เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 97

ตอนที่ 97: ช่างเหลียนมีแล้ว
โดย
Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนเห็นเฉินเวยยิ้ม เธอรู้ความคิดเฉินเวยดี ก็แค่อยากเห็นตัวเองพ่ายแพ้ใช่ไหม? แต่เฉินเวยคิดว่าตัวเองเอาชนะช่างเหลียนไม่ได้?

เฉินเยี่ยนรู้สึกขำ เมื่อก่อนเธอไม่ได้ทำอะไรช่างเหลียน นั่นเป็นเพราะเธอคิดว่าแยกกันอยู่ดีแล้ว แยกบ้านแล้ว มองไม่เห็นกันใจก็ไม่หงุดหงิด อีกอย่างมีพ่อแม่อยู่ที่นั่น ทะเลาะกันใหญ่ พ่อแม่ก็จะเสียใจ แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเธอกลัวช่างเหลียน

เข้ามาในบ้าน เฉินเยี่ยนได้ยินช่างเหลียนร้องโวยวายกับหวางนิว เฉินจงกับเฉินกุ้ยนั่งอยู่บนเก้าอี้ เฉินกุ้ยก้มหัวลง มองรองเท้าผ้าฝ้ายตัวเอง เหมือนกับไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับทุกคนยังไง

เฉินเยี่ยนหาม้านั่งนั่งลง

เฉินเวยยืนอยู่ไม่ไกล เธอแค่จะดูละครก็พอ

ช่างเหลียนกับหวางนิวคุยกันยาย จะเอานี่จะเอานั่น หวางนิวแค่พยักหน้า

เฉินหู่และหวางจวนก็เข้ามาในบ้าน พวกเขาสองคนมีเหงื่อซึมหน้าผากบางๆ แต่พอเข้าไปในบ้านทั้งสองคนดูตัวสั่นขึ้นมา อันที่จริงที่นี่พอเข้าฤดูหนาว ในบ้านจะค่อนข้างเย็น ไม่อุ่นเหมือนข้างนอก

พวกเขายืนอยู่ด้านหลังเฉินเยี่ยน

“เยี่ยนจื่อ พี่ชายลูกก็ไม่ได้สบายเลย ปีนี้พวกเราซื้อของมาเยอะ แบ่งให้พวกเขาครึ่งหนึ่ง ให้เขาได้ฉลองปีใหม่กัน”

หวางนิวพูดจบก็เงียบไป แล้วพูดอีก “นี่เสียเงินไปไม่น้อยเลย ที่ลูกยังเหลืออีกเท่าไร? เอาให้พี่สะใภ้สักยี่สิบนะ”

คำพูดหวางนิวยังไม่ทันจบ เฉินเยี่ยนยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย ช่างเหลียนไม่รอแล้วพูดขึ้นมา “ยี่สิบได้ที่ไหนกัน ฉันบอกแล้ว ดูเหมือนที่บ้านจะได้เงินมาหลายร้อย ฉันไม่สน อย่างน้อยต้องให้ฉันห้าสิบ อีกหน่อยทุกเดือนต้องให้บ้านเราสิบเหรียญ แล้วเราจะไม่พูดอะไร ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ไม่จบ”

ช่างเหลียนมองอย่างดูถูก ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าเธอหน้าใหญ่มาจากไหน ตอนที่แยกบ้านกันก็พูดจาแย่มาก ไม่สนว่าฝั่งนี้จะยังไง เธอไม่ต้องการส่วนแบ่งจากฝั่งนี้ ถึงแม้ฝั่งนี้จะหิวจนตาย ช่างเหลียนก็จะไม่ให้กินข้าวสักคำ ตอนนี้ทำไมมีหน้ามากล้าขอเงิน!

“เหลียนเอ๋อร์ ห้าสิบนี่มากไปหน่อยแล้ว เธอกับกุ้ยเอ๋อร์ก็ไม่ได้ทำอะไร เอาเงินมากขนาดนั้นไปทำอะไร? อีกอย่างเงินนี่ยังต้องเก็บไว้ให้เฉินหู่สร้างบ้านแต่งงานอีกนะ”

หวางนิวไม่ยอม

“เขาเป็นเด็กเพิ่งโตมาหน่อยเดียว แต่งงานอะไร ยังไม่เห็นว่าเขาโตเต็มที่เท่าไรเลย! สร้างบ้าน สร้างบ้านก็ต้องสร้างให้ฝั่งเราก่อน รอสร้างฝั่งเราเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”

ช่างเหลียนชี้ไปที่เฉินหู่ สีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

เฉินหู่โกรธจนหน้าแดง อยากจะเข้าไปจัดการช่างเหลียน เฉินเยี่ยนดึงเขาไว้ ไม่ให้เขาเข้าไป

เฉินเยี่ยนทำแบบนี้ ช่างเหลียนคิดว่าพวกเขากลัวตัวเอง สีหน้ายิ่งแสดงความได้ใจ เธอรู้ ขอแค่เธอออกโรง ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

“แม่พูดว่าเงินเยอะอะไร ปีใหม่แล้วฉันไม่ต้องกลับไปบ้านพ่อแม่หรือ หรือจะให้ฉันกลับไปมือเปล่า? ปกติพวกเรากลับไปก็ไปอยู่ฟรีกินฟรี ตอนนี้มีเงินแล้ว ยังไม่ควรจะให้ที่บ้านพ่อแม่บ้างหรือ แม่ฉันเลี้ยงฉันโตมาขนาดนี้ ยังไม่ได้มีความสุขเลย ตามดูฉันจนเป็นกังวล ให้แม่ฉันจะมากจะน้อยก็สมควรให้

เสียงช่างเหลียนดังสะท้อนในบ้าน

สีหน้าหวางนิวดูไม่ดีเลย แต่เธอไม่ได้พูดอะไร

เฉินเยี่ยนขมวดคิ้ว สถานการณ์ของหวางนิวไม่ถูกต้อง ถึงแม้ที่ผ่านมาช่างเหลียนจะยะโสโอหังในบ้านนี้ แต่หวางนิวก็ไม่เคยตามใจเธอ ทำไม? หรือว่ามีจุดอ่อนอะไรที่อยู่ในมือช่างเหลียน?

“แม่ ทำไม?”

เฉินเยี่ยนถามหวางนิวตรงๆ

หวางนิวเข้าใจความหมายเฉินเยี่ยน สีหน้าเธอแลดูสับสนพูดขึ้นมา “เยี่ยนจื่อ พี่สะใภ้ลูมีแล้ว”

มีแล้ว? มีอะไรแล้ว?

เฉินเยี่ยนตอบสนองไม่ทัน จนช่างเหลียนใช้มือลูบท้องเธอให้ดู เฉินเยี่ยนถึงค่อยเข้าใจว่าหมายความว่าอะไร นี่หมายความว่าช่างเหลียนท้องแล้ว?

มิน่าเฉินเยี่ยนรู้สึกช้า หลักๆ เป็นเพราะว่าเธอไม่เคยท้องมาก่อน เลยคิดไม่ถึงว่าามีแล้วหมายถึงมีลูกแล้ว

หวางจวนและเฉินหู่ก็เงียบไป เฉินเยี่ยนเข้าใจแล้วว่าทำไมหวางนิวถึงยอมช่างเหลียน ทำไมครั้งนี้พี่ใหญ่ถึงมาที่บ้าน ทำไมครั้งนี้พ่อถึงไม่พูดอะไร เพราะในหมู่บ้าน ลูกถือว่าสำคัญ ที่สำคัญคือหลานคนโต จะให้ความสำคัญมาก

ช่างเหลียเข้ามาอยู่ในบ้านสองสามปีแล้ว ท้องครั้งนี้ ถือว่าเป็นหลานคนแรกของบ้านเฉินที่มาเกิด เฉินจงและหวางนิวย่อมให้ความสำคัญ ถ้าเป็นผู้ชาย ก็ถือว่าเป็นหลานชายคนโตของพวกเขาเลย แสดงว่าพวกเขาจะเป็นตาเป็นยายแล้ว แสดงว่าบ้านเฉินมีผู้สืบทอดแล้ว

ดังนั้นไพ่ในมือช่างเหลียนยิ่งแข็งแกร่งกว่า เธอคิดว่าเธอคือเทพในบ้านหลังนี้ เธอพูดอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น ใครก็ไม่สามารถคัดค้านได้ ใครก็ต้องยอมเธอ

แต่นี่เกี่ยวอะไรกับตัวเอง?

เป็นช่างเหลียนที่ท้อง ไม่ใช่ตัวเองสักหน่อย ไม่ใช่ลูกของตัวเอง ทำไมตัวเองต้องยอม ต้องโอ๋ด้วย?

พูดไปแล้ว เด็กในท้องของช่างเหลียนเป็นหลานของเธอ ไม่ใช่ เป็นหลานของเจ้าของร่างเดิม ถ้าเด็กคนนี้น่ารักน่าเอ็นดู เธอก็จะรักและดูแล แต่ถ้าเด็กคนนี้ไม่น่ารักเหมือนช่างเหลียน เธอจะไปไปยุ่งเกี่ยวข้องเพราะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือกด้วย ถ้าเธอไปทำดีกับลูกคนอื่นโดยไม่มีหลักการ งั้นต่อไปจะทำยังไงกับลูกตัวเอง?

ดังนั้นช่างเหลียนท้องไม่ท้อง เธอไม่สนใจสักนิด อีกอย่างช่วงเวลาที่ช่างเหลียนท้องดูบังเอิญไปหรือเปล่า? มีลูกจริงหรือ?

เฉินเยี่ยนมองท้องช่างเหลียน ช่างเหลียนสวมชุดผ้าฝ้าย เห็นท้องป่องง่าย แต่ยุคนี้ทุกคนใส่ผ้าฝ้ายกันหมด ท้องก็ดูป่องหมด เธอมองไม่ออกว่าช่างเหลียนท้องจริงหรือเปล่า

เฉินเยี่ยนมองเฉินเวยอีกครั้ง มิน่าตอนนั้นเฉินเวยถึงยิ้ม แล้วมาได้ยินเรื่องที่ช่างเหลียนท้อง เลยคิดว่าครั้งนี้ช่างเหลียนต้องเอาตัวเองอยู่ล่ะสิ!

มองดูช่างเหลียนพูดจะเอาโน่นเอานี่ ได้ยินหวางนิวตอบนับเธอโน่นนี่ จู่ๆ เฉินเยี่ยนก็อยากจะหัวเราะ

“นี่เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย?”

เฉินเยี่ยนพูดขึ้นมา ประโยคนี้ของเธอพูดออกไป ทั้งห้องมองเธอด้วยความอึ้ง สีหน้าของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ที่เหมือนกันคือใครก็คิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะพูดประโยคนี้ออกมา

“เยี่ยนจื่อ”

หวางนิวร้องขึ้นมา เธอไม่พอใจกับคำพูดนี้จองเฉินเยี่ยน ลูกใครท้องของช่างเหลียนเป็นใคร? เป็นหลานคนโตของเธอ เป็นหลานของเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง หรือว่าเพราะเงิน ลูกสาวเลยสามารถไม่ยอมรับได้หรือไง!

“หนูพูดผิดหรือคะ?”

สีหน้าเฉินเยี่ยนไม่เปลี่ยน ถามกลับอย่างนิ่งเฉย

“พี่สะใภ้หนูท้องแล้ว มีพี่ใหญ่ พี่เฉินเวยอยู่ฝั่งนั้น ดูแลให้ดีก็ได้แล้ว มีสองคนดูแลยังไม่พออีกหรือ? อีกอย่างยังมีคนที่บ้านพ่อแม่เธออีกไม่ใช่หรือ? ทุกวันพี่สะใภ้เอาแต่พูดว่าที่บ้านเธอดีกับเธอขนาดไหน บ้านสามีทำไม่ดีกับเธอ ตอนนี้เธอท้องแล้ว ก็ควรไปหาคนที่บ้านเธอสิ ตอนที่พวกเราแยกบ้านกันก็ตกลงกันแล้ว ถึงฝั่งพวกเราต้องการข้าวก็จะไม่ไปหาฝั่งพี่สะใภ้ ถึงฝั่งพวกเรามีเงินทอง พี่สะใภ้ก็จะไม่ขอแบ่งเลย นี่มีเขียนเป็นหลักานนะ หรือว่าเพราะตอนนี้พี่สะใภ้ท้องเลยไม่นับแล้ว? เด็กในท้องพี่สะใภ้เป็นหลานฉัน นี่ไม่ใช่เรื่องไม่จริง ถ้าพี่สะใภ้จะโลภหน่อย นี่ที่มี แม่ให้ของกินพี่สะใภ้ไปแล้ว ฉันก็ไม่ได้คัดค้าน ยังไงนั่นก็หลานฉัน เด็กเกิดออกมา ตอนกินก๋วยเตี๋ยว ฉันก็จะให้ไข่แน่นอน ใส่รองเท้าไปเยี่ยมหลาน ทุกบ้านก็ทำแบบนี้กันไม่ใช่หรือ? หรือเป็นเพราะว่าพี่สะใภ้ท้อง ทุกอย่างต้องฟังเธอหรือ? ต้องเอาเงินให้พี่สะใภ้ใช้? มีเหตุผลแบบนี้ด้วยหรือ? แม่คิดว่านี่เป็นเรื่องที่ควรทำ? หรือบอกว่าพ่อกับพี่ใหญ่คิดว่านี่คือเรื่องที่สมควร?

เฉินเยี่ยนถามขึ้นมา หลังจากที่เธอถาม คนในบ้านเงียบกันหมด เพระที่เฉินเยี่ยนพูดก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล