เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่1064 ยอมรับผลที่ตามมา
ในพื้นที่ที่ปิดสนิท มีเพียงเสียงรองเท้าของจี้จิ่งเชินที่กระทบลงพื้นดังขึ้นเท่านั้น
ตึง
ตึง
ตึง
เสียงที่ราบเรียบไม่เร็วและไม่ช้าเกินไป
ร่างของจี้จิ่งเชินค่อยๆปรากฏขึ้นในเงามืดอย่างช้าๆ
เดินผ่านทางเดินที่มืดมิด แล้วมาถึงห้องสุดท้าย
ที่หน้าประตูมีบอดี้การ์ดสองคนที่รูปร่างสูงใหญ่พอกัน เสียงเอี๊ยดดังขึ้น ประตูถูกเปิดออก
คนที่ถูกขังอยู่ด้านในนั้นมาตลอดทั้งคืนพอได้ยินก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“พวกแกต้องการจะทำอะไรกันแน่ ? ปล่อยพวกเราไปนะ ！”
“ที่พวกแกทำมันผิดกฎหมาย รู้ไหม? ”
“ปล่อยพวกเราออกไป！”
ในขณะที่ทุกคนต่างส่งเสียงดัง จี้จิ่งเชินก็ก้าวเท้าเดินเข้ามา
พลังงานบางอย่างก็บีบอัดภายในห้องทันที คนที่กำลังเอะอะโวยวายอยู่ก็เงียบเสียงลงเช่นกัน แล้วมองไปที่เขาอย่างประหม่า
“คุณ คุณต้องการจะทำอะไรกันแน่？”
“คุณรู้ไหมว่านี่มันผิดกฎหมาย ? เชื่อไหมว่าเราฟ้องคุณได้นะ？”
แม้ว่าในใจจะไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเห็นจี้จิ่งเชินปรากฏตัวขึ้น อารมณ์ที่มีก็อ่อนลงทันที
จี้จิ่งเชินยืนอยู่ข้างๆ ใบหน้าไม่แสดงอาการใดๆ ดวงตาก็ยิ่งดำดิ่ง ทำให้ร่างกายของคนเหล่านั้นสั่นไปทั้งตัวโดยไม่ได้รู้สึกหนาว
คนที่ส่งเสียงโห่ร้องเมื่อครู่ตอนนี้ถึงกับต้องถอยหลังไปสองก้าวด้วยความตกใจ
เสียงของจี้จิ่งเชินทุ้มต่ำ “พวกคุณทำข้อตกลงอะไรกับจางลัยยี่ ？”
ดวงตาของทุกคนไหวสั่น
“คุณพูดเรื่องอะไร เราไม่รู้เรื่อง”
จี้จิ่งเชินหรี่ตาลง บดบังไอสังหารในดวงตา กดเสียงต่ำมากขึ้นไปอีก ไม่ให้ได้ยินถึงอารมณ์ความรู้สึกต่างๆ
“ฉันจะให้โอกาสอีกครั้ง”
ทุกคนต่างมองหน้ากัน ในตอนที่คุยกับจางลัยยี่นั้น เขาได้ตกลงกันเอาไว้แล้ว ว่าจะไม่บอกใครเป็นอันขาด
“เราไม่รู้จริงๆ คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าเรา……”
เขาพูดออกมายังไม่ทันจบ ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้น ใบหน้าหวาดกลัวจ้องมองไปยังจี้จิ่งเชิน
กรึก
จี้จิ่งเชินขึ้นลำกล้องปืนพกในมือ แล้วหันกระบอกปืนเล็งมายังร่างของคนที่อยู่ตรงหน้าเขา
เหงื่อเย็น ก็ไหลออกมาทันที
ทุกคนต่างเม้มปากแน่น เผยรอยยิ้มที่น่าเกลียดออกมา
“คุณคงไม่……อ๊าก！”
ยังไม่ทันได้พูดจบ ก็มีเสียงกรีดร้องออกมา !
แขนถูกยิงทะลุในทันที! และมีเลือดสดๆไหลออกมา !
กลิ่นเลือดกระจายฟุ้งไปในอากาศ
ทุกคนต่างก็ตาเบิกโพลง ตกใจกลัวไปหมด แล้วมองไปที่จี้จิ่งเชิน
เขาเหนี่ยวไกยิงจริงๆ!
เขาบ้าไปแล้วเหรอ ?
แต่เมื่อมองไปที่ดวงตาของจี้จิ่งเชิน ในใจหนาวสั่น ขนอ่อนตามตัวก็ลุกขึ้นมาทันที !
หวาดกลัว！
หากเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะต้องยิงแน่ๆ ！
และพวกเขาก็ต้องตายอยู่ที่นี่ ！
คนที่ถูกยิงแขนยังคงกรีดร้องอยู่บนพื้น ทำให้คนที่เหลือหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก
“พวกคุณตกลงอะไรกับจางลัยยี่ ? ”เสียงที่เยือกเย็นของจี้จิ่งเชินดังขึ้นอีกครั้ง
“พวกเราไม่ได้……”
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง!
ตุบ! คนที่สองก็คุกเข่าลงไปกับพื้น จับไปที่น่องของตัวเองแล้วกรีดร้องออกมา
คนที่เหลือถึงกับเข่าอ่อน แล้วทรุดตัวลงกับพื้น
หลังจากนั้น ก็มีกลิ่นปัสสาวะจางๆลอยฟุ้ง
มีบางคน ถึงกับตกใจกลัวจนร้องไห้ออกมา
จี้จิ่งเชินเอ่ยถามเป็นครั้งที่สาม
“พวกคุณตกลงอะไรกับจางลัยยี่？”
ทันทีที่สิ้นเสียง ทุกคนต่างก็บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่มีออกมาอย่างรวดเร็ว
“เรามีข้อตกลงกับเขาจริงๆ！อย่าทำอะไรเราเลย ！ อย่าทำอะไรเราเลย！”
“จางลัยยี่มาหาเรา ให้เราขึ้นไปบนเวที แกล้งทำเป็นแฟนคลับของเวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วทำลายงานของเธอ เพื่อให้เธอแพ้ ”
ดวงตาของจี้จิ่งเชินไหววูบ
“แล้วเวินเที๋ยนเที๋ยนรู้ไหม？”
“ไม่รู้！ไม่รู้！”
พวกเขารีบตอบออกไป ：“เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่รู้เรื่องนี้ ตอนที่จางลัยยี่พูด บอกเพียงห้ามให้เวินเที๋ยนเที๋ยนชนะเป็นอันขาด ”
เพื่อไม่ให้ตัวเองถูกทำร้าย ทุกคนต่างก็พูดความจริงออกมา
ภายในห้องมีเสียงกรีดร้อง สายตาที่มืดมนของจี้จิ่งเชิน เมินเฉยกับภาพที่มีคนล้มลงตรงหน้า
หลังจากที่คนเหล่านี้พูดทุกอย่างออกมาทั้งหมด ต่างก็ตัวสั่น
“สิ่งที่พวกเรารู้ทั้งหมดก็บอกคุณไปแล้ว ปล่อยพวกเราไปได้แล้วใช่ไหม ? ”
จี้จิ่งเชินเก็บปืนพก แล้วเดินออกไป ออกคำสั่งกับบอดี้การ์ด
“คอยดูพวกเขาเอาไว้”
“ครับ นาย”
ใบหน้าของคนที่เหลือในห้องก็เปลี่ยนไป ต่างก็ร้องโวยวายออกมา
“ปล่อยพวกเราออกไป！”
“พวกเราผิดไปแล้ว！”
……
ทุกคนในนั้นต่างก็ตะโกนร้อง แต่จี้จิ่งเชินไม่ได้สนใจหันกลับไปมอง เพียงเดินจากไป
“บันทึกทุกอย่างเอาไว้แล้วใช่ไหม ？”
“ครับ นาย”บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆกล่าว
พอเดินออกมาจากห้องใต้ดิน จงหลีที่รออยู่แล้วก็รีบเดินเข้ามาหา
“ประธานจี้ ทางปราสาทโทรมาครับ เหมือนว่าภรรยาของคุณจะรู้เรื่องแล้ว ”
จี้จิ่งเชินขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็คลายมันออกอย่างรวดเร็ว
เขารับโทรศัพท์มา
“กลับ”
ณ ปราสาท
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่คิดว่า จางลัยยี่จะทำแบบนี้ได้ ผลักภาระทุกอย่างมาให้เธอ
แม้ว่าจะมีคนที่ยืนอยู่ข้างเวินเที๋ยนเที๋ยน แต่ก็ไม่มีหลักฐานอะไรเลย
จางลัยยี่วางแผนมาก่อนแล้ว จงใจเลือกคนที่ไม่อยู่ในประเทศ กรรมการผู้ตัดสินที่สามารถยืนยันให้เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ ต่างก็ชี้ไปที่ผู้เข้าร่วมแข่งขันที่ไม่ได้อยู่ในประเทศตอนนี้
เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะออกมาเป็นพยานให้
ในสถานการณ์ที่ไม่มีใครออกมาชี้แจงนี้ ทุกคนต่างก็คิดกันไปแล้วว่า เวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นติดสินบนผู้อื่นจริงๆ
เธอขมวดคิ้ว พ่อบ้านกับแม่ครัวก็ยืนอยู่ข้างหลังเธอ มองเธออย่างเป็นกังวล
“คุณนาย อย่ากังวลไปเลย หลังจากที่ทุกคนรู้ความจริงแล้ว มันก็จะไม่เป็นแบบนี้แน่นอน”
“ใช่ค่ะ อย่ากังวลไปเลย”
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหัว
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่กังวลทางฝั่งของจางลัยยี่เท่านั้น”
พอพูดจบ ก็มีเสียงดังขึ้นทางด้านหลัง
“ทางฝั่งของจางลัยยี่ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันกลับมามอง เห็นจี้จิ่งเชินเดินเข้ามา ก็เบิกตาโตด้วยความประหลาดใจ
“คุณกลับมาได้ยังไง？”
เวลานี้ จี้จิ่งเชินน่าจะอยู่ที่บริษัทถึงจะถูก
“กลัวคุณไม่สบายใจ ยิ่งไปกว่านั้น ……”
เขาหันหน้าไปมองจี้หยู๋ชิง สายที่โทรมาเมื่อครู่ เป็นสายที่โทรมาจากจี้หยู๋ชิง
“คุณบอกว่าปัญหาทางฝั่งของจางลัยยี่แก้ไขมันได้？หมายความว่ายังไงคะ？”
“ยังจำตอนเกมการแข่งขันรอบสุดท้ายได้ไหม ที่มีคนขึ้นไปบนเวที แล้วทำลายงานของคุณ？”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า
จี้จิ่งเชินยกยิ้ม แล้วพูดว่า：“คนพวกนั้นเป็นคนที่จางลัยยี่หามา ผมเจอพวกเขาแล้ว และพวกเขาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ยอมที่จะออกมาเป็นพยานให้ ”
“จริงเหรอคะ？”
“แน่นอน”
จี้จิ่งเชินเดินมาข้างหน้า โอบไปที่เอวของเวินเที๋ยนเที๋ยน หรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วพูดว่า ：“คงเพราะรู้ความจริงแล้ว เลยใจอ่อน ？”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า อย่างโล่งใจ
มีเพียงจี้หยู๋ชิงที่นั่งอยู่ข้างๆเหลือบมองไปที่น้ำยาล้างห้องน้ำ
ใจอ่อน？
ยอมมาเป็นพยานให้เอง ?
มันจะเป็นไปได้ยังไง?
เดาได้อยู่แล้ว ว่าจี้จิ่งเชินต้องลงมือกระทำการบางอย่าง บีบบังคับให้อีกฝ่ายออกมารับหน้า
แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ได้สนใจความรู้สึกของคนเหล่านั้น
ในเมื่อกล้าที่จะทำเรื่องพวกนี้ ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา ！