เสน่ห์คมดาบ - เสน่ห์คมดาบ - ตอนที่ 11

จินเหยียนมองไปที่ใบหน้าเฉยเมยของแคลร์แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเดินไปที่หน้าต่างที่เปิดให้ลงทะเบียนทหารรับจ้างแคลร์ยืนเงียบๆ ในห้องโถงของสมาคมทหารรับจ้าง นางมองไปที่รายการภารกิจที่เต็มกำแพง ภารกิจมีตั้งแต่การว่าจ้างเพื่อค้นหาสมุนไพรทั่วไป ไปจนถึงการล่าสัตว์ประหลาดที่ทรงพลัง ความยากของงานมีตั้งแต่ F ถึง A และยังมีความยากที่มากขึ้นไปอีกเป็นระดับ S และ SS ก็ล้วนมีติดเอาไว้ ส่วนแถบภารกิจที่ยากที่สุดอย่าง SSS ยังคงว่างเปล่าอยู่ เพราะงานยากระดับนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน ในห้องโถงมีทหารรับจ้างทุกระดับและทุกอาชีพจำนวนมากยืนจับตัวกันเป็นกลุ่มเล็กๆ พูดคุยกัน

นี่คือโลกที่แคลร์ไม่เคยรู้จักมาก่อน

ตามหาหญ้าใจสลาย? ระดับ F เป็นภารกิจระดับต่ำที่สุด สมุนไพรนี้เติบโตริมหุบเขาพายุ ทหารรับจ้างที่เพิ่งลงทะเบียนส่วนใหญ่จะสามารถทำภารกิจประมาณนี้ได้เท่านั้น ร้อยเหรียญทองก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ขณะที่แคลร์กำลังจะให้จินเหยียนเข้าไปรับภารกิจนี้นั้น เสียงผิวปากหวีดแหลมก็ดังเข้าหูของนาง ไม่ไกลจากแคลร์มากนัก เสียงแหลมก็ดังขึ้น “เฮ้ สาวสวยผู้นี้ เจ้ามาทำอะไรที่นี่คนเดียวหรือ? “

ผมสีทองสะดุดตาของแคลร์ ดวงตาสีเขียว และใบหน้าที่อ่อนโยนนุ่มนวลไม่มีใครเทียบได้ของนางย่อมเป็นที่สะดุดตาของผู้คนอย่างแน่นอน เป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงสวยๆ จะถูกแทะโลมที่นี่

แคลร์มองไปด้านข้างเล็กน้อย และเห็นชายร่างกำยำเดินมาข้างหน้าอย่างดูมีความสุข ด้านหลังตามมาด้วยชายหนุ่มอีกสามคน ชายร่างกำยำตรงหน้าดูเหมือนจะเป็นนักดาบ ส่วนชายหนุ่มทั้งสามที่ด้านหลังมีทั้งนักธนูและมีนักเวทย์ คนรอบข้างเคยชินกับการกระทำเช่นนี้นั่นก็เพราะเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาก่อนแล้ว ทหารรับจ้างหญิงโดยเฉพาะคนที่มีรูปร่างหน้าตาสวยงามมักจะมาที่นี่พร้อมกับสมาชิกคนอื่นๆ ในกลุ่มทหารรับจ้างเพราะที่นี่วุ่นวาย ทหารรับจ้างหญิงมาปรากฏตัวที่นี่เพียงลำพังไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดนัก

ดวงตาของชายร่างกำยำมองไปที่แคลร์อย่างไร้ยางอาย ชายหนุ่มหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาแสดงสีหน้าทำอะไรไม่ถูก บางคนก็เฉยเมย บางคนก็ดูคุ้นเคยกับพวกเขาดี

“มารับงาน” แคลร์ตอบเรียบๆ ไม่พูดอะไรอีก

“เช่นนี้เอง เจ้าก็เป็นทหารรับจ้างเหมือนกันหรือ” ชายร่างกำยำรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทหารรับจ้างกลุ่มใดกันที่มีสาวรูปร่างหน้าตางดงามเช่นนี้? “สาวสวย เช่นนั้น เจ้ามาอยู่กลุ่มทหารรับจ้างนามเลือดเหล็กของเราสิ หากมีอุปกรณ์สำหรับอาชีพของเจ้า จะให้เจ้าก่อนอันดับแรกเลย”

“ไม่ล่ะ ขอบคุณ” แคลร์ปฏิเสธอย่างเย็นชาและไม่สนใจอีก

แต่เห็นได้ชัดว่าชายร่างกำยำไม่ได้คิดที่จะยอมแพ้ เขายังคงฝืนพูดต่อไป “กลุ่มทหารรับจ้างเลือดเหล็กของเราเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่ใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศ เมื่อเจ้ามาที่นี่ เราจะดูแลเจ้าอย่างดี จริงสิ ยังไม่ได้ถามเจ้าเลยว่าเจ้าทำอาชีพอะไร”

แคลร์หันหน้าไปเห็นว่าจินเหยียนได้ลงทะเบียนแล้ว และกำลังกลับมาที่นี่ นางจึงก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า

เมื่อชายร่างกำยำเห็นว่าแคลร์ไม่สนใจเขา สายตาของเขาจึงมองไปตามทิศทางที่แคลร์มองไป เขาจึงได้เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเดินเข้ามา เขาเลือดขึ้นหน้าทันที คนที่อยู่ข้างหลังเขาถึงกับหัวเราะออกมา “ยอร์ช เจ้าทำผิดพลาดแย่ๆ อีกแล้วนะ” คำพูดเหล่านี้แสดงชัดเจนเลยว่าผู้ชายชื่อยอร์ชคนนี้มักจะหาเรื่องเกาะแกะผู้หญิงที่มีคู่แล้ว แม้ว่าชายร่างกำยำจะรู้สึกรำคาญในใจ แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกอะไรมากนัก เพียงแค่พูดด้วยเสียงกระซิบ “ที่แท้ก็มากับคู่ของเจ้านี่เอง เช่นนั้นข้าไม่รบกวนเจ้าแล้ว” แคลร์พยักหน้าเบาๆ และชายร่างกำยำและเพื่อนหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็เดินจากไปรับภารกิจที่อีกทางหนึ่ง

“จินเหยียน ไปรับภารกิจนั้นไว้สิ” แคลร์ชี้ไปที่รายการภารกิจหาสมุนไพรในแถบระดับ F งานนั้นง่ายและไม่มีการจำกัดเวลาอีกด้วย นั่นก็หมายความว่าหากผู้ที่ประกาศรับภารกิจนี้ส่งหญ้าใจสลายหนึ่งมัด ก็จะได้หนึ่งร้อยเหรียญทอง แสดงว่ายิ่งพบสมุนไพรมากเท่าไหร่ ก็จะได้รับเหรียญทองมากขึ้นเท่านั้น

“คุณหนู คนพวกนั้นทำอะไร? ” จินเหยียนขมวดคิ้วมองกลุ่มคนที่เพิ่งเดินแยกจากแคลร์ไป

“ไม่มีอะไร แค่พวกทหารรับจ้างที่มารับงาน แล้วก็เวลาอยู่ข้างนอกเรียกชื่อข้า อย่าเรียกคุณหนู” แคลร์ตอบเบาๆ แม้ว่าทหารรับจ้างที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าจะดูเหลวไหลแต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรหยาบคาย แม้ว่าจะดูเจ้าชู้น่าเกลียด แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดี ไม่จำเป็นต้องไปสนใจอะไร และกลุ่มทหารรับจ้างก็คงไม่ยอมให้มีปัญหาที่นี่แน่

“ได้ครับ แคลร์” จินเหยียนปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากรับงานแล้ว แคลร์และจินเหยียนก็ไปที่ประตูเมือง

ที่ประตูเมืองมีชีวิตชีวามาก ถึงแม้จะมีผู้คนเข้ามาในเมืองไม่ขาดสาย แต่พวกเขาต่างจ่ายค่าผ่านทางเข้าอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ทันทีที่แคลร์และจินเหยียนออกจากประตูเมือง แคลร์ก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลัง นางรีบหดเท้าขวาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นวัตถุบางอย่างก็กระแทกเข้าที่ขาม้าของแคลร์ แคลร์หันกลับไปและชายชราในชุดคลุมสีดำ! ชายชรากอดอก พูดได้ว่าถ้าแคลร์ไม่หดเท้าขึ้นมา ชายชราก็คงจะกอดขาของนางอย่างแน่นอน

จินเหยียนมองชายชราที่เกือบจะกอดขาของแคลร์ เขาขมวดคิ้วและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ชายชรากลับชิงพูดขึ้นก่อนซึ่งทำให้จินเหยียนพูดไม่ออกเลยทีเดียว “พวกเจ้า ทำไมไม่ระวังมาชนคนแก่อย่างข้าได้อย่างไร? พระเจ้า… คนหนุ่มสาวสมัยนี้ประมาทถึงเพียงนี้เชียวหรือ? นี่โลกของเราแย่ลงแล้ว! ” เสียงนั้นทำให้คนรอบข้างหันมามองเหตุการณ์ทางนี้ แต่ไม่มีใครเข้ามาไกล่เกลี่ยหรือห้ามอะไร เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตนเองก็ไม่มีใครยุ่ง คนเฝ้าที่ประตูเมืองเองก็มองดูสถานการณ์อย่างสนุกสนานเช่นกัน หากไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น พวกเขาก็คงไม่ออกมาเช่นกัน อีกอย่างแคลร์และจินเหยียนก็แต่งตัวธรรมดาและดูเหมือนนักผจญภัย พวกเขาไม่อยากเสียเวลากับคนทั่วไป หากเป็นขุนนางถูกกลั่นแกล้งเช่นนี้ พวกเขาคงลุกขึ้นมาจัดการไปแล้ว

แคลร์กระตุกที่มุมปาก นางชนเขา? พบคนโกหกเข้าแล้วสินะ? แคลร์คิดอย่างนั้นในใจ แต่ความฉลาดในสายตาของชายชราทำให้แคลร์ยับยั้งความคิดนี้ไปทันที สายตาของชายชราไม่ได้ต้องการเงิน และสิ่งที่ทำให้แคลร์ประหลาดใจที่สุดก็คือคนๆ นี้ ซ่อนลมปราณของเขาเอาไว้ ดูภายนอกเหมือนชายชราธรรมดามาก แต่เสื้อคลุมสีดำกลับมีคลื่นแห่งพลังเวทย์ราคาแพงออกมา ชายชราคนนี้ไม่ธรรมาดาเลย!

“ชายชราท่านนี้ ข้าขอโทษจริงๆ ” แคลร์ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีความรู้สึกแปลกๆ ในใจ นางรู้สึกว่าหากยุ่งกับชายชราผู้นี้แล้วจะมีเรื่องลำบาก ดังนั้นรีบแก้ไขอย่างรวดเร็วจะดีกว่า “ข้าไม่ดีเอง นี่คือค่าชดใช้สำหรับท่าน” แคลร์หยิบกระเป๋าเงินออกมาและหยิบเหรียญทองให้หลายเหรียญ

“อื้ม ถือว่ามีมารยาท ไม่ทราบว่าพวกเจ้าจะไปที่ใดกัน? ” ชายชราไม่รับเงิน ดวงตาของเขาจ้องไปที่แคลร์

แคลร์กระตุกมุมปากเล็กน้อย เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของชายชรา นางก็เริ่มเข้าใจว่าชายชราผู้นี้เข้ามาเพื่อมาหานาง! แต่ว่าทำไมล่ะ?

“พวกเจ้าจะไปที่ใด” ชายชราจ้องไปที่แคลร์แล้วถาม

แคลร์เงียบ ชายชรายืนพิงม้าไม่ยอมเดินไปไหน

“ไปที่หุบเขาพายุ” ในที่สุดแคลร์ก็พูดออกมาเบาๆ

“โอ้ นั่นบังเอิญจริงๆ ข้าก็จะไปที่นั่นเช่นกัน ส่วนค่าชดเชยที่เจ้าชนข้า ก็ให้ข้าติดตามไปด้วยแทนแล้วกันนะ พวกเจ้าคนหนุ่มสาว ยังเด็ก ยังแข็งแรง ปกป้องชายชราที่เปราะบางอย่างข้าหน่อยคงไม่มากเกินไปหรอก” ชายชราเหล่มองไปที่หน้าอกของแคลร์

ชายชราผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดา ทั้งหน้าหนามาก แล้วยังเป็นเฒ่าหัวงูอีก! แคลร์มั่นใจในความคิดนี้เมื่อนางมองไปที่ชายชรา

“เรามีแค่ม้าสองตัว ข้าจะจ้างรถม้าให้ท่านแล้วกัน” แคลร์ไม่อยากยุ่งกับชายชราผู้นี้ นางจึงตัดสินใจเช่นนี้

“โอ้ ไม่ได้หรอก ทางระยะไกลแบบนั้นไม่มีรถม้าเต็มใจจะไปหรอก แล้วเจ้าคิดว่าคนขับรถม้าที่วิ่งเร็วกว่าม้าเมื่อเจออันตรายจะสามารถปกป้องชายชราผู้อ่อนแออย่างข้าได้งั้นหรือ? ” เห็นได้ชัดว่าชายชราตั้งใจจะกัดแคลร์ไม่ยอมปล่อยและพูดอย่างน่าไม่อาย คนขับรถม้าจะวิ่งเร็วกว่าม้าได้งั้นหรือ? เขาพูดเกินไปหน่อยแล้ว

จินเหยียนมองไปที่ดวงตาเจ้าเล่ห์ของชายชรา ในใจก็สงสัยเพราะชายชราผู้นี้ดูคุ้นเคยมาก เขาเป็นใครกัน? จินเหยียนเองน่าจะเคยเจอมาก่อน แต่ตอนนี้นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน

“เช่นนั้นท่านคิดเห็นอย่างไร? ” แคลร์ขมวดคิ้ว ชายชราดูตั้งใจที่จะตามพวกเขาไป แม้จะไม่รู้ว่าชายชราผู้นี้มีจุดประสงค์อะไร แต่สิ่งหนึ่งที่นางมั่นใจคือชายชราผู้นี้ไม่ได้มุ่งร้ายแต่อย่างใด

จินเหยียนพยายามค้นหาข้อมูลของชายชราในหัวอย่างหนัก และทันใดนั้น รูม่านตาของจินเหยียนก็ขยายออก เขานั่นเอง! เขาผู้นั้น! เขามักไปไหนมาไหนเอาแน่เอานอนไม่ได้ จินเหยียนไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบเขาที่นี่วันนี้! แต่ทำไมเขาถึงมายุ่งกับแคลร์ล่ะ? จินเหยียนไม่เข้าใจและคิดไม่ออกจริงๆ แต่ถ้าหากมีชายชราผู้นี้ร่วมทางด้วยแล้ว พวกเขาก็จะไม่มีอันตรายอย่างแน่นอน!

จินเหยียนรีบพูดอย่างรวดเร็วโดยไม่รอแคลร์ “ได้เลย ท่านผู้เฒ่า ข้าจะซื้อม้าคุณภาพดีให้ท่านเดี๋ยวนี้ รอสักครู่”

ท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของจินเหยียนทำให้แคลร์เข้าใจว่าจินเหยียนต้องรู้อะไรบางอย่าง ถ้าเป็นเช่นนั้น นางก็จะรอดูการเปลี่ยนแปลงไปอย่างเงียบๆ ก็แล้วกัน

ไม่ช้าจินเหยียนก็ซื้อม้ามา ท่าทางการขึ้นมาของชายชรานั้นใม่ได้ดูอ่อนแออย่างที่เขาพูดเลย

ทั้งสามคนออกจากประตูเมืองหลวงไป

อากาศในตอนเช้านั้นสดชื่น นกบินไปมาส่งเสียงร้องจิ๊บๆ ต้นไม้สีเขียวขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่สองข้างทาง และมีน้ำค้างใสเกาะอยู่บนใบไม้

“เจ้าชื่ออะไรล่ะแม่หนูคนสวย? ” ชายชราเริ่มพูดตลอดทาง แล้วยังเรียกแคลร์แปลกมากอีกด้วย

“แคลร์” นางตอบพอเป็นพิธี

“หืม? แคลร์? อื้ม ดีเลยๆ เจ้าอายุเท่าไหร่? ” ชายชราเหลือบมองไปที่หน้าอกของแคลร์ เขากำลังคิดในใจว่าดูเหมือนนางว่าไม่น่าจะอายุมาก แต่มีพัฒนาการที่ดีเลยทีเดียว ฮิฮิ