เมื่อนายน้อยมีลูกสาว Young Master Has a Daughter - ตอนที่ 17

บทที่ 17 – งานเลี้ยง

ขณะที่ยู่ฉานกำลังสังเกตทุกคนอยู่ ไฟทั่วสวนก็หรี่ลง มีเพียงโคมไฟบนเวทีที่ด้านหน้าส่วนใหญ่ของสวนเท่านั้นที่ยังสว่างอยู่ อันที่จริงพื้นที่นั้นสว่างกว่าเดิมเมื่อเปิดไฟและทำให้เป็นจุดสนใจมากขึ้น

ด้วยเหตุนี้ทุกคนในสวนจึงค่อยๆลดเสียงลงและเงียบไป พวกเขาทั้งหมดมองไปที่เวทีด้วยความคาดหวัง

ไม่กี่วินาทีต่อมาองค์ชายที่สี่ก็เดินขึ้นไปบนเวที

ยุ่นหลิง , ยู่ฉาน , มกุฎราชกุมารและคนรอบข้างหันมาสนใจเขา

องค์ชายที่สี่ยืนอยู่ที่กลางเวที เขากังวลและเขินอาย แต่ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้สึกตื่นเต้น ในที่สุดเขาก็ได้พูดต่อหน้าฝูงชนจำนวนมาก พวกเขาทั้งหมดเป็นอัจฉริยะทั่วจักรวรรดิที่มารวมกันอยู่ที่นี่! โดยปกติแล้วเหตุการณ์ประเภทนี้จะถูกมอบหมายให้กับพี่ชายของเขาโดยจักรพรรดิซึ่งก็คือมกุฎราชกุมาร แต่ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะได้โดดเด่นบ้างแล้ว

เขานั้นจะอยากเป็นที่สนใจ ในที่สุดตอนนี้เขาก็ได้เป็นเช่นนั้นแล้ว แต่ร่างกายของเขากลับรู้สึกเย็นยะเยือก ฝ่ามือของเขาชุ่มเหงื่อและหากมองดีแล้วพวกเขาจะสังเกตเห็นว่ามือของเขาสั่นเล็กน้อย ผิวของเขาก็รู้สึกเสียวซ่านเช่นกัน เขารู้สึกได้ว่าทุกคนจ้องมองมาที่เขา เขาแต่เพียงผู้เดียว

เขาเคยพูดในที่สาธารณะสองสามครั้งก่อนหน้านี้ แต่ไม่มีที่ไหนเลยใกล้ขนาดนี้ แม้กระทั่งในครั้งแรกที่เขากล่าวสุนทรพจน์เขารก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นเท่านี้นมาก่อน

เขาหลับตาลงหายใจเข้าลึกๆ เขาสงบลงเล็กน้อย แต่ยังคงมีความกังวลอยู่บ้าง อย่างไรก็ตามนั่นก็เพียงพอแล้ว ในที่สุดเขาก็รวบรวมความกล้าได้

เขามองไปที่ฝูงชนและยิ้ม “ทุกท่านข้ารู้สึกขอบคุณทุกท่านมากจริงๆที่มาในคืนนี้ ข้ารู้ว่าพวกท่านไม่ได้มาที่นี่เพื่อจัดงานเลี้ยงหรือเพื่อเผชิญหน้ากับองค์ชายน้อยคนนี้ พวกท่านมาที่นี่เพื่อสิ่งเดียวเท่านั้นนั่นคือการคัดเลือกมังกรทอง

อย่างไรก็ตามข้ายังคงรู้สึกขอบคุณเพราะเหตุนี้ข้าจึงรวบรวมอัจฉริยะเกือบทั้งหมดในจักรวรรดิมาไว้ในสวนแห่งนี้ ด้วยการปรากฏตัวของพวกท่าน ในคืนนี้จะเป็นหนึ่งในงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยจัดขึ้นไม่เพียง แต่ในเมืองหลวง แต่ในจักรวรรดิทั้งหมด

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้เพราะพวกท่านเท่านั้นนั่นคือเหตุผลที่ข้าต้องขอบคุณ”

องค์ชายที่สี่โค้งคำนับเล็กน้อยต่อฝูงชนและได้รับเสียงปรบมือ เมื่อเขาได้ยินเสียงปรบมือของพวกเขาความกังวลใจส่วนใหญ่ก็หายไป

“ด้วยเหตุนี้เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงจึงเป็นเรื่องปกติที่จะต้องมีอาหาร ข้ารู้ว่าพวกท่านมาที่นี่เพื่อรับข่าวสารเกี่ยวกับการคัดเลือกมังกรทอง อย่างน้อยข้าก็บอกพวกท่านไว้ก่อน ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญบางอย่างในการคัดเลือกมังกรทองที่จะเกิดขึ้นในตอนนี้ เมื่อเทียบกับการคัดเลือกก่อนหน้านี้ …” เขาหยุดชั่วคราว

เสียงพึมพำเกิดขึ้นจากผู้ชมหลังจากได้ยินข้อมูลดังกล่างนั้นจากองค์ชายที่สี่ พวกเขาหลายคนได้ชมและรู้ผลการแข่งขันที่ผ่านมาของการคัดเลือกมังกรทองดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าร่วมการคัดเลือกมังกรทองในที่สุด อย่างไรก็ตามหากสิ่งที่องค์ชายสี่พูดเป็นความจริงการฝึกฝนทั้งหมดของพวกเขาก็น่าจะมีประโยชน์ไม่น้อย

องค์ชายที่สี่ยิ้มและพูดต่อ“ … ส่วนการเปลี่ยนแปลงนั้นคืออะไรข้าจะเล่าให้ฟังทีหลัง สำหรับตอนนี้ให้พวกท่านกินข้าวก่อน ข้าแน่ใจว่าพวกท่านบางคนคงหิวแล้วเพราะพวกท่านมาถึงที่นี่กันได้สักพักแล้ว ไม่ต้องกังวลไปข้าได้เตรียมแต่อาหารที่ดีที่สุดที่เหมาะกับอัจฉริยะที่มีความสามารถสูงเช่นพวกท่านดังนั้นโปรดเพลิดเพลินกับอาหารด้วย” องค์ชายที่สี่หันไปทางด้านข้าง “เสิร์ฟอาหารได้”

ทันใดนั้นไฟก็สว่างขึ้นหลังจากที่องค์ชายที่สี่พูดจบ เขาลงมาจากเวทีและได้รับการต้อนรับจากลูกน้องคนสนิททันที ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันคนรับใช้ที่เขายืมตัวมาจากจักรพรรดิหรือพ่อของเขานั้นได้เริ่มเสิร์ฟอาหารที่แต่ละโต๊ะในขณะที่ผู้คนกำลังพูดคุยกันในขณะที่รออาหารของพวกเขา

ยุ่นหลิงสังเกตมกุฎราชกุมารและถามว่า “การคัดเลือกมังกรทองมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่งั้นหรือ? ท่านมกุฎราชกุมารท่านรู้เรื่องนี้หรือไม่”

ยุ่นหลิงอยากรู้อยากเห็น แม้ว่าเขาจะหยิ่งและเชื่ออย่างเต็มที่ว่าเขาจะชนะการคัดเลือกมังกรทอง แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะประมาท เช่นเดียวกับคนอื่นๆ เขาเคยศึกษาการคัดเลือกมังกรทองที่ผ่านมาและถามคำถามจากพ่อและปู่ของเขาเกี่ยวกับการคัดเลือกมังกรทองที่พวกเขาเคยเข้าร่วมในอดีต

“ข้าคิดว่าท่านรู้ ท่านช่วยบอกเราได้ไหมมกุฎราชกุมาร” ยู่ฉานกล่าวเสริมเมื่อเขาได้ยินคำถามของ ยุ่นหลิงที่มีต่อมกุฎราชกุมาร เขาได้ค้นหาข้อมูลการคัดเลือกมังกรทองก่อนหน้านี้เช่นกันเพื่อใช้อ้างอิง

มกุฎราชกุมารเหลือบมองพวกเขาและพูดว่า “พวกเจ้าพูดถูก ข้ารู้ พ่อของข้าบอกข้าไปสักพักแล้ว แต่มันไม่ใช่ที่ของข้าที่จะบอกกับใคร เจ้าสองคนควรรอการประกาศของน้องชายของข้าในภายหลัง”

ยุ่นหลิงไม่ถามอีกต่อไป หากมกุฎราชกุมารไม่ต้องการบอกก็ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ นั่นไม่ใช่ว่าเขาต้องการใช้กำลัง แต่นั่นคงจะดูโง่เง่าอย่างไม่น่าเชื่อหากเขาต่อสู้กับมกุฎราชกุมารเพียงเพราะแค่เขาไม่บอกเรื่องนี้

“ท่านพ่อ ข้าหิวแล้ว” ยุ่นเซี่ยดึงมุมเสื้อของยุ่นหลิงและพูดอย่างเงียบๆ

“รอสักหน่อยนะเซี่ยเซี่ยคนรับใช้กำลังเสิร์ฟอาหารอยู่” ยุ่นหลิงยิ้มให้เธอขณะที่เขาลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน

“อื้ม” ยุ่นเซี่ยพยักหน้า ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อพ่อของเธอบอกว่าพวกเขาจะไปงานปาร์ตี้ เธอคิดว่าจะมีเด็กหลายคนอยู่รอบๆ เนื่องจากเป็นงานเลี้ยง เธอยังรอคอยที่จะเล่นกับเด็ก ๆ ที่อายุเท่าเธอ ปรากฎว่าเธอเป็นเด็กคนเดียว เธอผิดหวังเบื่อและหิว ตอนนี้เธอแค่อยากกลับบ้าน แต่เธอเลือกที่จะไม่พูดแบบนั้นกับพ่อของเธอ เธอเลือกที่จะฟังผู้ใหญ่พูดเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับตัวเอง แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกเบื่อ

อย่างน้อยเธอก็สามารถใช้เวลากับพ่อได้มากขึ้น โดยปกติในช่วงเวลานี้พ่อของเธอจะฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งในห้องของเขาเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการคัดเลือกในอนาคต ถึงเธอจะไม่เข้าใจมากนักเพราะเธอเพิ่งรู้ว่าพ่อของเธอกำลังจะเข้าร่วมการคัดเลือกบางอย่างและเธอต้องเป็นกำลังใจให้เขา