เพลิงพิโรธสวรรค์ Fury towards the burning heaven - บทที่ 647 เกาะแห่งบาป
เวลาค่อยๆกระชั้นชิดเข้ามาขณะที่ทั้งผืนทะเลราตรีสีเลือดกำลังอลหม่านมากขึ้นอาจมีจักรพรรดิอสูรและราชันปีศาจนับไม่ถ้วนที่กำลังระดมพลอยู่ ทะเลราตรีสีเลือดแห่งนี้กำลังจะตกอยู่ในความวุ่นวายและมนุษย์ที่ยังกล้าอยู่ในทะเลก็จะกลายเป็นผุยผง
เจียงอี้ไม่ได้หวังให้สถานการณ์มันเลยเถิดไปเช่นนี้และทำให้เจ้าอสูรรู้เรื่องเช่นนี้
เขาคิดอย่างรวดเร็วและมีสามตัวเลือกแก่เขาหนึ่งคือเขาสามารถเลือกที่จะอยู่ในทะเลราตรีสีเลือดและหาที่ปลอดภัยหลบซ่อน หลังจากเกิดเรื่องขึ้น ตระกูลเสียและตระกูลเจี้ยนคงไม่กล้าส่งคนมาตามเขาไปมากกว่านี้อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นมันอาจเกิดสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์และปีศาจได้ เก้าตระกูลจักรพรรดิอาจไม่กลัวเผ่าพันธุ์ปีศาจ แต่เจียงอี้ก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้มีค่ามากพอให้ตระกูลเสียและตระกูลเจี้ยนก่อสงครามเพราะเขา
ทางที่สองคือไปยังทวีปเล็กๆทางตะวันออกของทะเลราตรีสีเลือดจากนั้นเขาก็จะหาที่เงียบๆเพื่อซ่อนตัวอยู่ในราชวังจักรพรรดิและฝึกฝน ทางนี้ เขาเองก็จะได้ไม่ต้องกลัวว่าปีศาจทะเลจะมาหาเรื่องเขา
แต่เมื่อเจียงอี้เข้าไปในราชวังจักรพรรดิมันก็จะไม่สามารถย่อขนาดและเก็บราชวังไว้ในไข่มุกวิญญาณเพลิงได้ ยิ่งไปกว่านั้น ราชวังจักรพรรดิจะปลดปล่อยกลิ่นอายออกมาซึ่งมันจะทำให้เหล่าจอมยุทธเห็นราชวังแห่งนี้ หากเรื่องนี้ไปถึงทวีปจักรพรรดิบูรพา ทั้งสองตระกูลนั้นก็อาจส่งคนมาเงียบๆและเจียงอี้อาจถูกสังหารไปโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ทางสุดท้ายคือ….ใช้วิชาหลีกสวรรค์ไปให้ไกลจากที่นี่!
การออกห่างทวีปจักรพรรดิบูรพาไปให้ไกลและมุ่งหน้าไปทางตอนใต้ของทะเลราตรีสีเลือดหรือไปทะเลลึกไร้สิ้นสุดซึ่งอยู่ทางตะวันออกของทะเลราตรีสีเลือดหรือไม่ก็ไปให้ไกลจากทวีปจักรพรรดิบูรพาและหาเกาะที่ไม่มีใครอยู่เพื่อซ่อนตัวอยู่ในราชวังจักรพรรดิและบ่มเพาะพลังอย่างสงบสุข
“เฮ้ออนักโหราศาสตร์นี่น่าปวดหัวจริงๆ!”
เจียงอี้สามารถใช้หน้ากากร้อยหน้าหรือยาแปลงกายเพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาได้แต่ปัญหาคือกลิ่นอายดวงจิตวิญญาณของเขาที่ไม่สามารถเปลี่ยนได้ และมันก็ถูกผู้คนมากมายจับกลิ่นอายเอาไว้และมันสามารถถูกส่งต่อให้กับนักโหราศาสตร์เพื่อคอยจับตำแหน่งเขาต่อได้อย่างง่ายดาย
เขาโชคดีมากพอที่จักรพรรดินีสัตว์อสูรทิ้งสิ่งประดิษฐ์นี้ไว้ให้แก่เขาหากไม่มีราชวังจักรพรรดิแล้ว เขาก็ไม่ต้องคิดเรื่องการหนีและคงรอความตายเท่านั้น น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถเข้าไปในราชวังจักรพรรดิและย่อขนาดมันได้ และเมื่อย่อขนาดไม่ได้มันก็จะถูกผู้คนพบได้อย่างง่ายดาย
โถงวรยุทธเองก็มีสาขาอยู่มากมายและเจียงอี้เชื่อว่าเก้าตระกูลจักรพรรดิก็ควบคุมทวีปอื่นอยู่เงียบๆด้วยเช่นกัน
หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ…
ทวีปทั้งหมดในแดนเทียนชิงนั้นอยู่ภายใต้บัญชาของเก้าตระกูลจักรพรรดิเหล่านี้และหากเขาซ่อนตัวอยู่ในทวีปใดทวีปหนึ่งเขาจะถูกเจอตัวได้โดยง่ายและจะต้องเผชิญกับการจัดฉากและการถูกลอบสังหาร
เฟิ่งหลวนขมวดคิ้วของนางนางรู้ดีว่าเจียงอี้กังวลเรื่องอะไรอยู่ แต่ตอนนี้นางเองก็ไม่มีวิธีที่จะแก้ปัญหานี้ได้เช่นกัน
“ท่านใต้เท้าท่านคิดจะไปซ่อนที่ใดหรือขอรับ?”
ทันใดนั้นมังกรวารีสีทองก็พูดขึ้นซึ่งทำให้เจียงอี้และเฟิ่งหลวนคืนสติกลับมา ดวงตาของเจียงอี้สว่างขึ้นและเขาถามว่า “มังกรวารีสีทอง เจ้าพอจะรู้จักสถานที่ดีๆที่จะซ่อนตัวจากการค้นหาของปีศาจทะเลในทะเลราตรีสีเลือดบ้างหรือไม่? ที่ที่จะให้เราได้ซ่อนตัวชั่วคราวน่ะ”
“ไม่เลยขอรับ!”..Aileen-novel
มันยิ้มออกมาอย่างขมขื่นขณะที่ตอบว่า“ท่านใต้เท้า ท่านไม่รู้ว่ามีปีศาจทะเลอยู่ในทะเลแห่งนี้มากเพียงใด ผืนทะเลแห่งนี้อยู่ภายใต้อำนาจของเผ่าพันธุ์ปีศาจ จะมีที่ปลอดภัยได้เช่นไร? แต่….หากท่านใต้เท้าสามารถเข้าไปยังเกาะแห่งบาปได้แล้วล่ะก็ ตระกูลเสียและตระกูลเจี้ยนก็จะหยุดไล่ล่าเราอย่างแน่นอนขอรับ”
“เกาะแห่งบาป?”
เจียงอี้และเฟิ่งหลวนมองหน้ากันอย่างงุนงงและเจียงอี้ก็ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เล่าให้ข้าฟังหน่อย! เกาะแห่งบาปนั่นอยู่ที่ไหน? แล้วทำไมการเข้าร่วมกับพวกเขาจึงทำให้ทั้งสองตระกูลนั้นไม่สามารไล่ล่าเราได้?”
“เกาะแห่งบาปตั้งอยู่ในทะเลลึกไร้สิ้นสุด….”
มันบอกเจียงอี้ถึงทุกเรื่องอย่างละเอียดเพราะชีวิตของมันถูกผูกเข้ากับเจียงอี้แล้วจากนั้นดวงตาของเจียงอี้และเฟิ่งหลวนก็สว่างขึ้นเรื่อยๆและเมื่อมังกรวารีสีทองอธิบายจบ ทั้งสองก็มองหน้ากันและเห็นได้ถึงความปิติยินดีในดวงตาของกันและกัน
เกาะแห่งบาป!
อันที่จริงมันเป็นที่ที่มีชื่อเสียงในแดนเทียนชิงหากผู้ใดเป็นพลเมืองทวีปจักรพรรดิบูรพาก็จะรู้จักสถานที่แห่งนี้
กว่าเจ็ดแสนปีก่อนจักรพรรดิลี้ลับได้ปกครองแดนเทียนชิงและรวบรวมเผ่าพันธุ์มนุษย์เพื่อต่อต้านเผ่าพันธุ์ปีศาจ ย้อนไปเมื่อตอนที่จักรพรรดิลี้ลับครองบัลลังก์ เขายังเด็กมากและมีหลายเผ่าพันธุ์ไม่เชื่อมั่นในตัวเขาและพยายามก่อเรื่องอย่างลับๆ
ในตอนแรกจักรพรรดิลี้ลับเองก็ไม่ได้สนใจพวกเขาเลย แต่หลังจากนั้นเหตุการณ์ใหญ่ก็เกิดขึ้น ตระกูลหลักทั้งสิบสามคนสมรู้ร่วมคิดกับเผ่าพันธุ์ปีศาจและได้ให้เจ้าอสูรมาซุ่มโจมตีจักรพรรดิลี้ลับ จักรพรรดิลี้ลับนั้นไม่ตายไปเพราะการซุ่มโจมตีนั้น แต่ทหารมนุษย์หลายล้านคนต้องเสียชีวิตไปเพราะเหตุการณ์ในครั้งนั้น
จักรพรรดิลี้ลับโกรธมากเขาจึงกำจัดประมุขตระกูลทั้งหมดและผู้เชี่ยวชาญของทั้งสิบสามตระกูลไปและเนรเทศคนในตระกูลพวกเขาไปยังเกาะร้างของทะเลลึกไร้สิ้นสุดทางตะวันออกของทวีปจักรพรรดิบูรพา เขาสั่งคนรุ่นหลังให้เอาตัวรอดบนเกาะแห่งนี้และห้ามกลับไปยังทวีปจักรพรรดิบูรพาอีก
ทะเลลึกไร้สิ้นสุดใหญ่กว่าทะเลราตรีสีเลือดอย่างน้อยสิบเท่าและมันดูเหมือนไร้พรมแดนจึงถูกขนานนามว่าทะเลลึกไร้สิ้นสุด
มีปีศาจทะเลอยู่มากมายและภัยธรรมชาติที่น่ากลัวเกิดขึ้นหลายครั้งซึ่งมันไม่เหมาะที่มนุษย์จะอาศัยอยู่ที่นั่นในสายตาของทวีปจักรพรรดิบูรพาแล้ว ตระกูลใหญ่ทั้งสิบสามตระกูลจะต้องตกตายอยู่ที่นั่น ทำให้เกาะเหล่านั้นกลายเป็นเกาะแห่งความตาย
ใครจะไปคิดว่าทั้งสิบสามตระกูลจะดิ้นรนและอยู่รอดมาได้จริงๆ?หลังจากผ่านมาหลายชั่วอายุคนของการขัดแย้งกับปีศาจทะเล ในที่สุดพวกเขาก็ได้ทำสัญญากับเจ้าอสูรในทะเลลึกไร้สิ้นสุดและตกลงที่จะไม่ล่วงล้ำซึ่งกันและกัน
หลังจากที่จักรพรรดิลี้ลับจากไปประมุขตระกูลทั้งสิบสาม ก็ได้ประกาศว่าพวกเขาจะรักษาสัญญาในอดีตและจะไม่ไปดินแดนทวีปจักรพรรดิบูรพา แต่ทายาทของจักรพรรดิลี้ลับและเก้าตระกูลจักรพรรดิเองก็ถูกห้ามไม่ให้เข้าไปที่เกาะ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะถูกสังหารโดยไม่มีการต่อรองใดๆทั้งสิ้นด้วยเช่นกัน
เมื่อเรื่องนี้ถูกประกาศออกไปทวีปจักรพรรดิบูรพาก็ตกอยู่ในความโกลาหล
เก้าตระกูลจักรพรรดิได้ส่งกองทัพพันธมิตรของพวกเขาออกไปและทุกคนก็ระดมกำลังขณะที่พวกเขาเตรียมจะล้างบางหมู่เกาะนั้นแต่ผลก็คือ….กองทัพเหล่านั้นเหลือรอดกลับมาไม่ถึงครึ่งและเก้าตระกูลจักรพรรดิก็ยอมแพ้และยกทัพกลับด้วยตัวเองโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา หลังจากนั้น ลูกหลานของเก้าตระกูลจักรพรรดิก็ไม่กล้าไปเหยียบเกาะนั้นอีกเลย
หมู่เกาะเหล่านั้นถูกคนในทวีปจักรพรรดิบูรพาเรียกขานว่าเกาะแห่งบาปมันมาจากผู้คนทั้งสิบสามตระกูลเป็นคนบาปและที่แห่งนั้นจึงกลายเป็นดินแดนแห่งบาป
อันที่จริงแล้ว…!
เกาะแห่งบาปยังคงพัฒนาไปเรื่อยๆหลังจากผ่านไปหลายแสนปีจนในที่สุดมันก็กลายเป็นเกาะแห่งบาปอย่างแท้จริง
มีผู้เชี่ยวชาญมากมายในทวีปจักรพรรดิบูรพาที่ถูกเหล่าเก้าตระกูลจักรพรรดิและตระกูลชนชั้นสูงโบราณรุกรานและเมื่อพวกเขาไม่มีโอกาสที่จะอยู่รอดในทวีปจักรพรรดิบูรพาพวกเขาจึงมุ่งไปยังเกาะแห่งบาป ตราบใดที่พวกเขาไปที่เกาะนั้น พวกเขาก็จะปลอดภัยเนื่องจากสมาชิกเก้าตระกูลจักรพรรดิจะไม่กล้าไปเหยียบเกาะเหล่านั้นและตระกูลธรรมดาเองก็ไม่อยากทิ้งชีวิตของพวกเขาด้วยการไปที่นั่น
ผู้ที่ออกมาจากเกาะแห่งบาปจะแพร่ข่าวลือว่าเป็นเกาะที่เป็นสวรรค์ในการก่ออาชญากรรมเพราะนอกเหนือจากเมืองต่างๆภายในเกาะแห่งบาปแล้ว ใครๆก็สามารถปล้นและสังหารกันได้ แม้ว่าจะมีคนไปข่มขืนและสังหารหญิงสาวนอกประตูเมือง แต่ทหารในเมืองก็จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนั้น
บนเกาะนั้นไม่มีกฎหมายอะไรกฎเดียวของที่นั่นคือไม่ให้ก่ออาชญากรรมในเมือง และกฎข้อเดียวคือผู้แข็งแกร่งเป็นผู้ปกครองสูงสุดและผู้ที่แข็งแกร่งสามารถทำอะไรที่ต้องการก็ได้ สถานที่แห่งนั้นไม่มีศีลธรรม ตราบใดที่คนผู้หนึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญที่น่าเกรงขาม คนผู้นั้นก็จะสามารถสั่งประหารคนหลายพันหรือหลายหมื่นคนได้และไม่มีใครสนใจเรื่องนั้น!
ดังนั้น…เกาะแห่งบาปจึงเป็นสถานที่อันตรายและผู้ที่เข้าไปที่นั่นที่ไม่ว่าจะถูกบังคับหรือเป็นยอดฝีมือผู้ที่อ่อนแอจะไม่สามารถอยู่ที่นั่นรอดเกินสิบวัน
“ไปไปที่เกาะแห่งบาปกันเถอะ!”
เจียงอี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและเขาก็ตัดสินใจเขาไม่ได้ถือว่าเป็นยอดฝีมือ แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น หากเขาต้องการที่จะอยู่รอด, ต้องการแข็งแกร่งขึ้น, ช่วยซูรั่วเสวี่ยและทำลายโถงวรยุทธ เขาจะต้องไปยังเกาะแห่งบาปนั้น