เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่961 เซียวหยี่อันชนะอย่างแน่นอน

ได้ยินคำพูดนี้แล้วก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

เมื่อครู่นี้ให้เขาดูมีชีวิตชีวาหน่อย ให้กำลังใจแม่ ให้เธอชนะ

ตอนนี้ก็มาบอกว่าเขาเอะอะเกินไป จะส่งผลกระทบต่อการแข่งขัน

เขาต้องการให้ตัวเองทำอย่างไรกันแน่?

จี้หยู๋ชิงไม่พอใจ แก้มป่อง แสดงอาการที่ดูจริงจังขึ้นมา

ท่าทางแบบนี้ ดูแล้วเหมือนกันเป็นอย่างมาก

ทั้งสองคนถูกถ่ายทอดออกมาอยู่ในเฟรมเดียวกัน ปรากฏสู่สายตาของทุกคนแล้ว ต่างก็ยิ่งรู้สึกว่าพ่อลูกคู่นี้น่ารักมาก

ในขณะเดียวกันเวลานี้ ด้านบนเวทีนั้นกำลังเริ่มการแข่งขันอย่างเป็นทางการแล้ว

คนแรกนั้นเป็นนักบูรพาวัตถุที่ไม่ได้เป็นมืออาชีพ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นระบบมาก่อน แต่ก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นในการซ่อมแซมวัตถุโบราณ

ปรากฏเป็นผลงานที่สร้างสรรค์แก้วเก้ามังกรออกมา แต่เทคนิคการบูรณะนั้นกลับยังมีไม่พอ

หลังจากที่ท่านอาจารย์สองสามท่านนั้นดูแล้ว ก็พากันส่ายหน้า เห็นได้ชัดว่าผลงานชิ้นนี้ไม่ได้บรรลุตามความคาดหวังในใจของพวกเขาเลย

เวินเที๋ยนเที๋ยนมองอยู่ไกลๆ ก็สังเกตรอยแตกที่ปรากฏผ่านแสงออกมา อดที่จะถอนหายใจด้วยความเสียดายออกมาไม่ได้

การกระทำเล็กๆนี้ พิธีกรเห็นเข้า จึงเอาไมโครโฟนส่งมาตรงหน้าเธอ

“คุณเวินทำไมถึงส่ายหน้าล่ะคะ? หรือว่าคุณเองก็มีข้อคิดเห็นอื่นกับผลงานชิ้นนี้ด้วย?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนคิดไม่ถึงว่าจู่ๆเธอจะเอาหัวข้อนี้มาถามตัวเอง เห็นว่าทุกคนมองตัวเองอยู่นั้นจึงต้องฝืนตอบออกไป พลางพยักหน้า

“ฉันเห็นว่าผลงานชิ้นนี้ทางด้านการบูรณะซ่อมแซมไม่ได้ขาดแคลนเลย เพราะฉะนั้นก็เลยรู้สึกเสียดาย การออกแบบผลงานมีความโดดเด่นมาก ถ้าหากให้เวลาอีกซักหน่อย ทำให้ผลงานเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ ฉันคิดว่าคงจะยิ่งสมบูรณ์แบบมากกว่านี้ค่ะ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนมองคนๆนั้นอย่างให้กำลังใจ

คนนั้นได้ยินแล้วก็พยักหน้าด้วยความดีใจในทันที

“เวลาค่อนข้างสั้นไปจริงๆ ผมเลยยังทำงานทั้งหมดได้ไม่เสร็จดี ถ้าหากให้เวลาผมอีกซักหน่อยล่ะก็ จะต้องทำได้ดีกว่าตอนนี้แน่ๆ……”

“อย่าฝันไปหน่อยเลย!”

เขาที่เพิ่งจะพูดจบนั้น จู่ๆเซียวหยี่อันที่นั่งอยู่ข้างๆเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ออกปากขึ้น

สายตาของทุกคนถูกเธอดึงดูดไปอีกครั้ง แล้วมองเธออย่างสงสัย

พิธีกรก็ยิ่งรีบเอ่ยถามขึ้นอย่างรวดเร็ว : “คุณเซียวหยี่อัน ทำไมถึงพูดขึ้นมาแบบนี้คะ?”

เซียวหยี่อันมองเลนส์กล้องแวบหนึ่ง พลางเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ : “นี่เป็นการแข่งขัน แต่ละคนมีเวลาหนึ่งเดือน คุณมีสิทธิอะไรที่จะมีเวลามากกว่านั้น? ฉันเห็นการออกแบบนี้ของคุณก็ดูธรรมดามาก ยังไม่ถึงขั้นว่าดี และต่อให้หลังจากเสร็จแล้ว ก็ไม่ได้มีคะแนนความโดดเด่นอะไรเลยเหมือนกัน”

เธอยิ้มเยาะพลางเอ่ย : “และยิ่งไปกว่านั้น ฉันเห็นว่าคุณอายุสามสิบกว่าแล้วหรือเปล่า? อายุแบบนี้ เวลาหนึ่งเดือนทำผลงานออกมาไม่สำเร็จ คุณก็ไม่เหมาะกับอาชีพนี้”

คนๆนั้นชื่นชอบการซ่อมแซมบูรณะวัตถุโบราณเป็นอย่างมาก ได้ยินคำพูดนี้แล้ว สีหน้าซีด ทั้งโกรธทั้งเคือง แต่กลับไม่กล้าตอบโต้กลับไป

ทุกคนที่ในนั้นคิดไม่ถึงว่า เซียวหยี่อันจะร้อนแรงขนาดนี้ พูดจาไร้มารยาทกับคนอื่นแบบนี้ในระหว่างการแข่งขัน ใช้คำที่เฉียบคม เป็นการจุดประกายไฟของสงคราม

นักบวชลัทธิเต๋าอีกสองสามคนนั้นได้ยินแล้ว กลับขมวดคิ้วขึ้นมา

นักบูรพาวัตถุโบราณให้ความสำคัญกับการพูดจานอบน้อมถ่อมตัว แต่เซียวหยี่อันเห็นได้ชัดว่าเป็นประเภทตรงกันข้าม

อีกทั้งที่พวกเขาดูแล้วนั้น การออกแบบของผู้ผ่านการคัดเลือกคนนี้ก็ไม่ได้แย่เหมือนกับที่เธอพูดขนาดนี้

เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นคนนั้นหน้าซีด ใบหน้าหมอง เห็นได้ชัดว่าสูญเสียความมั่นใจในตัวเองไปแล้ว

จึงอดที่จะพูดออกไปไม่ได้ : “ความจริงแล้วฉันรู้สึกว่าการออกแบบของคุณไม่เลวเลยนะคะ แล้วอีกอย่างคุณเองก็อายุเพียงแค่สามสิบเท่านั้นเอง”

“ในประวัติก่อนหน้ามีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่ได้เริ่มเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ คนที่มีความสามารถจำนวนไม่น้อยเลยที่ต้องใช้เวลากว่าจะประสบความสำเร็จได้ ฉีไป๋ฉือเริ่มเรียนวาดรูปตอนอายุยี่สิบเจ็ด แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคขัดขวางในการเป็นระดับปรมาจารย์ในด้านจิตกรรมจีนได้เลย เพราะฉะนั้นฉันรู้สึกว่าอายุไม่ใช่ปัญหานะคะ เพียงแค่ตั้งใจ ก็จะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนค่ะ”

คนๆนั้นได้ยินแล้ว ราวกับได้รับแรงบันดาลใจอย่างไรอย่างนั้น

ใบหน้าที่แสดงอาการสลดออกมานั้นได้หายไปแล้ว เปลี่ยนเป็นดีใจฮึกเหิมขึ้นมา เขาพยักหน้าลงด้วยความตื่นเต้น

“ใช่ ผมเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน!”

ทุกคนต่างพากันพยักหน้า แล้วเสียงปรบมือก็ดังสนั่นขึ้นเพราะคำพูดที่พูดออกไปของเวินเที๋ยนเที๋ยน

ส่วนเซียวหยี่อันได้ยินคำพูดนี้แล้ว กลับขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ พลางโต้แย้งกลับไป : “คำพูดนี้ของเธอหมายความว่าอะไร? มีเพียงคนที่เรียนช้าเท่านั้นหรือที่จะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จได้? คนที่เรียนตั้งแต่เด็กก็ถูกกำหนดให้ต้องคอยแต่ตามหลังอย่างนั้นหรือ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้า

“ไม่ใช่แบบนี้หรอกนะ ขอเพียงแค่ตั้งใจ ไม่ว่าจะเริ่มเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็สามารถประสบความสำเร็จได้ทั้งนั้น ในทางตรงกันข้าม ถ้าหากไม่ได้มีใจอยู่ตรงนี้ ต่อให้ใช้เวลาและกำลังมากแค่ไหนก็ตาม ก็คงจะกลายเป็นเหมือนคนธรรมดาทั่วๆไปที่ไม่ได้รับความสนใจ”

“ใช่แล้ว!”

ท่านอาจารย์สองสามคนต่างก็พากันพยักหน้า

“อาชีพนักบูรพาวัตถุโบราณจำเป็นที่จะต้องใช้ความตั้งใจ ถึงจะสามารถประสบความสำเร็จได้”

แต่คำพูดของเขากลับทำให้เซียวหยี่อันรู้สึกโมโหเสียจนหน้าตาบิดเบี้ยว กัดฟันเงียบไม่พูดอะไรออกมา

พิธีกรเห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว จึงรีบเปล่งเสียงออกมาเพื่อทำให้บรรยากาศครึกครื้นขึ้น : “ต่อไปเป็นช่วงที่ทุกท่านรอคอยแล้วนะคะ!”

“เซียวหยี่อัน! ชื่อนี้ดิฉันคิดว่าทุกท่านจะคุ้นชื่อกันเป็นอย่างดี ได้รับการยกย่องว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านการซ่อมแซมบูรณะวัตถุโบราณมาตั้งแต่เด็กๆ อีกทั้งตอนนี้ยังกำลังศึกษาความรู้และเทคนิคการซ่อมแซมบูรณะโลหะกับอาจารย์ฉู่อยู่ที่พระราชวังอยู่ด้วย นับว่าเป็นอันดับหนึ่งอันดับสองของวงการนี้ในประเทศเลยนะคะ”

“การแข่งขันครั้งนี้ เธอจะมีผลงานอะไรออกมา? เดี๋ยวให้ทุกท่านมาดูพร้อมๆกันนะคะ!”

ได้ยินแล้วเซียวหยี่อันก็ยืนขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ เธอเชิดหน้าขึ้น ราวกับเป็นหงส์ขาวที่มีความเย่อหยิ่งอย่างไรอย่างนั้น

เธอกวาดตามองไปยังผู้คนที่อยู่รอบๆ แล้วเอาผลงานของตัวเองออกมาวางไว้ตรงแท่นด้านหน้า

พลางเอ่ย : “ตอนนี้ ขอให้ทุกท่านได้เห็นผลงานของฉันกันนะคะ!”

ได้ยินน้ำเสียงที่ดูภูมิใจของเธอ ในใจของทุกคนนั้นก็ยิ่งรู้สึกสงสัย

ยืดคอขึ้นกันอย่างรอคอย

เซียวหยี่อันยกมือขึ้นแล้วเปิดที่คลุมออก

“นี่คือผลงานของฉัน มีชื่อว่าหงส์ขาว!”

เมื่อเห็นของที่อยู่ในกล่องแล้ว ก็พากันอุทานออกมาด้วยความตกตะลึงทันที

โครงสร้างของสิ่งของที่อยู่ในกล่องนั้นมหัศจรรย์เป็นอย่างมาก เห็นได้ว่า ไม่ใช่การใช้ชิ้นส่วนที่แตกของเซรามิกมาติดเข้าด้วยกัน แต่เป็นการใช้เซรามิกที่ไม่เหมือนกันมาเชื่อมเอาไว้ด้วยกัน กลายเป็นผลงานที่สมบูรณ์

มีความคิดสร้างสรรค์ มีพลังชีวิตที่เปี่ยมล้น ดูสูงส่งและสง่างาม

สองสามวันนี้ ทุกคนเห็นผู้ที่ผ่านการคัดเลือกหลังจากที่ทำผลงานตัวเองแตกแล้ว แล้วค่อยใช้เทคนิคการซ่อมแซมให้เกาะติดกันขึ้นมา นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นผลงานแบบนี้ ยิ่งรู้สึกประหลาดใจมากขึ้นไปอีก

“แท้ที่จริงแล้วมีวิธีแบบนี้อยู่ด้วยนี่เอง!”

ดวงตาของทุกคนเป็นประกาย มองด้วยความประหลาดใจ

“สวยมากจริงๆ สีขาวสะอาด สง่างามและสูงส่งเหมือนกับหงส์ขาวจริงๆ!”

ไม่เพียงแค่ผู้ชมเท่านั้น แม้แต่คณะกรรมการเองต่างก็พากันพยักหน้าลงด้วยเช่นกัน

ตอนนี้ดูแล้ว ผลงานชิ้นนี้คงจะเป็นชิ้นที่พวกเขาพอใจมากที่สุดแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นการสร้างสรรค์ หรือว่าดูจากเทคนิคการบูรณะแล้วก็มีความโดดเด่นเป็นอย่างมาก

แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นผลงานของเซียวหยี่อันแล้วนั้น กลับเบิกตาขึ้นมาอย่างตกตะลึง

เพราะว่าผลงานชิ้นนั้น ไม่คิดว่าจะออกแบบมาเหมือนกับตัวเองมากขนาดนี้!

ไม่ว่าจะเป็นความคิดสร้างสรรค์ หรือว่ามุมที่ประกอบเข้าด้วยกัน นั้นล้วนแต่ไม่ต่างกันเลย

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

ในใจเวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกสงสัย

รอบๆนั้นมีเสียงออกมาไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าจะเป็นผู้ชมหรือบรรดาท่านอาจารย์เหล่านั้น ก็ล้วนแต่พอใจกับผลงานชิ้นนี้เป็นอย่างมาก

สามารถทำให้ท่านอาจารย์ที่มองตัวเองสูงส่งมีอาการแบบนี้ออกมาได้ คนจำนวนไม่น้อยที่เริ่มพากันเดาและมั่นใจแล้วว่าคนที่จะได้รับชัยชนะในครั้งนี้

จะต้องเป็นเซียวหยี่อันอย่างแน่นอน!