เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่ 797 แหวนแต่งงานคู่แรกในประวัติศาสตร์
บทที่ 797 แหวนแต่งงานคู่แรกในประวัติศาสตร์
หล่อนเจียนีมองทั้งหมดอย่างอิจฉาริษยา ในสายตาของเธองานแต่งงานนี้ พลุพวกนี้ รวมถึงเขาจี้จิ่งเชินควรเป็นของเธอถึงจะถูกต้อง！
แต่ต่อให้งานแต่งงานนี้จะสวยงามแค่ไหน เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ไม่ได้สัมผัสถึงมันแล้ว！
ไม่มีชุดแต่งงานแล้ว เธอจะมาที่งานแต่งงานให้ขายหน้าทุกคนได้? งานแต่งงานนี้พึ่งจะเริ่มต้นขึ้นก็ถูกกำหนดให้จบลงด้วยโศกนาฏกรรม
เมื่อคิดแบบนั้น มุมปากของเธอก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มลำพองใจ
วันนี้เธอมาเพื่อดูละครสนุกๆ
แต่น่าเสียดายที่รอยยิ้มของเธอประดับอยู่ได้ไม่นานก็แข็งค้างอยู่บนใบหน้า
ในตอนที่กลีบดอกไม้ร่วงหล่นลงมานั้น เงาของร่างเพรียวบางเดินก็ออกมาจากทะเลดอกไม้
เป็น……เป็นเวินเที๋ยนเที๋ยน?
หล่อนเจียนีมองพวกเวินเที๋ยนเที๋ยนที่เดินเข้ามาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เป็นไปได้อย่างไร?
เธอตัดชุดแต่งงานนั่นจนไม่เหลือชิ้นดีแล้วแท้ๆ ทำไมเวินเที๋ยนเที๋ยนยังถึงมาที่งานแต่งงานได้?
ชุดของเธอ……เปลี่ยนไป！
ในตอนนั้นเองคนก็หันมามองมากขึ้น เสียงพูดคุยจอแจก็หยุดลงอย่างไม่รู้ตัว
ทุกคนมองเวินเที๋ยนเที๋ยนที่เดินเข้ามาด้วยสายตาตื่นตะลึง! ประหลาดใจ! และชื่นชม！
พวกเขาพึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก คิดไม่ถึงว่าจะมีชุดแต่งงานแบบนี้ด้วย!
สายตาของทุกคนต่างถูกเวินเที๋ยนเที๋ยนดึงดูดไว้
เธอสวมชุดแต่งงานที่พิเศษมาก ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ภาพวาดบนนั้นดูเรียบง่าย น่ารัก กระทั่งดูเด็กไป
แต่กลับเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ทำให้ผู้คนต่างยกยิ้มขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ความสวยงามที่ไม่ได้ขัดเกลา ทำให้เธอเหมือนเป็นเทพธิดาที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกใบนี้
หลงทางอยู่ท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้
“เจ้าสาวสวยมาก……”
“ได้ยินมานานแล้ว ว่าลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเวินไม่เหมือนใคร ทำให้คนตะลึงได้อย่างที่คิดเลย!”
“สวัสดีค่ะทุกคน ข้างบนยังมีโดนัทที่น่ารัก น่าสนใจมาก!”
สายตาของแขกถูกชุดแต่งงานบนตัวเธอดึงดูดความสนใจ เมื่อเห็นรูปวาดบนชุดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
ชุดแต่งงานสีขาวขับรูปร่างของเธอให้กลายเป็นรูปร่างที่งดงาม
ในตอนนี้สายตาของทุกคนยังคงไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้
เมื่อเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินเข้ามาใกล้ขึ้นอย่างช้าๆ เด็กๆ ที่อยู่ด้านหลังเธอก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
เด็กน้อยแปลกประหลาดสายตาล่อกแล่กไปมา ในมือยังหิ้วตะกร้าดอกไม้และโปรยกลีบดอกไม้ที่สวยงาม
ยังมีเด็กโปรยดอกไม้อีกสิบกว่าคน!
กระโปรงยาวแผ่สยายไปกับพื้น แล้วภาพม้วนบนนั้นจึงคลี่ออกตาม
เวินเที๋ยนเที๋ยนบนหน้ามีรอยยิ้มอ่อนโยน ความไม่พอใจและความหงุดหงิดที่รอนานแล้วถูกปัดเป่าหายไปในทันที
ตอนวินาทีแรกที่เธอปรากฏตัว สายตาของจี้จิ่งเชินก็จับจ้องอยู่ที่ตัวเธอ
แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะบอกพ่อบ้านกับจงหลีว่าไม่ต้องกังวล ให้รอต่อไป แต่ในใจของจี้จิ่งเชินยังคงกังวลอยู่เล็กน้อย
ในตอนนี้เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนปรากฏตัวแล้ว สายตาก็พราวระยับขึ้นมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนแบบนี้ช่างสะกดลมหายใจผู้คน
เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูโบสถ์ เวินหงหยู้ก็ก้าวเข้ามา
สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนเอาแต่จับจ้องอยู่ที่จี้จิ่งเชิน จนกระทั่งเขากระแอมออกมา สติเธอถึงกลับคืนมา
เมื่อเห็นเวินหงหยู้เธอก็หน้าแดงขึ้นอย่างอายๆ
คนรอบข้างส่งเสียงอุทานเล็กน้อยขึ้นอีกครั้ง
“คุณพ่อ” เวินเที๋ยนเที๋ยนเรียกเสียงเบา ยกมือขึ้นคล้องแขนเขา
“อืม”
เวินหงหยู้พาเธอเดินเข้าไปข้างใน เข้าไปหาจี้จิ่งเชินทีละนิด
คนโดยรอบต่างมองตามฝีเท้าของเวินเที๋ยนเที๋ยน วงดนตรีเริ่มบรรเลงขึ้นในเวลาที่เหมาะสม เสียงดนตรีไพเราะดังก้องในโบสถ์
สายตาของจี้จิ่งเชินจับจ้องอยู่บนตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนตลอดเวลา
จนกระทั่งเธอเดินมาถึงตรงหน้า เขาจึงยื่นมือออกไปเชื้อเชิญเธอโดยไร้เสียง
เวินหงหยู้มองจี้จิ่งเชินที่อยู่ตรงหน้า เอ่ยเสียงต่ำ “ถ้าทำตัวไม่ดีกับเที๋ยนเที๋ยน ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่”
แววตาของจี้จิ่งเชินแน่วแน่ไม่เปลี่ยนแปลง
เวินเที๋ยนเที๋ยนวางมือของตนเองลงบนฝ่ามือของเขา ในขณะเดียวกันจี้จิ่งเชินก็ก้าวเข้ามาอีกหนึ่งก้าว แล้วรวบเธอเข้าไปในอ้อมกอด ใช้ร่างกายสูงใหญ่ของเขาบดบังสายตาของคนอื่นที่มองมา
อย่าคิดว่าเขาไม่เห็นสายตาของคนพวกนั้นตอนที่เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินเข้ามาเมื่อสักครู่!
“ในที่สุดคุณก็มาแล้ว ถ้ายังไม่มาอีก ผมก็ไม่มีลูกไม้อะไรจะถ่วงเวลาแล้ว”
น้ำเสียงไพเราะที่ทุ้มต่ำโรแมนติกราวกับเปียโนหลังใหญ่ดังขึ้นข้างหูเวินเที๋ยนเที๋ยน
“ขอโทษค่ะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยเสียงเบา เงยหน้าขึ้นสบตาเขา มิตรภาพลึกซึ้งปะปนอยู่ในแววตา
จี้จิ่งเชินแววตาเจือรอยยิ้มอย่างพึงใจและเจ้าเล่ห์มากยิ่งขึ้น
“ไม่ต้องขอโทษ อีกเดี๋ยวคุณชดใช้ให้ผมดีๆ ก็พอแล้ว”
เขาพูดพลางพาเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินไปหน้าบาทหลวง
ทั้งสองคนยืนอยู่ข้างหน้าบาทหลวงแล้วส่งยิ้มให้กัน
หลวนจื่อมาถึงงานช้าไปเล็กน้อย เห็นภาพแบบนี้ก็รู้สึกร้อนที่ปลายจมูก
“กว่าพวกเขารอถึงวันนี้ได้ ไม่ง่ายเลยจริงๆ!”
เธอก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วร้องไห้ออกมา
เส้นทางนี้ เธอเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินมาอย่างทุลักทุเลกับตาตนเอง ความเสียใจความทุกข์นั้น เธอเข้าใจเป็นอย่างดี
พวกเขาเดินมาถึงตรงนี้ได้ช่างมีความสุขจริงๆ!
“พวกเราเองก็มีความสุขแบบนั้นได้”
หมินอันเกอโอบไหล่ของหลวนจื่อแล้วรวบเธอเข้ามากอดปลอบ
หลวนจื่อเงยหน้ามองเขา เกิดระลอกคลื่นเล็กๆ ขึ้นในหัวใจ
เธอจะได้รับความสุขของตัวเองไหม?
เสียงในโบสถ์เงียบลง ไม่มีใครพูดอะไร
น้ำเสียงเป็นทางการของบาทหลวงก็ดังขึ้น
“คุณจี้จิ่งเชิน”
“คุณยินดียอมรับคุณเวินเที๋ยนเที๋ยนเป็นภรรยา ตั้งแต่ตอนนี้จนถึงตลอดไป ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ดีหรือเลวร้าย ร่ำรวยหรือยากจน แข็งแรงหรือเจ็บไข้ มีความสุขหรือเป็นทุกข์ ล้วนจะรักเธอ ทะนุถนอมเธอ ซื่อสัตย์กับเธอตลอดไปหรือไม่?”
จี้จิ่งเชินเอ่ยเสียงหนักแน่น “ผมยินดี”
บาทหลวงพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วมองมาทางเวินเที๋ยนเที๋ยน
“คุณเวินเที๋ยนเที๋ยน”
“คุณยินดียอมรับคุณจี้จิ่งเชินเป็นสามี ตั้งแต่ตอนนี้จนถึงตลอดไป ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ดีหรือเลวร้าย ร่ำรวยหรือยากจน แข็งแรงหรือเจ็บไข้ มีความสุขหรือเป็นทุกข์ ล้วนจะรักเขา ดูแลเขา ซื่อสัตย์กับเขาตลอดไปหรือไม่?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปทางจี้จิ่งเชินซึ่งกำลังมองเธออยู่พอดี
เมื่อสบตากันเวินเที๋ยนเที๋ยนก็พยักหน้าช้าๆ ภายใต้สายตาของจี้จิ่งเชิน “ฉันยินดี”
รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของบาทหลวง
“ทั้งสองฝ่ายแลกแหวนกัน”
ทั้งคู่กุมมือกัน
จี้จิ่งเชินหยิบกล่องแหวนที่เตรียมไว้นานแล้วออกมา เมื่อกล่องโบราณดูเรียบง่ายถูกเปิดออกแหวนโบราณสองวงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
“ผมรอวันนี้มาตลอด”
เขาพูดเสียงเบาพลางหยิบแหวนขึ้นมาหนึ่งวง
แหวนในมือของเขานั้นดูโบราณและสวยสง่า ลวดลายด้านบนสลับซับซ้อน วิธีการทำก็สลับซับซ้อน
เธอไม่สามารถมองเห็นรูปแบบต่างๆ ในครั้งเดียว
แต่แขกที่ตาแหลมทันทีที่เห็นแหวนแต่งงานก็อุทานออกมาทันที
“นั่นไม่ใช่แหวนคู่ของIonivosเหรอ?”
Ionivos？
ที่แท้ก็เป็นแหวนคู่ของIonivos!
เมื่อได้ยินประโยคนั้น ทันใดนั้นก็เกิดเสียงเซ็งแซ่ดังขึ้นมาทันที
ความจริงแล้วแหวนคู่ของIonivosนั้นเป็นที่รู้จักมาก ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่ตกใจ
คนที่สามารถเข้าร่วมงานแต่งงานของจี้จิ่งเชิน นอกจากญาติและเพื่อนสนิทแล้ว นอกนั้นล้วนเป็นบุคคลที่มีฐานะ
พวกเขาแค่เห็นก็มองออกถึงที่มาของแหวนวงนี้แล้ว
ครึ่งปีก่อน มีทีมสำรวจพบกล่องลึกลับในเรือที่จมอยู่ใต้น้ำ
พวกเขาไม่กล้าบุ่มบ่าม จึงส่งกล่องนั้นกลับมาแล้วเชิญผู้เชี่ยวชาญมาเปิดและประเมินราคา
เมื่อเปิดแล้วก็ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นในวงการเครื่องประดับทันที
ที่แท้แล้วในกล่องนั้นคือแหวนคู่หนึ่ง วัสดุที่ใช้ กรรมวิธี ล้วนเก่าแก่และลึกลับ
ที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น นั่นคือแหวนแต่งงานคู่แรก!
คู่แรกในประวัติศาสตร์!