เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก - ตอนที่ 43

“พยายามจะฆ่าตัวตาย!?”

แวนส์เบิกตากว้างด้วยความตกใจกับคำพูดของนิชา เหตุการณ์เช่นนี้ควรจะเกิดขึ้นเมื่อมีคนพยายามกินคริสตัลหรือเปล่า?

“ฉัน…แค่หาว” แวนส์พูดขณะอ้าปากเล็กน้อย และแสร้งทำเป็นหาว

เมื่อได้ยินคำพูดของแวนส์กลุ่มที่เหลือก็หัวเราะออกมา แต่ก็ปิดปากของพวกเขาอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของมอนเตอร์ตัวอื่นๆ

“…อะไรนะ!?” นิชาขมวดคิ้วแล้วโบกมือ

“แต่นายกำลังจะเอาคริสตัลเข้าปาก!”

“มันมืด…” แวนส์ยักไหล่

“คุณคงเห็นผิดไป” แวนส์พูดอย่างไม่ไยดี ขณะที่เขาหยิบคริสตัลขึ้นมาจากพื้นแล้วตบเบาๆ ก่อนจะเก็บกลับไปในกระเป๋า

“อย่ารังเกียจเธอเลยนะเด็กน้อย” สก็อต์พูด เสียงของเขายังคงดังอยู่เล็กน้อยเนื่องจากเขาพยายามจะหยุดเสียงหัวเราะของเขา

“เธอมักจะแสดงปฏิกิริยามากเกินไปเหมือนยายแก่ๆ”

นิชาเดาะลิ้นของเธอขณะที่เธอโยนมีดสั้นไปที่โล่ของสก็อต์

“ยายแก่!” สก็อตพยายามหยุดเสียงหัวเราะของเขาอีกครั้ง ขณะที่เขาวิ่งไปด้านหน้าของกลุ่ม พร้อมกับอีกสองคนที่ไม่มีชื่อก็ติดตามเขาไปด้วยกลัวว่าจะเป็นคนที่ทำให้เธอโกรธ

นิชาสาบานได้ว่าแวนส์ไม่ได้หาว เขากำลังจะกินคริสตัลจริงๆ เธอขมวดคิ้วอีกครั้งขณะจ้องไปที่แวนส์ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

‘เด็กคนนี้มีบางอย่างแปลกๆ’ เธอคิดขณะที่เธอยังคงจ้องไปที่แวนส์ แวนส์เมื่อรู้ว่านิชากำลังมองมาที่เขาจึงแกล้งหาวอีกครั้ง อย่างไรก็ตามจิตใจของเขาอยู่ในความระส่ำระสาย

ผู้คนจะระเบิดเมื่อพวกเขากินคริสตัลงั้นหรอ? เหงื่อเริ่มก่อตัวบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาจินตนาการว่าตัวเองแตกออกเป็นชิ้นๆ ทำไมพวกเขาไม่สอนอะไรแบบนั้นในสถาบันล่ะ!? เขาคิดในใจ

หรืออาจจะสอนแต่เขาไม่ได้ฟัง? แวนส์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เขามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับโลกของผู้ควบคุมระบบและนักสำรวจ

แต่คำถามหลักที่วนเวียนอยู่ในใจของเขาคือ…ทำไมเขาถึงสบายดีอยู่ล่ะ?

มันมีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่เขาอยู่ในความเร็วสูงในตอนที่เขากินคริสตัลหรือเปล่า? นั่นหมายความว่าเขาจะแตกเป็นชิ้นๆถ้าเขาไม่ได้อยู่ในความเร็วสูง? แวนส์อดไม่ได้ที่จะสะอึกและตัวสั่นเมื่อคิดได้ดังนั้น

แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ…ระบบของเขาก็พิเศษมากจริงๆ

ขณะที่แวนส์หลงทางในโลกของตัวเองกลุ่มก็เดินลึกเข้าไปในถ้ำโดยมีนิชาคอยเฝ้าดูเขาอย่างใกล้ชิด แต่เมื่อเห็นว่าแวนส์ไม่ได้ทำอะไรบ้าๆอีกต่อไป เธอทำได้แค่ถอนหายใจ และคิดว่าบางทีเธออาจจะตาฝาดไปเอง

“ศัตรู”

แวนส์ตื่นจากอาการมึนงงทันทีที่ได้ยินคำพูดของสก็อต เขาเข้าร่วมกับกลุ่มทันที ในขณะที่พวกเขายืนชิดกำแพงพร้อมกันทั้งหมดในเวลาเดียวกัน

ถ้ำเริ่มสั่นเล็กน้อย เนื่องจากฝุ่นจากเพดานเริ่มตกลงบนไหล่ของพวกเขา เสียงที่พวกเขาได้ยินไม่ได้สั่นสะท้านอีกต่อไป แต่เกือบจะเป็นเสียงของหินบด

และในไม่ช้าศัตรูก็เปิดเผยตัวออกมา

ดวงตาของแวนส์อดไม่ได้ที่จะเบิกกว้างทันทีที่ภาพแมงมุมปีศาจเข้ามาในสายตา เขาคิดว่าตัวที่เขาต่อสู้ก่อนหน้านี้ใหญ่แล้ว แต่ตัวที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้คือ…มันใหญ่มากกว่าเดิมเกือบ 3 เท่า

“มันเป็นมหาแมงมุมปีศาจ” นิชากระซิบ

“บอสของประตูมิติต้องอยู่ใกล้ๆนี้แน่ๆ”

มหาแมงมุมปีศาจงั้นหรอ? แวนส์เหล่ตาของเขาขณะที่เขาจดจ่อไปที่แมงมุมปีศาจตัวมหึมา เขาคิดว่าเขาจำเป็นต้องใช้ [แอร์สเต็ป] อยู่แล้วเพื่อให้เขาไปถึงหัวแมงมุมได้ น่าแปลกที่แม้ว่าขนาดของพวกมันจะเพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่า แต่ศีรษะของมนุษย์ที่อยู่ที่ตัวมันก็ยังคงมีขนาดเท่ากับมนุษย์ทั่วไป

สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือ…ใบหน้าของพวกมันสวยขึ้น เมื่อเห็นเช่นนี้แวนส์ก็อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง สิ่งมีชีวิตในประตูมิตินั้นแปลกจริงๆ

‘ตอนนี้…พวกเขาจะสู้กับตัวนี้ยังไงกัน?’ แวนส์ปล่อยลมหายใจเล็กน้อยขณะที่เขารอให้กลุ่มออกจากที่ซ่อน แน่นอนว่าเขายังคงจับอาวุธของเขาไว้แน่น ดังนั้นเขาจึงพร้อมที่จะต่อสู้หากจำเป็น

คล้ายกับการต่อสู้ครั้งแรกของพวกเขา คนแรกที่โจมตีคือนักเวทย์สองคนพวกเขาปล่อยลูกไฟออกไป อย่างไรก็ตามทักษะของพวกเขาพลาด แมงมุมปีศาจขนาดมหึมาปัดลูกไฟด้วยเส้นผมของมัน

“!!!”

แวนส์ที่กำลังจะเปิดใช้งานสกิล [การรับรู้เวลา] แต่จู่ๆนิชาก็วิ่งไต่กำแพง แวนส์เลิกคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ด้วยความสงสัยว่านิชาทำแบบนั้นได้ยังไง

หลังจากนั้นเธอก็กระโดดสูงมากเธอกระโดดหมุนตัวขึ้นไปบนเพดาน และทันทีที่เท้าของเธอสัมผัสกับเพดานเธอก็ดันตัวลงตรงไปที่หัวของแมงมุม

“…โอ้!” และในขณะที่แวนส์กำลังง่วนอยู่กับการดูนิชา เขาไม่ได้สังเกตว่าสก็อตอยู่ใต้หัวแมงมุมแล้วโดยมีคมโล่ของเขาอยู่ตรงใต้คอของมันพอดี หัวของแมงมุมถูกกระแทกลงเนื่องจากแรงกระแทกจากการลงมาจากเพดานของนิชาทำให้คอของมันกระแทกเข้ากับขอบคมของโล่ของสก็อต

จากนั้นทั้งสองก็รีบถอยกลับทันทีที่หัวของแมงมุมหล่นลงสู่พื้น

“วิ่ง!” นิชาพูดขณะเดินผ่านแวนส์ แมงมุมตัวนั้นถึงแม้จะแยกหัวออกจากลำตัว แต่ก็เริ่มดิ้นไปรอบๆ มันมีขาที่ยาวและใหญ่โตทำให้หินในถ้ำถูกเหวี่ยงไปมาอย่างรุนแรง

ดวงตาของแวนส์อดไม่ได้ที่จะเปล่งประกายด้วยความหวาดกลัว ขณะที่มหาแมงมุมปีศาจถูกกำจัดในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดจะเคลื่อนไหวแบบที่นิชาทำตอนที่เธอวิ่งไต่กำแพงจริงๆ ด้วย ค่าความแข็งแรงปัจจุบันของเขา แวนส์ควรจะทำได้เช่นเดียวกันไม่ต้องพูดถึงด้วยความเร็วของเขา

วิธีคิดของแวนส์ยังคงเป็นของมนุษย์ทั่วไป ดังนั้นวิธีที่แวนส์เคลื่อนไหวจึงมีขีดจำกัด เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริงๆที่ได้ดูพวกเขา แวนส์ได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง

จากนั้นความคิดชื่นชมของแวนส์ก็หยุดชะงักลงอย่างรวดเร็วเมื่อเขาเห็นคริสตัลที่มหาแมงมุมปีศาจตัวมหึมาหล่นลงมา เขาคิดว่า

‘คริสตัลสีเขียวเท่านั้นหรอ?’ เขาคาดหวังว่าแมงมุมตัวใหญ่จะทิ้งคริสตัลสีเหลือง แต่ว่ามันเป็นเพียงสีเขียว?

แล้วสิ่งมีชีวิตชนิดใดที่เขาต้องเอาชนะเพื่อเพื่อได้สีเหลือง?

“เฮ้ เด็กน้อย”

ในขณะที่แวนส์กำลังคิดอะไรไม่ออกสมาชิกทั้งสี่คนของกิลด์เซอร์เบอรัส 7 หัว ก็นั่งลงบนพื้นและเริ่มซ่อมอาวุธของพวกเขา

นักเวทย์ทั้งสองหลับตาลงหายใจลึกๆ แวนส์กระพริบตาสองสามครั้งขณะที่เขาสงสัยว่าทำไมกลุ่มนี้ถึงหยุดพัก แต่แล้วเขาก็รู้ว่ามีประตูบานใหญ่อยู่ตรงหน้าพวกเขาโดยมีคริสตัลอยู่ตรงกลาง

“ครั้งแรกเหรอ” นิชากระซิบขณะที่เธอยืนอยู่ข้างๆ

“อะไร…ไม่” แวนส์เลิกคิ้ว

“ดูจากการแสดงออกแล้ว ฉันรู้แล้วว่านายเป็นแค่นักเรียน” นิชาถอนหายใจขณะที่เธอกระชับผ้าโพกศีรษะ

“ไม่ต้องห่วงไม่มีใครได้ยินเราหรอก”

แวนส์มองไปรอบๆและเป็นอย่างที่นิชาพูด อีก 3 คนกำลังยุ่งอยู่กับสิ่งที่ทำอยู่

“นั่นคือประตูที่นำไปสู่บอสแมงมุมปีศาจของประตูมิติ” นิชาพูดขณะที่เธอเริ่มลับมีดสั้นๆ

“แมงมุม…อะไรนะ”

“นี่เป็นครั้งแรกของนายจริงๆใช่ไหม” นิชาอดไม่ได้ที่จะหยุด ขณะที่เธอมองแวนส์ตรงๆ

“มันต่างจากแมงมุมปีศาจที่เราเผชิญมาจนถึงตอนนี้ บอสแมงมุมปีศาจนั้นแตกต่างกันมากทีเดียว…เพราะฉะนั้น ‘อย่าฟุ้งซ่าน’”

“ฟุ้งซ่านเหรอ” แวนส์เอียงหัวด้วยความสับสน

“คุณหมายถึงอะไร…”

ก่อนที่แวนส์จะพูดจบเสียงดังกึกก้องก็ดังเข้ามาในหูของเขา จากนั้นเขาก็มองไปที่ทิศทางของเสียงอย่างรวดเร็ว เขาเห็นคริสตัลที่ก่อนหน้านี้ติดอยู่บนประตูบานใหญ่ตกลงที่พื้นเป็นชิ้นเล็กๆ และนั่น

ดูเหมือนว่าสก็อตต์จะขยี้มันด้วยกำปั้นของเขา

“ดูนี่ซะ เด็กๆ!” เขาร้องเสียงหลง ขณะเดินกลับมาช้าๆ จากนั้นทั้งถ้ำก็ดังกึกก้องเมื่อประตูบานใหญ่ค่อยๆเปิดออกด้วยตัวเอง

แวนส์อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อมีแสงจ้าไหลออกมาจากขอบประตู แต่ทันทีที่ประตูเปิดออกจนสุดแวนส์แทบสำลักด้วยความตกใจ

…นี่คือสิ่งที่นิชาบอก ‘พยายามอย่าคิดฟุ้งซ่าน’ งั้นหรอ?