เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก - ตอนที่ 61

แวนส์ก้าวออกจากห้องน้ำ ปล่อยให้เบียทริซดูแลแอนเดรีย เขาค่อยๆมองไปรอบๆบ้าน ลมหายใจของเขาเริ่มหนักขึ้นทุกวินาที

เขาไม่ได้สังเกตก่อนหน้านี้ตั้งแต่เขาเข้ามาเนื่องจากอาการตื่นตระหนกของเขาและการพยายามตามหาแอนเดรีย แต่บ้านของพวกเขาพังยับเยินจริงๆ มันดูเหมือนว่าบ้านของเขาถูกปล้นโดยโจร ยกเว้นว่าพวกเขาไม่ได้เอาอะไรไป พวกมันเพียงแค่ทำลายข้าวของของพวกเขาเท่านั้น

โต๊ะที่เขาและเพื่อนๆนั่งกินอาหารกัน โซฟาที่พวกเขานั่งเล่นกันในตอนที่ไม่มีอะไรทำจริงๆนอกจากการผ่อนคลาย แม้แต่ผนังก็ถูกเขียนด้วยตัวอักษรสีแดง ด้วยคำว่า ‘ขอทาน’ และ ‘อยู่ห่าง ๆ’ ถูกเขียนขึ้นทั่วทุกแห่ง

หน้าต่างของพวกเขาพังยับเยิน และควันดำที่พวกเขาเห็นในตอนที่พวกเขารีบวิ่งมาที่บ้านนั้น อันที่จริงนั่นเป็นควันจากเสื้อผ้าของพวกเขาที่กำลังไหม้อยู่ กรามของแวนส์เริ่มสั่นเมื่อเขานึกภาพสิ่งที่พวกเขาทำกับบ้าน วิธีที่พวกเขามัดแอนเดรียซึ่งไม่มีทางที่จะตอบโต้กลับ

เสียงฟันกระทบกันไปทั่วห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่า เมื่อเขาเห็นคราบเลือดในห้องครัว แวนส์อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลง ยกกระทะขึ้นและทำความสะอาดเศษอาหารที่อยู่บนพื้น จากนั้นเขาก็คว้ามีดเล่มเล็กที่อยู่บนพื้นเช่นกัน

มันเหนียวไปหน่อย น่าจะมาจากเหงื่อของแอนเดรีย และน้ำมันที่เธอใช้ คิ้วของแวนส์เริ่มสั่นอีกครั้งเมื่อเขาคิดว่าแอนเดรียชี้มีดเล่มนี้ไปยังผู้บุกรุกอย่างช่วยไม่ได้

ทำไม?

แวนส์คิดว่า ทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนี้?

พวกเขาอาศัยอยู่อย่างสงบสุข

แล้วทำไมพวกเขาต้องมาทำลายสิ่งนั้น

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนขณะที่หยิบกระเป๋าที่เต็มไปด้วยคริสตัลจากกระเป๋าของเขา และคว้าหนึ่งในสองคริสตัลสีเหลืองที่เหลือซึ่งเขาได้รับในวันแรกที่เขาอยู่ในสถาบันการศึกษาอย่างรวดเร็ว และโดยไม่ลังเลใดๆเขากลืนมันเข้าไปและใช้ความเร็วของเขาเพื่อไม่ให้ตัวของเขาระเบิดจากการทำเช่นนั้น

[ได้รับ 1500 ค่าประสบการณ์!]

[ร่างกายเลเวลเพิ่มขึ้น 1 เลเวล!]

[ระบบเลเวลเพิ่มขึ้น 1 เลเวล!]

…หนึ่งเลเวล? แวนส์ขมวดคิ้ว

เขากำลังไตร่ตรองว่าจะใช้อีกอันที่เหลือดีไหม แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจว่าจะไม่ใช้มัน มันอาจจะดีที่สุดที่จะเก็บมันไว้ เพราะอาจมีบางครั้งที่เขาจำเป็นต้องใช้มันเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิตและพลังงานของเขา เขาไม่ได้สนใจที่จะตรวจสอบหน้าต่างสถานะของเขาด้วยซ้ำในขณะที่เขาเพิ่มคะแนนค่าสถานะทั้งหมดให้กับค่าความฉลาดโดยทันที

เขาละเลยค่าความฉลาดไปมาก และด้วยสิ่งที่เขาพบในประตูมิติ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าการต่อสู้สามารถดำเนินต่อไปได้เป็นเวลานานมาก และการที่เขาพลังงานหมดในช่วงเวลานั้นจะเป็น…หายนะสำหรับตัวเขาอย่างแน่นอน

ชายสี่คนที่เขาเห็นวิ่งออกจากบ้านไป ไม่น่าจะสามารถไปได้ไกลมากนัก เขาคิดขณะที่เขาเดินออกจากบ้านโดยถือมีดเล่มเล็กอยู่ในมือ อย่างไรก็ตาม เขารีบซ่อนมันทันทีที่ออกจากประตู

ดูเหมือนว่าเสียงกรีดร้องอย่างไม่หยุดหย่อนของฮาร์วีย์จะได้รับความสนใจจากเพื่อนบ้าน

“แวนส์!” ฮาร์วีย์โบกมือเมื่อเห็นแวนส์ก้าวออกจากบ้าน

“ทหารรักษาเมืองกำลังมา และหมอก็กำลังมาเหมือนกัน” เขาพูดขณะเดินตรงมาหาเขา

“…ขอบคุณนะ ฮาร์วีย์” แวนส์พูดด้วยเสียงต่ำ ขณะมองไปในทิศทางที่ชายทั้ง 4 วิ่งหนีไป เขากำลังจะเข้าสู่ความเร็วระดับสูงของเขา แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำฮาร์วีย์ก็พูด

“แวนส์…” ฮาร์วีย์กระซิบ

“…ถ้าเป็นพี่ชายของฉันล่ะก็…”

“ไม่เป็นไร” แวนส์ถอนหายใจอย่างรวดเร็ว ไม่ยอมให้ฮาร์วีย์พูดจบ ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเมื่อเห็นดวงตาของแวนส์ แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่สบตากับแวนส์ตรงๆ

ฮาร์วีย์ต้องการช่วยแวนส์ แต่อีกครั้งก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรแวนส์ก็หายตัวไปแล้ว เหลือเพียงร่องรอยของภาพเบลอๆสีทอง ขณะที่เขาวิ่งไปยังสี่แยกที่ใกล้ที่สุด

“ที่…พวกเขาไปที่ไหน?” แวนส์หายใจเข้าลึกๆขณะพูดติดอ่าง จมูกของเขากระตุกจากน้ำหนักตัวที่เขารู้สึกอยู่ในอก

หนึ่งในสี่คนนั้นมีผมสีแดงที่โดดเด่นซึ่งคล้ายกับของเจมม่า ดังนั้นเขาจึงไม่น่าจะหาได้ยาก เขาถอนหายใจอีกครั้งขณะที่หมุนข้อเท้าและเหยียดแขนออก

ดวงตาของแวนส์สงบอย่างน่าหวาดกลัว มันเป็นความสงบที่จะทำให้คุณจมดิ่งลงไปหากคุณมองลึกลงไปในนั้น จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆตัว พยายามเลือกเส้นทางที่จะไป แต่สุดท้าย…เขาก็คิดว่ามันไม่สำคัญหรอก เขาคิดพลางส่ายหัวเล็กน้อย

เขาสามารถเลือกเส้นทางใดก็ได้ที่เขาต้องการ และผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เขาจะตามล่าพวกมัน

เขาจะตามล่าพวกมันทีละตัว

***

“ไอ้บ้า! แกคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะตายรึเปล่า!?”

“ทำไมนายถึงตีหัวเธอ!? เราแค่ควรจะทำลายบ้าน ไอ้โง่!”

“จะให้ฉันทำอะไรล่ะ ก็เธอเรียกให้คนมาช่วย!”

“ไอ้บ้า นั่นมันบ้านใครนะ ลูคัส?”

“ให้ตายเถอะ ฉันก็ไม่รู้” ชายผมแดงที่ชื่อลูคัสทำได้แค่เดาะลิ้นเมื่อได้ยินการโต้เถียงที่ไม่สิ้นสุดของพวกเขา

“แล้วพวกนายจะพูดเสียงดังกันทำไม!”

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในส่วนของเมืองที่ปกติไม่มีใครเดินไปมา แต่ก็ยังไม่ดีถ้ามีคนได้ยินพวกเขาพูดแบบนี้

“เราเพิ่งได้รับค่าจ้างเพื่อทำงานนี้มา” ลูคัสเสริมในขณะที่ถอนหายใจเล็กน้อย

“บ้าจริง ฉันสงสัยว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นไปทำอะไรให้นายน้อยขุ่นเคืองอย่างนั้นเหรอ?”

“คงเป็นแค่เด็กดื้อคนหนึ่งละมั้ง” ลูคัสส่ายหัว

“นายคิดว่า…!”

“อะไรน่ะ!?”

“เป็นอะไรไป เดสมอนด์!?”

“ฉัน…เจ็บ!”

ลูคัสหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เขาเห็นเดสมอนด์หนึ่งในคนของเขากำลังก้มหน้าอยู่บนพื้นขณะจับขาของเขาไว้

“นั่น…” ลูคัสอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เท้าของเดสมอนด์ ซึ่งแกว่งไปมาอย่างหลวมๆ ที่ข้อเท้า เหลือเพียงผิวหนังที่เชื่อมเข้าด้วยกันเท่านั้น

“!!!”

หูของลูคัสเงยขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงนกหวีดดังขึ้น

“หลบ!” เขาตะโกนขณะที่เขากระโดดและหมุนไปในอากาศ และก่อนที่เขาจะตกลงสู่พื้น แขนคู่ใหม่ก็ยื่นออกมาจากด้านข้างของกระดูกสะบักของเขา โดยแขนคู่นั้นได้วาดเป็นเส้นตรงในแนวนอนอย่างรวดเร็วและรุนแรง

บางทีมันอาจเป็นแค่จินตนาการของเขา แต่เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเห็นดวงตาคู่หนึ่งที่มองมาที่เขาในขณะที่เขาอยู่ในอากาศ

“อ๊ะ!”

ในทางกลับกัน เพื่อนอีกสองคนของเขาช้าเกินไปที่จะตอบสนองเมื่อเขาตกลงไปที่พื้นอีกครั้ง ข้อเท้าของพวกเขาก็เกือบจะถูกตัดอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว

“…นั่นอะไรน่ะ!?” ชายคนหนึ่งร้องไห้ขณะที่น้ำตาไหลอาบหน้า ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีอื่น แต่ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดที่ขาของเขาจะมากเกินกว่าที่เขาจะรับไหว มันจึงเปลี่ยนกลับเป็นสีเดิมอย่างรวดเร็ว

“บ…บอส!? มันคืออะไร คุณเห็นไหมว่ามันคืออะไร!?” เดสมอนด์ร้องไห้เมื่อมองไปรอบๆ

ลูคัสทำได้เพียงขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากทางแยกด้านหลังเขา เขาหมุนตัวและเตรียมท่าทางอย่างรวดเร็ว เขาใช้ทักษะของเขาทำให้เขามีแขนคู่ใหม่งอกออกมาจากด้านหลังของเขา

“ออกไป!” เขาคำราม

คิ้วของเขาขมวดขึ้นอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นบุคคลที่ก้าวออกมาจากถนนทางด้านซ้าย

“…เด็กผู้ชาย?” เขาพึมพำ เขาเป็นเด็กชายตัวเล็กๆที่เดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ ขณะถือมีดอย่างสบายๆ ครึ่งใบหน้าของเขาถูกปกคลุมไปด้วยผมของเขา

“นายเป็นใคร…”

ก่อนที่ลูคัสจะถามคำถามของเขาเสร็จ จู่ๆเด็กชายแปลกหน้าก็หายตัวไป ตามด้วยเสียงตะโกนจากคนของเขาอีกคนหนึ่ง

“เวรเอ้ย!”

ลูคัสหันกลับมาอย่างรวดเร็ว มีเพียงเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างๆเดสมอนด์ มีดที่เขาถืออยู่แทงทะลุขาของเดสมอนด์จนมิด โดยมีเพียงด้ามมีดที่ยังเหลืออยู่เท่านั้น

เด็กชายจึงถอนหายใจเล็กน้อย ขณะที่เขาจ้องตรงไปที่ดวงตาของลูคัส

“ฉัน…จะเป็นคนถามเอง”

***

[ร่างกาย เลเวล 6 -> 7 ค่าประสบการณ์: 28/1700]

[ระบบ เลเวล 5 -> 6 ค่าประสบการณ์: 313/1600]

[พลังชีวิต: 210/210 -> 227/227 | พลังงาน: 39/39 -> 91/91]

[ความแข็งแรง: 50 | (พลังโจมตี: 120+0)]

[ความว่องไว: ?? | (ความเร็ว: ???)]

[ความทนทาน: 20 | (พลังชีวิตสูงสุด: 210 -> 227, พลังป้องกัน: 29 +0)]

[ความฉลาด: 5 -> 15 | (พลังงานสูงสุด : 39 -> 91, พลังเวทย์: 47+0)]

[อัตราการฟื้นฟูพลังชีวิต: 5]

[อันตราการฟื้นฟูพลังงาน: 3]

[คะแนนสถานะเหลือ: 0]