เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่457อนุญาตสิทธิ์ระดับดาวหมาป่าเดียวดายผู้ดำเนินการ
- Home
- เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ
- ตอนที่457อนุญาตสิทธิ์ระดับดาวหมาป่าเดียวดายผู้ดำเนินการ
หน้าเว็บมีตัวหนังสือสีดำเพียงสองคำ——
(สำเร็จ)
นี่ลงภารกิจเรียบร้อยแล้ว?
ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?
เฉิงเวินหรูคลิกดูขั้นตอนในword หน้าลงภารกิจสำเร็จต่างจากขั้นตอนที่เธอหาเจอไปหน่อย
แม้เธอจะให้ฉินหร่านช่วยเธอเขียนภารกิจ แต่เธอกับนายท่านเฉิงก็คุยกันแค่สองประโยคเท่านั้น บวกกับช่วงเวลาที่เธอยืนอยู่ริมประตู อย่างมากที่สุดก็ไม่เกินสองนาที ความเร็วมือฉินหร่านนี่มัน…
เฉิงเวินหรูหยิบเมาส์ เธอศึกษาหน้านี้อยู่นานมากก็ยังไม่ได้อะไรเลย
สุดท้ายก็ปิดหน้าเว็บ
ส่งข้อความเล่าให้เฉิงเจวี้ยนฟังว่าวันนี้ฉินหร่านกลับมาเร็ว
**
ทางด้านนี้ หลังจากฉินหร่านกลับมาถึงห้องก็ล็อกอินเข้าบัญชีโซเชียล เธอรับเอกสารวิจัยที่รุ่นพี่เยี่ยกับพวกหนานฮุ่ยเหยาส่งมา
การแข่งขันICNEอยู่ในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์ ถ้านับเวลาดูแล้วก็เป็นเวลาหนึ่งเดือนพอดี
อาจารย์ใหญ่สวีบอกว่าจะมีการรับผู้สืบทอดในเดือนมีนาคม…
การประเมินเครื่องปฏิกรณ์ใต้ดินและบทความSCIเกือบจะถึงเกณฑ์มาตรฐานในการเข้าสถาบันวิจัยแล้ว การแข่งขันในรอบเดือนกุมภาพันธ์เป็นการโรยกลีบกุหลาบให้เธอเข้าสถาบันวิจัยได้อย่างสวยงาม
แต่ถ้าเป็นผู้สืบทอด โครงการICNEก็สำคัญมากเพราะนี่คือการแข่งขันระดับนานาชาติ ระดับมาตรฐานและอันดับการแข่งขันเป็นที่ยอมรับในการประเมินระดับขั้น
ฉินหร่านจำได้ว่าอาจารย์ใหญ่สวีเคยบอกไว้ว่าการแข่งขันรายการนี้ยังไม่มีทีมเยาวชนของประเทศที่เข้ารอบสามสิบอันดับแรกมาจนถึงทุกวันนี้ การเข้ารอบสามสิบอันดับแรกได้นั้นไม่เพียงแต่มหาวิทยาลัยเมืองหลวงเท่านั้นที่จะได้รับการยอมรับ ห้องปฏิบัติการทางฟิสิกส์ของประเทศก็ยังได้รับการยอมรับด้วยเช่นกัน
อาจารย์ใหญ่สวีให้ฉินหร่านเลือกการแข่งขันนี้เพราะเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่สำหรับฉินหร่าน
ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีข้อความปรากฏขึ้นบนบันทึกการติดต่อ
ฉินหร่านเหลือบดูก็พบว่าเป็นเฉิงสุ่ยส่งมา——
(คุณหนูฉิน คุณว่างไหมครับ?)
เธอส่งเครื่องหมายคำถามกลับไป
เฉิงสุ่ยเข้าใจข้อความที่สั้นกระชับของฉินหร่านดี เขาจึงรีบวิดีโอคอล
ฉินหร่านติดกระดุมชุดนอน รับสายวิดีโอคอลพร้อมกับลุกขึ้นไปเปิดไฟดวงใหญ่ในห้องและปิดไฟดวงเล็ก
“คุณหนูฉิน” ตอนนี้ที่รัฐMเป็นเวลาตีสี่ ไม่รู้ว่าเฉิงสุ่ยไม่ได้นอนหรือเพิ่งตื่นนอน
เขากำลังยืนอยู่บนถนนคอนกรีต บรรยากาศโดยรอบคลุมเครือเล็กน้อย
ฉินหร่าน “อื้อ” เธอกลับไปนั่งเก้าอี้แล้ววางโทรศัพท์พิงแก้วนม “มีอะไร?”
“คุณน่าจะยังจำแมทธิวกับตระกูลมาสได้ใช่ไหมครับ?” เฉิงสุ่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยขึ้นมา
ฉินหร่านยกคางขึ้นเล็กน้อยเพื่อส่งสัญญาณให้เฉิงสุ่ยพูดต่อ
“พวกเราสืบข่าวที่รัฐMมาแล้ว รู้แต่ว่าตอนนี้พวกหัวหน้าหน่วยที่สองกำลังอยู่ในคุกที่รัฐM แต่ไม่แน่ชัดว่าเกี่ยวข้องกับกองกำลังไหน และที่สำคัญก็คือ…” เฉิงสุ่ยมองไปรอบๆ ด้วยความหวาดระแวง เมื่อไม่เห็นใครก็พูดอย่างระมัดระวัง “ตอนที่นายท่านออกจากรัฐMเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เขาก่อกวนกองกำลังในรัฐMไปกว่าครึ่ง ทั้งตระกูลมาสและพันธมิตรใต้ดินก็ถูกเขาก่อกวนกันหมด เดิมทีผ่านมาหนึ่งปีพวกเขาก็สงบลงแล้ว แต่พอเขากลับมาคราวนี้ก็ยังไม่คิดจะสงบเสงี่ยมลงเลย…”
แต่ไหนแต่ไรมากองกำลังในรัฐMก็มีความขัดแย้งกันอยู่หลายฝ่าย
เฉิงเจวี้ยนเองก็หยิ่งผยองจนเป็นนิสัย ไม่กลัวใครหน้าไหน
ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป หากตระกูลมาสรวมกับกลุ่มพันธมิตรใต้ดินและกองกำลังใหญ่ๆ อีกหลายฝ่ายเพื่อจัดการคฤหาสน์ปี่อั้นขึ้นมา เฉิงสุ่ยก็รู้สึกว่ามันยากเกินไปสำหรับเขา
“คุณพอจะว่างมารัฐMเมื่อไหร่ครับ?” เฉิงสุ่ยถาม
เฉิงสุ่ยความจำดีมาก เขาจำได้ว่าปีที่แล้วตอนที่ฉินหร่านอยู่ด้วย เฉิงเจวี้ยนสงบเสงี่ยมไปมาก
พอฟังจบ ฉินหร่านเอนหลังพิงเก้าอี้ เอามือกอดอก เธอมองเฉิงสุ่ยในวิดีโอแล้วเลิกคิ้ว “ใครกล้ารวมตัวกัน?”
เฉิงสุ่ย “…”
ทำไมจู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าถ้าฉินหร่านมาจริงๆ เรื่องจะยิ่งใหญ่กว่าเดิม…
เฉิงสุ่ยส่ายหน้า ทิ้งความคิดในหัว
เขาได้เล่าเรื่องกองกำลังรัฐMและสถานการณ์ความเคลื่อนไหวในช่วงนี้ให้ฟังไปหมดแล้วอย่างตรงไปตรงมา
ฉินหร่านเอนหลังพิงเก้าอี้คิดอยู่สักพัก “รอฉันจัดการโครงการต่อไปกับเรื่องห้องปฏิบัติการเสร็จก่อน วันมะรืน”
“ครับ” เฉิงสุ่ยเอื้อมมือประคองแว่นตากรอบทอง ใบหน้าที่สุภาพเรียบร้อยผ่อนคลายได้ในที่สุด
ทั้งสองวางสาย
ฉินหร่านปิดโฟลเดอร์โครงการICNE คิดอยู่ครู่หนึ่งก็ส่งข้อความให้ฉังหนิง
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ฉังหนิงก็ส่งไฟล์มาหนึ่งชุด
ล้วนเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรัฐMในช่วงต้นปี
ฉังหนิง——
(จะไปรัฐMอีกแล้วเหรอ?)
ฉินหร่านนั่งตัวตรง เธอตรวจสอบดูเอกสารชุดนี้แล้วตอบกลับ “อือ”
เธอเป็นคนพูดกระชับรัดกุมมาโดยตลอด
ฉังหนิง : (สองปีก่อนเธอก็เคยไปมาแล้วใช่ไหม?)
ฉินหร่านไม่ได้ตอบอีก
ปลายสาย ฉังหนิงเงยหน้าขึ้น เขามองธุลีมังกรที่นั่งโซฟาฝั่งตรงข้าม “ฉันจำได้ว่าโทรศัพท์ส่วนตัวของฉันเคยรับสายจากรัฐMเมื่อสองปีก่อน สืบหาที่มาไม่พบ ”
ฉังหนิงจำอะไรได้ไม่มาก ปลายสายตอนนั้นมีแค่เสียงผู้หญิง น้ำเสียงค่อนข้างวังเวง
น่าจะโทรผิด ทันทีที่ส่งเสียงก็ถูกอีกฝ่ายตัดสาย
ตอนนั้นเขาไม่ได้สืบหาที่มา ผ่านไปได้ไม่กี่วัน เบอร์โทรศัพท์เครื่องนั้นก็หยุดการใช้งาน
เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของฉังหนิงมีเพียงสมาชิกเก่าๆ ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้
ตอนนั้นเขาคิดมาตลอดว่าหมาป่าเดียวดายเป็นชายหนุ่มทั้งแท่ง ซึ่งเสียงเหอเฉินที่เป็นผู้หญิงคนเดียวของหนึ่งในห้าก็ไม่คล้ายกับเสียงนั้น
เมื่อสืบไม่พบ ฉังหนิงก็ไม่ได้สืบต่อ
พอเห็นฉินหร่านสืบข่าวรัฐMอย่างละเอียด เขาก็นึกขึ้นได้อีกครั้ง
“หมาป่าเดียวดายใช่ไหม?” ธุลีมังกรสวมรองเท้าแตะและแจ็กเก็ตยีนส์ขาดๆ เขาใช้มือเปิดกระป๋องเบียร์ที่ถืออยู่ในมือ “เธอรู้จักรัฐMดีมาตลอด…แต่ทำไมจู่ๆ ถึงมาหาข่าวรัฐMที่คุณล่ะ? เธอจะเอาข่าวรัฐMไปทำอะไร? รัฐMเป็นยังไงกันแน่? ลูกพี่ส่งมาให้ผมชุดนึงด้วยนะ”
ธุลีมังกรจิบเบียร์และเริ่มพูดอีกครั้ง “เมื่อก่อนเธอเป็นคนให้ข่าวรัฐMทั้งหมด ต่อมาเธอหายตัวไปหนึ่งปี เธอก็เฉยชากับเรามากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่เพราะยายของเธอ พวกเราคงไม่พบเธอมาจนถึงตอนนี้…”
ฉังหนิงลุกขึ้นยืนและเดินขึ้นไปชั้นบน
ธุลีมังกรบีบกระป๋องเบียร์ “เอ๊ะ——ลูกพี่ ทำไมไปแบบนี้ล่ะ?”
เขายังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่บัญชีส่วนตัวมีข้อความเด้งขึ้นมา
เป็นจระเข้ยักษ์——
(เร็วเข้า เอาภารกิจในบัญชีของนายให้ฉันหน่อย)
จากนั้นจระเข้ยักษ์ก็ส่งหมายเลขภารกิจมาให้
นี่มันอะไรกัน?
ธุลีมังกรโอนภารกิจให้จระเข้ยักษ์โดยตรง
การส่งข้อความไม่สามารถเติมเต็มความอยากรู้ของเขาได้ ธุลีมังกรจึงรีบต่อสายหาจระเข้ยักษ์ “เพื่อน เกิดอะไรขึ้นกับนาย นายเรียนรู้การอำพรางกับหมาป่าเดียวดายมาเหรอ?”
“อ้อ” ทางด้านจระเข้ยักษ์กำลังเปิดดูภารกิจ เมื่อแน่ใจแล้วว่าธุลีมังกรดำเนินการเสร็จแล้วก็พูดด้วยความเย็นชากว่าบนอินเทอร์เน็ต “เหอเฉินบอกฉันว่านั่นเป็นภารกิจที่พรรคพวกฉันรับรอง”
พอพูดจบก็ตัดสาย
ธุลีมังกรถึงกับอึ้ง
ยังไม่ทันได้ถามก็รีบเปิดบัญชีตัวเองทันทีเพื่อหาบันทึกภารกิจ
เขาเจอบรรทัดล่าสุด——
ผู้ออกภารกิจ : cheng (อนุญาตสิทธิ์ระดับดาว)
ข้อมูลการออกภารกิจ : (ไฟล์แนบ)
การอนุญาตสิทธิ์ระดับดาวมีเพียงสมาชิกเก่าห้าคนเท่านั้นที่สามารถตั้งค่าได้ ทว่าพวกจระเข้ยักษ์กับฉังหนิงไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
แต่เหอเฉินเคยช่วยใครบางคนตั้งค่าการอนุญาตสิทธิ์ระดับดาวเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
ส่วนผู้ที่มีสถานะอนุญาตสิทธิ์ระดับสูงอย่างธุลีมังกรย่อมสามารถตรวจสอบผู้ดำเนินการอนุญาตสิทธิ์ระดับดาวได้
เขายื่นมือคลิกเปิด——
ผู้ตั้งค่ารับรองระดับดาว : หมาป่าเดียวดาย
ธุลีมังกร : “…”
เขาคลิกกลับไปที่หน้าแรก เปิดกลุ่มแชท
ธุลีมังกร : @จระเข้ยักษ์! ไอ้! บ้า! ไป! ตาย! ซะ! ออก! มา! ตัว! ต่อ! ตัว! เลย! นะ! ไอ้! งั่ง!
นกยามอรุณ : อย่าลบล่ะ ฉันจะคารวะนายในฐานะผู้ชายอกสามศอก
วินาทีต่อมา
(ธุลีมังกรลบข้อความ)
**
วันต่อมา
ตระกูลเฉิง
ตระกูลเฉิงได้วางแผนไว้เกือบครึ่งปีตั้งแต่การประชุมประจำตระกูลครั้งแรกมาจนถึงปัจจุบันเพื่อตลาดที่รัฐM แต่ใครจะรู้ว่าพวกหัวหน้าหน่วยที่สองเพิ่งไปรัฐMได้ไม่นานก็ไม่มีข่าวคราวกลับมาเลย
ช่วงบ่ายของวันเสาร์ ผู้ดูแลจากฝ่ายการจัดการทั้งหมดของตระกูลเฉิงมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่ด้วยบรรยากาศตึงเครียด
นายท่านเฉิงนั่งเก้าอี้ตรงกลาง
เฉิงเวินหรูนั่งฝั่งซ้ายตำแหน่งแรก
ส่วนทางฝั่งขวาตำแหน่งแรกเป็นของเฉิงเหราฮั่น แต่เขายังไม่มา
ผู้ดูแลคนอื่นของตระกูลเฉิงต่างหันหน้าเข้าหากัน กำลังหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่
ในเวลาเดียวกัน เฉิงเหราฮั่นก็มาถึงแล้ว
ข้างหลังเขามีคนรูปร่างผอมเพรียวตามหลังมา
มีคนบนโต๊ะประชุมจำคนคนนั้นได้จึงลุกขึ้นทันที พูดด้วยความแปลกใจ “คุณหนูโอวหยาง”
โอวหยางเวยสวมเสื้อคลุมขนมิงค์สีขาวตัวยาว เธอยืนอยู่นอกประตูและพยักหน้าอย่างสุภาพไปยังกลุ่มคนเหล่านั้น “นายท่าน คุณหนูใหญ่ ผู้ดูแลทุกท่าน”
เฉิงเหราฮั่นลากเก้าอี้ให้เธออย่างสุภาพ
“ฉันทราบเรื่องนี้แล้ว” โอวหยางเวยนั่งเสร็จก็มองมาทางนายท่านเฉิงด้วยท่วงท่าสง่างาม “หากมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกมาได้เลยนะคะ”
เฉิงเหราฮั่นพยักหน้า “คุณหนูโอวหยางยุ่งมาก แต่พอรู้เรื่องนี้ก็ตั้งใจติดต่อมาหาผม”
“มีคุณหนูโอวหยางช่วยก็ดีแล้ว” ผู้ดูแลหลายคนยิ้ม
อย่างน้อยก็สามารถสืบข่าวในสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายอย่างรัฐMได้
คนส่วนใหญ่ค่อนข้างประหลาดใจกับการมาของโอหยางเวย
นายท่านเฉิงที่นั่งเป็นประธานไม่ได้พูดอะไร เขาเหลือบมองโอวหยางเวยและแอบขมวดคิ้วอย่างยากที่จะสังเกตเห็น
คนรอบข้างเฉิงเจวี้ยนหลายคนสัมผัสได้ถึงความในใจที่โอวหยางเวยมีต่อเฉิงเจวี้ยน
ถ้าไม่มีฉินหร่าน นายท่านเฉิงอาจจะยอมรับความช่วยเหลือจากโอวหยางเวย แต่ระหว่างกลางมีฉินหร่านปนอยู่ด้วย…
นายท่านเฉิงถือถ้วยชา ก้มหน้าจิบชา มีคนพูดคุยกันแต่ไม่ได้แสดงท่าทีแต่อย่างใด
เฉิงเวินหรูที่นั่งอยู่อีกด้านก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากทักทายโอวหยางเวย
แค่ก้มหน้าเปิดโทรศัพท์
เธอดาวน์โหลดแอปตามลิงก์ไว้ในโทรศัพท์และอยู่ในหน้า ”สำเร็จ” ของเมื่อคืนนี้
กดเข้าไปส่งๆ
ก็เห็นข้อความใหม่อยู่ในนั้น