เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 117 : ความหวัง
หลินฟานมองไปยังชูหยุนเยว่ที่กำลังตกตะลึงอยู่และเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา: “คุณคิดอย่างไรกับการที่เราจะใช้น้ำหอมฉ่ายหงเพื่อแทนที่ซีรี่ส์น้ำหอมเหลียนซินก่อนหน้านี้?”
หลังจากที่ชูหยุนเยว่ได้ยินเสียงพูดของหลินฟาน เธอก็ได้สติกลับมาและพูดอย่างจริงใจว่า “ขอบคุณ ขอบคุณนะ หลินฟาน! นี่เป็นกลิ่นน้ำหอมที่ดีที่สุดที่ฉันเคยได้กลิ่นมาเลย!”
ความฝันของชูหยุนเยว่ คือการสร้างน้ำหอมระดับโลกที่เป็นของจีน
และตอนนี้ เธอก็มองเห็นความหวังนั้น
หลินฟานยิ้มและพูด “ขอบคุณทำไม อย่าลืมสิว่าผมก็เป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทฮัวจือดีเหมือนกัน”
“คราวที่แล้ว ฉันได้บอกไว้ว่าจะโอนหุ้นให้คุณ 10% แต่ตอนนี้ฉันว่ามันน้อยเกินไป ฉันจะโอนหุ้นให้คุณเพิ่มอีก 20% !” ชูหยุนเยว่พูด
แม้ว่าบริษัทฮัวจือดีจะก่อตั้งโดยชูหยุนเยว่
แต่เธอก็ได้ใช้หุ้นจำนวนมากเพื่อจัดหาเงินทุนเข้าบริษัท
ตอนนี้เธอจึงถือหุ้นเพียงแค่ 60%
และตอนนี้เธอก็โอนหุ้นอีก 30% ให้กับหลินฟาน หลินฟานจึงกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่ทัดเทียมกับเธอในทันที
ซึ่งสิ่งที่ชูหยุนเยว่ทำไปนั้น เป็นเพราะเธอให้ความสำคัญกับหลินฟานและน้ำหอมฉ่ายหงเป็นอย่างมาก
แต่เมื่อหลินฟานได้ยินเธอพูด เขาก็ตอบกลับอย่างเฉยเมย “แล้วแต่คุณเถอะ”
เขาไม่ได้สนใจเรื่องหุ้นตั้งแต่แรกแล้ว
และเหตุผลที่เขามาช่วยชูหยุนเยว่ก็เพราะว่าเธอเป็นคนดีก็เท่านั้น
จากนั้น ภายใต้การแนะนำของหลินฟาน บริษัทฮัวจือดีจึงเริ่มสร้างวิดีโอโปรโมทขึ้นมาใหม่ และรีบส่งไปยังโรงงานเครือข่ายและสถานีโทรทัศน์…
ซึ่งพอทุกอย่างเสร็จสิ้น ท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
และถึงพวกเขาจะทำงานหนักมาตลอดเกือบทั้งวัน
แต่พวกเขาทั้งหมดก็รู้สึกพึงพอใจและร่าเริงเป็นอย่างยิ่งกับงานที่เสร็จออกมา
ซึ่งชูหยุนเยว่ก็เข้าใจดี ว่าที่บริษัทฮัวจือดีพัฒนามาได้ไวถึงขนาดนี้!
ทั้งหมด…เป็นเพราะหลินฟาน
จากนั้นชูหยุนเยว่ก็ยิ้มและพูด “ตอนนี้ดึกมากแล้ว หลินฟาน เราไปทานอาหารเย็นด้วยกันไหม?”
หลินฟานก็กำลังรู้สึกหิวอยู่เช่นกัน เขาจึงพยักหน้าและพูดว่า “โอเค”
ซึ่งคืนนี้พวกเขาก็ได้มาทานอาหารที่ร้านจูเหอเหมือนกับทุกที
จนที่นี่… แทบจะกลายเป็นร้านอาหารประจำสำหรับพวกเขาไปแล้ว
และหลังจากที่ผู้จัดการมองเห็นทั้งสองตั้งแต่ไกลๆ เขาก็รีบเข้าไปทักทาย“วันนี้มีปลาสดๆ และยังมีเนื้อวัวคุณภาพเยี่ยมที่เพิ่งบินมาส่งในวันนี้ด้วย มันนุ่มมากเลยนะ คุณอยากลองจะมั้ย?”
ชูหยุนเยว่พูด “งั้นฝากจัดการด้วยผู้จัดการ”
ซึ่งก็เป็นไปตามที่ผู้จัดการพูด เพราะเนื้อของวัวมันนุ่มมากจริงๆ และหลินฟานกับชูหยุนเยว่ก็พอใจเป็นอย่างมาก
ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากร้านอาหารจูเหอ ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องเพลงที่แผ่วเบาดังขึ้นมาจากไกลๆ
ชูหยุนเยว่จึงอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง
เธอเห็น…
ชายรูปร่างสมส่วนกำลังยืนเล่นกีตาร์และฮัมเพลงเบาๆ
ดูสงบและเป็นอิสระ
ชูหยุนเยว่รู้สึกชอบฉากนี้เป็นอย่างมาก
และเมื่อหลินฟานได้หันไปมองชายที่เล่นกีตาร์และร้องเพลงอยู่ไกลๆนั้น
การแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
นานมาแล้ว ที่เขาได้รับทักษะร้องเพลงระดับมืออาชีพกับทักษะกีตาร์ระดับมืออาชีพ แต่เขาก็ยังไม่มีโอกาสที่จะทดสอบทักษะพวกนี้เลย
และเมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลินฟานก็เดินตรงไปหาชายคนนั้น
จากนั้น ชูหยุนเยว่ที่กำลังเพลิดเพลินกับการฟังเพลงอยู่ ก็ได้สติคืนมาหลังจากที่เห็นหลินฟานกำลังเดินไปข้างหน้า
เธอจึงรีบเดินตามหลินฟานไปอย่างไกล้ชิด
และพอทั้งสองคนไปถึง ชายคนนั้นก็ร้องเพลงจบพอดี
ซึ่งในตอนนี้ ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นจากคนที่ได้เดินผ่านไปมา
และเมื่อเขากำลังจะร้องเพลงอื่นต่อ หลินฟานก็พูดว่า “ขอฉันลองหน่อยได้ไหม?”
ชายคนนั้นไม่ลังเลอะไรเลยและพูดตอบ “ได้เลยครับ”
เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนมีน้ำใจอย่างมาก
และหลังจากที่หลินฟานได้หยิบกีต้าร์ขึ้นมา เขาก็สัมผัสได้ถึงเสียงต่างๆมากมาย
จากนั้นเขาก็ค่อยๆหลับตาลง
และในวินาทีต่อมา หลินฟานก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับเริ่มดีดสายกีตาร์ทันที ซึ่งในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็เปิดปากร้องเพลงที่ลึกล้ำออกไป
“ไม่ใช่แค่เพียงสุราของเมื่อคืนที่ทำให้ฉันเสียน้ำตา”
“ไม่ใช่แค่เพียงความอ่อนโยนของเธอที่ทำให้ฉันอาลัยอาวรณ์”
“เส้นทางที่ต้องเดินไปยังอีกยาวไกล เธอเกาะกุมมือฉันไว้”
…………
ทันทีที่เพลงถูกร้องออกไป คนที่กำลังเดินอยู่ตามทางแถวนั้นก็หยุดชะงักกันในทันที
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้ถูกเสียงของหลินฟานดึงดูด และไม่นาน คนจำนวนมากก็มารวมตัวกัน
ซึ่งในตอนนี้ ทุกคนก็อยู่ในความเงียบ
พวกเขาตั้งใจฟังกันอย่างมาก
และชูหยุนเยว่เองก็ตกตะลึงไปแล้วเรียบร้อย
ขณะที่ฟังเพลง ชูหยุนเยว่เหมือนกับได้มาที่ถนนที่ไม่คุ้นเคย
บางคนกำลังเล่นไพ่นกกระจอก บางคนกำลังดื่มชา บางคนกำลังพูดคุยกัน…
ทุกคนไม่เร่งรีบและทำตัวสบายๆ
ตอนนั้นเอง กลิ่นหอมของสุราที่หรูหราค่อยๆลอยออกมาจากร้านเล็กๆ เจ้าของร้านที่ถือเนื้อทอดเสร็จใหม่ๆนั้นกำลังพูดคุยกับแขกอยู่พักหนึ่ง
ทุกอย่างดูเรียบง่ายและสวยงาม
“เดินไปกับฉันบนถนนในเฉิงตูจนกว่าไฟทั้งหมดจะดับลง”
ในที่สุด หลินฟานก็ร้องมาถึงท่อนสุดท้าย จากนั้นเขาก็สะบัดสายกีตาร์แล้วหยุดช้าๆ
แต่ผ่านไปแล้ว 10 วินาที ทุกคนก็ยังคงเงียบอยู่
เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดในตอนนี้ได้ตกอยู่ในภวังค์เสียงของหลินฟานที่ร้องออกมา
และพอทุกคนได้สติ เขาก็รีบปรบมือและตะโกนออกมาทันที
“ไพเราะมาก!”
“ร้องเพลงเก่งมากเลย!”
“ร้องเพลงอื่นอีก!”
แต่หลินฟานแค่อยากลองทดสอบเท่านั้น และเขาก็ไม่ได้อยากร้องเพลงต่อ
เขาเลยรีบเอากีต้าร์คืนชายคนนั้นทันที แล้วรีบเดินไปที่ชูหยุนเยว่และพูด “เราไปกันเถอะ”
ชูหยุนเยว่ไม่ได้ตอบอะไร เธอเดินตามหลินฟานไปอย่างเงียบๆ
ซึ่งในใจของชูหยุนเยว่ตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับหลินฟานกำลังถูกสะท้อนออกมาให้เห็นอยู่ตลอดเวลาราวกับหน้าจอภาพยนตร์
เมื่อตอนที่เธอได้พบเขาครั้งแรก หลินฟานสามารถแก้ไขข้อร้องเรียนของลูกค้าได้อย่างง่ายดายและยังเสนอวิธีการปรับปรุงสำหรับซีรี่ส์น้ำหอมเหลียนซินอีก
และต่อมาหลินฟานก็ยังเป็นผู้นำที่ช่วยทำการปรับปรุงซีรี่ส์เหลียนซินเป็นการส่วนตัว จากนั้นหลินฟานก็ยังช่วยจับสายลับในบริษัท และยังสร้างน้ำหอมที่ยอดเยี่ยมอย่างสีหอมฉ่ายหงขึ้นมาอีก!
และเขาก็ยังสามารถร้องเพลงกับเล่นกีต้าร์ได้อีกด้วย!
เมื่อภาพของเหตุการณ์ต่างๆทั้งหมดนี้มาบรรจบกันภายในหัวของชูหยุนเยว่ ร่างของหลินฟานก็สูงใหญ่ขึ้นและมีแสงเปร่งประกายออกมา
ทันใดนั้น…
เสียงเตือนก็ได้ดังขึ้นมาในหูของหลินฟานอย่างชัดเจน
【ติ๊ง! ออร่าเสน่ห์ทำงาน ( 10 % ) ไม่สามารถลืมได้ลง ! 】
ซึ่งทันทีที่หลินฟานได้ยินเสียงเตือนนี้ ฝีเท้าของเขาก็ชะงักลงทันที
และเมื่อเขานึกถึงความเป็นไปได้ เขาก็ค่อย ๆหันกลับมามองชูหยุนเยว่ด้วยดวงตาแห่งความจริง
[คะแนนรูปร่างหน้าตา: 98]
[คะแนนความชื่นชอบ: 95]
มันคือชุหยุนเยว่ไม่ผิดแน่!
ซึ่งในขณะนี้ ชูหยุนเยว่ยังคงตกอยู่ในภวังค์ เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นว่าหลินฟานได้หยุดเดิน เธอเลยไปชนกับอ้อมอกของหลินฟาน
“เฮ้!”
ริมฝีปากสัมผัส
เวลา…ตอนนี้หยุดไป 10 นาที
จากนั้นหลินฟานก็ตามไปที่บ้านของชูหยุนเยว่
บ้านของเธออยู่ใกล้อาคารเฟยหยาง
เป็นสไตล์การตกแต่งบ้านที่อบอุ่น เรียบง่าย สง่างาม และสะดวกสบายมาก
ซึ่งเมื่อหลินฟานเดินเข้าไป ความรู้สึกที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นในหัวใจของเขาทันที…อาจารย์เทียนเถียน!
กลิ่นของครูเทียนเถียนทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้ ?
แต่ในขณะที่หลินฟานกำลังมองไปรอบ ๆ ชูหยุนเยว่ก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแล้วก็….
o(￣ε￣*)
(*￣3)(ε￣*)
…………
…
คืนนี้เกิดแผ่นดินไหวขึ้นในห้องของชุหยุนเยว่ทั้งคืน
โต๊ะ เตียง และตู้ต่างสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ทั้งสองนอนไม่ได้นอนกันทั้งคืน!