เพลิงพิโรธสวรรค์ Fury towards the burning heaven - บทที่ 847 ทิวทัศน์ที่น่าประทับใจของทะเลลึก

　　ทวีปจิ้งจอกสวรรค์อยู่ทางเหนือของทะเลลึกไร้สิ้นสุด ที่ซึ่งทะเลลึกเป็นฐานของสัตว์อสูร โดยธรรมชาติแล้ว ทวีปรอบๆก็จะมีสัตว์อสูรทุกชนิดอยู่เหมือนกัน ระหว่างทะเลลึกไร้สิ้นสุดและทวีปจักรพรรดิบูรพานั้นมีเผ่าเทพประทานกั้นอยู่ ดังนั้น ทวีปจักรพรรดิบูรพาจึงไม่รู้จักทวีปจิ้งจอกสวรรค์มากนักและจอมยุทธของเผ่าเทพประทานเองก็ไม่มีวันมุ่งมายังทะเลลึกโดยไม่มีเหตุผล

　　แต่แน่นอนว่าหากเจียงอี้ให้ซือถูอ้าวตรวจสอบข้อมูลของตระกูล เขาอาจรู้ข้อมูลบางอย่างได้ ในอดีตนั้น เจียงอี้อ่อนแอมากและยังแทบจะปกป้องตัวเองไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะตามหาจักรพรรดินีสัตว์อสูร

　　ก่อนที่จักรพรรดินีสัตว์อสูรจะจากไป นางบอกเจียงอี้ว่าอย่ามาทวีปจิ้งจอกสวรรค์เพื่อตามหานางหากความแข็งแกร่งของเขายังไม่ถึงขอบเขตเทียนจุนเพราะศัตรูของนางเป็นขอบเขตเทียนจุนที่มีมากกว่าหนึ่งตน แต่ในตอนนี้ ความแข็งแกร่งของเจียงอี้มาถึงขอบเขตเทียนจุนแล้ว นอกจากนี้ยังมีเจ้าอสูรและองค์หญิงแห่งทะเลลึกไร้สิ้นสุดอยู่กับเขา ดังนั้นเมื่อเขามีโอกาสที่ดีเช่นนี้ เขาจึงต้องเดินทางไปยังทวีปจิ้งจอกสวรรค์

　　จิ้งจอกน้อยเสี่ยวเฟยเองก็ดูแปลกมาก ตั้งแต่มันเริ่มบ่มเพาะพลัง มันก็ไม่เคยตื่นขึ้นมาเลย มันยังคงหลับใหลแม้จะอยู่ในระหว่างการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่ยอดเขานทีสวรรค์ เจียงอี้ก็ค่อนข้างกังวลกับเรื่องนี้ด้วย จักรพรรดินีสัตว์อสูรจะปลุกนางได้แน่ๆหากเขาเจอนาง

　　ทวีปจิ้งจอกสวรรค์อยู่ไกลมาก ซึ่งพวกเขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนหากบินตรงไปและการจะกลับไปยังใจกลางทะเลลึกไร้สิ้นสุดนั้นต้องใช้เวลาอีกสิบวัน

　　ความเร็วของเทวาทมิฬเร็วมากจริงๆ พวกเขาบินออกจากเกาะเทพประทานเพียงวันเดียวและเดินทางข้ามทะเลเทพประทานได้ภายในสองวัน และกำลังมาถึงหมู่เกาะมังกรบุษราคัมทางตะวันออก จากนั้นพวกเขาก็เข้ามาในค่ายของสัตว์อสูร, ทะเลลึกไร้สิ้นสุด หลังจากที่เดินทางผ่านหมู่เกาะมังกรบุษราคัมมาแล้ว

　　น้ำทะเลนั้นใสมากและสภาพแวดล้อมก็สงบมากในวันที่แดดจ้าเช่นนี้ เจียงอี้มองดูมันตลอดทั้งบ่ายและรู้สึกเบื่อหน่ายเมื่อถึงพลบค่ำ เขากำลังเตรียมจะเข้าสู่สันโดษเพื่อพักฟื้น อย่างไรก็ตาม เชียนเชียนยิ้มเบาๆและพูดว่า  เจียงอี้ เจ้าไม่เข้าสู่สันโดษจะดีกว่านะ เดี๋ยวจะมีทิวทัศน์ที่น่าประทับใจของทะเลลึกในช่วงค่ำคืน บางทีเจ้าอาจจะเข้าถึงอะไรบางอย่างจากมันก็ได้ 

　　 หืม? 

　　เจียงอี้กวาดตาไปรอบๆด้วยความประหลาดใจ ทะเลอัสนีที่เป็นเอกลักษณ์ในทะเลบูรพาเวิ้งว้างและทะเลราตรีสีเลือดเองก็จะคำรามด้วยเสียงสายฟ้าในตอนกลางคืน มันจะมีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นในทะเลลึกไร้สิ้นสุดในเวลากลางคืนด้วยหรือ?

　　เจียงอี้เหลือบมองเชียนเชียนขณะที่ฝ่ายหลังยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร ดังนั้นเจียงอี้กับเจียงเสี่ยวนู๋จึงทำได้แค่คอยเบิกตาและมองอย่างระมัดระวัง

　　วันฟ้าใสค่อยๆดับลงที่ขอบฟ้าทะเลตะวันตก อากาศรอบๆเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ เจียงอี้และเจียงเสี่ยวนู๋รู้สึกถึงมันได้อย่างชัดเจน นี่ไม่ใช่แค่อุณหภูมิที่ลดลงเล็กน้อยเท่านั้น แต่มันยังลดลงอย่างรวดเร็วอีกด้วย ในเวลาเพียงชั่วโมงเดียว อุณหภูมิในยามฤดูใบไม้ร่วงที่น่ารื่นรมย์ได้กลายเป็นดั่งฤดูหนาวอันหนาวเหน็บทันที

　　 หิมะกำลังตกนี่… 

　　เจียงเสี่ยวนู๋ยื่นมือออกมาข้างหนึ่งขณะที่ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เกล็ดหิมะร่วงลงมาจากฟ้าภายใต้แสงราตรีสลัวๆ ในขณะเดียวกัน ลมหนาวก็พัดมาจากระยะไกลทำให้เกล็ดหิมะพัดไปมาอยู่กลางอากาศ เกล็ดหิมะใหญ่ๆจะหายไปเองเมื่ออยู่ห่างจากเทวาทมิฬเป็นเมตรอย่างน่าประหลาดใจและไม่มีหิมะตกลงมาถึงตัวมันเลย

　　เชียนเชียนเอี้ยวหัวของนางเล็กน้อยขณะที่ผมสีเขียวของนางพริ้วไหวราวกับหิมะขณะที่นางยิ้มเบาๆ  นี่เป็นม่านพลังล่องหนที่สร้างขึ้นโดยลุงทมิฬโดยใช้พลังอสูรของเขา หากเจ้าออกจากม่านพลัง มันจะเย็นกว่านี้หลายเท่าและเจ้าจะถูกแช่แข็งเป็นรูปปั้นน้ำแข็งด้วย 

　　ในช่วงกลางวัน อุณหภูมิของมหาสมุทรเป็นดั่งฤดูใบไม้ผลิและเกล็ดหิมะจะตกลงมาในยามกลางคืน

　　มีสถานที่แปลกๆเช่นนี้อยู่บนโลกนี้จริงๆหรือ? สำหรับเจียงอี้และเจียงเสี่ยวนู๋นั้น มันเป็นการเปิดหูเปิดตาจริงๆ หนึ่งชั่วโมงต่อมา ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นและทำให้พวกเขาประหลาดใจมากขึ้น หิมะเริ่มตกหนักขึ้นและท้องทะเลด้านล่างก็กลายเป็นน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว เมื่อก้อนน้ำแข็งปรากฏขึ้นในทะเล มันก็ได้กลายเป็นชั้นน้ำแข็ง ในเวลาเพียงสามสิบนาที ทุกที่ที่เจียงอี้และเจียงเสี่ยวนู๋เห็นนั้นกลายเป็นน้ำแข็งหนาทึบทั้งหมด

　　 เอ๊ะ? 

　　ทันใดนั้น เจียงอี้ก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติเพราะเขารู้สึกว่าพลังฟ้าดินเริ่มหนาแน่นขึ้น และมันหนาแน่นกว่าเดิมอย่างน้อยสี่ถึงห้าเท่า!

　　ปัง ปัง ปัง!

　　ในที่สุด สิ่งประหลาดที่เชียนเชียนพูดถึงก็เกิดขึ้น ชั้นน้ำแข็งใต้เจียงอี้และคนอื่นๆเริ่มระเบิดออกมาขณะที่ปีศาจทะเลนับไม่ถ้วนโผล่ออกมานอนบนน้ำแข็งและเริ่มหลับอย่างเป็นสุข ทั่วทั้งทะเลนั้นเต็มไปด้วยปีศาจทะเล ในขณะเดียวกัน เทวาทมิฬเองก็พุ่งไปด้านหน้าเขา และสิ่งที่เข้ามาในวิสัยทัศน์ของเจียงอี้และเจียงเสี่ยวนู๋หลังจากที่บินมาหลายล้านกิโลเมตรนั้นเต็มไปด้วยปีศาจทะเล อย่างไรก็ตาม ปีศาจทะเลจำนวนมากที่อยู่ด้านหลังพวกเขาก็ถูกเกล็ดหิมะปกคลุมซึ่งทำให้พวกเขากลายเป็นรูปปั้นภูเขาน้ำแข็ง　　 เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน? 

　　เจียงอี้ถามอย่างสงสัยหลังจากจ้องมองเหตุการณ์นี้มาเป็นชั่วโมง เชียนเชียนจึงตอบอย่างภาคภูมิว่า  นี่เป็นอาณาเขตที่อัศจรรย์ มันถูกสร้างโดยท่านบรรพบุรุษของเราเองและครอบคลุมทั้งทะเลลึกไร้สิ้นสุด ท่านบรรพบุรุษติดอยู่ในราชวังจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับมานานกว่าเจ็ดแสนปีและเข้าถึงค่ายกลและม่านพลังมากมายในเวลาที่เขาว่าง และนี่เองก็เป็นหนึ่งในนั้น เจ้าจะได้เห็นค่ายกลที่น่าอัศจรรย์อีกมากมายตอนมุ่งไปยังตำหนักซวนหวู่ 

　　 ค่ายกลยอดเยี่ยมนัก! 

　　สีหน้าของเจียงอี้และเจียงเสี่ยวนู๋เปลี่ยนไป มันไม่เกินจำเป็นไปหรือ? การตั้งค่ายกลที่ครอบคลุมทั้งเขตทะเลลึกไร้สิ้นสุดนี่? สิ่งนี้มีพลังมากกว่าค่ายกลเก้ามังกรสยบเทพของจักรพรรดิหนานกงเสียอีก ไม่น่าแปลกใจเลยที่เอ๋าหลูบอกว่าเขาสามารถทำลายค่ายกลเก้ามังกรสยบเทพได้ด้วยฝ่ามือเดียว! 　　 ในทะเลลึกไร้สิ้นสุดมีอสูรและปีศาจกี่ตนกันนะ? 

　　หลังจากบินไปทั้งคืนและผ่านระยะหลายร้อยล้านกิโลเมตรมา เจียงอี้ก็ค้นพบว่าที่นี่เต็มไปด้วยปีศาจทะเล มีทั้งตนที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ หากเขาคำนวณตามที่เขาเห็นมา เขาน่าจะเห็นจักรพรรดิอสูรอย่างน้อยหลายแสนตน นอกจากนี้ นี่ยังเป็นเพียงมุมเล็กๆของทะเลลึกไร้สิ้นสุดด้วย หากพวกเขาบินไปรอบๆทะเลลึกไร้สิ้นสุดเป็นเวลานับสิบวันล่ะ….

　　รุ่งอรุณเริ่มส่องจากท้องฟ้าด้านทิศตะวันออกขณะที่แสงแดดส่องมายังทะเลทั้งหมด เกล็ดหิมะก็หยุดตกลงมาและอุณหภูมิก็สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ขณะที่หิมะเริ่มละลาย ปีศาจทะเลทั้งหมดก็ลืมตาขึ้นและพากันมุดลงไปใต้ทะเล ท้องทะเลรอบๆเงียบสงัดราวกับว่าเมื่อคืนนี้ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเลย

　　 หากขอบเขตกึ่งเทพแข็งแกร่งเช่นนี้แล้ว แล้วหากเขาไปถึงความแข็งแกร่งของจักรพรรดิลี้ลับได้ เขาจะแยกเกาะเทพประทานออกไปสองซีกในดาบเดียวได้เลยไหมนะ? 

　　เจียงอี้นึกถึงความเป็นไปได้และมีความปรารถนามากขึ้นที่จะไปถึงจุดสูงสุดของศาสตร์แห่งเต๋า หากเขาไปถึงความแข็งแกร่งเท่าจักรพรรดิลี้ลับได้ เขาคงล้างทวีปจักรพรรดิบูรพาจนราบคาบได้โดยใช้เพียงตัวเขาและดาบของเขาเอง เขาจะทำลายโถงวรยุทธได้ในพริบตาขณะที่เขาจะมาอยู่จุดสูงสุดของแดนเทียนชิงได้อย่างภาคภูมิ เขาจะเพลิดเพลินกับการที่ผู้คนบูชาเขานับไม่ถ้วน มันจะน่าพึงพอใจขนาดไหนกัน?

　　 บ่มเพาะพลัง! 

　　เจียงอี้ควบคุมสิ่งที่พุ่งพล่านในหัวของเขาขณะที่เขานั่งลงและเข้าสู่สภาวะมนุษย์ประสานสวรรค์เพื่อพักฟื้นอาการบาดเจ็บของเขา หนทางยังอีกยาวไกลสำหรับเขา อย่างน้อยที่สุด ขอบเขตในตอนนี้ของเขาก็ยังต่ำเกินไป เขาเข้าใจการโจมตีที่น่าเกรงขามสองแบบที่ต่างกัน แต่เขาไม่สามารถใช้มันในทุกเมื่อที่ต้องการได้ หากเขาปรารถนาที่จะให้ความแข็งแกร่งของตัวเองคงตัวในขอบเขตเทียนจุนขั้นสูงสุดได้และสามารถปลดปล่อยอัสนีพิโรธและทักษะเสียงสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ได้ อย่างน้อยๆ เขาจะต้องก้าวไปถึงขอบเขตเทียนจุนระดับกลางๆให้ได้

　　เจียงเสี่ยวนู๋ไม่สามารถฝึกฝนได้และทำได้เพียงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างกังวล แต่โชคดีที่เชียนเชียนมีไหวพริบมากและเริ่มคุยกับเจียงเสี่ยวนู๋ขณะที่นางเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่น่าสนใจภายในทะเลลึกไร้สิ้นสุดให้ฟัง เจียงเสี่ยวนู๋เองก็มาจากเผ่าพันธุ์พิเศษและมีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับจิ้งจอกน้อย นางจึงไม่เลือกปฏิบัติและในไม่ช้านางก็สนิทกับเชียนเชียนและเริ่มฟังเชียนเชียนอย่างสนอกสนใจมากขึ้น

　　เวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วเมื่อเจียงอี้บ่มเพาะพลัง ผ่านไปสิบวันนับแต่เจียงอี้เข้าสู่สันโดษ เมื่อเขาถูกเชียนเชียนปลุก ทวีปขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าเขา เชียนเชียนยิ้มและอธิบายว่า  เจียงอี้ ลุงทมิฬบอกว่าเรามาถึงทวีปจิ้งจอกสวรรค์แล้ว 

　　 โอ้ ดีเลย! 

　　เจียงอี้ยืนขึ้นมาทันที เขาคว้าตัวเจียงเสี่ยวนู๋ไว้ขณะที่ร่างของมังกรทมิฬขนาดมหึมาส่องประกายก่อนที่จะกลายเป็นชายที่น่าขนลุกที่สวมชุดเกราะสีดำ เจียงอี้พูดกับเชียนเชียนและเทวาทมิฬว่า  ข้ารบกวนพวกเจ้าทั้งสองในการเดินทางครั้งนี้ได้หรือไม่? ข้ากำลังตามหาคนที่ข้าคุ้นเคยอยู่ แต่หากข้าเข้าไปเพียงลำพัง ข้าเกรงว่าข้าอาจจะสร้างความขัดแย้งโดยไม่จำเป็น 

　　 ได้อยู่แล้ว! 

　　เชียนเชียนพยักหน้า  ใกล้ๆทะเลลึกไร้สิ้นสุดนั้นเป็นของเผ่าปีศาจ เราต้องไปกับเจ้าอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นเจ้าจะถูกกลุ่มอสูรหรือปีศาจที่น่าเกรงขามไล่ล่าเอาได้ หากไม่ใช่เพราะลุงทมิฬที่ข่มปีศาจทะเลด้วยกลิ่นอายของเขา เจ้าเองก็คงเข้ามาถึงที่นี่ไม่ได้เช่นกัน  　　 ไปกันเถอะ 

　　เชียนเชียนโบกมือของนางขณะที่บินไปข้างหน้าและเทวาทมิฬก็ติดตามนางอย่างใกล้ชิดขณะที่เจียงอี้ตามหลังมาพร้อมกับเจียงเสี่ยวนู๋ พวกเขาทั้งสี่กลายเป็นสายรุ้งสวรรค์ขณะที่บินเข้าไปยังทวีป

　　ฟรึ่บ! ฟรั่บ! ฟรึ่บ!

　　พวกเขาไม่ได้บินเร็วหรือช้าเกินไป สามสิบนาทีต่อมา พวกเขาก็อยู่ใกล้ๆทวีปจิ้งจอกสวรรค์แล้วและสาวงามสามคนที่สวมชุดเกราะสีขาวก็พุ่งมาจากภูเขาสูงที่ห่างไกล หนึ่งในนั้นตะโกนว่า  นี่คือทวีปจิ้งจอกสวรรค์ ห้ามบุคคลภายนอกเข้า ไม่เช่นนั้นเราจะสังหารผู้นั้นอย่างไร้ปรานี 

　　เมื่อเชียนเชียนกำลังจะอ้าปากอธิบาย เทวาทมิฬก็ส่งเสียงออกมา เขาไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ แต่พื้นที่ห้วงมิติที่อยู่ห่างออกไปก็ฉีกออกจากกันในทันใด จากนั้นหางมังกรมหึมาก็ปรากฏขึ้นและภาพติดตาก็แล่นผ่านไป หลังจากนั้นเทือกเขาก็สั่นสะเทือนขณะที่ทั้งสามกระแทกเข้ากับภูเขาสูงด้วยหางมังกรยักษ์และภูเขาสูงนั้นก็กลายเป็นฝุ่นผงไป

　　 ป่าเถื่อนนัก! 

　　เจียงอี้ยกนิ้วให้ การเคลื่อนไหวของเทวาทมิฬนี้จะข่มขู่ยอดฝีมือในทวีปจิ้งจอกสวรรค์ได้อย่างแน่นอน และหากจักรพรรดินีสัตว์อสูรอยู่ในทวีปจิ้งจอกสวรรค์ พวกเขาจะหานางเจออย่างแน่นอน!

　　….