เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 429-430

บทที่ 429 ถูกวางแผนจัดการโดยลูกชายของตัวเอง

ข้อตกลงในการหย่าร้างยังมีข้อกําหนดมากมายในการจํากัดสิทธิ์ของเหอเยี่ยน

กระทั่งการการแบ่งทรัพย์สินสําหรับพวกเขาก็ยังถูกเจี่ยนหยู่โป๋ร่างไว้แล้ว

ตราบใดที่เหอเยี่ยนลงนามในข้อตกลง เธอก็จะไม่สามารถรับเงินของเจียนหงได้แม้แต่หยวนเดียว

ในเวลานี้ ทั้งห้องประชุมต่างยังคงตกตะลึง ทุกคนได้แต่มองโดยไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คําเดียว

นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของครอบครัวเจียนชูหง ไม่มีใครอื่นเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้รวมไปถึงเจียนชูฉิงก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้

เจียนหยุ่นเฉิง เจียนหยุ่นโม่ และแม้แต่เจี่ยนอีหลิง ทั้งหมดก็ได้แค่ดู

พวกเขาไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

ทั้งเจี่ยนหยู่หมินและเจี่ยนหยู่เจี้ยมองไปที่เจี่ยนหยู่โป๋ด้วยสีหน้าเจ็บปวด แต่ทว่าพวกเขาไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คําเดียว

พวกเขาไม่พอใจที่ครอบครัวของพวกเขากลายเป็นแบบนี้ หัวใจของพวกเขาแหลกสลายด้วยความเจ็บปวดจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของพวกเขา

ไม่มีความในใจของเด็กคนไหนที่ต้องการให้ครอบครัวของตนเองนั้นเลิกกัน

แต่ทว่า พวกเขาก็ไม่ได้พูดต่อต้านเจี้ยนหยู่โป๊

นั่นเป็นเพราะพวกเขาเข้าใจว่าทําไมเขาถึงทําเช่นนี้

พวกเขาสามารถเข้าใจความรู้สึกบางส่วนของเขา

พวกเขารู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างแม่กับเขา มันเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่รู้

แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขารู้ว่ามันต้องทําให้เขาเจ็บปวดมากแน่ๆ

มันเป็นความเจ็บปวดที่พี่น้องทั้งคู่ได้ลิ้มรส แต่บางทีความเจ็บปวดที่พวกเขาได้รับนั้นอาจไม่มากเท่ากับของเจี้ยนหยู่โป๋

เจี่ยนหยู่โป๋ไม่ตอบคําถามของเหอเยี่ยน แต่เขามองไปที่เจี่ยนชูหงและพูดกับอีกฝ่ายด้วยน้ําเสียงที่เยือกเย็นอย่างมาก “พ่อมีสองทางเลือก หนึ่ง ลงนามในข้อตกลงการหย่าร้างนี้และตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างกัน สอง ผมจะขายหุ้นทั้งหมดของธุรกิจตระกูลเจียน ผมได้ติดต่อผู้ซื้อแล้ว ธุรกิจตระกูลเจียนสามารถเปลี่ยนเจ้าของได้ตลอดเวลา”

เมื่อเจียนชูหงได้ยินประโยคสุดท้าย เขาแทบจะเป็นลม

นี่คือลูกชายของพวกเขา

และลูกชายก็ได้พูดถ้อยคําทั้งหมดนี้ด้วยท่าทีสบายๆ

เขากําลังข่มขู่พ่อของตนเองด้วยหุ้นของตระกูลเจียน เขาข่มขู่พ่อของตนเองด้วยธุรกิจของตระกูลเจี่ยน และสิ่งที่เขาต้องการก็คือให้อีกฝ่ายหย่ากับภรรยา

นั่นคือหุ้นของตระกูลเจียน ถ้าเขาขายหุ้นเหล่านั้น เขาจะทําลายรากฐานที่มีอายุนับศตวรรษ ของตระกูล

“แกห้ามขายหุ้นของตระกูลเจี้ยน นี่คือธุรกิจตระกูลเจี้ยนที่สืบทอดกันมาจากบรรพบุรุษของเรา” เจี้ยนชูหงคํารามออกมา เขาโกรธเกรี้ยวและสับสน

เจี่ยนชูหงไม่เข้าใจว่าทําไมถึงเกิดสิ่งนี้ขึ้น ลูกชายที่ประพฤติดีและเชื่อฟังกลายเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร

แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักว่าเมื่อเขาไม่รู้ว่าลูกชายกลายเป็นแบบนี้มาจนกระทั่งถึง ตอนนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขานั้นล้มเหลวในการทําหน้าที่ของพ่อ

เจี่ยนชูหงรู้สึกท่วมท้นไปด้วยความเสียใจและเจ็บปวด

“ถ้าพ่อไม่ต้องการให้ผมขายหุ้น ก็ลงนามในข้อตกลง” เจียนหยู่โป๊กล่าว

ขณะที่เขาพูดเช่นนี้ สีหน้าเขาก็ยังคงเย็นชาและไม่รู้สึกรู้สา

เสียงของเจียนหงเบาลงและเศร้าหมองในขณะที่เขาถาม “หยู่โป๋ จริงแล้วลูกต้องการอะไร”

“ผมต้องการให้พ่อหย่า” จุดประสงค์ของเขาชัดเจน

เหอเยี่ยนตวาดใส่เจี่ยนหยู่โป๋ “แกบ้าไปแล้ว แกนี้มันบ้าจริงๆ แกเอาธุรกิจตระกูลเจียนมาก็เพราะแกต้องการทําลายครอบครัวของแกเองงั้นเหรอ? แกอยากทําลายพ่อแม่ตัวเองนั้นเหรอ? พวกเราเป็นพ่อแม่ของแก เราให้แกเกิดมา และนี่คือวิธีที่แกตอบแทนพวกเราอย่างนั้นเหรอ”

เจี่ยนหยู่โป๋ไม่ได้ปรากฏอารมณ์ออกมาแม้แต่น้อยจากคําพูดของเหอเยี่ยน

กลับกัน เขาบอกเหอเยี่ยนว่า “ทรัพย์สินทั้งหมดภายใต้ชื่อของแม่ยังอยู่ใช้คําประกันอยู่ หากแม่ต้องการเงินคืนแม่ต้องลงนามในข้อตกลงนี้”

เหอเยี่ยนใบหน้าขาวซีด เธอไม่อยากเชื่อเลยว่า เธอถูกลูกชายวางแผนจัดการมาถึงระดับนี้

บทที่ 430 ผลกรรมของเหอเยี่ยน 1

เขาไม่เคยต้องการช่วยเธอเลยตั้งแต่แรก

ตั้งแต่แรกเริ่ม เขาได้วางแผนที่จะทําลายเธอทุกอย่าง

เหอเยี่ยนเคยคิดว่า คนที่อยากจะทําลายเธอคงจะเป็นเจี้ยนชูฉิง เป็นเงินน่วน เจี่ยนหยุ่นเฉิง หรือแม้แต่เจี่ยนอีหลิง

แต่ทว่า เธอไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ทําสิ่งนี้กับเธอคือเจี่ยนหยู่โป๋ นั่นเป็นลูกชายของเธอนะ

เจี่ยนหยู่เจี๋ยมองดูครอบครัวของตนเองที่อยู่ตรงหน้า หัวใจเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

เขาจําวันที่เขากับแม่ทะเลาะกัน

เขาจําความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในครอบครัวได้

เขายังจําความเจ็บปวดและความสิ้นหวังที่เขารู้สึกได้ เมื่อตอนที่เขาเลือกทรยศต่อน้องสาวของเขา

ถ้าน้องสาวเขาไม่ได้จับมือเขาในเวลานั้นและยกโทษให้เขาสําหรับการทรยศ เป็นไปได้ว่าเขาจะไม่สามารถผ่านพ้นความสํานึกผิดนั้นได้

เขาสามารถจินตนาการถึงความเจ็บปวดและความสิ้นหวังที่พี่ชายรองต้องทนทุกข์ทรมานเพื่อทําสิ่งต่างๆมาได้ไกลถึงขนาดนี้

“หย่าเถอะ”

เสียงเล็กๆพูดขึ้น ทําลายความเงียบ ดังนั้นเสียงของเขาจึงชัดเจนเป็นพิเศษ

ทุกคนมองไปที่เจี่ยนหยู่เจี้ยที่พูดถ้อยคําเหล่านั้น

เหอเยี่ยนหันหน้ามองที่เจียนหยู่เจี้ย “แกพูดว่าอะไร?”

เจียนหยู่เจียมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่เขายังคงพูดซ้ํา “แม่ควรจะหย่า…”

เสียงเขาไม่ดัง แต่ก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

มันยากสําหรับเด็กที่จะพูดคําเหล่านี้

แต่คราวนี้ เจียนหยู่เฉียเลือกที่จะยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับพี่รองของเขา

นี่ไม่ใช่เพียงเพื่อเห็นแก่พี่ชายของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะเขาต้องการปกป้องตระกูลนี้ด้วยเขาต้องการปกป้องสมาชิกของตระกูลที่เหลือ

ทุกคนตกใจ

เหอเยี่ยนมีลูกชายสามคน มีสองคนที่พยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอหย่ากับสามี

หากมีเด็กเพียงคนเดียวที่ทําเช่นนี้ นั่นอาจเป็นความผิดของเด็กเอง แต่ตอนนี้เมื่อทั้งสองคนพูดในสิ่งเดียวกัน ความผิดก็ดูเหมือนจะตกอยู่กับแม่จริงๆ

เจี่ยนหยู่หมินมองไปที่เจี่ยนหยู่เจี้ย เขาแปลกใจที่คนที่ใจอ่อนที่สุดในบรรดาพี่น้องสามคนจะเป็นคนแรกที่แสดงความคิดเห็น เขารู้สึกแปลกใจที่เจี้ยนหยู่เฉียสนับสนุนการหย่าร้าง

ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้นมาจากเจียนหยู่หมิน ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่มีอายุมากที่สุดในบรรดาพี่น้องสามคน เขาก็น่าจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดเช่นกัน

เขาเป็นคนแรกที่หลีกหนีไป และนั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมแม่เขาจึงรุนแรงกับน้องๆของเขา

เมื่อมองดูภาพตรงหน้า มองไปยังน้องๆสองคน น้ําตาก็เริ่มไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวจากดวงตาของเจียนหยู่หมิน

เหอเยี่ยนกําลังจะกลายเป็นบ้า เจี่ยนหยู่โบ๋และเจี่ยนหยู่เจี้ยต่างพยายามบังคับให้เธอหย่าง

“เจี้ยนหยู่เจี้ย ถึงพี่รองของแกจะบ้า ไม่ได้หมายความว่าแกต้องบ้าไปกับเขา พวกแกถูกใครวางยาพิษหรือไง? ฉันเป็นแม่พวกแก ฉันเลี้ยงพวกแก ฉันไม่ได้สวมเสื้อผ้าและให้อาหารพวกแกเหรอ? ทําไมแกถึงทํากับฉันแบบนี้ แกคิดว่าฉันเป็นแม่ของแกอยู่หรือเปล่า”

เหอเยี่ยนยังคงตะโกนต่อไป ท่าทางสง่างามและเยือกเย็นที่เธอมีเมื่อตอนก้าวเข้ามาในห้องประชุมครั้งแรกได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

“แม่ แม่มีความหมายกับผมมาก ผมรักแม่เช่นเดียวกัน แม่เป็นแม่ผม แล้วผมจะไม่รักแม่ได้ยังไง ผมจะไม่ต้องการให้เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวอย่างมีความสุขได้ยังไง?” เจี่ยนหยู่เจี๊ยสะอื้นให้ ดวงตาเขาแดงและน้ําตาไหลอาบใบหน้า

“แล้วแกทําอะไร? ทําไมแกถึงร่วมบ้าคลั่งไปกับพี่รองของแก หือ?”

“แม่” เจี่ยนหยู่เจี๊ยสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวด “ถ้าอีหลิงไม่ได้เก็บซ่อนเรื่องทั้งหมดนี้ไว้เพราะความเห็นแก่พวกเราพี่น้อง ปู่เจี่ยนกับย่าเจี่ยนต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับที่แม่ทําแล้ว”

“เจี่ยนหยู่เจีย หุบปาก แกกําลังพูดถึงใคร ฉันเป็นแม่แกนะ” เหอเยี่ยนตะโกนใส่เจี่ยนหยู่เจี้ย

“แม่ ต้องการให้ผมพูดให้ชัดเจนกว่านี้อีกเหรอ แม่ซ่อนวิดีโอกล้องวงจรปิดอุบัติเหตุของเจี่ยนหยุ่นน่าวมานานแค่ไหนแล้ว? แม่ต้องการให้ผมพูดให้ชัดเจนยิ่งกว่านี้เหรอ? ผมรู้ว่าแม่ต้องการทําอะไร”