เมียหวานของประธานเย็นชา - บทที่979 คุณดังแล้ว คุณนายจี้
จนกระทั่งถึงตอนนี้ ในที่สุดอาจารย์ฉู่กับอีกสองสามคนถึงได้ไม่รู้สึกกังวล แล้วพยักหน้าลงอย่างพอใจ
“เที๋ยนเที๋ยนไม่ทำให้พวกเราผิดหวังอย่างที่คิดไว้จริงๆ”
มีเพียงแค่จางลัยยี่ที่ขมวดคิ้วขึ้น ไม่ได้รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว แต่กลับดูเสียใจเป็นอย่างมากอีกด้วย
แย่จริง!
ไม่คิดเลยว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะชนะแล้ว?
อาจารย์เดซี่คนนั้นใช้ไม่ได้เลยจริงๆ แล้วยังมาบอกว่าเป็นอาจารย์ไม่เป็นรองใคร แม้แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังเอาชนะไม่ได้เลยเสียด้วยซ้ำ
เขาคิดด้วยความรู้สึกโมโห
เขาหันไปมองทางนิวมั้นที่อยู่อีกทางด้านหนึ่ง
เมื่อได้รับสายตาที่ส่งไปจากทางอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว ก็พยักหน้าลงเล็กน้อย แล้วถึงได้ละสายตาไป
การแข่งขันรอบแรก และการแข่งขันแรกของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้น ชนะได้อย่างสวยงาม ชนะได้อย่างยอดเยี่ยมมาก!
เกินความคาดหมายของทุกคน สามารถพูดได้ว่าปล่อยหมัดที่แข็งแรงไปให้กับอีกฝ่ายนั้นเลยก็ว่าได้!
ให้พวกเขาได้เห็นความเก่งของนักบูรพาวัตถุโบราณของประเทศ!
ทุกคนที่ดูอยู่ทางหน้าจอคอมพิวเตอร์และหน้าจอทีวี ก็อดที่จะส่งเสียงออกมาอย่างประหลาดใจ และยกมือขึ้นมา
“ทำดีมาก!”
และเวลานี้ที่ชั้นดาดฟ้าของบริษัทเอ็มไอกรุ้ป จี้หยู๋ชิงก็แอบรู้สึกโล่งใจด้วยเช่นกัน
เขายืดตัวขึ้นอย่างดูภูมิอกภูมิใจ ราวกับว่าคนที่ชนะคือตัวเองอย่างไรอย่างนั้น
เวลานี้จี้จิ่งเชินจึงเดินเข้ามา แล้วเอ่ยพูดขึ้นมาจากทางด้านหลัง : “พ่อบอกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าแม่จะชนะ”
ได้ยินคำพูดของเขาแล้ว จี้หยู๋ชิงก็หันไปมองเขาแวบหนึ่ง แล้วส่งเสียงออกมา แล้วทำเนียนไม่ยอมตอบ
จี้จิ่งเชินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วยื่นมือออกมายกตัวจี้หยู๋ชิงขึ้นมา แล้วหมุนตัวเดินออกไปทางด้านนอก
จี้หยู๋ชิงดิ้นไม่หยุด ร้องอ้อแอ้ๆออกมา
พ่อจะพาผมไปไหน?
จี้จิ่งเชินไม่ได้หยุดเดิน
“ไปรับแม่เราไงครับ”
ได้ยินคำพูดของจี้จิ่งเชินแล้ว จี้หยู๋ชิงถึงได้หยุดดิ้น เก็บแขนขาตัวเอง แล้วยอมให้เขาอุ้มออกไป และมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่แข่งขัน
อีกทางด้านหนึ่ง เวินเที๋ยนเที๋ยนที่สามารถชนะการแข่งขันรอบแรกได้นั้น ทุกคนก็ล้วนแต่กำลังจมอยู่กับความดีอกดีใจนี้
ตั้งแต่ตอนแรกเริ่มที่ไม่มีทางชนะ จนถึงการต่อสู้ที่สวยงาม ทำให้คนรู้สึกตกตะลึงและรู้สึกยอดเยี่ยมมากอีกด้วย!
เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงจากการสัมภาษณ์ของบรรดานักข่าว เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงรีบออกมาจากหอประชุม
จนถึงตอนนี้ อารมณ์ความรู้สึกของอาจารย์สองสามท่านนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน
“เที๋ยนเที๋ยน ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอจะต้องชนะอย่างแน่นอน! คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวิธีแบบนี้ด้วย! แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่คาดคิดเลยเสียด้วยซ้ำ”
“ใช่ เธอนี่เป็นคนรุ่นหลังที่เก่งกว่าคนรุ่นก่อนจริงๆเลยนะ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้าอย่างถ่อมตัว
“ฉันก็แค่มีความคิดแวบขึ้นมาเท่านั้นเองค่ะ ถ้าหากคิดถึงวิธีนี้ไม่ได้ เทคนิคการซ่อมแซมอย่างคุณเดซี่ ครั้งนี้ฉันก็คงจะไม่สามารถเอาชนะได้เลย”
อาจารย์ฉู่พยักหน้าลง
“ยังดีนะที่เธอไม่ได้ลนลานไปเสียก่อน ชนะการแข่งขันครั้งนี้แล้ว ก็เป็นการกำชับกับทุกคนแล้วว่า นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่มีใครกล้ามาดูถูกการบูรพาวัตถุโบราณของประเทศเราได้แล้ว จะไม่มีการคิดนอกเรื่องพวกนั้นอีกแล้ว”
“เธอทำให้พวกเรารู้สึกโล่งมากจริงๆ!”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรับฟังอย่างถ่อมตัวและนอบน้อม
ในฐานะที่เป็นผู้คัดเลือกให้มาแข่งขันรอบแรก เธอเองก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน
หลังจากที่ออกมาจาหอประชุมแล้ว ก็บอกลากับอาจารย์ฉู่ แล้วก็ขึ้นไปนั่งบนรถที่จอดรออยู่แล้ว
นั่งตรงเบาะด้านหลังแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังคงก้มหน้าลงอ่านข้อมูลที่อยู่ในมือ ครุ่นคิดถึงการแข่งขันในครั้งต่อไป
“กลับบ้านเถอะค่ะ”
เธอนั่งอยู่ในรถแล้ว ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาด้วยเช่นกัน พลางออกคำสั่ง
แต่นั่งอยู่ซักพักหนึ่งนั้น กลับไม่เห็นว่าจะมีการสตาร์ทรถ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย
ยังไม่ทันได้รอให้มองภาพตรงหน้าให้ชัดเจนเลยนั้น ก็มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาหา เหมือนกับลูกกระสุนที่พุ่งตรงเข้ามาในอ้อมกอดเธออย่างไรอย่างนั้น
เวินเที๋ยนเที๋ยนกอดเขาเอาไว้ด้วยจิตใต้สำนึก ไม่คิดว่าจะเป็นจี้หยู๋ชิง!
เขาคว่ำหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเวินเที๋ยนเที๋ยน พลางพูดอ้อแอ้ๆ แสดงอาการตื่นเต้นออกมา แล้วโบกมือเล็กๆนั่นไปมา
เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นจี้จิ่งเชินเองก็นั่งอยู่ตรงข้างๆคนขับด้วยเช่นกัน
เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ “มากันได้ยังไงคะ?”
จี้จิ่งเชินพาจี้หยู๋ชิงมานั่นก็อยากจะเซอร์ไพรส์เวินเที๋ยนเที๋ยน
แต่ตัวเองยังไม่ได้เริ่มพูดนั้น เด็กนั่นก็กระโดดไปหาเธอเสียก่อน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าไปเอาแรงมาจากไหน
ในอ้อมกอดของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นก็ถูกเขาคว้าไปเสียก่อน ซุกอยู่ตรงนั้นไม่ยอมลุกขึ้นมาเลย
จี้จิ่งเชินมองเขาอย่างไม่พอใจ
พลางเอ่ยขึ้น : “ดูถ่ายทอดการแข่งขันของคุณที่บริษัทแล้ว พอสิ้นสุดการแข่งขันก็ออกมาหาคุณเลยครับ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ : “พวกพี่เห็นกันหมดแล้วหรือคะ?”
จี้จิ่งเชินพยักหน้าลง
แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับรู้สึกเขินๆอยู่บ้าง
ตอนที่เพิ่งจะเริ่มต้นการแข่งขัน เธอยังรู้สึกกังวลและกลัวอยู่บ้าง พอหลังจากที่เริ่มลงมือซ่อมแซมแล้ว ก็ค่อยๆรู้สึกวางใจลง
อีกทั้ง วันนี้เพื่อให้การแข่งขันผ่านไปได้ด้วยดี เธอจึงใส่เพียงชุดธรรมดาเพียงเท่านั้น และแม้กระทั่งไม่ได้แต่งหน้าเลยอีกด้วย
“ฉันแสดงออกมาพอได้ใช่ไหมคะ?”เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยถามอย่างกังวล
จี้จิ่งเชินครุ่นคิดอย่างละเอียดแล้ว กลับเอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจัง : “เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมค่อนข้างเป็นกังวลอยู่จริงๆครับ”
“กังวลอะไรคะ?”
จี้จิ่งเชินมีท่าทางที่ดูกลัดกลุ้ม
“แสดงออกมาดีเกินไป ถ้าหากถูกคนอื่นๆเห็น ควรจะทำอย่างไรดีล่ะครับ จะต้องดึงดูดศัตรูหัวใจมากขึ้นแน่ๆ ตรงจุดนี้แหล่ะที่ผมค่อนข้างเป็นกังวลมากจริงๆ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนอึ้งไป คิดไม่ถึงว่าจี้จิ่งเชินจะพูดแบบนี้ จึงหน้าแดงขึ้นมาในทันที
แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างร้อนใจ : “พี่อย่าพูดไปทั่วสิคะ คงไม่หรอก”
“ก็ไม่แน่นะครับ”
จี้จิ่งเชินว่าแล้วก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือเก็บไป
การแข่งขันยังไม่เสร็จสิ้น ก็มีคนเสิร์ชหาข้อมูลของเวินเที๋ยนเที๋ยนบนอินเตอร์เน็ตแล้ว
คนที่มาแสดงความรู้สึกกับเธออย่างเปิดเผย ก็ยิ่งมีมากนับไม่ถ้วนอีกด้วย
เมื่อครู่นี้จี้จิ่งเชินได้เปิดดูที่ชาวเน็ตได้มาแสดงความคิดเห็นเอาไว้ เพิ่งจะอ่านไปได้ไม่กี่ข้อความ ก็รู้สึกหึงหวงขึ้นมาจนสีหน้าดูแย่มาก
แทบอยากจะพาเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไปตอนนี้เลยเสียด้วยซ้ำ แล้วซ่อนตัวเธอเอาไว้ ไม่ให้คนอื่นมาแอบมองได้แม้แต่นิดเดียว
เห็นใบหน้าที่ดูหึงหวงของจี้จิ่งเชินแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็อดที่จะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้
“พี่วางใจเถอะค่ะ พวกเขายังจะแย่งฉันไปได้อีกอย่างนั้นหรือคะ?”
“ไม่มีความเป็นไปได้นี้อยู่แล้วครับ”แต่จี้จิ่งเชินกลับเอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจัง
แฟนคลับที่บ้าคลั่งบนอินเตอร์เน็ตเหล่านั้น ทำให้รู้สึกปวดหัวจริงๆ
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้ว ถึงได้นึกขึ้นมาได้
“เพื่อร่วมการแข่งขันครั้งนี้ และโฆษณาความรู้เกี่ยวกับการบูรพาวัตถุโบราณ เหมือนกับว่าทางรายการจะช่วยยื่นบัญชีweiboให้กับผู้เข้าแข่งขัน ฉันยังไม่เคยเข้าไปดูเลย”
ก่อนหน้านี้เวินเที๋ยนเที๋ยนเล่นโปรแกรมแบบนี้น้อยมาก จึงไม่คุ้นเคยเท่าไรนัก
นึกถึงเรื่องนี้แล้ว จึงเปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
เพิ่งจะล็อคอินเข้าบัญชีผู้ใช้ที่ทางรายการเตรียมเอาไว้ให้ โทรศัพท์มือถือก็ค้างไปแล้ว
ข้อความนับไม่ถ้วน เด้งขึ้นมาไม่หยุด!
เวินเที๋ยนเที๋ยนเบิกตาขึ้นด้วยความประหลาดใจ มองดูโทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ประมาณครึ่งนาที ถึงจะหยุดลงได้
มองดูอย่างละเอียดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นข่าวสารข้อมูล แฟนคลับ และยังมีข้อความที่แสดงความคิดเห็นกันอีก รายการทั้งหมดนี้มี99+!
อีกทั้งตอนที่เปิดโทรศัพท์มือถือว่างเอาไว้ ก็มีข่าวสารเด้งมาไม่หยุดอีกด้วย
“ข่าวสารเยอะมาก!”
เวินเที๋ยนเที๋ยนอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัว
จี้จิ่งเชินมองโทรศัพท์มือถือแวบหนึ่ง แววตากลับมีความดุดันออกมา ราวกับว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ใช่โทรศัพท์มือถืออย่างไรอย่างนั้น และอยากจะเห็นพวกบ้าคลั่งเวินเที๋ยนเที๋ยนพวกนั้น พวกแฟนคลับที่ระบายความรักความชอบบนอินเตอร์เน็ตนั่น
“ตอนนี้คุณรู้ว่าตัวเองดังขนาดไหนแล้วใช่ไหมครับ? คุณนายจี้”
น้ำเสียงแสดงความหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน