัดไปด้วยมดไฟดูจากสายตามีเกือบร้อยตัวพวกมันทับถมกันจนอัดเต็มเส้นทางข้างหน้า ด้านหลังพวกมันคงมีอีกไม่น้อยเป็นแน่

หลินหยางใช้ทักษะตาเหยี่ยวทันที

มดไฟ ระดับ 4

พลังโจมตี 4

พลังป้องกัน 2

ความเร็ว 2

คำอธิบาย : มดไฟองครักษ์

คำเตือน : ระวังการกัดและกรงเล็บ

หลินหยางขมวดคิ้ว มดไฟระดับ 4 พลังโจมตี ป้องกัน รวมถึงความเร็ว ล้วนแต่สูงกว่ามดไฟธรรมดาถึงสองเท่า คำเตือนที่แสดงขึ้นยังคงเหมือนมดไฟปกติ

และมีมดไฟบางตัวที่ตัวเล็กผอมลีบคล้ายกับตัวที่วิ่งหนีเมื่อครู่ ในจำนวนที่แออัดตรงหน้ามีพวกมันไม่กี่สิบตัวเท่านั้น

มดไฟ ระดับ 1

พลังโจมตี 1

พลังป้องกัน 1

ความเร็ว 4

คำอธิบาย : มดไฟลาดตระเวน

คำเตือน : ระวังการกัดและกรงเล็บ

หลินหยางเข้าใจในทันที พวกมดเหล่านี้คล้ายคลึงกับมนุษย์ยิ่งนัก ดังเช่นเขาที่เพิ่มสถานะไปที่ความเร็ว ส่วนจิ่นเหอเพิ่มสถานะไปที่พลัง

‘แต่องครักษ์นี่คืออะไร’ หลินหยางคิดพลางนึกขึ้นได้

‘คงไม่ใช่ว่ามดไฟระดับสองนี่คือมดทหารหรอกนะ?’ หากเป็นไปอย่างที่เขาคิดครานี้คงต้องยุ่งยากเป็นแน่ เพราะหากนี่คือรังของมันมีมดทหาร มดองครักษ์ ฉะนั้นย่อมมีราชินี!

หากดูแบบนี้ความคิดของเขาคงไม่ผิดเพี้ยนเป็นแน่ เพราะจากจำนวนมดที่มากมายมหาศาลทับถมกันจนไม่สามารถเคลื่อนที่ได้เช่นนี้พวกมันย่อมมีมดราชินีที่วางไข่และให้กำเนิดพวกมันเป็นแน่!

เขาเลิกสนใจเรื่องอื่นเสีย จดจ่อกับเหล่ามดตรงหน้า

“เตรียมตัว” หลินหยางตะโกนก้อง แม้มดองครักษ์จะระดับสูงกว่ามดไฟ แต่ยังไงพวกมันก็มีเพียงระดับสี่เท่านั้นพวกเขาที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างต่อเนื่องทุกวันย่อมสามารถรับมือได้ ปัญหาเพียงอย่างเดียวคือจำนวนพวกมัน เพราะเขาไม่ทราบจำนวนที่แน่ชัด แต่ดูจากที่เห็นอาจมีมากถึงหลายพันตัวเลยทีเดียว

หลินหยางยิ้มอย่างตื่นเต้น หากทีมสำรวจนี้สามารถจัดการกับพวกมันได้จนหมด ระดับพวกเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลเป็นแน่!

ตอนที่ 108 ถ้ำมด(ตอนสี่)

“พลหอก” หลินหยางตะโกน

เมื่อสิ้นเสียงของเขาก็มีคนถือหอกยาวเดินขึ้นมาสองคน ทั้งคู่คือจิ่นเหอและหลิวไห่ ตัวหลินหยางเองก็ใช้เปลี่ยนอาวุธเป็นหอกเช่นกันพวกเขาทั้งสามเข้าประชิดแนบอยู่หลังโล่กำบัง

เนื่องจากเส้นทางที่คับแคบ ความกว้างของผนังสามารถรองรับได้เพียงสามคนเท่านั้น แต่มันมิได้มีเพียงแค่กลุ่มหลินหยางที่กดดันกับผนังถ้ำที่คับแคบนี้ เหล่ามดไฟก็โดนจำกัดความคล่องตัวเช่นกัน บัดนี้พวกมันแออัดกันตรงทางข้างหน้าทับถมจนมิสามารถขยับเขยื้อนไปต่อได้ ดูท่าพวกมันมิได้มีความฉลาดเท่าที่ควร

“เคลื่อนทัพ” หลินหยางให้สัญญาณ

ขบวนทัพที่มีเพียงสามแถวค่อยๆเคลื่อนขบวนเข้าใกล้มดไฟโดยมีสมาชิกทีมถือโล่เดินนำ เมื่อเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆความร้อนยิ่งทวีคูณ

หลินหยางขมวดคิ้ว หากเป็นแบบนี้พวกเขาต้องตายเพราะขาดน้ำเสียก่อนเป็นแน่เพราะตอนนี้บนร่างกายคนของเขาล้วนแต่มีเม็ดเหงื่อไหลอาบทั่วร่างน้ำในร่างกายกำลังได้รับการเผาผลาญอย่างรวดเร็ว

เขาไม่คิดว่าความร้อนจากตัวของมดไฟที่รวมตัวกันจะมีอานุภาพร้ายแรงเช่นนี้ แม้ตอนนี้จะอยู่ห่างกันร่วมสิบเมตรยังรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากตัวพวกมันราวกับตกอยู่ในขุมนรกก็มิปาน

“จิ่นเหอ หลิวไห่พวกคุณเดินไปต่อไหวไหม” หลินหยางกล่าวถาม

“ไหวครับ” ทั้งคู่ตอบกลับอย่างหนักแน่น

“ดี คนอื่นเว้นระยะห่างจากมดไฟ” หลินหยางปรับเปลี่ยนแผนรบทันที เขาเอาโล่มาจากผู้ที่ทำหน้าที่พลโล่โดยเปลี่ยนให้หลิวไห่ จิ่นเหอและตัวเขา ทั้งสามคนเป็นผู้บุกเบิกทาง ทั้งสามมุ่งเดินเรียงกันมุ่งหน้าเข้าหากลุ่มมดไฟอย่างช้าๆ

หากพวกมดอยู่ในระยะโจมตีของพวกเขา หลินหยางและพวกสามารถกำจัดได้ไม่ยากเย็นนัก เนื่องจากร่างกายที่ไร้การป้องกันเพียงแค่การโจมตีเบาๆก็สามารถเจาะทะลุผิวหนังของมันอย่างว่าง่าย

กี๊~~

เสียงร้องของเหล่ามดละงมไปทั่วบริเวณ ดูท่าแล้วมดไฟหลายร้อยตัวนี้จะอัดแน่นเบียดเสียดกันเกินกว่าที่ร่างกายพวกมันจะรับไหวบางตัวที่ถูกทับถมร่างกายพวกมันแหลกเหลวเละเป็นโจ๊ก!

บัดนี้หลินหยาง จิ่นเหอและหลิวไห่อยู่ห่างจากพวกมันเพียงห้าเมตรเท่านั้น พวกเขาหยุดการเคลื่อนที่มิสามารถไปต่อได้เนื่องจากความอุณหภูมิที่ร้อนระอุเป็นอุปสรรคขัดขวางมิให้พวกเขามุ่งหน้าต่อไปได้

หลินหยางใบหน้าเคร่งเครียด จากระยะนี้ยังอยู่นอกขอบเขตการโจมตีของเขาเคลื่อนที่ต่อไปก็มิสามารถทำได้เมื่อ

เมื่อไร้หนทางเดินต่อหลินหยางชูหอกภายในมือขึ้นสูงพลางเกร็งพละกำลังส่งหอกภายในมือฟาดลงบนพื้นอย่างรุนแรง

ตูมมม!!

‘คุณฆ่ามดไฟ ระดับ 2 หนึ่งร้อยหกตัว’

‘คุณฆ่ามดไฟ ระดับ 4 แปดตัว’

‘คุณฆ่ามดไฟ ระดับ 1 สิบสามตัว’

‘ยินดีด้วยคุณได้เลื่อนระดับ เป็นระดับ 16 แล้ว โปรดให้ค่าสถานะที่เพิ่มขึ้น’

มีเสียงดังขึ้นภายในหัวของเขาจนถี่ระรัวจนรู้สึกสับสนมึนงง เนื่องจากเขาคร่าชีวิตพวกมันรวมแล้วมากกว่าห้าสิบตัวเสียอีก คราก่อนเมื่อมดไฟระดับสองบุกโจมตีเมือง เขาฆ่าพวกมันไปได้กว่าเจ็บสิบตัว ครานี้ฆ่าเพิ่มอีกราวสามสิบตัว เสียงภายในหัวของเขาจึงคล้ายกับเครื่องคิดเลขที่นับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เขาใช้ทักษะสบั้นพสุธาอย่างรุนแรงเป้าหมายคือกลุ่มมดที่แออัดตรงหน้า ดูท่าพื้นที่ที่คับแคบแห่งนี้จะเป็นใจให้ทักษะสบั้นพสุธาอย่างยิ่ง

“ฮ่าๆๆ” ตามเดิมเขาไม่คิดจะใช้ทักษะสบั้นพสุธาเพราะมันกินพละกำลังมหาศาล แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับทำให้เขาอดกลั้นความยินดีเอาไว้มิได้จึงระเบิดเสียงหัวเราะดั่งสนั่น