เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 165
เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 165: ไม่สำเร็จ
ตอนที่ 165: ไม่สำเร็จ
โดย
Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนชื่นชมห้องตัวเองเสร็จ ถึงค่อยนึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นมา เฉินเยี่ยนสื่อสารกับหลุมอวกาศในใจ
พูดถึงหลุมอวกาศของเธอนี้ นอกเหนือจากที่ทำไปป์บุหรี่ครั้งนั้นแล้วเธอก็ไม่ได้ใช้อีกเลย รู้สึกว่าใช้ได้จำกัด เทียบกับนางเอกแล้ว เธอคิดว่าตัวเองต้องเป็นลูกของแม่เลี้ยง แต่ความรู้สึกที่ต้องอาศัยฝีมือตัวเองก็ไม่แย่เหมือนกันนะ ถึงแม้ว่าจะไม่มีความอุดมสมบูรณ์ของพืชผลอยู่ในหลุมอวกาศ ธัญพืชที่บ้านเธอปลูกก็พอกิน ส่วนเนื้อ ปลา เธอก็มีตั๋วมีเงินซื้อ ไม่ต้องอธิบายถึงที่มาที่ไปของของพวกนี้ เปิดเผยได้อย่างบริสุทธิ์ ก็ดีมาก
ใช้เลือดทิพย์ไปหนึ่งหยด เฉินเยี่ยนได้สูตรทำยาเส้นมา ในนั้นยังมีหนึ่งอย่างที่เธอคิดไม่ถึง เป็นการใช้เหล้ามาหมักยาเส้น
ยาเส้นที่ดีต้องใช้เหล้าเหมาไถหมักสามปีกว่าจะได้ รสชาติของยาเส้นถึงจะออกมาดี
แต่เฉินเยี่ยนอยากจะร้องเรียกพระเข้า นี่จะแกล้งเธอหรือ? ไม่ต้องว่าถึงสามปี เหล้าเหมาไถเธอจะไปหาจากไหน? ใช่ ถ้าต้องใช้จริงๆ ก็หาซื้อได้ แต่ก็ต้องซื้อหลายขวดหน่อย พอไปทำอะไร? อีกอย่างเหล้าเหมาไถแพงขนาดนั้น เอามาหมักทำบุหรี่กลิ่นหอม จนสุดท้ายบุหรี่นี่ต้องคิดกล่องละเท่าไร ใครจะเก็บไหว?
โชคดีที่สุดท้ายรู้ว่าถ้าความต้องการไม่ได้สูงขนาดนั้น ใช้เหล้าหมักปกติมาแทนก็ได้ หมักหนึ่งเดือนจนถึงหนึ่งปีก็ได้ ต่างกันแค่เวลาสั้นยาวที่ใช้หมัก จะมีผลต่อรสชาติของบุหรี่
เฉินเยี่ยนเพิ่งเข้าใจ ทำไมในยุคปัจจุบันพ่อถึงบอกว่าบุหรี่นับวันยิ่งสูบไม่อร่อยแล้ว คิดว่าบุหรี่ที่ผลิตรุ่นหลังไม่ได้ใช้เหล้าหมักนานขนาดนั้น หลังการปฏิวัติอุตสาหกรรม บุหรี่ที่ผลิตออกมาจากเครื่องจักรจำนวนมาก ไม่มีทางที่จะเทียบกับสมัยก่อนได้แน่นอน
มีสูตรก็ดี ต่อไปเธอก็แค่ซื้อของให้ครบ ผลิตยาเส้นตามขั้นตอนที่หลุมอวกาศบอก เชื่อว่าเธอมีสูตร รสชาติยาเส้นที่ตัวเองผลิตออกมาต้องไม่แย่
แต่เรื่องนี้ไม่รีบ ขยายตลาดก่อน หาเงินมากขึ้นอีกหน่อยแล้วค่อยว่ากัน
ส่วนเรื่องอาคารโรงงาน ถึงแม้ซินห้าวจะไม่ให้เธอรีบ แต่เฉินเยี่ยนสำรวจที่ไว้แล้ว เธอบอกความคิดของเธอกับเฉินจง ถึงเวลาต้องให้พ่อออกหน้าไปคุยกับผู้นำกลุ่มเรื่องซื้อที่ อีกอย่างเรื่องขอตราสินค้า เฉินเยี่ยนเตรียมนักกฎหมายให้เฉินจงไปจัดการ เธอเป็นผู้หญิง แล้วยังเป็นผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานด้วย เธอทำอะไรไม่สะดวก ถึงเวลาให้เฉินจงเป็นหัวหน้าโรงงานนั้นเหมาะที่สุด เธอเชื่อใจพ่อเธอ
เฉินเยี่ยนตัดสินใจแล้วก็ให้พ่อเฉินช่วยทำไปป์ห่อบุหรี่ขึ้นมาอีกหลายอัน ส่วนเรื่องที่จะให้ไปป์ห่อบุหรี่และเทคนิคการห่อกับคนนอกนั้นหวางนิวยังไม่ยินยอม ไม่ใช่ว่าเธอเห็นแก่ตัว ตอนนี้บ้านเฉินอาศัยธุรกิจนี้หาเงิน ถ้าคนอื่นทำเป็นหมด มาแย่งอาชีพพวกเขาจะทำยังไง?
เฉินจงกลับไม่ได้คัดค้าน รอเขาทำไปป์บุหรี่เสร็จแล้ว เฉินเยี่ยนบอกความคิดของเธอให้เฉินจงฟัง
ในใจเฉินจงไม่ใช่ว่าไม่ตกใจ เขามองลูกสาวตรงหน้า สายตาเฉินเยี่ยนราบเรียบแต่กลับดูหนักแน่น แสดงให้เห็นว่าเธอตัดสินใจแล้ว
เฉินจงก้มหน้าลง เขาคิดว่าเฉินเยี่ยนแค่อยากจะขยายธุรกิจห่อบุหรี่ให้ใหญ่ขึ้นหน่อย หาเงินได้มากขึ้น แต่คิดไม่ถึงว่าในใจเฉินเยี่ยนจะคิดการใหญ่ขนาดนี้ ถึงกับจะสร้างโรงงาน อยากจะมียี่ห้อบุหรี่ที่ตัวเองผลิตเอง พูดออกไปใครจะเชื่อ
“พ่อ พูดแล้วก็คือสร้างโรงงาน ที่จริงแล้วก็ไม่ต่างกับที่เราสร้างบ้านมากเท่าไร ก็แค่สร้างใหญ่ขึ้นหน่อย มีสองโรงงาน กำแพงต้องใหญ่ หนูอยากจะให้พ่อซื้อที่สองไร่ ถึงตอนนั้นล้อมมาทำโรงงาน เรื่องสร้างตึกนั้นยังไม่ต้องรีบ สร้างก่อนปีใหม่ก็ได้ ฝั่งซินห้าวจะช่วยหนูดำเนินเรื่อง จนถึงปีหน้า ก็สามารถหาคนมาห่อบุหรี่ในโรงงานได้แล้ว บุหรี่มียี่ห้อ ก็ไม่ต้องกลัวการตรวจสอบ สามารถขายได้อย่างถูกต้อง
เฉินเยี่ยนรู้ว่าพ่อต้องตกใจมาก เกษตรกรยุคนี้คิดแต่จะปลูกพืชผักอย่างเดียว เรื่องทำธุรกิจ มีไม่กี่คนที่กล้าคิด และไม่ได้มีเงินขนาดนั้นด้วย
“ลูกปรึกษากับซินห้าวแล้ว?”
เฉินจงยังไม่หายจากอาการตกใจ เขาอยากจะถามจริงๆ ว่าคนในร่างลูกสาวเขาทำอะไร ทำไมถึงได้มีความกล้าขนาดนี้ อะไรก็กล้าทำ เธอไม่กลัวล้มเหลวหรือไง? ถ้าล้มเหลวขึ้นมาไม่มีอะไรเหลือเลย ที่จริงตอนนี้ห่อบุหรี่ก็สุขสบายดีอยู่แล้ว
“อืม ซินห้าวสนับสนุนหนูค่ะ พ่อกลัวว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา จะสูญเสียเงินทั้งหมดใช่ไหม?”
เฉินเยี่ยนนึกถึงความกังวลใจของเฉินจงออก
“เงินในมือลูก บวกกับเอาบุหรี่ไปขาย อย่างมากก็สามารถสร้างโรงงานได้ ถึงแม้พวกเราจะเรียกคนมาช่วยไม่ใช้เงิน แต่ถ้าบุหรี่ขายไม่ดีล่ะ? มีแผงขายใหญ่โต ไม่เหมือนตอนนี้ที่พวกเราคนในบ้านทำกันเองอยู่ ถ้าต้องใช้เงินชดใช้ ก็ไม่เหลืออะไรแล้ว แล้วยังถูกต่อว่าอีกด้วย”
เฉินจงคิดว่าทุกเรื่องไม่ใช่แค่คิดแต่เรื่องเดียวอย่างเดียว ต้องคำนึงถึงข้อไม่ดีด้วย
“ที่พ่อพูดมาหนูคิดมาก่อน แต่พ่อถ้าทำอะไรมัวแต่คิดหน้าพะวงหลังก็ทำไม่สำเร็จ เหมือนตอนแรกที่หนูบอกว่าจะทำผัก แม่ก็คิดว่าทำไม่ได้ไม่ใช่หรือ? เพราะพ่อสนับสนุนหนู ถึงทำได้ ต่อมาหนูจะห่อบุหรี่ พ่อก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน แต่ก็สำเร็จไม่ใช่หรือคะ? ถึงแม้จะถอยหลังกลับมาบอกว่าล้มเหลว แต่ก็แค่เอาเงินที่หามาได้ชดใช้ไป ชดใช้แล้ว ก็เริ่มต้นใหม่ได้ คนเราจะมีอะไรที่สำเร็จไปทุกอย่าง แต่ถ้าไม่ลองไม่ทำ ก็จะไม่มีวันรู้เลย พ่อว่าไหม?”
เฉินเยี่ยนพูดกับเฉินจง ที่จริงถึงแม้ว่าเธอจะสร้างโรงงาน ผลิตบุหรี่ ขนาดก็จะไม่ใหญ่
สุดท้ายเฉินจงถูกเฉินเยี่ยนโน้มน้าวได้แล้ว แต่ยังไม่ทันที่เฉินจงจะออกไปซื้อที่ ซินห้าวก็มาหา เขาส่ายหน้ากับเฉินเยี่ยน จัดการต่อไปไม่ได้ เขาไปสืบมาอย่างละเอียดแล้ว ตอนนี้โรงงานล้วนเป็นของรัฐ บุคคลส่วนตัวไม่สามารถผลิตได้ ผลิตกันเองเล็กๆ ได้ แต่ไม่ได้เป็นธุรกิจของประเทศ คุณไม่ได้ทำตามกฎหมาย คณะของรัฐรับรองคุณไม่ได้ คุณทำได้แค่แอบทำ
ก็หมายความว่าถึงแม้เฉินเยี่ยนจะขยายการผลิต ตัวเองสร้างโรงงาน ตัวเองมีตราสินค้าก็จะไม่ได้รับการยอมรับอยู่ดี ถ้าโดนตรวจสอบ ถ้าไม่โดนเก็บก็โดนปรับ ธุรกิจบุหรี่ของเฉินเยี่ยนนี้ดูไม่เห็นแสงสว่าง
ถ้าเฉินเยี่ยนจะต้องผลิตบุหรี่ ถ้ามียี่ห้อ จำเป็นต้องทำเหมือนเขาไปช้อนซื้อโรงงานม้วนบุหรี่ของรัฐ
แต่ก่อนที่เธอจะไปซื้อโรงงาน ต้องให้ธุรกิจโรงงานม้วนบุหรี่นี้ย่ำแย่เสียก่อน อยู่ในสถานการณ์ที่ใกล้จะปิดโรงงาน คุณถึงสามารถลงทุนได้หรือเอาสูตรมาเซ็นสัญญาร่วมกับภาครัฐ แล้วจึงได้เป็นหัวหน้าโรงงานนี้ นำโรงงานนี้ฟื้นฟูกลับมา ส่วนคุณไม่มีอำนาจที่จะขยายโรงงานนี้ให้ใหญ่ มีแค่หน้าที่จ่ายภาษีตามกฎหมาย จ่ายค่าแรงให้คนงานทุกเดือนตรงเวลา ให้โรงงานมีกำไรก็พอแล้ว
แน่นอน คุณเป็นหัวหน้าโรงงานก็ไม่ใช่ว่าจะทำอะไรตามใจชอบได้ คุณต้องเคารพกฎเกณฑ์ คุณต้องเชื่อฟังคำสั่งของรัฐ ถ้าคุณทุจริตและติดสินบน หรือเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น ก็จะจัดการคุณ
เพราะเป็นแบบนี้ เฉินเยี่ยนเลยไม่ยอมซื้อโรงงาน อีกอย่าง เธอก็ไม่มีเงินทุนด้วย แล้วพวกโรงงานที่ใกล้จะปิดพวกนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะรอคุณอยู่ตรงนั้น และไม่แน่ว่าจะตรงกับสายงานด้วย
เฉินเยี่ยนส่ายหน้า ไปช้อนซื้อโรงงาน ไม่ต้องพูดถึงว่าโรงงานบุหรี่ตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นนั้น ถึงแม้จะถึงแล้ว เธอก็ไม่มีเงินลงทุนอยู่ดี เธอควบคุมสถานที่แบบนั้นไม่ไหว จำเป็นต้องเริ่มจากเล็กๆ ก่อน
“หรือไม่ก็มีอีกทาง ถ้ามีโรงงานที่เก่าและชำรุดพวกเราสามารถออกหน้าไปซื้อกับคอมมูน[1]ได้ เพียงแต่ผมได้ยินมา ในอำเภอเหมือนจะไม่มีโรงงานแบบนี้ ทำได้ไม่ง่าย”
ซินห้าวถามมาอย่างละเอียด ดูเหมือนความคิดนี้ของเฉินเยี่ยนต้องสูญเปล่าแล้ว
[1] องค์กรหนึ่งในอำเภอ
—————–