เศรษฐีผู้ร่ำรวย:เริ่มจากการได้รับซองแดง 7 พันล้านซอง - ตอนที่ 91 : แก้ปัญหาการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่

________________________________________

เมื่อทุกคนคิดว่ามันกำลังจะจบลง

หลินฟานก็เริ่มเขียนไปบนกระดานอิเล็กทรอนิกส์อีกครั้ง

(6NN+6N)*3/5*5/7*9/11*11/13…*(P-2)/P

…

12(1+2+3+…N)-12{(1+2+3…+(N-1)}=6(N^2+6N)-{6(N-1)^2+6( N-1)}=12N

……

…

…

ตอนแรกในหอประชุมเริ่มมีคนบางคนลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไป

แต่เมื่อหลินฟานเริ่มเขียนอีกครั้ง พวกเขาก็หยุดเดินและจ้องไปที่หน้าจอโดยไม่กระพริบตาแม้แต่ครั้งเดียว

เจฟฟรีย์พูด “บางที พวกเราอาจจะได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่!”

คนรอบข้างต่างก็พยักหน้า

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดเห็นด้วยกับคำพูดนี้

……

หูชวนมองไปที่การคำนวณอันซับซ้อนที่ถูกเขียนขึ้นบนหน้าจอ ลมหายใจของเขาหนักขึ้น และดวงตาของเขาก็กลายเป็นสีแดงนิดหน่อย

หากหลินฟานสามารถตอบปัญหาของการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ นี่จะถือเป็นความก้าวหน้าครั้งยิ่งใหญ่ของนักคณิตศาสตร์ทั้งโลก!

เรื่องนี้ยังถือเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่สำหรับประเทศจีน และมันจะเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับ… มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยอีกด้วย!

เพราะคนที่แก้การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ก็คือหลินฟาน!

นอกจากนี้ เขายังแก้ปัญหานี้ต่อหน้านักคณิตศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเจียงเป่ยในจีน!

หูชวนกำหมัดและภาวนาอยู่ในใจ: มันจะต้องสำเร็จ ต้องสำเร็จแน่!

……

ณ ด้านหลังของหอประชุม

ในตอนที่หลินฟานกำลังเขียนปริศนาของโจวโดยละเอียดนั้น เนี่ยเจิ้นเจียงมองแทบจะไม่เข้าใจเลย

แต่การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่นั้นไม่มีรายละเอียดยิบย่อยมากนัก

เนี่ยเจิ้นเจียงจึงใช้เวลาไม่นานในการคำนวณคำตอบของหลินฟาน

แค่ทันใดนั้นหลินฟานก็เร่งความเร็วขึ้นไปอีก

เนี่ยเจิ้นเจียงจึงไม่สามารถละสายตาได้เลย

เขาบ่นอยู่ในใจ: หลินฟาน นายเรียนคณิตศาสตร์ไปไกลถึงขนาดไหนแล้ว?

……

กลางหอประชุม

ดวงตาที่สวยงามของหูเทียนจดจ่ออยู่ที่หลินฟานตั้งแต่ต้นจนจบ

ในสายตาเธอ…

หลินฟานดูเหมือนจะยืนอยู่บนแท่นสูง เขาใช้นิ้วแทนปากกาและใช้ท้องฟ้าเป็นเหมือนม่าน หลังจากโบกมือไปมา ภาพวาดของภูเขาขนาดใหญ่และภาพวาดแม่น้ำอันกว้างใหญ่ก็ถูกวาดขึ้นอย่างรวดเร็ว!

ทันใดนั้น ภาพที่เบ่งบานไปด้วยแสงสีทองพร่างพราย ก่อนจะกลายเป็นโลกแห่งความจริงที่สวยงาม!

“ตึกตัก ตึกตัก!”

หัวใจของหูเทียนเต้นแรงจนเธอแทบจะบ้าไปแล้ว

ตอนนั้นเอง หลินฟานก็เขียนการคำนวณบรรทัดสุดท้ายลงบนกระดานอิเล็กทรอนิกส์เรียบร้อยแล้ว

“แปะ แปะ แปะ!”

ในทันใดนั้น นักคณิตศาสตร์สองสามคน เช่น เจฟฟรีย์และแลนซ์น็อตเป็นคนเริ่มปรบมือให้ก่อน

จากนั้นคนรอบข้างก็เริ่มปรบมือตาม

และหลังจากนั้น…

เสียงปรบมือก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งหอประชุม!

ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจปกปิดได้

เพราะว่า…

พวกเขาได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมนี้!

ปัญหาที่ไม่ได้รับการแก้ไขมานานนับศตวรรษ – การคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ถูกแก้ไขเรียบร้อยแล้ว!

หลินฟานมีสีหน้าแปลก ๆ

เพราะมีเสียงเตือนดังขึ้นในใจของเขา

【ติ๊ง! ออร่าเสน่ห์ โอกาศ 10% ไม่สามารถลืมเลือนได้ ทำงาน! 】

ไม่สามารถลืมเลือน ?

ฉันกำลังแก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่อยู่ไม่ใช่หรอ?

กระตุ้นความรักและไม่สามารถลืมเลือน

ใครกัน?

ในขณะที่หลินฟานกำลังสงสัยอยู่ก็มีอีกเสียงดังขึ้นมาในจิตใจของเขา

【ติ๊ง! ทำภารกิจลับเสร็จสิ้น จัดการบรรยายที่น่าทึ่ง รับซองแดงสีเงิน 5 ซอง 】

เมื่อหลินฟานได้ยิน มุมปากของเขาก็ยกขึ้นนิดหน่อย

ซองแดงสีเงิน 5 ซอง?

การที่มาบรรยายในวันนี้…คุ้มค่าแล้ว

เสียงปรบมือดังขึ้นเป็นเวลานานก่อนที่จะเงียบลงอย่างช้าๆ

ทางมหาวิทยาลัยเจียงเป่ยได้มีการเตรียมงานเลี้ยงอาหารกลางวันไว้ให้ทุกคนแล้ว

ไม่นานหลังจากนั้น ทุกคนที่มาเข้าร่วมการบรรยายก็ถูกเชิญไปยังห้องจัดเลี้ยงของมหาวิทยาลัยเจียงเป่ย

บนพื้นถูกปูไปด้วยพรมแดง ห้องอาหารถูกประดับไปด้วยดอกไม้สวยงาม อาหารเลิศรสและไวน์ชั้นดีถูกนำออกมาเสิร์ฟมากมาย เพียงพอสำหรับทุกคนที่มางานนี้

หลังจากที่เจฟฟรีย์และคนอื่นๆทานอาหารกันเล็กน้อย พวกเขาจึงหยิบแก้วไวน์คนละแก้วแล้วเดินเข้าไปหาหลินฟาน

“มิสเตอร์หลิน ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อเจฟฟรีย์” เจฟฟรีย์พูดเป็นภาษาอังกฤษ

หลินฟานใช้ภาษาจีนในการพูดตอบ “หนีห่าว”

เจฟฟรีย์เคยมาประเทศจีนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงเข้าใจคำๆนี้ดี

แต่ แลนซ์น็อต, บาร์เน็ตตัน และคนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างๆต่างก็งงงวย

เจฟฟรีย์ยังคงใช้ภาษาอังกฤษและพูดต่อ “ยากจริงๆที่จะจินตนาการว่าคนที่ยังหนุ่มอย่างมิสเตอร์หลินจะสามารถแก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ อย่างที่รู้กันว่าไม่มีใครสามารถแก้ไขปริศนาทางคณิตศาสตร์เรื่องนี้มาได้นานนับศตวรรษแล้ว!”

หลินฟานพยักหน้าตอบรับแล้วหันไปหมกมุ่นอยู่กับการกินต่อ

ประการแรก หลินฟานรู้สึกหิวอยู่นิดหน่อยและไม่อยากจะพูดอะไรมาก

ประการที่สอง เขาไม่เข้าใจสิ่งที่เจฟฟรีย์พูดเลย

สุดท้ายแล้ว หลินฟานมีความรู้ด้านภาษาอังกฤษในระดับมัธยมปลายเท่านั้น

เจฟฟรีย์ แลนโซนอต บาร์เน็ตตัน และคนอื่นๆพูดอีกสองสามคำ แต่หลินฟานก็ไม่ได้ตอบกลับเลย

ทันใดนั้น หูชวนก็เดินเข้ามาและอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ “ศาสตราจารย์ทุกท่าน ขออภัยแทนหลินฟานด้วย เขาไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษ…”

เมื่อ เจฟฟรีย์ แลนโซนอต บาร์นตันและคนอื่นๆได้ยินดังนั้น พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจำใจแล้วจากไป

ในสายตาของพวกเขา แม้ว่าหลินฟานจะเป็นอัจฉริยะทางด้านคณิตศาสตร์ก็จริง แต่คงจะไม่เก่งเรื่องภาษามากนัก

หลังจากที่หลินฟานรับประทานอาหารจนอิ่มแล้ว เขาก็หาโอกาสที่จะออกมาจากงาน

มีศาสตราจารย์หลายคนที่เข้าคุยกับเขาจนทำให้เขารู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย

และหลินฟานก็ยังไม่รู้ว่าหลังจากที่เขาออกไปจากงานได้ไม่นาน ก็มีนักข่าวกลุ่มใหญ่พุ่งเข้ามาพร้อมกับกล้องและไมโครโฟน

หลังจากที่พวกเขารู้ว่า หลินฟานออกจากงานไปแล้ว พวกเขาจึงต้องล่าถอยและเปลี่ยนเป้าหมายไปที่คณบดีของมหาวิทยาลัยอย่างหูชวนแทน

“คณบดีหู คนที่ตอบปริศนาของโจวและแก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่ได้ คือนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่ชื่อหลินฟานใช่ไหม?”

“ท่านคณบดีหู หลินฟ่านอายุเท่าไหร่?”

“ขอโทษนะ หลินฟานคนนี้เป็นคนเดียวกับที่ชนะถ้วยระดับอุดมศึกษาหรือเปล่า?”

หูชวนสงบมากเมื่อเผชิญกับคำถามของนักข่าว

เขายิ้มและพูด “หลินฟานเป็นนักศึกษาที่ยอดเยี่ยมในมหาวิทยาลัยของเรา คำตอบที่เขาได้ตอบปริศนาของโจวได้รับการยืนยันว่าถูกต้องเรียบร้อยแล้ว เรื่องนี้ได้รับการยืนยันโดยองค์กรคณิตศาสตร์โลก”

“และในการบรรยายในวันนี้ เขายังได้แก้ไขการคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่อีกด้วย แน่นอนว่าจะถูกต้องหรือไม่นั้นยังต้องมีการตรวจสอบโดยละเอียดอีกที…”

……

ขณะเดียวกัน หลินฟานกำลังเดินสบายๆหลังจากออกมาจากงาน

และบังเอิญมาเจอหูเทียนพอดี

วันนี้ หูเทียนสวมเสื้อเชิ้ตรูปตัววีและกระโปรงเอวสูง เผยให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ และในขณะเดียวกันก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความสง่างามและสูงส่ง

นี่เป็นครั้งล่าสุดที่หลินฟานได้เจอกับหูเทียน นับตั้งแต่ที่เขาเข้าร่วมการแข่งขันแบบจำลองทางคณิตศาสตร์!

อาจจะด้วยเหตุผลที่หลินฟานไม่ได้เจอเธอมานานแล้ว ทำให้เขาคิดว่าเธอสวยและน่าหลงใหลมากกว่าเดิม

แต่หลินฟานไม่ได้สังเกตเห็นว่า สายตาของหูเทียนที่มองมาที่เขาในวันนี้นั้นเปลี่ยนไปจากเดิม