เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 473 แรงกดดันอันเหนียวแน่น การแข่งขันที่รัฐ M
ข้อมูลของฉินหร่านลึกลับอยู่เสมอ
อย่างแรกเพราะตอนนั้นเธอยังอายุน้อย อย่างที่สองคือเธอไม่มีความอดทน นิสัยไม่ดี ขี้โมโหและใจร้อน นอกจากการพัฒนารหัสต้นฉบับแล้วอย่างอื่นก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะอดทน
จึงถือโอกาสไม่แสดงตน
โดยทั่วไปให้คนอื่นคอยจัดการ
จนในตอนท้าย เธอได้กลายเป็นคนที่ลึกลับที่สุดของอวิ๋นกวงกรุ๊ป แม้กระทั่งคนภายในของอวิ๋นกวงกรุ๊ปก็ไม่มีข้อมูล
วันปีใหม่วันนี้ ส่วนใหญ่จะยุ่งมาก แต่อวิ๋นกวงกรุ๊ปยังมีชาวต่างชาติอยู่มากมาย พวกเขาไม่ได้ฉลองปีใหม่เช่นเดียวกับคุค
ที่อวิ๋นกวงกรุ๊ปมักจะมีคนที่ไม่จัดงานปีใหม่ไปที่ฟอรั่ม เรื่องที่ poppy เปิดบัญชี แค่มีใครสักคนรู้ นั่นก็เท่ากับทั่วทั้งอุตสาหกรรมวิศวกรรมต่างก็รู้
หนึ่งถึงสิบ สิบถึงร้อย แม้แต่พวกนักเรียนที่เรียนคอมพิวเตอร์ต่างก็รู้ นี่ถูกเพ่งเล็งโดยศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญของแผนกคอมพิวเตอร์
นักเรียนส่วนใหญ่ต่างคลิกลิงก์ตามเข้าไปดู
อวิ๋นกวงกรุ๊ปไม่ใช่เวยป๋อ ในวันธรรมดาไม่ได้มีจำนวนการเข้าชมมากนัก โดยทั่วไปเป็นพนักงานและคนวงในจำนวนหนึ่งที่เข้ามาเยี่ยมชมเล็กน้อย
คืนนี้ไม่เพียงจำนวนคนดูจะท่วมท้น จำนวนการดาวน์โหลดก็เกินอย่างล้นหลาม
ฉินหร่านปล่อยลิงก์โปรแกรมเกมกว่าสามสิบอันลงสู่สาธารณะ
เป็นที่ทราบกันดีว่า ผลิตภัณฑ์ของ poppy ล้วนแต่ยอดเยี่ยม
คนส่วนใหญ่จึงดาวน์โหลดมันทั้งหมด
นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฟอรั่มล่ม
ได้ยินคำอธิบายของฉินหร่าน ลู่จือสิงอดจะหงายหน้าไม่ได้ เขาเงียบไปสักพักจึงพูด “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”
ช่วยไม่ได้ คนอื่นอบรมสั่งสอนได้ ภายในบริษัทมีฉินหร่านคนเดียวที่แม้แต่หยางซูเยี่ยนก็ทำอะไรเธอไม่ได้
หนึ่ง เพราะเธอถูกเชิญมาเป็นพิเศษโดยหัวหน้าวิศวกรบริษัท
สอง ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรับเงินเดือน
แม้แต่ลู่จือสิงก็ยังไม่รู้ ว่าที่เธอมายังบริษัทแบบนี้เพื่อเหตุผลอะไร
ถามไม่ได้ ถ้าถามเธอจะตอบกลับเพียงอธิบายเรื่องรหัสต้นทาง ซึ่งที่มาของแบบจำลองเหล่านี้ไม่ใช่ตัวเธอ
ลู่จือสิงวางสาย ไม่ได้รบกวนเวลาทำงานในช่วงปีใหม่ของคนอื่น จัดการควบคุมฟอรั่มอย่างสุขุมรอบคอบนอกเวลา
เพราะเรื่องนี้ poppy ที่ค่อยๆ จางหายไปจากสายตาของผู้คนหลังจากวันหยุดซัมเมอร์จึงกลับคืนสู่สายตาของทุกคนอีกครั้ง
แฟนคลับฟอรั่มของฉินหร่าน เพิ่มขึ้นจาก ‘0’ สู่แปดพันเก้าภายในคืนเดียว แรงกดดันของทุกคนในฟอรั่มช่างเหนียวแน่น
แน่นอนว่าแฟนคลับเหล่านี้เมื่อเทียบกับแฟนคลับในเว่ยป๋อของเธอแล้วไม่สามารถเปรียบเทียบได้
ฉินฮั่นชิวและเฉิงเจวี้ยนยังคงดื่มไวน์อยู่ด้านข้าง ฉินฮั่นชิวดื่มไปได้ครึ่งหนึ่ง จึงเอาโทรศัพท์ออกมาวิดีโอคอลหาฉินซิวเฉิน ฝั่งนี้ฉินซิวเฉินเพิ่งเสร็จงาน ทีมงานกองถ่ายเตรียมตัวไปรับประทานอาหารมื้อค่ำส่งท้ายปีที่ร้านอาหารอย่างร่าเริง
ฉินหร่านและฉินหลิงทักทายฉินซิวเฉินเสร็จทีละคน ฉินฮั่นชิวจึงพูดอย่างเศร้า “อันที่จริงอยากบินไปที่รัฐ M แต่อาเหวินบอกว่าตั๋วไม่มีแล้ว…”
ทั้งสองคนคุยกันสองนาที ฉินซิวเฉินที่อยู่อีกฝั่งต้องไปแล้ว สองพี่น้องจึงวางสาย
เฉิงเจวี้ยนนั่งอยู่ด้านข้าง ฟังทั้งสองคนคุยจบ จึงเงยหน้าขึ้นมองฉินฮั่นชิว “คุณลุง คุณเตรียมจะไปรัฐ M วันไหน พวกเราก็เตรียมจะไปที่รัฐ M เหมือนกัน”
“พวกคุณไปงานแข่งขันอะไรนั่นสินะ” ฉินฮั่นชิวดื่มไปค่อนข้างมาก แต่สติยังดีอยู่
“ฉันเตรียมจะไปกับฉินหลิงในเร็วๆ นี้ แต่ตั๋วเครื่องบินหาซื้อได้ยาก”
เฉิงเจวี้ยนมองฉินหร่านที่นั่งเรียงดูโทรทัศน์อยู่กับพ่อบ้านตระกูลฉินอยู่ที่โซฟา แกว่งแก้วไปมา เขาเอนพิงด้านหลัง หรี่ตาลงอย่างเกียจคร้าน “พอดีเลย ทีมมหาวิทยาลัยของพวกเขาออกเดินทางวันที่สิบเจ็ด ไปด้วยกัน เดี๋ยวผมช่วยพวกคุณซื้อตั๋วเครื่องบิน”
“แต่ตั๋วไม่…” ฉินฮั่นชิวชะงักไป
เฉิงเจวี้ยนหลับตา แล้วจิบไวน์อีกหนึ่ง “มี”
**
วันที่ 17 กุมภาพันธ์ทีมแข่งขันนานาชาติของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงออกเดินทาง
ช่วงเวลาของเมืองหลวงและรัฐ M ต่างกัน ตามความเข้าใจของทีมอื่น ท้ายที่สุดจึงยังต้องใช้เวลาหนึ่งวันในการปรับปรุงซ่อมแซมให้ดีที่สุด
เพราะฉลองปีใหม่ ทีมของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงจึงออกเดินทางค่ำ ทีมของมหาวิทยาลัย A มาที่รัฐ M ตั้งแต่ก่อนต้นเดือนแล้ว
มหาวิทยาลัยเมืองหลวงพาคนในทีมมามากมาย หัวหน้าทั้งสองคนคือคณบดีเจียงและดอกเตอร์โจว
การแข่งขันนานาชาติ ICNE สำคัญต่อมหาวิทยาลัยเมืองหลวงมาก
การจัดอันดับรายชื่อของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงขึ้นอยู่กับผลงานการวิจัยวิทยาศาสตร์และรายงานทางวิชาการต่างๆ ซึ่งภายในนั้นวิทยานิพนธ์ SCI และการแข่งขันโปรเจกต์ที่มีอิทธิพลมากมีความสำคัญมากมาย
ไม่กี่ปีมานี้มหาวิทยาลัยเมืองหลวงเป็นทีมเดียวที่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการแข่งขันนานาชาติได้
มหาวิทยาลัยเมืองหลวง โดยเฉพาะแผนกฟิสิกส์ของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงซึ่งถูกจับตามองมากที่สุด
ฉินหร่าน หนานฮุ่ยเหยา ฉู่หัง สิงไคและรุ่นพี่เยี่ยรวมตัวกัน
ผ่านมาสามเดือน หนานฮุ่ยเหยาและสิงไค ทั้งสองคนเปลี่ยนไปมาก
ทั้งห้าคนยืนอยู่ด้วยกัน พูดคุยเรื่องราวของโปรเจกต์เสียงเบา
ในมือของรุ่นพี่เยี่ยและฉู่หัง ทุกคนถือข้อมูลอยู่
ทั้งห้าคนนี้รวมอยู่ทีมของมหาวิทยาลัย เฉิงเจวี้ยนไม่ได้นั่งอยู่กับพวกฉินหร่าน อยู่ที่บอร์ดดิ้งพาส VIP กับพวกฉินฮั่นชิว เข้าไปในเครื่องบินก่อน
หลังจากพวกอาไห่และอาเหวินรอพวกฉินฮั่นชิวเข้าไป อาเหวินจึงมองอาไห่ สับสนเล็กน้อย “ไม่ใช่ว่าตั๋วหมดแล้วเหรอ”
อาไห่ส่ายหน้า ละสายตากลับจากพวกเฉิงเจวี้ยน หันไปทางฉินหร่าน เงียบไปเล็กน้อย “ไม่รู้”
ที่สนามบินเป็นเวลาเช้าเก้าโมงครึ่ง
ถึงลานจอดเครื่องบินที่รัฐ M ตอนบ่ายสี่โมงกว่า
เฉิงเจวี้ยนยืนอยู่ลานจอดเครื่องบิน มองทีมของมหาวิทยาลัยเมืองหลวง นิ่งไปเล็กน้อย จึงหันขึ้นมองฉินฮั่นชิว “คุณลุง มีคนมารับคุณจริงๆ เหรอ”
“นายเดินไปกับพวกหร่านหร่านก่อนเลย” ฉินหร่านเดินไปกับทีมคนเดียว ฉินฮั่นชิวไม่วางใจ ให้เฉิงเจวี้ยนรีบไป “คุณลุงของเสี่ยวหลิงจะมารับพวกเรา”
เฉิงเจวี้ยนพยักหน้าเล็กน้อย “งั้นก็ได้”
ลานจอดเครื่องบินเป็นอาณาเขตของเขา เขาจึงแจ้งให้ฮอลล์ดูแลพวกฉินฮั่นชิว
ไม่ให้เกิดปัญหา
เฉิงเจวี้ยนไม่กังวล เขาทักทายฉินฮั่นชิวและฉินหลิง แล้วจึงเดินไปที่ประตูทางออก
ฉินฮั่นชิวมองบรรยากาศโดยรอบ บอกพิกัดสถานที่แก่ถังจวิน
เขาไม่ได้ติดต่อฉินซิวเฉิน มีถังจวินดูแล ฉินฮั่นชิวก็วางใจในความปลอดภัยของเขาและฉินหลิง อย่างแรกไม่อยากให้กระทบกับการถ่ายทำของฉินซิวเฉิน สองคืออยากทำเซอร์ไพรส์ให้ฉินซิวเฉิน
ถังจวินมาอย่างรวดเร็ว
เฉิงเจวี้ยนเพิ่งออกไปได้ไม่ถึงยี่สิบนาที เขาก็มาถึงแล้ว
ฉินฮั่นชิวกล่าวฉลองปีใหม่ อย่างปีติยินดี “เสี่ยวหลิง นี่คือลุงของเธอ”
พ่อบ้านตระกูลฉินตามหลังทั้งสองคน และเอ่ยเรียก ‘นายท่านลุง’ อย่างเคารพ
ถังจวินเคยเห็นรูปภาพและวิดีโอของฉินหลิงมาก่อนแล้ว ขณะนี้เมื่อเห็นตัวจริง ยิ่งมีความสุขไปใหญ่ รอยยิ้มที่มุมปากกลบเกลื่อนไว้ไม่อยู่
“ฉันคิดว่าพวกคุณจะมาคืนนี้เสียอีก” ถังจวินพาพวกเขาเดินออกไปยังนอกลานจอดเครื่องบิน ท่าทางกระปรี้กระเปร่า “พักอยู่ที่นั่นกับพวกเราสักหน่อย”
มือข้างหนึ่งของฉินฮั่นชิวจูงฉินหลิง เขานึกบางอย่างได้จึงพูดขึ้น “มาดูการแข่งขันของหร่านหร่านพอดี คุณลุง คุณอยากไปดูไหม การแข่งขันอะไรนั่น ตั๋วหาได้ยาก แต่หร่านหร่านต้องมีตั๋วอยู่ในมือแน่นอน”
เขาว่าไป คุณหลี่ที่อยู่ข้างถังจวินก็มองฉินฮั่นชิว ปากของเขากระตุกเล็กน้อย…
ทั่วทั้งรัฐ M ยังมีตั๋วที่ท่านประธานหามาไม่ได้ด้วยเหรอ
ทั้งสองคนวิสัยทัศน์กว้าง พวกเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการแข่งขันทั่วไป
ถังจวินไม่คิดอะไรมาก เพียงถาม “นี่เป็นการแข่งขันอะไร ฉันไปได้ไหม”
“เหมือนจะเป็นการแข่งขันฟิสิกส์สักอย่าง” ฉินฮั่นชิวเอาโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาฉินหร่าน “ฉันจะขอตั๋วจากหร่านหร่าน ถ้าหร่านหร่านไม่มี เสี่ยวเฉิงมีแน่นอน”
ถังจวินพยักหน้ายิ้ม เขาผ่านประสบการณ์มามากมาย เรื่องราวการแข่งขันทั่วไปของรัฐ M ไม่ได้น่าสนใจสำหรับเขา
แต่ที่ไปก็เพื่อจะได้เห็นหลานสาวที่น่าประหลาดใจคนนั้น นี่คือสิ่งที่เขารอคอย