เทพอสูรสยบโลกา - ตอนที่ 89-90

ตอนที่ 89 รุนแรง

คนของหลินหยางเปลี่ยนขบวนรบทันที คล้ายกับหอกที่พุ่งแทงฝ่ากำลังคนของฝ่ายตรงข้ามโดยมีหลินหยางนำขบวน

“ฆ่ามัน ฆ่ามันให้ได้” ฉือเฉียวเมื่อเห็นหลินหยางพุ่งเป้ามาที่ตัวมันจึงออกคำสั่งอย่างลุกลี้ลุกลน แต่พลทหารที่ได้รับคำสั่งบัดนี้พวกเขาแทบไร้แรงต่อต้านแล้วเนื่องจากสุราพิษที่กัดกร่อนร่างกายจากภายในบางคนก็ล้มฟุบ บางคนแม้ยังยืนอยู่แต่มิสามารถสู้ขัดขืนได้มากนัก แม้ระดับของทหารทั้งสองฝ่ายจะต่างกันแต่ตอนนี้ความได้เปรียบกับตกเป็นของกลุ่มหลินหยาง

หลินหยางมิปล่อยให้โอกาศหลุดไป ฆ่าฟันเปิดทางอย่างรวดเร็วยิ่งเข้าใกล้ฉือเฉียวเท่าไหร่ก็เริ่มตึงมือเขามาขึ้นเรื่อยๆ เพราะคนรอบๆตัวมันก็มิได้ต่ำทรามไปเสียทุกคน แม้ตัวฉือเฉียวจะมีเพียงระดับห้าเท่านั้นแต่คนของมันส่วนใหญ่มีถึงระดับเก้า

ว้ากกก~~

เมื่อการบุกเบิกทางเริ่มชะงักหลินหยางใช้ทักษะราชสีห์คำรามทันที ส่งผลให้คนของฉือเฉียวที่ร่างกายรับภาระจากการฝืนยืนตัวต่อสู้กับสุราพิษ ชะงักทรุดลงบางคนมีเลือดไหลออกจากดวงตาและหูของพวกมัน แต่พวกมันมิได้ชะงักงันเนิ่นนานนักบางคนที่แข็งแรงยังพอสามารถลุกขึ้นมาได้

หลินหยางที่พึ่งใช้ทักษะราชสีห์คำรามไปร่างกายของเขาก็ได้รับภาระเช่นกันความอ่อนล้าถาโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว เหตุผลที่มิต้องการใช้ทักษะนี้เพราะมันกินพละกำลังของเขาไปอย่างมากโข แต่หากเขามาหยุดอยู่ตรงนี้คนของเขาคงไม่รอดแน่

ย้ากก~ ตู้มมม!!

หลินหยางใช้ทักษะขยี้พสุธา ใช้ดาบภายในมือฟาดลงบนผืนดินอย่างรุนแรงจนดาบที่ถือส่วนปลายแตกหักออกไป แต่ผลของทักษะก็ยังแสดงออกมา มีหนามดินพุ่งขึ้นมาสูงระดับเอวทิ่มแทงเข้าใส่ศัตรูของเขารอบๆ คร่าชีวิตพวกมันไปได้สามคนและบาดเจ็บกว่าสิบคน เนื่องจากการโจมตีเป็นแบบสุ่มมิได้เจาะจงเป้าหมายจึงหวังผลได้ไม่มากนัก

ตัวเขาที่ใช้ทักษะต่อเนื่องไปถึงสองทักษะตอนนี้เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นบนใบหน้า การหายใจเริ่มติดขัดแต่การต่อสู้ยังมิจบ เขาฝืนตัวตีฝ่าบุกเข้าไปหาฉือเฉียว

ฉือเฉียวเมื่อถูกโจมตีจากทักษะราชสีห์คำรามคล้ายกับถูกค้อนที่มองไม่เห็นทุบเข้าที่ศรีษะไม่รุนแรงมากนัก เนื่องจากมันอยู่ห่างจากตัวของหลินหยางจึงมิได้รับผลเท่าที่ควร ตัวมันก็รู้สึกตกใจในทักษะที่หลินหยางมีเช่นกันเพราะคนตรงหน้าของมันพึ่งมาถึงเพียงไม่นานเท่านั้น กลับทำให้กองกำลังของมันที่อยู่มาก่อนกว่าหนึ่งปีต้องระส่ำระสาย

“ไปฆ่ามันซะ” ฉือเฉียวออกคำสั่งแก่คนข้างกายของมัน คนๆนี้เป็นรองแค่มันคนเดียวเท่านั้น แต่เป็นรองมันเพียงฐานะผู้นำเมืองเท่านั้น ในเรื่องระดับฝีมือการต่อสู้มันนับว่าสูงส่งเป็นอันดับหนึ่งของกำลังพลของฉือเฉียว

“ครับ” ชายร่างกายกำยำเมื่อได้รับคำสั่งมันตอบรับพร้อมกับถือขวานด้ามใหญ่เดินปรี่เข้าไปหาหลินหยางและพวกที่โรมรันคร่าฟันกันอยู่

หลินหยางเมื่อใช้ทักษะสบั้นพสุธาไปแล้วจึงโยนดาบเล่มเดิมที่แตกหักทิ้งไปพร้อมกับหยิบดาบเล่มใหม่ขึ้นมาจากร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่ใกล้ตัว เขาใช้มันฟันไปที่ชายตรงหน้าจนเกิดแผนลากยาวตั้งแต่อกจนถึงช่วงท้องเป็นเหตุให้เครื่องในของมันทะลักไหลลงไปกองที่พื้นที่ทรุดตัวลงไปตาม

เมื่อคร่าชีวิตชายตรงหน้าไป เขายกแขนขึ้นเช็ดเหงื่อเม็ดโตที่ใบหน้าพลางเตรียมตัวบุกฝ่าต่อไปเพื่อปลิดชีวิตของฉือเฉียว ตอนนี้เป้าหมายอยู่ไม่ไกลแล้ว

ย้ากกก~

เคล้ง~

ทันใดนั้นเองมีขวานอันใหญ่ฟาดฟันมาที่ตัวเขา เขาจึงใช้ดาบเล่มใหม่ในมือปัดป้องแต่แรงการโจมตีครั้งนี้มากมายมหาศาล

แม้จะป้องกันการโจมตีได้แต่ดาบในมือถึงกับหักเป็นสองท่อน

“ฮ่าๆ” ชายร่างกำยำตรงหน้าที่เป็นผู้โจมตีหัวเราะเมื่อเห็นการโจมตีของมันมีผลต่อคู่ต่อสู้

หลินหยางขมวดคิ้วจับด้ามดาบที่เหลือเพียงครึ่งเดียวด้วยมือที่สั่นมิหยุดเนื่องมาจากการโจมตีครานี้

ตอนที่ 90 จ้าวกั๋ว

หลินหยางขมวดคิ้วพลางใช้ทักษะตาเหยี่ยวจ้องมองไปที่ชายร่างกำยำตรงหน้า ตัวมันสูงราวสองเมตรแถมร่างกายมีกล้ามเนื้อที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ชื่อ จ้าวกั๋ว เผ่า มนุษย์ อาชีพ ผู้เริ่มต้น

ระดับ 13

สถานะ

พลัง 2.2

ป้องกัน 1

ความเร็ว 1

วิญญาณ 1

ทักษะ —

ทักษะติดตัว : กำลังช้างสาร ระดับ 4 3/10

คำอธิบาย : พละกำลังสูง

เห็นดังนั้นหลินหยางมองมันด้วยใบหน้าเคร่งเครียด เจ้านี่มีระดับถึงสิบสามและยังเพิ่มสถานะไปที่พลังทั้งหมดอีกด้วยและทักษะติดตัวของมันมีถึงระดับสี่! ซึ่งเป็นระดับที่สูงเท่าทักษะสบั้นพสุธาของเขา

แม้ตัวเขาจะมีระดับสิบห้าแต่เขาเน้นไปที่ความเร็วเสียส่วนใหญ่ หากวัดในเรื่องความเร็วเขาย่อมมีชัยเหนือกว่าแต่หากถูกโจมตีเข้าซักคราชีวิตของเขาคงยื้อเอาไว้ไม่ไหว เพราะการโจมตีเมื่อครู่แม้เขาจะปัดป้องไปได้แต่อาวุธของเขาเสียหายทันทีแถมมือยังสั่นจากแรงกระแทกที่รุนแรงจากมันอีก

จ้าวกั๋วที่ใช้ขวานฟันลงอย่างรุนแรงใส่หลินหยางนั้นแม้จะไม่สามารถคร่าเขาได้ในทีเดียวแต่ก็นับว่าเพิ่มขวัญกำลังใจให้แก่พลทหารฝ่ายเขามันจึงยิ้มออกมาอย่างภูมิใจที่สามารถโจมตีผู้นำของออกฝ่ายจนการตีฝ่าต้องชะงักลง

การปะทะกันเมื่อครู่เกิดเสียงดังไปทั่วบริเวณส่งผลให้ผู้คนหยุดชะงักมิต่อสู้กันต่อ คนของฉือเฉียวเมื่อเห็นจ้าวกั๋วเป็นผู้ลงมือก็ส่งเสียงโห่ร้องเชียร์มัน

กลับกันคนของหลินหยางเมื่อเห็นผู้นำของเขาถูกโจมตีจนอาวุธเสียหายก็หน้าซีดลง

“ส่งดาบมา” หลินหยางกล่าวแก่คนด้านหลัง

“นี่ครับพี่หยาง” จิ่นเหอส่งดาบเล่มใหม่ให้แก่หลินหยางด้วยใบหน้าที่เป็นกังวลไม่น้อย ตั้งแต่พวกเขาต่อสู้กับคนอื่นมานี่คือคราแรกที่หลินหยางเสียท่า

หลินหยางเมื่อหยิบจับดาบเล่มใหม่เขาก็จ้องไปที่ชายกำยำตรงหน้าด้วยใบหน้าตึงเครียด เพราะเขาที่ตีฝ่าพวกมันมาจนเกือบเข้าถึงตัวฉือเฉียวนั้นใช้พละกำลังไปไม่น้อยเช่นกัน และยังใช้ทักษะที่สิ้นเปลืองอย่างราชสีห์คำรามและสบั้นพสุธาอีก จึงส่งผลให้ร่างกายเขาเหนื่อยล้ามิสามารถต่อสู้ได้อย่างเต็มกำลังดังเก่าก่อน

“เข้ามา” แต่ตัวเขาก็มิได้แสดงอาการอ่อนแรงให้ฝ่ายตรงข้ามเห็น เอ่ยปากท้าทายชายตรงหน้า

“อวดดี” จ้าวกั๋วเมื่อเห็นหลินหยางกล่าววาจาท้าทายมันมิสบอารมณ์ยิ่งเงื้อขวานด้ามใหญ่ในมือหวังฟันลงอีกครา

ฟุ่บบ~

ขวานในมือมันฟันลงมาที่หลินหยางแนวเฉียงหากโดนเข้าไปเขาคงขาดเป็นสองซีก

หลินหยางเอียงตัวหลบอย่างง่ายดาย ภาพขวานของมันราวกับถูกมิติเวลาบิดเบือนมันฟันลงมาอย่างช้าๆ การที่เขาถูกโจมตีคราก่อนนั่นเพราะตัวเขามิได้ตั้งตัว แต่ครานี้หากมันคิดจะโจมตีเขาคงทำไม่ได้ง่ายๆ

แต่ตัวเขาก็เข้าประชิดตัวมันมิได้เช่นกัน เนื่องจากร่างกายของจ้าวกั๋วที่สูงใหญ่รวมกับขวานในมือที่ยาวกว่าดาบ ระยะการโจมตีของมันจึงมีเปรียบกว่าหลินหยาง

จ้าวกั๋วเมื่อเห็นว่าชายตัวเล็กตรงหน้าสามารถหลบการโจมตีของมันได้อย่างง่ายได้มันจึงโกรธเป็นฟืนไฟ เนื่องจากการต่อสู้ท่านกลางสายตานับร้อยคู่ที่จ้องมองอยู่ มันฟาดฟันขวานในมือต่อเนื่องหวังคร่าชีวิตชายตรงหน้า

ฟุ่บ~~

การโจมตีของมันยังคงเชื่องช้าเช่นเดิมหลินหยางจึงหลบได้ง่ายดาย แต่เขามิได้สวนกลับไปแต่อย่างใดคล้ายรอจังจวะ

จ้าวกั๋วมิได้ลดละฟันขวานใหญ่ลงไปอย่างต่อเนื่อง หากโดนเข้าไปสักคราไม่ตายก็ลุกไม่ขึ้น!

หลินหยางเมื่อหลบการโจมตีของมันโดยมิตอบโต้ไปได้กว่าสิบกระบวนท่า เมื่อเห็นว่าการโจมตีครั้งหลังเริ่มเชื่องช้าลงโดยจ้าวกั๋วผู้โจมตีเริ่มมีอาการเหนื่อยหอบ เห็นดังนั้นหลินหยางก็ยิ้มมุมปาก

ฟุ่บบ~~

จ้าวกั๋วฟันขวานลงมาอีกครา หากเทียบกับคราแรกความเร็วของมันต่างกันอย่างลิบลับ เนื่องจากขวานที่ใหญ่โตจึงใช้พละกำลังในการโจมตีแต่ละครั้งที่มหาศาล

ฉึกก!! อ้ากกก!

หลินหยางมิรอให้มันได้ดึงขวานกลับ พุ่งตัวเข้าประชิดส่งดาบยาวหนึ่งเมตรในมือแทงเข้าไปที่หน้าอกของมันจนมิดด้าม!!