เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 108

เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 108: รสชาติของความสุข
ตอนที่ 108: รสชาติของความสุข
โดย
Ink Stone_Romance
สายตาเฉินจงหมองลง เฉินเยี่ยนดีมาก แต่เธอไม่ใช่ลูกสาวตัวเองแล้ว

แต่จะพูดว่าไม่ใช่ก็ไม่ได้ ลูกสาวยังเป็นลูกสาวอยู่ เพียงแต่ความคิดของลูกสาวเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคน

เขารู้ว่าความคิดของตัวเองน่ากลัว แต่เขารู้สึกแบบนี้จริง เมื่อก่อนเคยได้ยินคนเล่าเรื่อง และพูดถึงวิญญาณที่ยืมร่างคนมาเกิดใหม่บ้าง ปีศาจบางตนจะเข้ามาสิงร่างคนอื่น วันนั้นลูกสาวได้รับบาดเจ็บในสวนผลไม้ ข้างสวนเป็นสุสาน เขาไม่รู้ว่าอะไรมาสิงร่างลูกสาวเขา แต่เขารู้ว่าไม่ใช่ลูกสาวเขาคนเดิมแล้วแน่นอน

เขากลับไปคิดถึงเรื่องราวมากมายหลังลูกสาวเปลี่ยนไป เธอทำร้ายคนบ้านเฉินบ้างไหม?

เหมือนจะไม่มี นอกจากที่เธอไม่พอใจเฉินเวย และแยกบ้านกับเฉินกุ้ยกับช่างเหลียน เธอไม่ดีกับช่างเหลียน เธอปฏิเสธการแต่งงานกับหลิวอี้ เธอเป็นคนมีความคิด แต่คนที่ทำดีกับเธอ เธอก็จะดีด้วย คนที่มีดีกับเธอ เธอถึงค่อยทำไม่ดีกับคนนั้น

เขาควรทำยังไงดี?

มือเฉินจงที่หยิบตะเกียบเริ่มสั่น

“พ่อ เป็นอะไรไปคะ? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”

เฉินเยี่ยนพบว่าเฉินจงดูผิดปกติ เลยรีบถาม

เฉินจงมองเฉินเยี่ยน สายตาเขาดูสับสน ถึงแม้ลูกสาวคนเดิมของเขาจะไม่ดี แต่นั่นก็เป็นลูกสาวแท้ๆ ของเขา อีกอย่างลูกสาวคนเดิมนอกจากเรื่องที่ไม่ชอบพูดแล้ว ก็ไม่มีอะไรไม่ดีเลย เธอเป็นคนซื่อมาก

“พ่อ ปวดหัวหรือคะ? มีตรงไหนไม่สบาย?”

เฉินเยี่ยนร้อนรน เธอไม่รู้ว่าเฉินจงเป็นอะไร มีโรคมากมายที่อยู่ๆ ก็กำเริบขึ้นมาน่ากลัวมาก จะเป็นพวกหลอดเลือดสมองหรือโรคหัวใจหรือเปล่า? หรือไม่ก็เป็นลมชัก? นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ

“พ่อ อย่าทำให้ตกใจ เป็นอะไรไป”

หวางนิวทิ้งตะเกียบ ถลาไปข้างเฉินจง

หวางจวนและเฉินหู่ก็ถามอย่างร้อนรน

ตอนนี้เฉินเยี่ยนกลัวสังเกตเห็นสายตาของเฉินจงที่มองเธอ เฉินเยี่ยนอึ้งไป ทำไมพ่อมองตัวเองแบบนี้? สายตาเขา ทำไมสายตาเขาทำไมเธอรู้สึกเสียใจขนาดนี้?

หรือว่า?

เฉินเยี่ยนคิดถึงความเป็นไปได้ข้อหนึ่ง ใจเธอผวาขึ้นมา เธอรู้ว่าเธอและเจ้าของร่างเดิมต่างกันมากเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิสัย เจ้าของร่างเดิมเป็นคนไม่ชอบพูดเลย ซื่อมาก โดนแกล้งก็ไม่กล้าบอก แต่เธอไม่ใช่ เธอคิดว่าเธอค่อยๆ เปลี่ยน คนจะได้รู้สึกว่าเธอได้รับบาดเจ็บเลยเปลี่ยนเป็นเข้มแข็งขึ้น แต่นี่กลับปกปิดคนที่ใกล้ชิดที่สุดไม่ได้

เธอไม่อยากแกล้งใช้ชีวิตน่าสงสารแบบเจ้าของร่างเดิม เธอต้องการหาเงิน เธอคิดอะไรก็ทำอย่างนั้น ถ้าเป็นเหมือนเจ้าของร่างเดิม เธอกลับมาเกิดใหม่จะมีประโยชน์อะไร?

แต่ตอนนี้เธอถือว่าบ้านเฉินเป็นครอบครัวเธอจริงๆ แล้ว คิดว่าพ่อเฉินแม่เฉินเป็นพ่อแม่เธอจริงๆ คิดว่าเฉินหู่เป็นน้องชายแท้ๆ เธอไม่อยากสูญเสีย

ตอนนี้เฉินจงต้องรู้แล้วแน่ๆ แน่นอนเลย ถึงได้เป็นแบบนี้ ตัวเองจะสูญเสียครอบครัวนี้ไปหรือ?

เฉินเยี่ยนรู้ว่าคนในหมู่บ้านต่างเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ ถ้าพวกเขารู้ว่าร่างตัวเองเปลี่ยนวิญญาณมา พวกเขาจะทำยังไง? จะเชิญคนมาจัดการตัวเองไหม? จะทำน้ำมนต์มาให้ตัวเองดื่ม ขับไล่สิ่งชั่วร้ายออกไป? ตอนนั้นเธอจะยังเป็นครอบครัวกับพวกเขาอีกหรือไม่?

จิตใจเฉินเยี่ยนจมดิ่งสู่ก้นบึ้งของหัวใจ เธอก้มหน้าลงแล้วจู่ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมา เธอสบตาเฉินจง เธอถามตัวเองทุกอย่างที่เธอทำมาจากจิตใจที่คิดดีของเธอ เธอไม่ได้ทำร้ายเจ้าของร่างเดิมเลย เธอมาเกิดใหม่หลังเจ้าของร่างเดิมตายไปแล้ว เธอคิดว่าตัวเองเป็นเฉินเยี่ยนจริงๆ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด

ใช่ เธอไม่อยากเสียครอบครัวนี้ไป แต่เธอไม่ได้ทำอะไรน่าละอาย ถ้าพวกเขายอมรับเธอ เธอก็จะถือพวกเขาเป็นครอบครัวด้วยความจริงใจ ถ้าพวกเขาไม่ยอมรับเธอ ถึงแม้จะเจ็บช้ำ แต่เธอก็ต้องไป

เฉินเยี่ยนเห็นสายตาของเฉินจงดูตรงไปตรงมา ดูดื้อรั้น ดวงตาเธอมีหมอกบางๆ รื้นขึ้นมา แสดงให้เห็นถึงความเสียใจและอารมณ์ความรู้สึกเธอตอนนี้

เฉินจงเห็นดวงตาคู่นั้นแล้ว ใจเขาสั่น เขาเข้าใจความหมายของเฉินเยี่ยน จะทำยังไงดี?

ไม่ว่าจะพูดอะไร นี่ก็เป็นลูกสาวเขา ถึงแม้ความคิดจะเป็นอีกคนไปแล้ว แต่ร่างกายยังใช่ อีกอย่างตอนนี้ลูกสาวคนนี้มีความรู้สึกให้พวกเขา ทำดีกับพวกเขาอยู่

แค่นี้ก็พอแล้ว

ถ้าตัวเองทำอะไรอย่างอื่นออกไป ถึงเวลาคนที่เจ็บไม่ใช่แค่เฉินเยี่ยน แต่เป็นทั้งบ้าน

เฉินจงหลับตา ตอนที่เขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเขาเปลี่ยนไปแล้ว

“ไม่มีอะไร ดูพวกเจ้าแต่ละคนตกใจกันใหญ่ ข้าไม่เคยกินปลาอร่อยแบบนี้มาก่อนเลย ดีใจจนก้างปลาเกือบติดคอ ปลานี้อร่อยมากจริงๆ เยี่ยนจื่อ คราวหน้าทำอีกนะ”

เฉินจงยิ้ม ตอบคำถามทุกคน แต่คนที่ตั้งใจฟัง จะฟังออกว่าน้ำเสียงเขาฟังดูเคร่งขรึม

“พ่อทำพวกเราตกใจกันหมด ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ดูสิ อายุเท่าไรแล้ว ทำเหมือนหู่จื่อไปได้ ไม่กลัวลูกสาวตัวเองหัวเราะเยาะหรือ”

หวางนิวค่อยเบาใจลง

น้ำตาเฉินเยี่ยนกลับหยดลงมา นี่พ่อยอมรับเธอแล้วใช่ไหม? เธอช่างโชคดีเหลือเกิน

“ร้องไห้ทำไม พ่อลูกชมอยู่นะ คราวหน้าต้องทำปลาอีก อร่อย”

หวางนิวเห็นเฉินเยี่ยนน้ำตาไหลก็รีบถาม

เฉินเยี่ยนพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร น้ำตาหยดลงไปในโจ๊กธัญพืช ฝาดนิดหน่อย แต่เธอกลับกินได้รสชาติของความสุข

ตอนที่เก็บโต๊ะ เนื้อตุ๋นน้ำแดงกับปลาเปรี้ยวหวานโดนกินจนเกลี้ยง แม้แต่น้ำราดก็โดนหวางนิวและเฉินหู่เอาหมั่นโถวจุ่มจนเกลี้ยง ดูได้รับความชื่นชอบมาก

กลับมานอนบนเตียง เฉินเยี่ยนคิดถึงเฉินจง เธอถือว่าโชคดีจริงๆ เธอรู้ว่าเฉินจงยอมรับเธอแล้ว ถึงแม้อีกหน่อยหวางนิวจะสงสัย เฉินจงก็จะโน้มน้าวเธอ คลายความสงสัยของหวางนิว ดีเลย คิดแล้วเธอสามารถมีที่ยืนในบ้านเฉินได้แล้ว

แต่ถ้าเฉินจงไม่ถาม เฉินเยี่ยนก็จะไม่บอกเฉินจงว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน เพราะเธอคิดว่าเธอคือเฉินเยี่ยน

วันรุ่งขึ้นเฉินเวยมาส่งข่าง บอกว่าเฉินกุ้ยลากช่างเหลียนไปแต่เช้าตรู่ ไปบ้านช่างเหลียนพร้อมกัน

เฉินจงคิดแล้วตัดสินใจไปบ้านพ่อแม่หวางนิวและพาเฉินหู่ไปด้วย ไปครั้งนี้ก่อนปีใหม่ก็ไม่ต้องไปแล้ว หลังกลับมาจะได้รู้ข่าวฝั่งนั้นพอดี ไม่เสียเวลา

ตอนแรกเฉินเยี่ยนคิดว่าควรตามไปด้วย แต่เฉินเยี่ยนอยากอยู่เป็นเพื่อนหวางจวนที่บ้าน เลยบอกว่าไม่ไป

อันที่จริงที่เธอไม่ไป หนึ่งเพราะคุณตา คุณยายของเฉินเยี่ยนตายไปแล้ว ฝั่งนั้นมีคุณลุง คุณอา คุณลุงเป็นคนซื่อๆ นิสัยคล้ายๆ เฉินกุ้ยพี่ชายเธอ คุณอาเป็นคนฉลาด แต่ก็ดีกับพวกเธออยู่

สองเพราะลูกพี่ลูกน้องของเธอ

เธอมีลูกพี่ผู้หญิงหนึ่งคน ลูกน้องผู้หญิงสองคน และลูกน้องผู้ชายหนึ่งคน

ลูกพี่ผู้หญิงดีกับเธอ ลูกน้องผู้ชายก็ซื่อเช่นกัน เพียงแต่ลูกน้องผู้หญิงกับเธอไม่ถูกกัน พูดจาใจดำไม่น่าฟังไม่เท่าไร ยังเคยแกล้งเจ้าของร่างเดิมด้วย ทำให้เจ้าของร่างเดิมขายหน้า นี่จะปีใหม่แล้ว เฉินเยี่ยนขี้เกียจไปมีเรื่องที่นั่น สู้อยู่ที่บ้านสงบๆ กับหวางจวนดีกว่า

ตอนบ่าย เฉินจง หวางนิว เฉินหู่กลับมา ก็ดีใจมาก ไม่ได้มีเรื่องอะไรที่บ้านหวาง

หลังพวกเขากลับมาเฉินเวยก็มาหา เธอเอาข่าวเฉินกุ้ยมาบอก

เดิมทีเฉินกุ้ยจะพาช่างเหลียนกลับไปบ้านเธอ รอจนปีใหม่แล้วค่อยทำเรื่องหย่ากับช่างเหลียน แต่ไปรอบนี้ กลับมีการเปลี่ยนแปลงอีก ตอนบ่ายเฉินกุ้ยกลับมาด้วยกันกับช่างเหลียน ไม่ได้ให้ช่างเหลียนอยู่ที่บ้านช่าง

———-