เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 965 เรื่องที่เคยทำผิด

“ พวกคุณขนของทุกอย่างที่นี่ไปเลย ผมไม่เอาของอะไรของพวกคุณทั้งนั้น ! ” หยางโปชี้ไปรอบๆ พร้อมทั้งพูดออกมา
พ่อหยางถึงกับโมโหขึ้นมาทันที “ เสี่ยวโป แกจะทำแบบนี้ไม่ได้ ต่อให้แกไม่สงสารฉัน แกก็ต้องสงสารพี่ชายของแก เขาไม่มีงานทำ เอ้อระเหยลอยชายอยู่ข้างนอกแบบนี้ทุกวัน แกก็ถือซะว่าหางานหนึ่งให้เขาทำก็แล้วกัน ! ”
หยางโปหันไปมองหน้าพ่อหยาง ” ทำอย่างกับผมไม่ได้ให้โอกาสเขางั้นแหละ ? ผมช่วยเขาหางานทำที่โรงประมูล แล้วเขาปฏิบัติกับผมยังไง ? เขาขโมยเงินของผมและหนีไป ที่เขาทำหมายความว่าไง ? ไม่พอใจกับงานเหรอ ? ในเมื่อไม่พอใจก็ไม่ต้องทำ ทำไมถึงทำแบบนี้ ! ”
พ่อหยางนิ่งอึ้งพูดไม่ออก สิ่งที่หยางโปพูดมามันก็จริง ก่อนหน้านี้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงๆ
เขาจึงมีอาการลังเลเล็กน้อย “ ถ้าอย่างนั้นแกก็ช่วยเขาหางานใหม่อีกสักงานสิ ? ”
“ พ่อ พ่อไม่ต้องขอร้องเขาหรอก ผมไม่อยากทำงาน ไปทำงานในบริษัท มันมีอะไรดีกัน
ก็แค่ได้เงินเดือนตายตัวก้อนหนึ่ง ไม่มีวันรวยหรอก ! ” หยางหลางกล่าว
พอพูดจบ หยางหลางก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เหยียนหรูหยู “ ผมคิดว่าแต่งงานก่อนแล้วค่อยสร้างเนื้อสร้างตัวดีกว่า ! ”
ในขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น หยางหลางก็อดไม่ได้ที่สาวเท้าเดินไปด้านหน้าสองก้าว และกำลังจะเข้าไปใกล้เหยียนหรูหยู แต่พ่อหยางกลับทำหน้าสยดสยองรีบก้าวไปคว้าตัวหยางหลางไว้ทันที
และสบถด่าเสียงดัง “ ไอ้สารเลว นั่นมันแฟนของน้องชายแกนะ แกคิดจะทำอะไร ? ”
พ่อหยางดึงหยางหลางออกไปข้างนอก ดูเหมือนก่อนหน้านี้จะตกใจกลัวเกินไปจนไม่กล้าหยุดอยู่ตรงนั้น
หยางหลางพยายามที่จะอยู่ต่อ แต่ท้ายที่สุดก็ไม่เป็นดั่งใจ
หลิวเหลียงอวี้ยืนอยู่ด้านข้าง อดไม่ได้ที่จะมองหยางโปด้วยความเห็นอกเห็นใจ ” พ่อและพี่ชายของคุณนี่มัน… ทำให้คุณลำบากจริงๆ ”
หยางโปส่ายหัวอย่างจนปัญญา “ ช่างมันเถอะ พวกเราออกไปกันดีกว่า เดี๋ยวผมจะหาคนมาเปลี่ยนกลอนประตูและล็อคที่นี่เอาไว้ ”
หลิวเหลียงอวี้พยักหน้า “ งั้นก็รีบทำเลย อย่าให้พวกเขาบุกเข้ามาก่อเรื่องได้อีก ! ”
หยางโปไม่มีเบอร์ช่างเปลี่ยนกลอนล็อคประตู หลิวเหลียงอวี้จึงช่วยเรียกคนงานให้เข้ามาเปลี่ยนกลอนล็อคประตูให้ จากนั้นหยางโปถึงได้ทำการล็อคประตู
หลิวเหลียงอวี้หันไปยิ้มให้หยางโป และเอ่ยปากชวนไปว่า ” ตามผมไปนั่งพักที่ร้านไหม ? ”
หยางโปพยักหน้า ” ได้สิ พอดีเลยจะได้ไปดูที่ร้านของคุณสักหน่อย ”
ส่วนทางด้านเหยียนหรูหยูกลับไม่ได้พูดอะไรมาก แค่เดินตามหลังหยางโปไปอย่างเงียบๆ
เมื่อขับรถมาถึงที่จี๋หยาถาง ก็มานั่งอยู่ที่ล็อบบี้ หยางโปก็หวนนึกถึงครั้งแรกที่เขามาที่นี่ เวลานั้น เขายังเด็กมาก คิดแค่ว่าอาศัยสายตาคู่นี้ก็จะหาเงินและสามารถรักษาโรคของพ่อหยางได้แล้ว ตอนนั้น หลิวเหลียงอวี้และเฉาหยวนเต๋อก็นั่งอยู่ที่นี่ พวกเขาได้ให้ความช่วยเหลือหยางโปไว้มากมาย !
เมื่อหยางโปเอ่ยถึงเรื่องนี้ หลิวเหลียงอวี้ก็เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก
……
โจวซินก้าวลงจากรถ และมองไปรอบๆ จากนั้นก็มองไปทางเสวียนจงอีกครั้ง ” คุณเช็คมาแล้วว่า หยางโปอยู่ที่นี่ใช่ไหม ? ”
เสวียนจงพยักหน้า ” ทำอย่างกับผมจะโกหกคุณงั้นแหละ ? ”
โจวซินขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังไงซะที่นี่ก็เป็นเขตตัวเมืองของมณฑล ถึงแม้จะเป็นเขตตัวเมืองของจินหลิง แต่ก็ยังดูมั่งคั่ง “ คุณไม่ใช่บอกว่าทะเบียนบ้านของเขาอยู่ในเขตชนบทหรอกเหรอ ?
อย่างเขาก็ดูไม่หมือนคนยากจนอะไร น่าจะพักอยู่ในตัวเมืองจินหลิงนะ ? ”
เสวียนจงส่ายหน้า “ รายละเอียดเป็นยังไง ผมก็ไม่รู้แน่ชัด ผมแค่ค้นหาตามทะเบียนบ้านของพวกเขาเท่านั้น ครั้งก่อนเขามากับผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของจินหลิง ตอนนี้พวกเรากำลังตามหาเบาะแสเล็กๆน้อยๆรีบค้นหาบ้านเขาให้ได้โดยเร็วที่สุดกันก่อนเถอะ ! ”
โจวซินไม่ค่อยจะพอใจ แต่กลับไม่ได้พูดอะไรมาก
ทั้งสองพบเขตชุมชนตามที่อยู่ที่ทั้งสองคนเคยตรวจสอบมาก่อน จากนั้นทั้งสองก็ได้ขับรถ
เมอร์เซเดส-เบนซ์มาจนถึงที่ประตูทางเข้าเขตชุมชน
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดรถไว้ “ รถของพวกคุณไม่ใช่รถคันที่เคยอยู่ในชุมชนใช่ไหม ? ”
เสวียนจงยิ้ม และหยิบบุหรี่อย่างดีซองหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้ “ ลุงยาม ขอถามคุณสักเรื่องหนึ่งสิ เขตชุมชนของพวกคุณมีคนชื่อหยางโปไหม ? ”..ไอรีนโนเวล
“ หยางโป ไม่รู้จัก ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูเหมือนจะอายุห้าสิบกว่า ใบหน้าหมองคล้ำ เขาขยับตัวเล็กน้อยและรับบุหรี่ไปใส่ไว้ในกระเป๋า
เพราะบทบาทของบุหรี่ซองนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงถามไปอย่างมีน้ำใจอีกว่า
“ คนที่พวกคุณตามหาอยู่ในชุมชนนี้ใช่ไหม ? เขามีสมาชิกในครอบครัวหรือเปล่าล่ะ ? ”
เสวียนจงนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็นำข้อมูลก่อนหน้านี้ออกมา ” พ่อของเขาชื่อว่าหยางเจียนหมิง พี่ชายชื่อว่าหยางหลาง ดูเหมือนว่าหยางหลางเพิ่งจะออกจากคุกมา ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็พูดขึ้นทันทีว่า “ ถ้าคุณพูดแบบนี้ ผมก็รู้แล้ว หยางหลางอยู่ในชุมชนของเราจริงๆ ตอนที่เขาเพิ่งออกมา ครั้งแรกที่กลับมา ผมสั้นมาก ตอนนั้นผมถามอยู่นานเลยทีเดียว ที่แท้ก็บ้านของพวกเขานี่เอง ! ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังจะพูดมากกว่านี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่ามีคนจับแขนเขาไว้ พอเขาหันกลับมาก็พบว่าเพื่อนร่วมงานจับเขาไว้อยู่จริงๆ เพื่อนร่วมงานหันไปส่งซิกให้เขา
” หยุดพูดเถอะ คนมากันแล้ว ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังไม่รู้ตัว ” ใครมา ? ”
เขาหันหลังมองกลับไปที่นอกประตู ก็เห็นว่าหยางหลางพ่อลูกกำลังเดินมาจากด้านนอก เขาจึงฉีกยิ้มออกมา “ เถ้าแก่ คุณดูสิ คนมากันแล้วไม่ใช่เหรอ ? ”
เสวียนจงรีบยื่นหน้าออกมานอกหน้าต่างรถและหันไปมองทางด้านหลัง เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองเดินเข้ามา เขาก็โยนบุหรี่อีกซองให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกครั้ง “ ขอบคุณนะ ! ”
ทำเอาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหัวเราะ ยิ้มแก้มปริกันเลยทีเดียว
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโบกมือสั่งให้รถหยุดที่ด้านนอกประตูชุมชน และหันไปกวักมือเรียกหยางหลางพ่อลูก “ หยางหลาง หยางหลาง มานี่สิ มีคนมาตามหาพวกคุณอยู่ ! ”
พ่อหยางและหยางหลางทั้งสองคนรู้สึกแย่มาก พวกเขาวางแผนสำหรับแผนการนี้มากันหลายวัน ถึงกับคิดทุกแผนไว้อย่างดีทุกขั้นตอน และตัดสินใจกันอย่างแน่วแน่แล้ว ว่าจะลงมือทำกันเพียงแค่สัปดาห์เดียว พวกเขาก็จะแยกย้าย ! แต่คิดไม่ถึงว่า แค่เปิดร้านวันแรก ก็ถูกหยางโปจับได้และไล่พวกเขาออกไปกันแล้ว !
“ ไอ้ลูกนอกไส้ ! ”
พ่อหยางอดไม่ได้ที่จะด่าว่า และหันไปถ่มน้ำลายลงข้างถนน
ทันใดนั้นก็ได้ยินคนในชุมชนเรียกชื่อหยางหลาง พ่อหยางจึงหันกลับไปมองด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็เห็นว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของชุมชนกำลังโบกมือให้เขาทั้งสอง
เมื่อพ่อหยางเห็นหยางหลางเดินก้มหน้าตลอด เขาจึงตบไปที่ไหล่ของหยางหลาง ” เสี่ยวหลาง
ดูเหมือนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ทางด้านโน้นจะเรียกแกอยู่นะ ช่วงนี้แกไปทำอะไรไม่ดีมาหรือเปล่า ? ”
“ ไม่มีนะ ผมจะทำเรื่องไม่ดีได้ยังไงกัน ? ” หยางหลางส่ายหน้าพูด
พ่อหยางจ้องไปที่หยางหลาง “ แกแน่ใจนะ ? แกไม่ได้ไปขโมยชุดชั้นในของแม่ม่ายหลี่บ้านข้างๆเข้าหรอกนะ ? ไม่ได้ฆ่าแม่ไก่ของคุณยายเหลียงที่ชั้นล่างไปใช่ไหม ? ”
หยางหล่างส่ายหัว “ พ่อ พ่อพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน ? ทำไมพ่อถึงไม่เชื่อใจผม ? ผมเป็นคนแบบนั้นเหรอ ? ผมไม่ได้ขโมย แต่ผมเอามาเลยต่างหาก ! ”
พ่อหยางจ้องหน้าหยางหลาง ส่ายหัวและถอนหายใจออกมาเบาๆ “ แกวิ่งหนีไปเถอะ ฉันคิดว่ายามคงจะมาเอาเรื่องกับแก ”
หยางหลางหันมองไปทางประตู “ พ่อไม่ต้องกังวลนะ ไม่มีใครรู้หรอก พวกเขาไม่มีทางเจอแน่นอน ! ”
“ พวกเขาหาไม่เจอ แล้วทำไมฉันรู้ล่ะ ? ” พ่อหยางกล่าว
หยางหลางนิ่งอึ้งไปทันที “ ใช่ พ่อรู้ได้ไง ? ”
“ มีคนมาหาถึงที่บ้าน บอกว่าแกขโมยของเขา บอกว่าแกใช้ไม้ไผ่ขโมยชุดชั้นในของเขา แกไม่อายหรือไง ? ” พ่อหยางจ้องหยางหลางตาเขม็ง เขาเกลียดและเจ็บใจมากที่ไม่สามารถหลอมเหล็กให้กลายเป็นเหล็กกล้าได้ !