เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 378
บทที่ 378 เจอเขาแล้ว
ในที่นั่งพิเศษที่มืดสลัว เวินเที๋ยนเที๋ยนเพิ่งถูกลากเข้ามา เธอกระวนกระวายใจอยู่นิดหน่อย
ไม่นาน ก็สามารถสลัดแขนของฝ่ายตรงข้ามออกไปได้
เธอก้าวถอยหลังเว้นระยะห่างจากฝ่ายตรงข้ามอยู่พอสมควร
“ พวกแกเป็นใคร? เวินหงไห่ล่ะ ? ”
คนอีกสองคนลุกขึ้นยืน และมองมาที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
ภายใต้แสงไฟสีแดง สามารถมองเห็นสายตาขุ่นเคืองของพวกเขา และสายตานั้นชวนให้คนเกิดความรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
“ นี่เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ใช่หรอ? ” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น
“ ที่แท้ คุณชายรองเวินก็หมายความว่าแบบนี้นี่เอง ”
เขาพูดออกมาอย่างเข้าใจทีละเล็กทีละน้อย สายตากวาดมองไปบนตัวของเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างโจ่งแจ้ง และสายตานั้นยิ่งขุ่นเคืองขึ้นไปอีก
“ ปกติดูเป็นผู้หญิงที่ท่าทางบริสุทธิ์ปราศจากมลทิน แต่ในกระดูกก็ไม่ต่างอะไรกับคนอื่น ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินคำพูดเมื่อสักครู่ของเขา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ เขาบอกอะไรกับพวกแก? ”
“ เลิกเสแสร้งได้แล้ว ”
อีกคนก็หัวเราะขึ้น เขาจะยื่นมือออกไปจับเวินเที๋ยนเที๋ยน และพูดขึ้น: “ คืนนี้ เพียงแค่เธอปรนนิบัติพวกเราให้ดี ปัญหาของบริษัทเธอ พวกเราจะช่วยแก้ปัญหาให้ ”
มือของเขายังไม่ทันได้สัมผัสกับเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็ถูกตบจนร่วงเสียก่อน
“เวินหงไห่บอกพวกแกให้ทำแบบนี้หรอ? ”
สายตาของเธอเย็นยะเยือกขึ้นทันที เธอจ้องชายหนุ่มสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขม็ง
“ พวกแกถูกเวินหงไห่หรอกแล้ว ฉันไม่เคยพูดแบบนั้น ”
พูดเสร็จ เธอก็หมุนตัวทำท่าจะเดินออกไป
มือเพิ่งจะได้สัมผัสกับประตู อยู่ๆก็มีคนดึงเธอไว้ และออกแรงลากมาทางด้านหลัง!
“ จะกลับก่อน? ”
ทั้งสองคนจ้องเวินเที๋ยนเที๋ยน จะให้เธอหนีไปอย่างง่ายๆได้ยังไง?
ตั้งแต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชินมาโผล่บนนิตยสารกับหนังสือพิมพ์ พวกเขาก็คิดแผนร้ายเตรียมไว้แล้ว
มาตอนนี้กว่าจะมีโอกาสนี้ไม่ง่ายเลย ไม่ว่าจะเป็นการเข้าใจผิด หรือต้องเลือกใช้วิธีต้อนรับ พวกเขาก็จะไม่ปล่อยเวินเที๋ยนเที๋ยนไปอย่างเด็ดขาด
ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่มีการรับประกันจาก เวินหงไห่เมื่อครั้งก่อน พวกเขาก็ยิ่งกำเริบเสิบสานมากกว่าเดิม
ทั้งสองคนฉุดกระชากเวินเที๋ยนเที๋ยนไปมา และผลักเธอไปบนโซฟา
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่คิดว่าพวกเขาจะกล้าขนาดนี้ เธอถูกผลักจนรู้สึกมึนงง
ต่อมา ก็เห็นทั้งสองคนเดินเข้ามา
“ ออกไป! พวกแกกล้ามากที่แตะต้องตัวฉัน! ”
ทั้งสองคนดึงเสื้อเชิ้ตบนตัวที่ยับยู่ยี่ไปด้วย และหัวเราะไปด้วย
“ เธอคิดว่าเธอยังมีจี้จิ่งเชินปกป้องอยู่อีกหรอ? ”
“ ไม่ใช่ว่าเธออยากจะรักษาบริษัทของเขาไว้หรือไง? ศูนย์การค้ามันไม่ได้ง่ายเหมือนที่เธอคิดนะ จี้จิ่งเชินตายไปแล้ว…… ”
ปัง!
เวินเที๋ยนเที๋ยนยกมือขึ้น และตบไปที่ใบหน้าของฝ่ายตรงข้าม
เสียงตบหน้าที่ดังสนั่นดังขึ้นในที่นั่งพิเศษ คนในห้องเงียบลงทันที
แต่ผ่านไปไม่นาน พวกเขาก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง พวกเขากัดฟันแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความโมโห
เวินเที๋ยนเที๋ยนก้าวถอยหลัง เธอเพิ่งจะปีนป่ายขึ้นมา กลับถูกจับไว้ และถูกลากกลับไปอีกครั้ง
ใบหน้าอ้วนรีบขยับเข้ามาใกล้ทันที
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้ว อดกลั้นความรังเกียจที่เกิดขึ้นในใจ เธอเตะคนนั้นออก และรีบมุดออกไปอย่างรวดเร็ว
เธอไม่ใช่คนที่ขี้กลัวและไม่ขัดขืนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ทั้งสองคนไม่คิดว่าเธอจะขัดขืนอีก พวกเขาถูกเตะเมื่อสักครู่ และยังไม่ตอบสนองกลับมา ก็เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนหนีไปทางประตูเสียแล้ว
เพราะการขัดขืนของเธอ สายตาของทั้งสองคนจึงระเบิดแสงน่ากลัวออกมา พวกเขาเลียริมฝีปาก และรีบเข้าไปใกล้เธอทันที!
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นสายตาของพวกเขา ในใจก็เกิดความกระวนกระวายเล็กน้อย เธอรีบหมุนตัวจะไปเปิดประตู
มือเพิ่งจะคว้าด้ามประตูเอาไว้ได้ ทั้งสองคนก็ดึงเธอไว้อีกครั้ง
มือที่กำลังจับด้านประตูของเวินเที๋ยนเที๋ยนค่อยๆคลายออก ด้านหลังเธอมีเสียงกำเริบเสิบสานของชายหนุ่มทั้งสองคนดังขึ้น
“ เธอจะหนีไปไหนได้? ”
“ กลับมาสักดีๆ อย่าทำให้พวกเราต้องโกรธ ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกัดฟันแน่น ต่อให้เธอฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เธอก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายหนุ่มทั้งสองคน ทำได้เพียงมองด้ามประตูค่อยๆหลุดออกจากมือของเธออย่างช้าๆ
ผู้ชายด้านหลังส่งเสียงหัวเราะขึ้นอีกครั้ง
“ วางใจได้น่าเวินเที๋ยนเที๋ยน พวกเราจะทำอย่างอ่อนโยนที่สุด ”
พูดเสร็จก็ออกแรงกระชาก มือของเธอก็หลุดออกจากด้ามประตูทันที เธอถูกกระชากไปทางด้านหลัง และดูเหมือนจะล้มลงบนตัวของชายหนุ่มทั้งสองคน
เวินเที๋ยนเที๋ยนเบิกตาโต เสียงหัวเราะด้านหลังทำให้หัวใจของเธอบีบตัวกันแน่น และถูกความหวาดกลัวที่ถูกกดทับแพร่กระจายออกมาอย่างรวดเร็ว คล้ายกับจะท่วมตัวเธอ
จี้จิ่งเชิน
อยู่ๆในหัวของเธอก็ปรากฏภาพของเขาขึ้นมา
――ปัง
เกิดเสียงดังขึ้น วินาทีต่อมา เวินเที๋ยนเที๋ยนก็รู้สึกว่าตัวเองถูกคนจับตัวไว้!
ไม่รู้ว่าประตูของที่นั่งพิเศษถูกเปิดออกตอนไหน แขนข้างเดียวยื่นมาจากด้านนอก เตรียมจะจับเธอไว้!
ความรู้สึกคุ้นเคย เหมือนในใจถูกขนนกกวาดใส่ เวินเที๋ยนเที๋ยนชะงักไป รูม่านตาหดตัวลงทันที เธอเงยหน้าขึ้นไปมอง
ประตูห้องค่อยๆเปิดออกช้าๆ ด้านนอกประตูมีคนกำลังนั่งอยู่บนรถเข็น
ฝ่ายตรงข้ามใส่หมวก และยังก้มหน้าเล็กน้อย ทำให้ขอบหมวกบดบังใบหน้าของเขาไว้
แต่ต่อให้เป็นแบบนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังรู้สึกหวาดกลัว!
หัวใจของเธอเต้นอย่างบ้าคลั่ง คล้ายกับจะหลุดออกมาจากทรวงอกอย่างนั้นเลย!
เธอจ้องมองคนที่อยู่ด้านนอก จนลืมการกระทำของตัวเองไปสนิท
ชายหนุ่มเงียบไป ไม่พูดอะไรออกมา ในมือของเขาเพิ่มแรงขึ้น
วินาทีต่อมา เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ถูกดึงออกไป เท้าของเธอเข้าไปใกล้อย่างไร้การควบคุม
ฝ่ายตรงข้ามผ่อนแรงลงเล็กน้อย และเตรียมรับเธอไว้
กลับไม่คิดว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะเหมือนตกตะลึงไป จนทำให้ดึงสติกลับมาไม่ได้ และไม่นาน เธอก็กระแทกเข้าใส่
ชายหนุ่มรีบยื่นแขนออกไปเกี่ยวเอวของเธอไว้ และออกแรงดึงเล็กน้อย ทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนนั่งลงไปบนขาของเขา
รถเข็นถูกกระแทกจนเซไปด้านหลัง กระแทกไปบนผนังตรงทางเดินอีกฝั่ง เกิดเป็นเสียงขึ้นและหยุดลงในที่สุด
สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนสั่นไหวไปเล็กน้อย และไม่รวมจุดโฟกัสไปสักพักใหญ่
ชายหนุ่มถูกกระแทกจนเม้มริมฝีปากแน่น กลับยังคงก้มหน้าลง เหมือนกำลังหลบสายตาคนอื่น
“ ทำไมถึงทำกับหญิงสาวแสนสวยแบบนี้ล่ะ? ”
พอเสียงทุ้มแหบดังขึ้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ใจกระตุกทันที!
เสียงนี้!
คือ……
เธอรีบเงยหน้ามองคนคนนั้นทันที
จากตรงนี้สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน
เพียงแค่ตาข้างเดียว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ตะลึงไป ทั้งตัวเธอเหมือนถูกค้อนทุบ!
แม้แต่นิ้วมือก็เริ่มสั่นขึ้นมาบ้างแล้ว
อยู่ๆชายหนุ่มสองคนที่ยืนอยู่ในที่นั่งพิเศษก็พุ่งออกมา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโมโห
“ ข้ากำลังทำธุระ เองไสหัวไป! ”
พูดเสร็จ ทั้งสองคนก็ยังคิดจะออกมานำตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไป
การเคลื่อนไหวตรงนี้ค่อนข้างรุนแรง ทำให้ดึงดูดผู้คนให้หันมามอง
ทั้งสองคนเพิ่งจะเดินออกมา ก็เห็นด้านนอกมีคนยืนอยู่ไม่น้อย การกระทำของพวกเขาจึงหยุดลงทันที สีหน้าของพวกเขาตอนนี้ดูไม่ได้เป็นอย่างมาก
ทั้งสองคนเป็นคนที่มีหน้ามีตาที่ศูนย์การค้าแห่งนี้ และพวกเขายังมาที่รีสอร์ทหวินช่วยอยู่บ่อยครั้ง จึงทำให้มีคนจำนวนไม่น้อยจำพวกเขาได้
มองไปอีกฝั่ง ก็เห็นร่างของเวินเที๋ยนเที๋ยน สายตาของพวกเขาจึงเปลี่ยนเป็นพิจารณาทันที
คนบนรถเข็นสบตากับชายหนุ่มทั้งสองคน
สีหน้าของคนในที่นั่งพิเศษดูไม่ได้เป็นอย่างมาก พวกเขาไม่อยากทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ จึงชี้เขาและกัดฟันแน่น
“ ฝากไว้ก่อนเถอะ! ”
พูดเสร็จ ก็ปิดประตูดังปัง ทำให้บดบังจากสายตาของผู้คนด้านนอก
ผ่านไปไม่นาน คนของรีสอร์ทหวินช่วยก็รีบเดินมาหา
ชายหนุ่มปล่อยเวินเที๋ยนเที๋ยนลง เธอก็ถูกคนติดตามเป็นกลุ่มทันที
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกหวาดผวา และมองไปทางที่คนคนนั้นจากไป
แต่ตัวเองกลับถูกคนล้อมหน้าล้อมหลัง