เทพอสูรสยบโลกา - ตอนที่ 267-268
ตอนที่ 267 ถอยทัพ(ตอนแปด)
มนุษย์หมาป่าวัยกลางคนตนหนึ่งมันได้รับคำสั่งจากผู้นำของตนเองให้เข้าไปตรวจสอบโล่แปลกประหลาดเหล่านี้ มันค่อยๆย่องตรงเข้าไปอย่างเชื่องช้าเหยียบย่ำไปบนผืนหญ้าอย่างบางเบาแทบมิได้ยินเสียงฝีเท้าของมัน
มันมุ่งตรงเข้าไปด้วยความใจกล้ามุ่งมั่นมิได้หวาดเกรงโล่เหล็กทั้งสามใบเลยแม้แต่น้อย ด้วยความยิ่งผยองในฝีมือของตนเอง
เพราะตัวมันนั้นโดดเด่นยิ่งนักในด้านความรวดเร็ว มีหรือมันจะหวาดเกรงโล่โลหะทั้งสามใบที่เคลื่อนที่ช้ายิ่งกว่าเต่าพวกนี้
รวมถึงมันยังมิเห็นสิ่งใดที่พอจะเป็นอันตรายให้แก่ตนเองแม้เพียงนิด หากพบเจอกับเหตุการณ์มิคาดฝัน แน่นอนมันสามารถใช้ความรวดเร็วที่ตนมีหนีห่างออกมาได้อย่างทันท่วงที
มันค่อยๆเคลื่อนตัวเองเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เป้าหมายของมันคือโล่โลหะใบแรกที่ผุดขึ้นมาจากความว่างเปล่า
ซึบบ~
มันย่ำเท้าไปบนพื้นหญ้าช้าๆ เสียงที่ส่งออกมาหากมิตั้งใจฟังอย่างจดจ่อก็แทบจะมิได้ยินหรือรู้ตัวเลยแม้แต่น้อย
ตอนนี้มันอยู่ห่างจากโล่ทั้งสามใบเพียงห้าเมตรเท่านั้น มันหยุดเคลื่อนที่ชะโงกหัวมองไปยังด้านหลังของโล่โลหะ ยังมิพบเจอสิ่งใดที่เป็นจุดสังเกตุมันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปต่อเพื่อตรวจสอบสิ่งแปลกปลอมทั้งสามให้กระจ่างชัด มันเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
วูบบ~
ตึงง!
ทันใดนั้นเองปากถ้ำก็ส่งเสียงอีกครา คล้ายกับมีบางสิ่งถูกพัดปลิวออกมา ตามมาด้วยเสียงตกกระทบดังลั่น
หากมองจากจุดที่ผู้นำพันธมิตรทั้งสามอยู่นั้นจะเห็นเป็นโล่โลหะอีกใบที่กระเด็นออกมาจากปากถ้ำ เพียงชั่วครู่ที่ถูกปากถ้ำดันออกมานั้นก็ตามมาด้วยการที่โล่โลหะใบนั้นปักลงบนพื้นอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงนั่นเอง
แต่ทว่า…
จากจุดที่มนุษย์หมาป่าตนที่ได้รับมอบหมายงานให้มาตรวจสอบสิ่งแปลกปลอมนี้ยืนอยู่นั้น เมื่อเขาได้ยินเสียงแปลกประหลาดจึงอดมิได้ที่จะหันศรีษะเพ่งมองไปยังต้นตอของเสียงนั้นให้เห็นชัดกับตา
จากมุมมองของมันที่อยู่เยื้องกับโล่โลหะใบที่สี่ทำให้มันสามารถมองเห็นด้านหลังแผ่นเหล็กใบนั้นได้อย่างชัดเจน
เมื่อมันเห็นสิ่งที่อยู่หลังโล่ใบนั้น ทำให้สีหน้าของมันซีดขาว
“!?” มันตกใจสุดขีด พร้อมกับหันตัวกลับทันที เป้าหมายของมันคือการวิ่งกลับไปรวมกลุ่ม
ฉึกก!
แต่ทว่ามันยังมิได้ยกเท้าข้างใดเพื่อจะก้าวเดิน จู่ๆร่างกายของมันราวกับว่าถูกกระแทกเข้าอย่างรุนแรงจนแข็งค้าง
พร้อมกับมีของเหลวบางอย่างให้ความรู้สึกอบอุ่นผิดกับอากาศที่หนาวเย็นไหลย้อยออกมาจากทรวงอกของตนเองอาบชุ่มไปบนชุดที่ตนสวมใส่ และมีสิ่งแปลกปลอมโผล่ทะลุผ่านเสื้อผ้าของมันออกมาตรงหน้าอก
เมื่อแสงอาทิตย์ตกกระทบมันส่งแสงมันวาว คล้ายกับโล่โลหะด้านหลังมัน แต่ทว่ามันมีความแหลมคมยิ่งนัก
มันพยายามยกมือทั้งสองข้างขึ้นอย่างช้าๆเพื่อจับต้องสิ่งแปลกปลอมที่โผล่ออกมาจากร่างกายของมันนี้
ฉึบบ!
ทว่ายังมิทันได้สัมผัส สิ่งที่แหลมคมนั้นกลับหดหายกลับเข้าไปในร่างกายของมันเสียก่อน
อั่กก~
เมื่อเห็นเช่นนั้นใบหน้ามันซีดเป็นไก่ต้ม พร้อมกับร่างกายที่สั่นเป็นเจ้าเข้า เพราะบัดนี้ตัวของมันกำลังจะพบกับจุดจบของชีวิต!
ตอนที่ 268 ถอยทัพ(ตอนเก้า)
อั่กก~
มันส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับสำลักเลือดของตนเอง มองไปยังทรวงอกของตนบัดนี้เกิดรูโหว่ขึ้นมาที่สามารถมองทะลุไปยังด้านหลังของมันได้!
มันหันหัวกลับไปช้าๆเพื่อมองหาต้นตอของผู้ที่ปลิดชีวิตของมันลง มันพบเจอเข้ากับโล่โลหะอันเดิมที่มิได้ขยับเขยื้อนเคลื่อนที่อีกต่อไป และมันก็เจอกับสิ่งที่ปลิดชีวิตของมันแล้ว
มันคือหอก!
หอกเหล็กแหลมคมด้ามยาว
พร้อมกับแขนข้างหนึ่งที่ยึดจับกุมหอกเล่มนั้นเอาไว้ แขนข้างนั้นดึงหอกกลับไปหลบซ่อนวางราบไปกับพื้นหลังโล่โลหะขนาดครึ่งตัวคนอย่างรวดเร็ว บัดนี้มันจึงได้ยลโฉมใบหน้าผู้ที่จู่โจมมันเข้าจุดตายมิเหลือโอกาศรอดให้มันแม้เพียงนิด
จิ่นเหอนั่นเอง!
เขาคือผู้นำขบวนแถวหน้าซึ่งได้รับมอบหมายงานจากหลินหยาง มือข้างหนึ่งของเขายึดกุมโล่โลหะเอาไว้เคลื่อนที่ระนาบไปกับพื้นผิว ส่วนตัวของเขานั้นก้มหมอบจนแทบจะติดพื้นดิน
ส่งผลให้ฝ่ายตรงข้ามของเขามิสามารถมองลอดผ่านมาได้ เห็นเป็นเพียงโล่โลหะที่สามารถขยับเขยื้อนได้ด้วยตัวมันเอง
หากมองอย่างถี่ถ้วนจะพบว่าข้างหลังของโล่โลหะแผ่นนั้นมีคนอยู่ทั้งหมดสองชีวิต หนึ่งคือจิ่นเหอผู้ยึดกุมโล่เอาไว้และแทงหอกปลิดชีวิตมัน อีกหนึ่งคือมนุษย์หมาป่าตนหนึ่งที่หมอบแทบจะติดพื้นดินอยู่ด้านหลัง
ฟุ่บบ~
มนุษย์หมาป่าผู้เคาะห์ร้ายเมื่อได้เห็นใบหน้าของผู้ที่ปลิดชีวิตมันจนสมใจอยาก โลหิตที่ไหลทะลักออกจากบาดแผลส่งผลให้ร่างกายของมันมิสามารถคงสติเอาไว้ได้ต่อไป ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยใบหน้าซีดขาวพร้อมกับเลือดที่ไหลนองอาบผืนหญ้า
มันตกตายลงอย่างอนาถ!
“ลุย!!” จิ่นเหอตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นว่าศัตรูของเขารู้ตัวตนและส่งคนเข้ามาตรวจสอบ
ครืนน~
โล่โลหะที่ตามปกตินั้นเชื่องช้าค่อยๆเคลื่อนที่ทีละนิด บัดนี้โล่ทั้งสี่ใบ สามใบในนั้นกลับยกสูงขึ้นจากพื้นปิดบังตั้งแต่คอลงไปจนถึงต้นขา
“เห้ย” ผู้นำของมนุษย์หมาป่าร้องตะโกน เมื่อเห็นพักพวกของตนตกตายลงอย่างอนาถ ถูกปลิดชีวิตจากศัตรูพร้อมกับรูลึกบนหน้าอกของมัน!
ฝ่ายกองกำลังพันธมิตรสามเผ่าพันธุ์เมื่อครู่พวกมันยังมิรู้ความอันใด เพียงแต่ก็มิได้โง่เง่ามันก็ทราบเช่นกันว่าภายหลังของโล่เหล็กเหล่านี้ต้องมีสิ่งมีชีวิตยึดกุมอยู่เบื้องหลังเป็นแน่
แต่พวกมันมิคาดว่าผู้ที่ส่งเข้าไปสอดแนมจะตกตายลงไปเช่นนี้ ด้วยความคล่องตัวที่ถือครองอยู่มิได้เพิ่มโอกาศรอดให้มันเลยเพียงนิด
แม้มันจะเคลื่อนที่บางเบาขยับเข้าใกล้โล่เหล็กเหล่านี้ก็ตามที แต่ก็มิสามารถรอดพ้นไปจากประสาทรับรู้ของนายพรานหนุ่มจิ่นเหอได้!
เมื่อมันเข้าใกล้มากพอ เขาจึงจัดการปลิดชีวิตมันลงเสีย
เขาส่งหอกภายในมือที่วางแนบอยู่บนพื้นเพื่อมิเป็นที่สังเกตุของศัตรูแทงเข้าใส่ศัตรูตรงหน้าอย่างรุนแรงด้วยพละกำลังที่ตนเองมี แม้จะมิเห็นตัวตนแต่เขาก็มิต้องชะโงกหัวออกไปดูแทงออกไปตามสันชาตญาณของตนเอง
ด้วยระยะที่มิห่างไกลรวมถึงเป็นจังหวะที่มนุษย์หมาป่าตนนั้นกำลังหันตัวกลับเพื่อถอยหนี ทำให้ปลายหอกแทงถูกร่างเป้าหมายเข้าอย่างจังปักใส่แผ่นหลังของมันทะลวงผ่านร่างกายส่งปลายหอกโผล่พ้นผิวเนื้อออกไปยังเบื้องหน้า!