เพลิงพิโรธสวรรค์ Fury towards the burning heaven - บทที่ 695 ทำไมนายน้อยถึงไม่ต้องการเสี่ยวนู๋?

มันเป็นค่ำคืนแห่งการสังสรรค์ เจียงอี้เมาแล้วและทุกคนก็มีความสุขกัน
สิ่งที่เจียงอี้แบ่งปันและความอ่อนน้อมของเขาทำให้ทุกคนพึงพอใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาต่อต้านเจียงอี้กันอย่างลับๆ แต่เมื่อเจียงอี้มอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้แก่พวกเขา มันจึงทำให้เรื่องนั้นสลายไปในทันที และพวกเขาก็จะเริ่มต่อสู้กันเองในที่สาธารณะหรือแม้จะแยกกันสู้เองเพื่อให้ได้รับส่วนแบ่งที่มากขึ้นแทน
ในเกาะอัสนีฟ้ากระจ่างแห่งนี้ ผู้คนเป็นทั้งทรัพยากร, หินอัสนีและแต้มความดีความชอบ โดยปกติแล้วทุกคนจะปฏิบัติตามกฏ และผู้มาใหม่มีอิสระที่จะเลือกหัวหน้าที่จะติดตามได้และพวกเขาไม่ได้แข่งกันเพื่อมาเป็นแรงงานทาส อย่างไรก็ตาม เมื่อหัวหน้าทั้งสามตายไป ผู้ใต้บัญชามากมายก็ถูกลอยแพไม่รู้จะไปทางไหนมากมาย ซึ่งเจียงอี้ต้องการจะปล่อยพวกเขาไปให้คนอื่นอย่างชัดเจน ดังนั้นคนเหล่านั้นจึงต้องถูกแบ่งกันอย่างรอบคอบ
เมื่อเจียงอี้กลับไป ลานบ้านก็เรียบร้อย ทั้งห้าลานบ้านใกล้ๆถูกเชื่อมเข้าด้วยกันหมดแล้ว หนิวว่างบอกให้ลูกน้องหลายคนประดับและทำความสะอาดห้องและมันทำให้ลานบ้านดูดีมีรสนิยมมาก
ในห้องโถงใหญ่ของลานบ้านเจียงอี้, เฟิ่งหลวนและคนอื่นๆดื่มด่ำกันอย่างสำราญใจ ทุกคนต่างหน้าแดงระเรื่อและชิงหยีก็มองไปยังเจียงอี้อย่างกระหาย
เจียงอี้มองเจียงเสี่ยวนู๋และโล่งอกเมื่อนางไม่ได้สังเกตเห็นตอนที่เฟิ่งหลวนและชิงหยีมองเขาเช่นไร เขาเห็นว่านางยังคงมึนเมาอยู่ ดังนั้นเขาจึงรีบพูดกับหยุนเฟยอย่างชัดเจน “หยุนเฟย พาเสี่ยวนู๋ไปที่ห้องนางเถอะ นางเมาแล้ว”
“นายน้อย ข้าไม่ได้เมานะและข้าก็ไม่ต้องการให้พี่หยุนเฟยพาข้าไปที่ห้องด้วย!”
เห็นได้ชัดว่าเจียงเสี่ยวนู๋ไม่ได้ใช้พลังเพื่อขับสุราออกมาจากร่างกายของนาง นางยืนขึ้นมาแบบโซซัดโซเซและพูดว่า “นายน้อย ท่านนั่นแหละที่ต้องพาข้าไปที่ห้อง”
“ก็ได้! ทุกคน ไปพักผ่อนกันเถอะ”
เจียงอี้หมุนเวียนแก่นแท้พลังเพื่อชำระล้างจิตใจของเขา เขาอุ้มเจียงเสี่ยวนู๋เอาไว้ในอ้อมแขนและเดินไปที่ลานบ้านใกล้ๆตามคำชี้แนะของหนิวว่าง
ประตูถูกติดตั้งเอาไว้ที่ลานข้างๆระหว่างสองลานบ้าน ลานข้างๆเจียงอี้นั้นถูกตกแต่งใหม่หมด หนิวว่างและกลุ่มของเขาใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก ลานนี้เป็นลานของเสี่ยวนู๋ตามคำสั่งกำชับของเฟิ่งหลวน ส่วนเฟิ่งหลวนและชิงหยีก็อยู่ด้วยกันในลานบ้านเดียว, จ้านอู๋ซวงและหยุนเฟยก็อยู่อีกลานบ้านหนึ่ง ส่วนเฉียนว่านก้วนและมังกรวารีสีทองก็อยู่ร่วมกันอีกหลัง ส่วนคนอื่นๆ หนิวว่างก็จัดให้พวกเขาไปพักที่อื่นกัน
เมื่อเจียงอี้พาเจียงเสี่ยวนู๋เข้าไปในนั้น เขาก็สุ่มเข้าไปในห้องและเห็นว่าการตกแต่งค่อนข้างยอดเยี่ยม ผ้านวมนั้นใหม่เอี่ยมและมีกลิ่นหอม ส่วนสภาพแวดล้อมก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก
เจียงเสี่ยวนู๋เมาจริงๆ นางพิงเจียงอี้และยิ้มทะเล้นๆออกมา จากนั้นนางก็จ้องมองเจียงอี้อย่างเลือนรางและกระซิบออกมาเรื่อยๆ “นายน้อย นายน้อย นายน้อย…”
“อื้ม อื้ม ข้าอยู่นี่แล้ว”
เจียงอี้มองเสี่ยวนู๋อย่างรักใคร่ สาวน้อยคนนี้มักจะน่ารักเสมอ เขาอุ้มนางลงไปวางบนเตียง ถอดรองเท้าและถุงเท้าของนางออก จากนั้นก็ให้นางนอนลงไปและเขาก็ยิ้มและพูดว่า “เสี่ยวนู๋ ฝันดีนะ”
“นายน้อย!”
ทันใดนั้นเจียงเสี่ยวนู๋ก็เอามือไปโอบที่คอของเจียงอี้และจ้องเขาพร้อมกับพูดว่า “นายน้อย ท่านชอบเสี่ยวนู๋ไหมเจ้าคะ?”
เจียงอี้ตกตะลึง เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “แน่นอนสิ นายน้อยต้องชอบเสี่ยวนู๋อยู่แล้ว”
นางหน้าแดงและหลับตาลงก่อนที่จะบ่นอู้อี้ว่า “เช่นนั้นแล้วทำไมนายน้อยถึงไม่ต้องการเสี่ยวนู๋ล่ะ?”
“เอ่อ…”
ร่างของเจียงอี้สั่นเทา เขามองสาวงามที่อยู่ตรงหน้าเขาจนเคลิ้มไป แต่เขาก็พูดขึ้นมาอย่างจริงจังว่า “เสี่ยวนู๋ เจ้าเมาแล้ว พักผ่อนซะเถอะ”
เจียงอี้ปลีกกายออกจากเสี่ยวนู๋และวางแขนของเสี่ยวนู๋เอาไว้บนผ้า จากนั้นเขาก็ลูบผมบนหน้าผากนางพร้อมกับยิ้มอีกครั้ง “เสี่ยวนู๋ ข้าไปก่อนนะ ฝันดีนะ”
เจียงอี้ลุกขึ้นและกำลังจะออกไป แต่เมื่อเขาหันกลับมา เขาก็เห็นน้ำตาที่ร่วงรินจากดวงตาของเสี่ยวนู๋ มันจึงทำให้เขาตื่นตระหนกและนั่งลงบนเตียงพร้อมกับถามนางอีกครั้ง “เสี่ยวนู๋ เจ้าร้องไห้ทำไมกัน? ใครรังแกเจ้า? บอกนายน้อยมา ข้าจะไปฉีกมันเป็นล้านชิ้น”.ไอรีนโนเวล.
เจียงเสี่ยวนู๋หลับตาลงและไม่ได้พูดอะไร นางเอาแต่ร้องไห้อยู่เงียบๆ ส่วนเจียงอี้ก็รู้สึกกระวนกระวายใจไปหมด เขากล่อมนางอยู่พักหนึ่งแต่มันก็ไม่เป็นผล ทันใดนั้นเขาจึงตะโกนขึ้นมาอย่างเย็นชา “หนิวว่าง เข้ามานี่!”
ในที่สุดเจียงเสี่ยวนู๋ก็ลืมตาขึ้น นางคว้าตัวเจียงอี้เอาไว้แล้วส่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “นายน้อย อย่าดุเขาเลย มันไม่ใช่เพราะเขาเสียหน่อย”
ฟรึ่บ!
หนิวว่างที่เฝ้าอยู่ด้านนอกรีบเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาตะโกนอยู่ที่หน้าประตู “หัวหน้าเจียง ข้าอยู่นี่ขอรับ”
เจียงอี้เหลือบมองไปที่เจียงเสี่ยวนู๋ นางส่ายหัวทั้งน้ำตาซึ่งทำให้เจียงอี้พูดออกมาว่า “ไม่มีอะไร ไปซะ”
“ขอรับ หัวหน้าเจียง”
หนิวว่างกลัว เขาไม่รู้ว่าทำอะไรผิดไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่เขาก็รีบปิดประตูและค่อยๆเดินออกไปและยังคงยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก
เจียงอี้มองไปที่เสี่ยวนู๋แล้วพูดว่า “เสี่ยวนู๋ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า? เป็นเพราะก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้ใช้เวลาร่วมกับเจ้าหรือ? หรือเจ้าคิดถึงบ้าน…หรืออย่างอื่น? อย่าร้องไห้เลย… ไหนบอกนายน้อยหน่อย”
ทุกๆคนต่างมีจุดอ่อนของตัวเอง และสาวใช้ผู้นี้ที่เติบโตมาพร้อมกับเขาคือจุดอ่อนของเจียงอี้ เจียงอี้เต็มใจสังหารทุกคนเพื่อนาง หากนางเป็นอะไรไป เจียงอี้ก็จะทำสงครามแม้กระทั่งอีกฝ่ายเป็นเทพ ซึ่งการที่นางร้องไห้ออกมามันทำให้เขากระสับกระส่าย
เจียงเสี่ยวนู๋เช็ดน้ำตาของนางและก้มหน้าก้มตาอยู่นานมากก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาและพูดว่า “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ นายน้อย เสี่ยวนู๋ไม่เป็นอะไร ข้าแค่รู้สึกเสียใจกับนายน้อย ท่านต้องทรมานมากในช่วงหลายเดือนมานี้ เสี่ยวนู๋ไร้ประโยชน์และช่วยอะไรนายน้อยไม่ได้เลย ข้าได้แต่เป็นภาระให้นายน้อย ข้าก็เลยรู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์น่ะเจ้าค่ะ”
“เด็กโง่!”
เจียงอี้โล่งใจ เขายิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “เสี่ยวนู๋จะไร้ค่าได้อย่างไร? มีคนกี่คนกันที่เข้าถึงขอบเขตเทียนจุนได้ในอายุเท่าเจ้า? เจ้าต้องรู้นะว่านายน้อยและคุณหนูเก้าตระกูลจักรพรรดิยังอาจแข็งแกร่งไม่เท่าเจ้าเลย นอกจากนี้ ศาสตร์ศักดิ์สิทธิ์ขนนกสีหมึกของเจ้าเองก็ทรงพลังมาก ตราบใดที่เจ้ายังคงฝึกฝนอย่างหนัก เจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าจะไม่เพียงแต่ช่วยนายน้อยเท่านั้น แต่เจ้ายังปกป้องข้าได้ด้วยนะ”
ในที่สุดเสี่ยวนู๋ก็ยิ้มได้ นางเบิกตากว้างแล้วถามว่า “จริงหรือเจ้าคะ?”
เจียงอี้บีบจมูกของนางและพูดว่า “จริงสิ ข้าเคยโกหกเจ้าตอนไหนกัน?”
“อื้อ!”
เจียงเสี่ยวนู๋พยักหน้า นอนลงและหลับไปอย่างสงบ และเจียงอี้ค่อยไปจัดที่นอนให้นางและมองดูนางเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
“เจ้าเด็กโง่….”
หลังจากที่เจียงอี้จากไป เจียงเสี่ยวนู๋ก็ลืมตาขึ้นมาและน้ำตาไหลริน นางกัดปากตัวเองและจ้องไปที่เพดานอยู่นาน…ก่อนที่จะหายใจเบาๆ “นายน้อย เสี่ยวนู๋ไม่ได้โง่นะ ทำไมท่านถึงได้….ยอมรับพี่สาวเฟิ่งหลวนและชิงหยีได้ แต่ทีข้ากลับไม่ได้? เสี่ยวนู๋น่าสยดสยองเช่นนั้นเลยหรือเจ้าคะ?”
“เฮ้อ…”
ที่ด้านนอกลานบ้าน เจียงอี้ปิดประตูลงอย่างเงียบๆ เขามองดูจันทราที่สว่างไสวและถอนหายใจเบาๆ เขารู้ว่าเสี่ยวนู๋คิดอะไรอยู่แต่เขาไม่สามารถข้ามเส้นนั้นไปได้ นางเป็นเสมือนน้องสาวของเขาที่เติบโตมาด้วยกันเสมอ แล้วน้องสาวจะกลายเป็นคนรักได้เช่นไร?
หนิวว่างที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างๆเจียงอี้ เมื่อเขาเห็นเจียงอี้จ้องมองท้องฟ้าอย่างว่างเปล่า เขาก็ถามเงียบๆด้วยความกลัวว่า “หัวหน้าเจียง เกิดอะไรขึ้นขอรับ? ข้าทำอะไรผิดหรือขอรับ? หัวหน้าเจียงบอกข้าเถิดขอรับ แล้วข้าจะแก้ไขมันให้ถูกต้อง”
“แก้ไขที่ก้นเจ้าน่ะสิ!”
ตอนนี้เจียงอี้อารมณ์เสียอยู่ เขาจ้องมองอย่างโกรธเกรี้ยวและตะโกนว่า “ไปให้พ้นซะ!”
ดวงตาของหนิวว่างเริ่มหดลงและปากเขาสั่นไปหมด เขารีบกลิ้งออกไปจากที่นั่นทันที