เมื่อนายน้อยมีลูกสาว Young Master Has a Daughter - ตอนที่ 2

บทที่ 2 การสนทนา

“ท่านพ่อข้าได้ยินมาว่ามีคนมาประกาศว่าเป็นลูกสาวของข้า? ทำไมท่านยังไม่ไล่มันออกไปที่อื่นอีก”

เมื่อยุ่นหลิงทราบข่าวจากยุ่นหยีเขาตกใจมากในตอนแรก แต่ก็สงบลงทันที เขาตระหนักดีว่าในอดีตเขาเป็นคนหล่อเท่แค่ไหน ในตอนนั้นเขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงหลายคนและนั่นก็กลายเป็นข้อขัดแย้ง เขาไม่เพียงแต่นอนกับสาวใช้บริสุทธิ์และโสเภณีชั้นสูงจากซ่องที่มีชื่อเสียงเท่านั้นเขายังไปมีอะไรกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วด้วย

ด้วยเหตุนี้ผู้หญิงที่มักใหญ่ใฝ่สูงบางคนจึงใช้ประโยชน์จากชื่อเสียงของเขาและจะเข้ามามีส่วนร่วมในกลุ่มของตระกูล ยุ่นที่อ้างว่าตั้งท้องลูกของ ยุ่นหลิงโดยหวังว่าจะได้เป็นหนึ่งในสะใภ้ของ ตระกูลยุ่น
แน่นอนว่าคำโกหกหลอกลวงของพวกเขาถูกเปิดเผยออกทันทีและพวกเขาทั้งหมดถูกเนรเทศออกจากเมืองหลวง แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดยั้งคนที่เหลือจากการพยายามทำสิ่งเดียวกัน การที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลหลักของตระกูลยุ่นเป็นโอกาสที่ดีเกินกว่าที่พวกเขาจะพลาดมันไป

“ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง ก่อนอื่นเรื่องของนักล่าผู้ฝึกตนในการสร้างแก่นกลาง เป็นอย่างไรบ้าง” ยุ่นซาน ถามในขณะที่เขาหยิบขวดไวน์ออกมาและรินใส่แก้วของเขา

ยุ่นหลิงถอนหายใจอย่างโล่งอก การที่พ่อของเขาต้องการพูดถึงเรื่องนี้ก่อนหมายความว่าคนที่อ้างตัวว่าเป็นลูกสาวของเขาเป็นคนโกหก ไม่อย่างนั้นพ่อของเขาคงไม่สงบแบบนี้

“ข้าพยายามตามหาตัวเขามาหลายเดือนแล้ว แต่เขาก็เข้าถึงตัวยากมาก เขาทำสิ่งต่างๆอย่างระมัดระวังดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะได้เบาะแสเกี่ยวกับตัวเขา อย่างไรก็ตามข้าโชคดีพอที่สามารถหาที่ซ่อนของเขาได้ “
แหวนบนนิ้วซ้ายของยุ่นหลิงเรืองแสงขึ้นชั่ววินาทีหนึ่งจากนั้นก็มีม้วนคัมภีร์ปรากฏขึ้นบนมือของเขา

“ในที่ซ่อนของมันมีการก่อตัวแปลกๆ มากมายที่มุ่งเน้นไปที่สระน้ำที่เต็มไปด้วยเลือด นอกจากนี้ยังมีแก่นแห่งจิตวิญญาณนับร้อยที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างแปลกประหลาด นี่คือลักษณะที่ … “

ยุ่นหลิงมอบม้วนหนังสือให้พ่อของเขาจากนั้นก็กลับไปที่ของเขาทันที

ในขณะที่พ่อของเขากำลังตรวจสอบเนื้อหาเขายังคงพูดต่อไป “ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นักล่าผู้ฝึกตนการสร้างแก่นกลางนี้เป็นผู้ฝึกตนปีศาจ ความจริงที่ว่าเขาฆ่าผู้ฝึกตนการสร้างแก่นกลางเท่านั้นหมายความว่าเขาต้องอยู่ตามแก่นวิญญาณของพวกเขา แต่สิ่งที่ข้าไม่เข้าใจคือสิ่งที่เขาต้องการมันคืออะไร”

“ฮืม นี่เป็นผลงานของผู้ฝึกตนปีศาจ ข้ารับรู้การก่อตัวเหล่านี้ มีผู้ฝึกตนปีศาจที่ข้าฆ่าเมื่อหลายปีก่อนซึ่งมีรูปแบบการสร้างคล้ายกับคนนี้ ข้าจำได้ว่าเขามาจากนิกายจิตปีศาจ”

“นิกายจิตปีศาจ…”

ยุ่นหลิงขมวดคิ้ว นิกายจิตปีศาจเป็นนิกายที่ใหญ่ที่สุดของเส้นทางปีศาจในดินแดนของ จักรวรรดิจิ๋น ข้าคิดว่าเขาไล่ใครบางคนจากนิกายนั้นมาตลอด เป็นเรื่องดีที่เขาหยุดไม่เช่นนั้นเขาอาจพบกับความโชคร้ายไม่ช้าก็เร็ว

“เจ้าคิดอย่างไรเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของ นักล่าผู้ฝึกตนการสร้างแก่นกลาง” ยุ่นซานถามในขณะที่เขาจิบไวน์จากแก้วของเขา

“เป็นไปได้ที่เขาก็อาจจะอยู่ในสี่อาณาจักรแห่งการปฏิวัติ” ยุ่นหลิงตอบทันที

“อะไรทำให้เจ้าคิดเช่นนั้น?”

“หลังจากตรวจสอบศพที่เป็นเหยื่อของเขาข้าสามารถพูดได้ว่าพวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตทันที นอกจากนี้ยังไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ในที่เกิดเหตุนั่นหมายความว่าพวกเขาเสียชีวิตโดยไม่สามารถตอบโต้ได้ เมื่อพิจารณาจากสองประเด็นนี้ฝ่ายตรงข้ามเป็นนักฆ่าที่น่ากลัวหรือพวกเขามีขอบเขตการฝึกที่สูงกว่าเหยื่อของเขามาก”

ยุ่นหลิงหยุดชั่วคราวเพื่อดูว่าพ่อของเขาตามทันหรือไม่

ยุ่นซาน เพียงแค่พยักหน้าและให้เขาเล่าต่อไป

“มันไม่ใช่นักฆ่าเพราะศพทุกคนมีดาบอยู่ในมือ นี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขารับรู้ถึงการมีตัวตนของคู่ต่อสู้และเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ หากนักล่าผู้ฝึกตนการสร้างแก่นกลางเป็นนักฆ่าจริงพวกเขาจะไม่สังเกตเห็นเขาเลยจนกว่าจะสายเกินไป มันอาจจะดูโง่เกินไปสำหรับนักฆ่าที่จะแสดงตัวตนต่อหน้าเหยื่อของเขาเพราะนี่เป็นเพียงการเผยตัวและทำให้เขาฆ่าพวกเขาได้ยากขึ้นเท่านั้น”

“งั้นก็ไม่ใช่นักฆ่างั้นหรือ” ยุ่นซานถาม

“มันไม่ใช่นักฆ่า” ยุ่นหลิงส่ายหัว

“สิ่งที่เจ้าพูดนั้นมีเหตุผล อย่างไรก็ตามให้มันเป็นบทเรียนสำหรับเจ้า ลูกชายของข้าต้องไม่ตกหลุมพรางให้กับแผนของมัน” ยุ่นซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“วางแผน?”

“มีคนทุกประเภทในโลกนี้ แม้ว่าคนเราจะมีชีวิตอยู่ได้หลายพันปี แต่ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะรู้จักคนทุกประเภท มีนักฆ่าที่ฆ่าในความมืดเท่านั้นงั้นหรือ? ใครบอกว่านักฆ่าฆ่ากลางวันแสกๆไม่ได้ ผู้ฝึกตนปีศาจเป็นตัวอย่างของสิ่งชั่วร้าย? เจ้าต้องประหลาดใจที่รู้ว่ามีผู้ฝึกตนปีศาจที่อ่อนโยนอยู่ที่นั่นกี่คนที่เป็นผู้ฝึกตนที่ชอบธรรมอันดี? ข้าเคยเห็นบุคคลที่เป็นแบบอย่างมากมายทำสิ่งเลวร้ายเมื่อลับหลังผู้คน” ยุ่นซานส่ายหัวและเทไวน์ลงในแก้ว “ลูกพ่อ เจ้ามีสายตาที่เฉียบคมหลักแหลม ข้าต้องการให้เจ้ามีวิสัยทัศน์ที่กว้างขึ้นและไม่จำกัดตัวเองอยู่กับสิ่งเหล่านี้ เหตุผลที่ข้ามอบภารกิจให้เจ้าเสมอหลังจากทำภารกิจในอดีตและตัดสินใจที่จะให้เจ้าไปหลังจากการปรากฏตัวของ นักล่าผู้ฝึกตนการสร้างแก่นกลางคือการมอบประสบการณ์ให้ตัวเจ้าเอง ข้าไม่ต้องการให้เจ้าฝึกตนตลอดเวลาเพื่อความปลอดภัยของตระกูลหลักของเรา เจ้าจะไม่เหลืออะไรเลยถ้ามันเกิดขึ้นเหมือนกับเสือกระดาษ ภายนอกแข็งแกร่ง แต่ภายในเปราะบาง”

“ท่านพ่อ…”

ยุ่นซาน รินไวน์ลงในแก้วเปล่าของเขาและพูดต่อว่า “อย่างไรก็ตามการเดินหนึ่งหมื่นไมล์ก็ดีกว่าการอ่านหนังสือหนึ่งหมื่นเล่ม ข้าจะไม่โทษเจ้าถ้าเจ้าเกลียดข้าที่คิดน้อยเกินไปข้าก็จะให้เจ้าทำสิ่งเหล่านั้นเองทั้งหมด”

ยุ่นซานมองออกไปไกล ในสายตาของเขาเมื่อเขาพูดจบ เขายิ้มอย่างเสียไม่ได้และส่ายหัวราวกับคร่ำครวญอะไรบางอย่าง

หัวใจของยุ่นหลิงปวดร้าวเมื่อเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของพ่อและรีบพูดว่า “ท่านพ่อข้ารู้ว่าท่านมีเพียงความตั้งใจที่ดีที่สุดสำหรับข้าในความคิดของท่าน ไม่มีทางที่ข้าจะเกลียดท่าน”

“จริงหรือ? งั้นก็ดีแล้ว!” ยุ่นซานรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

“ท่านพ่อท่านพ่อ?” ยุ่นหลิงไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกไม่สบายใจที่เห็นท่าทีของพ่อที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“ปู่ของเจ้าอยู่ที่นี่ ตอนนี้ถึงเวลาที่เจ้าต้องถูกลงโทษที่ทำร้ายคนไม่รู้จักโดยไม่ยั้งมือ” ยุ่นซานมองเขาอย่างโหดเหี้ยม

ทันใดนั้นประตูก็ระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเมื่อชายวัยกลางคนเดินเข้ามาในห้อง

“ไอ้หลานชายใจแตก! เจ้าไม่กล้าบอกได้ยังไงว่าข้าได้เป็นทวดแล้ว! ครั้งนี้ข้าจะไม่ลงโทษเจ้าเหมือนกับเจ้าเป็นแค่เด็กอีกต่อไป!”