เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่ 640 ต้องจ่ายด้วยความเจ็บปวด
บทที่ 640 ต้องจ่ายด้วยความเจ็บปวด
“เพราะเรื่องเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ราวกับว่าสำนักข่าวทุกสำนักนัดกันไว้แล้ว เพียงข้ามคืน รายงานข่าวออกมาจำนวนมาก นำวิดีโอนี้ขึ้นโฆษณาอย่างโจ่งแจ้ง ทำให้เป็นคนวิจารณ์กันเยอะ”
“ตอนนี้ทั้งอินเทอร์เน็ตถูกควบคุมไว้ ฉันเองก็ไม่มีวิธี”
ผู้ช่วยพูดจบ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเปิดหน้าอินเทอร์เน็ต ทันทีที่เปิดก็เจอข่าวเกี่ยวกับตัวเธอเองกับเฉินชุนมากมาย คำบรรยายยิ่งไม่น่าดู
ชาวเน็ตอ่านแล้วเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง ด่าเธออย่างรุนแรงโจ่งแจ้ง คำพูดน่าเกลียดทุกประเภทออกมาเต็มไปหมด เวินเที๋ยนเที๋ยนโกรธจนตัวสั่น
เพราะข่าวปลอมพวกนี้ ตอนนี้การถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ยังไม่เสร็จ ก็เริ่มมีชาวเน็ตคว่ำบาตร ปฏิเสธที่จะติดตามดูภาพยนตร์เรื่องนี้
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ยังไม่ทันเริ่มก็แพ้แล้ว
เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินไปเดินมาอย่างร้อนรน ก็นึกถึงอีกคนหนึ่งขึ้นมาได้
จี้จิ่งเชิน!
ถ้าหากเขาเห็นข่าวพวกนี้แล้วจะทำอย่างไรดี ต้องโกรธแน่นอน
จะเข้าใจผิดไหม?
คิดถึงตรงนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็กระโดดลุกขึ้น รีบร้อนเดินออกไป
“ฝากสตูดิโอไว้กับคุณด้วย ฉันมีธุระส่วนตัวต้องไปจัดการ”
เธอกำลังจะออกจากสตูดิโอ เปิดประตู
ยังไม่ทันที่จะก้าวออกไป เสียงดังเอะอะและแสงกะพริบไม่หยุดบีบเธอกลับเข้ามา
เวินเที๋ยนเที๋ยนหลับตา รอจนปรับสายตาได้ ในที่สุดก็เห็นสถานการณ์ตรงหน้าชัดเจน
นักข่าวสิบกว่าคนล้อมอยู่เต็มประตูสถานที่ถ่ายทำ รอเวินเที๋ยนเที๋ยนออกมา ก็กรูกันเข้ามาล้อมตัวเธอเป็นกลุ่ม
“คุณเวิน คุณเพื่อที่จะชนะการแข่งกับประธานถึงกับต้องขายตัวเองเลยเหรอ? คุณจี้ทราบเรื่องนี้หรือไม่?”
“จะกระทบกับความสัมพันธ์ของคุณสองคนหรือไม่?”
“คุณเวิน ความสัมพันธ์ของคุณกับผู้กำกับเฉินคืออย่างไรกันแน่?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกหลายคนรุมถามจนหัวใกล้จะระเบิดแล้ว
ยิ่งเธอไม่พูด คนยิ่งพุ่งมาข้างหน้า
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกพวกเขาดันจนถอยไปหลายก้าว ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย
ภาพยนตร์ถ่ายทำที่สตูดิโอนี้เป็นความลับ พนักงานทุกคนได้เซ็นข้อตกลงรักษาความลับ ไม่สามารถที่จะรั่วไหลออกไปได้ ไม่ต้องพูดถึงสื่อกับนักข่าว
ทำไมถึงมีคนพวกนี้ปรากฏตัว?
หรือว่าในทีมมีคนของประธานหล่อน?
คิดถึงตรงนี้ สีหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยนเคร่งขรึมขึ้น
“คุณเวิน คุณเวิน วิดีโอนั้นเป็นความจริงหรือไม่?”
“พวกเราให้คนตรวจสอบแล้ว วิดีโอนั้นไม่มีการตัดต่อใด ๆ คนที่อยู่ข้างในก็คือคุณกับผู้กำกับเฉินชุน คุณจะอธิบายว่าอย่างไร?”
พูดถึงวิดีโอนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก
“เกี่ยวกับคลิปวิดีโอนั้น…..”
ทุกคนเงียบลงทันที จ่อไมโครโฟนไปที่เธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนลังเลอยู่สักครู่ ไม่รู้จะพูดอย่างไร
“คลิปวิดีโอนั้นที่จริงแล้วเป็นความจริง แต่ไม่ได้เหมือนกับที่ทุกคนคิดแบบนั้น คลิปครึ่งหลังถูกลบออกไป ฉัน…..”
แต่ว่านักข่าวพวกนั้นไม่ได้สนใจคำพูดช่วงหลังของเธออยู่แล้ว ทันทีที่ได้ยินเวินเที๋ยนเที๋ยนยอมรับว่าคลิปเป็นความจริง คึกคักขึ้นมาในทันที
แย่งกันพูดขัดเธอ
“ในเมื่อวิดีโอเป็นความจริง นี่หมายความว่าความสัมพันธ์ของคุณกับคุณจี้พังหรือเปล่า?”
“ประธานจี้ทราบเรื่องนี้ไหม? แล้วเขามีความคิดเห็นว่าอย่างไร?”
เสียงของเวินเที๋ยนเที๋ยนไม่สามารถกดพวกเขาได้เลย ต่อไปไม่ว่าจะพูดอะไรก็ถูกตีความผิด ๆ
เธอจึงไม่ได้อธิบายอีกคิดจะฝ่าวงล้อมออกไปจากที่นี่
แต่ว่าตรงหน้ามีนักข่าวล้อมอยู่จำนวนมาก ไม่สามารถขยับไปได้เลย
“ขออนุญาตสอบถามประธานจี้ทราบเรื่องของคุณกับผู้กำกับเฉินชุนไหม?”
“เป็นประธานบริษัทเอ็มไอกรุ้ป เขาจะเลิกราไหม? หรือว่าพวกคุณเลิกกันนานแล้ว?”
“ข่าวก่อนนี้พวกคุณหลอกทุกคนใช่หรือไม่?”
คำถามของนักข่าวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนไม่พูดอะไร ก็พุ่งข้างหน้าไม่หยุด ราวกับต้องการวางไมโครโฟนบนหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยน
“คุณเวิน กรุณาตอบคำถามพวกเรา!”
“ในเมื่อพวกคุณอยากรู้ขนาดนี้ ทำไมไม่มาถามผมด้วยตัวเอง?”
ในตอนนั้น เสียงทุ้มต่ำ ไม่มีความอบอุ่นและนิ่งเรียบของผู้ชายอยู่ ๆ ก็ดังขึ้นมาจากข้างหลังของกลุ่มคน
เสียงไม่ได้ดัง แต่แฝงความเย็นชาน่าสยดสยอง ผ่านเข้าหูของทุกคนในทันที
ทุกคนเงียบลง หันไปมอง จึงเห็นว่าในตอนนี้จี้จิ่งเชินกำลังยืนอยู่ข้างนอกวงล้อม
เขายืนตัวตรง ใบหน้าราบเรียบ
ทุกคนสัมผัสได้ถึงสายตาหนาวเย็นเข้ากระดูก หัวใจชาวูบ ไม่กล้าพูดอะไร ค่อย ๆ ออกถอยไป แหวกเป็นทางขึ้นมา
เมื่อจี้จิ่งเชินเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนที่ถูกล้อมไว้ตรงกลาง ถึงยกเท้าก้าวเข้าไป แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขน
เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นจี้จิ่งเชินที่อยู่ก็ปรากฏตัว มองเขาอย่างตกใจ
“คุณมาได้อย่างไร?”
มือของจี้จิ่งเชินกอดเอวเธอไว้แน่น
“เที๋ยนเที๋ยนถูกกลั่นแกล้ง ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน ผมก็จะรีบมา”
เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย พูดเสียงเบาข้างหูของเวินเที๋ยนเที๋ยน
ลมอุ่นร้อนพ่นถูกใบหู ทำให้ใจนุ่มนวล ใจที่กระวนกระวายของเธอค่อย ๆ สงบลง
จี้จิ่งเชินหันไปมองนักข่าวพวกนั้น สายตาไม่พอใจเล็กน้อย
“มีปัญหาอะไร ถามผมต่อหน้าได้”
พวกนักข่าวที่เมื่อสักครู่ทำตัวข่มคนอื่น ตอนนี้กลับเงียบลง ไม่กล้าเอ่ยปาก
ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็มีคนเปิดปากพูดอย่างอ้อมค้อม
“ประธานจี้ คุณทราบเรื่องเวินเที๋ยนเที๋ยนกับผู้กำกับเฉินซุนพบกันตามลำพังตอนดึกไหม?”
ทันทีที่เธอพูดจบ สายตาของทุกคนก็มองไปที่จี้จิ่งเชิน อย่างรอคำตอบของเขา
แต่สีหน้าของจี้จิ่งเชินไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เพียงแต่พยักหน้าเบา ๆ
“ผมทราบ”
ได้ยินคำตอบนี้ นักข่าวล้วนก็สูดลมหายใจเข้า
“พูดแบบนี้….” นักข่าวหยั่งเชิงถามต่อ
จี้จิ่งเชินพูดอย่างตรงไปตรงมา
“เรื่องค่ำวันนั้นรู้อย่างละเอียด เพราะวันนั้นผมอยู่ที่หน้าประตูวิลล่า รอรับเธอกลับบ้าน”
ทุกคนเบิกตากว้าง ไม่มีท่าทีตอบสนองชั่วขณะ ความหมายในคำพูดนี้
จี้จิ่งเชินไม่ได้ใส่ใจสีหน้าของทุกคน
“ถ้าหากตรวจสอบกล้องวงจรปิดก่อนหน้านั้นอีกหนึ่งวัน จะเห็นผมกับเที๋ยนเที๋ยนไปเยี่ยมเยียนผู้กำกับเฉินชุน เรื่องคืนนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวเสนอ”
“สำหรับเรื่องเหตุการณ์ในตอนนั้น ผมให้ขอคลิปกล้องวงจรปิดของหมู่บ้านมาแล้ว เมื่อดูแล้วพวกคุณจะรู้ต้นสายปลายเหตุเอง”
มุมที่ถ่ายวิดีโอได้เลือกมาอย่างดี สามารถทำให้เข้าใจผิดได้ง่าย
โชคดีที่เฉินชุนอาศัยอยู่ที่วิลล่ามีระดับในบริเวณจึงมีกล้องวงจรปิดมากมาย สามารถหามุมกล้องที่ถ่ายไปทางหน้าต่างตรง ๆ ได้อย่างง่ายดาย สถานการณ์จริงค่ำวันนั้นได้ถูกบันทึกไว้ทั้งหมด
เมื่อจี้จิ่งเชินเห็นข่าวเวินเที๋ยนเที๋ยนกับเฉินชุนเผยแพร่ในอินเทอร์เน็ต ก็รีบส่งคนไปขอบันทึกวิดีโอทั้งหมดในบริเวณนั้นแล้วบันทึกไว้
ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ วิดีโอจริงก็ได้ปรากฏบนอินเทอร์เน็ต
นักข่าวยังไม่กล้าพูด รีบบันทึกเสียงที่จี้จิ่งเชิน
แต่จี้จิ่งเชินยังพูดไม่จบ แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นคมกริบขึ้นในพริบตา
“ส่วนใครที่เผยแพร่ข่าวเท็จบนอินเทอร์เน็ต และโฆษณา ผู้ต้องสงสัยทุกคนผมจะหาตัวออกมาทีละ”
เขามองตรงไปที่กล้อง ราวกับต้องการมองไปที่คนที่อยู่เบื้องหลังผ่านกล้อง นัยน์ตาสีดำสนิทฉายแววมาดร้าย
“บางคนพวกคุณจะแตะต้องไม่ได้ ถ้าทำแล้ว ก็ต้องจ่ายด้วยความเจ็บปวดสำหรับการกระทำนั้นของพวกคุณ”