เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 74 : วิลล่าสิบหลัง

ถึงหานเทียนจะรู้ว่าหลินฟานเป็นมหาเศรษฐี

และแม้ว่าเธอจะพึ่งเห็นว่าหลินฟานจ่ายเงินเต็มจำนวนเพื่อซื้อบ้านในชุมชนยี่เกอไปก็ตาม

แต่ตอนนี้ ที่นี่คือปานหลงวิลล่า!

แถมยังซื้อปานหลงวิลล่ากรุ๊ปไปทั้งหมดอีกด้วย!

ต้องใช้เงินเท่าไรกัน?

หนึ่งพันล้าน?

หรือว่าสองพันล้าน?

เมื่อหลินฟานเห็นว่าหานเทียนกำลังยืนอยู่กับความงุนงง เขาจึงได้พูดออกมาอีกครั้งหนึ่ง “ผู้จัดการหาน คุณอยากจะเข้าไปดูข้างในกับผมหรือเปล่า”

และในที่สุดหานเทียนก็ได้สติกลับมา เธอพูดอย่างตะกุกตะกัก “อ่า…อยาก…ไปค่ะ”

จากนั้น เมื่อได้เข้าไปข้างในประตู ก็จะเห็นดอกไม้หลากสีสัน ต้นไม้เขียวขจี และน้ำทะเลที่ใสแจ๋ว

แถมลมที่พัดผ่านมา ก็ทำให้พวกเรารู้สึกสดชื่นและเย็นสบายตัวเป็นอย่างมาก

หลินฟานอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาค่อนข้างพอใจกับสภาพแวดล้อมของที่นี่มากเลยทีเดียว

และตอนนี้หลินฟานก็กำลังเดินไปที่วิลล่าหมายเลข 10 ที่อยู่ด้านนอกสุดของที่นี่

บริเวณหน้าบ้านมีพื้นที่ประมาณ 600 ตารางเมตร มีทุ่งหญ้าเขียวขจี ไม้ผลต่างๆ และสระว่ายน้ำที่ยาวหลายเมตร

รูปแบบการตกแต่งโดยรวมของวิลล่าหมายเลข 10 มีการตกแต่งสไตล์ยุโรปผสมกับอเมริกา ซึ่งทำให้รู้สึกราวกับว่าเรากำลังอยู่ในปราสาทในเทพนิยายอย่างไงอย่างนั้น

หลินฟานได้เดินไปรอบๆบ้านพักแต่ละหลังก่อนจะเดินออกไปดูข้างนอกต่อ

สภาพแวดล้อมของปางหลงวิลล่านั้นดีอย่างสุดยอด และรูปแบบการตกแต่งก็มีหลากหลายรูปแบบ เขารู้สึกพอใจเป็นอย่างมากกับที่นี่

…………

เพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมในองค์กร หัวหน้าของเฉียวซีหยาก็ได้จัดให้พนักงานมาที่เทียนหู เพื่อเปิดหูเปิดตาและถ่ายรูปเล่น

และพนักงานทุกคนก็ได้รับอนุญาตให้ถ่ายรูปกันได้อย่างอิสระ

ตอนนี้เฉียวซีหยากำลังเดินเล่นไปตามทะเลสาบเทียนหู และเมื่อเธอกับเพื่อนของเธอมาถึงยังหน้าประตูของปานหลงวิลล่า เธอก็อุทานออกมา “วิลล่าที่นี่สวยสุดยอดไปเลย!”

เพื่อนร่วมงานที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอก็พูดอย่างเห็นด้วย “แน่นอน! ก็ที่ปานหลงวิลล่าแห่งนี้ ราคาแต่ละหลังนั้น มีราคาที่สูงถึงหลายร้อยล้านเลยเชียวนะ!”

“เฮ้ออ!”

เฉียวซีหยาได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

วิลล่าแต่ละหลังมีราคาหลายร้อยล้านเลยงั้นหรอ?

จากนั้นเฉียวซีหยาก็ได้พูดขึ้นมา “ถ้าในชีวิตนี้ ฉันมีบ้านแบบนี้ให้อยู่แล้วล่ะก็ ฉันก็คงตายได้อย่างไม่ต้องเสียใจอะไรแล้วล่ะ”

เพื่อนร่วมงานยิ้มแล้วพูด “มีบ้านแบบนี้หรอ แค่คิดฉันยังไม่กล้าคิดเลย แค่สามารถเข้าไปข้างในได้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ”

และหลังจากที่เดินชมวิลล่าจนพอใจแล้ว หลินฟานก็ได้เดินกลับมายังหน้าประตู

เมื่อรปภ.เห็นหลินฟานเดินออกมา พวกเขาที่ยืนอยู่ห่างๆ ก็ได้รีบแสดงท่าทางที่เคารพทันที

“คุณหลิน ลาก่อนนะครับ”

หลินฟานได้พยักหน้าตอบ

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ ได้ตกอยู่ในสายตาของเฉียวซีหยาทุกฉาก

เธอเหลือบมองไปที่พวงกุญแจหลายดอกกับกองหนังสือรับรองอสังหาริมทรัพย์ในมือของหลิน ฟาน และในตอนนี้ความคิดที่จะดูถูกก็ปรากฏขึ้นออกมาให้เห็นจากสายตาของเธอ

คราวที่แล้วเขาหลอกฉันว่าเป็นเจ้าของคอนโดทั้งหลังในหว่านเจียฮั่วฟู และตอนนี้เขายังเอากุญแจและหนังสือรับรองมากมายมาที่ปานหลงวิลล่าอีก

แค่นี้ก็เห็นได้ชัดแล้ว ว่าเขาเป็นนายหน้าขายบ้านอย่างแน่นอน!

ก็แค่ไอคนจนที่ชอบอวดคนหนึ่ง!

ตอนนี้เฉียวซีหยาได้เห็นว่าหลินฟานกำลังเดินมายังทางที่เธอยืนอยู่ และจากนั้นเธอก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาในทันที “คนอย่างนายมาทำอะไรที่นี่กันล่ะ?”

หลินฟานขมวดคิ้ว

เขาค่อนข้างจะรู้สึกเบื่อหน่ายกับทัศนคติความคิดที่สูงส่งของเฉียวซีหยา หลินฟานจึงตอบกลับอย่างอย่างเย็นชาเช่นกัน “ถนนสายนี้เองก็ดูเหมือนจะไม่ใช่บ้านของเธอเหมือนกันหนิ”

เพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างๆ เห็นว่าเฉียวซีหยารู้จักกับหลินฟาน พวกเธอรู้สึกทึ่งนิดหน่อยก่อนจะพูด “คุณเป็นนายหน้าขายปานหลงวิลล่าใช่ไหม คุณช่วยพาเราเข้าไปข้างในปานหลงวิลล่าได้หรือเปล่า พวกเราอยากเข้าไปดูข้างในกันมากเลย”

หลินฟานส่ายหัวแล้วพูดไปว่า “ฉันไม่ใช่นายหน้าขายบ้านหรอก”

“แล้วเมื่อกี้คุณเข้าไปข้างในได้ยังไงกัน” เพื่อนร่วมงานของเฉียวซีหยาถาม

“ก็ปานหลงวิลล่าทั้งหมดเป็นบ้านของฉันเองหนิ” หลิน ฟานกล่าว

เพื่อนร่วมงานถึงกับตกตะลึงทันที

จากนั้นใบหน้าสวยๆของเฉียวซีหยาก็ถึงกับแดงก่ำ

เธอโกรธอย่างมาก!

ชั่งน่าไม่อายจริงๆ!

เธอเพิ่งจะทักหลินฟานไปเอง แต่ตอนนี้หลินฟานก็เริ่มคุยโม้ออกมาอีกแล้ว

ปานหลงวิลล่าคือบ้านของนายอย่างงั้นหรอ? นายคิดว่าคนอย่างนายคู่ควรกับมันรึไงกัน?

ฉันไม่น่าไปรู้จักกับไอคนขี้โม้แบบนี้เลย

เพื่อนร่วมงานจะมองฉันอย่างไรเนี่ยทีนี้?

เมื่อเฉียวซีหยาคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็พูดออกมาอย่างโกรธเคือง “หลินฟาน ในฐานะที่นายก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง นายช่วยพูดความจริงออกมาบ้างสักครั้งจะได้ไหม”

“นายเป็นแค่นายหน้าขายบ้านก็บอกมาว่าเป็นนายหน้าขายบ้านสิ!”

“ตอนแรก นายก็เช่ารถเพื่อไปนัดบอด ต่อมานายก็บอกกับฉันว่านายเป็นเจ้าของคอนโดในหว่านเจียฮั่วฟู แล้วมาตอนนี้นายยังมีหน้ามาบอกว่าปานหลงวิลล่าทั้งหมดเป็นบ้านของนายอีก… นายคิดว่าจะมีคนเชื่อคนอย่างนายงั้นหรอ”

“สำหรับคนนิสัยแบบนาย ฉันมักจะเรียกว่าพวกมนุษย์ชั้นต่ำ!”

หลังจากที่พูดจบ เธอก็จับมือของเพื่อนร่วมงานและเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อผ่านลานจอดรถมา เธอก็สังเกตเห็นรถซูเปอร์สปอร์ตของหลินฟานอย่างรางๆ

แต่ในตอนนี้เธอกำลังโกรธเป็นอย่างมากเลยไม่ได้สนใจอะไร

หลินฟานได้ขดริมฝีปากก่อนจะพูดออกมา “มีบางอย่างผิดปกติกับสมองเธอหรือเปล่านะ”

หานเทียนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็ถามขึ้น “เช่ารถไปนัดบอดงั้นหรอคุณหลิน เธอเคยไปนัดบอดกับคุณมาก่อนด้วยหรอ”

หลินฟานพูด “ใช่ และดูเหมือนว่าเธอจะคิดว่าผมเป็นคนจน ที่เช่ารถลัมโบร์กินี่เพื่อไปนัดบอด”

เมื่อหานเทียนได้ยินดังนั้น หัวใจของเธอก็มีทั้งความรู้สึกอิจฉาและมีความโกรธปะปนไปด้วยเช่นกัน

สิ่งที่น่าอิจฉาที่สุดก็คือเฉียวซีหยามีโอกาสได้ไปนัดบอดกับหลินฟาน ซึ่งตัวเธอไม่เคยมีโอกาสแบบนี้บ้างเลย?

และเฉียวซีหยากล้าดียังไง ถึงได้มาพูดต่อว่าหลินฟาน! เธอไม่เห็นหรอว่าหลินฟ่านเป็นคนที่สมบูรณ์แบบถึงขนาดนี้!

แต่ก็ไม่น่าแปลกใจอะไรมากหรอก เพราะตอนที่เธอมายังเหลียนเจียเพื่อหาห้องเมื่อคราวก่อน เธอยังยืนเยาะเย้ยหลินฟานอยู่เลย ช่างโง่ยิ่งนัก!

หานเทียนพูดอย่างจริงจัง ” เธอจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน! ”

จากนั้นหลินฟานก็ส่ายหัวไปมา และพยายามลืมเรื่องพวกนี้ออกไป

เพราะถ้าเอาแต่คิดเรื่องของผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองอยู่สูงกว่าคนอื่น ก็มีแต่จะเปลืองพลังงานของเขาไปเปล่าๆ

…………

และหลังจากที่หลินฟานกับหานเทียนได้แยกจากกัน เขาก็ตรงมาที่ร้านเฟอร์นิเจอร์ในห้างKM ทันที

ถึงแม้ว่าปานหลงวิลล่าจะพึ่งสร้างเสร็จได้ไม่นาน แต่จริงๆก็พอจะมีเฟอร์นิเจอร์อยู่แล้วในบางส่วน

แต่มันไม่ค่อยตรงกับความชอบของหลินฟานสักเท่าไหร่

หลินฟานได้ใช้เงินไป 3 ล้านหยวน เพื่อซื้อโซฟาและเตียง จากนั้นเขาก็ขับลัมโบร์กินีเพื่อนำทางรถขนของ ไปยังปานหลงวิลล่า

และตอนนั้นเอง ซ่งเจียซินที่กำลังขับรถเฟอร์รารี่อยู่ระหว่างทางกลับบ้าน ก็บังเอิญเห็นแลมโบกินี่ของหลินฟานเข้า

“ALF666 รถของหลินฟานงั้นหรอ?”

ซ่งเจียซินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นจู่ๆใบหน้าที่หล่อเหลาของหลินฟานก็ผุดเข้ามาในหัวของเธอ มันทำให้หัวใจของเธอตอนนี้เต้นเร็วขึ้นเป็นอย่างมาก

ถึงสมองกำลังจะคิดอะไรอยู่หลายอย่างก็ตาม แต่ร่างกายของเธอก็ได้สั่งให้หันรถกลับแล้วขับตามหลินฟานไป

และไม่นานหลังจากนั้น ทั้งสองก็มาถึงยังหน้าประตูของปานหลงวิลล่า

ซ่งเจียซินถามว่า “หลินฟาน นายมาที่นี่ทำไม นายมีแผนที่จะซื้อบ้านที่นี่งั้นหรอ?”

หลินฟานพูด “ผมซื้อมาเรียบร้อยแล้ว”

“ งั้นหรอ? แล้วอยู่หลังใหนละ? อย่างงี้เราก็ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกันแล้วสิ อย่าลืมแวะไปเยี่ยมฉันบ่อยๆล่ะ” ซ่งเจียซินพูดอย่างมีความสุข

หลินฟานพูด “ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่าจะอยู่หลังไหนดี”

สิ่งที่หลินฟานพูดออกมา เขาไม่ได้โกหก

เพราะวันนี้เขาได้ไปดูวิลล่ามาทั้ง 10 หลังเลย

ในวิลล่าทั้ง 10 หลังนี้ วิลล่าหมายเลข1,หมายเลข6 และหมายเลข8 ทั้งสามหลังนี้อยู่ใกล้กับทะเลสาบเทียนหู ถ้าอยากจะดูวิวทะเลสาบที่สวยงามก็เพียงแค่เปิดหน้าต่างเท่านั้น

แต่การตกแต่งของวิลล่าหมายเลข 1 นั้นค่อนข้างจะล้าสมัย การตกแต่งของหมายเลข 6 นั้นทันสมัยมากกว่า และการตกแต่งของหมายเลข 8 จะเป็นบ้านสไตล์ยุโรป ซึ่งแต่ละแบบก็มีลักษณะเฉพาะของตัวเอง

ตอนนี้หลินฟานยังไม่ได้คิดเกี่ยวกับวิลล่าที่เขาจะอยู่ในอนาคตเลย

แต่คำพูดเหล่านี้ของหลินฟาน มันทำให้ซ่งเจียซินสับสนมาก

หลินฟานไม่ได้บอกว่าเขาซื้อวิลล่าไปแล้วหรอ?

ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะอาศัยอยู่วิลล่าหลังไหน

ซึ่งหลินฟานก็สังเกตเห็นความสับสนบนใบหน้าของซ่งเจียซินเหมือนกัน

เขาจึงเริ่มพูดอธิบาย “ผมได้ซื้อปานหลงวิลล่ากรุ๊ปมาทั้งหมด 10 หลังเลย…และตอนนี้ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเลือกอยู่ในวิลล่าหมายเลข1 หมายเลข 6 หรือหมายเลข 8 ดี ”

ซ่งเจียซิน:…