เฮอร์มีส ระบบเปลี่ยนโลก - ตอนที่ 85
“ที่ไหน…นี่ฉันอยู่ที่ไหนกันเนี่ย”
แวนส์หันไปมองรอบๆตัวเขา ตอนนี้เขาอยู่ในบ้านหลังหนึ่งที่มีขนาดเล็ก และไม่คุ้นเคย แต่ก็ทําให้หัวใจของเขารู้สึกถึงความอบอุ่น
“หืม…” การมองเห็นของเขาเริ่มดับลง และรู้สึกเหมือนว่าเขาจมลงไปในตัวของตัวเอง เขาคิดว่าเขาจะฝันถึงทหารมีปีก และคนร่างยักษ์อีกครั้ง
แต่นี่…ความสว่างทําให้เขารู้สึกแสบตา จนต้องเอามือปิดหน้าเล็กน้อย
“แม่ครับ ผมได้งานแล้ว!”
“!!” แวนส์หันกลับมาอย่างรวดเร็ว ขณะมีเสียงดังก้องอยู่ในหูจางๆ แต่เสียงนั้นยังคงอยู่นาน
“นั่น…” แวนส์รู้สึกคอแห้งทันทีที่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย นั่นคือเดสมอนด์ เขาคนแรกที่แวนส์เอาชีวิต เขาไม่อยากมองไปที่เดสมอนด์ นี่คือความทรงจําของเดสมอนด์งั้นหรอ? ทําไมถึงแสดงให้ฉันเห็นล่ะ
“งาน?”
จากนั้น แวนส์ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงอีกคน และทันทีที่เสียงของเธอเข้ามาในหูของแวนส์ หญิงชราคนหนึ่งก็ปรากฏตัวต่อหน้าเดสมอนด์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“แม่คิดว่าลูกอยากเข้าไปเรียนที่สถาบันซะอีก ผู้หญิงคนนั้นพูด ลมหายใจของเธอไปถึง แวนส์แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกันก็ตาม
“ใช่!” เดสมอนด์ยิ้ม ขณะที่เขายกแม่ของเขาขึ้นไปในอากาศ
“พวกเขาจะสนับสนุนให้ผมได้เรียนที่สถาบัน!”
“อะ…อะไรนะ นั่นมันงานอะไรน่ะ?” แม่ของเดสมอนด์พูดติดอ่าง เธอโบกมือให้ลูกชายปล่อยเธอไป
“ฉันแค่ต้องเลี้ยงเด็กรวยๆคนหนึ่งที่โรงเรียน!” เดสมอนด์หัวเราะอย่างตื่นเต้น รอยยิ้มของเขาใกล้จะฉีกถึงหูของเขาแล้ว
“และไม่ได้มีแค่ผมยังมีคนอื่นๆ อีกด้วย แต่เงินเดือนที่ได้ก็ยังดีอยู่ ดีพอที่แม่จะไม่ต้องทํางานอีกต่อไป!”
” จริงๆหรอ!?”
“!!!”
วิสัยทัศน์ของแวนส์สั่นสะท้านอีกครั้งเมื่อทิวทัศน์ตรงหน้าแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ราวกับควันที่พัดผ่านพายุ แต่ในขณะนั้นเองทิวทัศน์ก็ค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ ทิวทัศน์ใหม่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอีกครั้ง โดยมีควันก่อตัวขึ้นแสดงให้เห็นว่าเดสมอนด์กําลังสวมชุดเครื่องแบบของสถาบัน
มีชายอีกสามคนอยู่ข้างๆเขา และนั่นเป็นใบหน้าที่แวนส์คุ้นเคยเป็นอย่างดีเขาคือชายผมแดงที่แวนส์ฆ่า ลูคัส
“ต่อจากนี้ไปนายจะต้องดูแลนายน้อยเจอรัลด์!” ลูคัสสั่ง น้ำเสียงของเขาทําให้เดสมอนด์สะดุ้งเล็กน้อย
“อย่าปล่อยให้เขาทําอะไรโง่ๆหรือทําอะไรหุนหันพลันแล่น งานของนายไม่ใช่แค่ปกป้องเขาแต่ยังต้องปกป้องนักเรียนคนอื่นๆจากเขาอีกด้วย”
เมื่อได้ยินคําพูดของลูคัส แวนส์ก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยบนคิ้วของเดสมอนด์
” อีกด้วย”
ก่อนที่ลูคัสจะพูดจบ ทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
“!!!”
ใบหน้าของแวนส์เริ่มเคร่งเครียดขึ้นทันทีเมื่อเขาเห็นตัวเองยืนอยู่บนแท่น ลมหายใจของเขาแข็งกระด้าง เมื่อเขามองไปรอบๆทิวทัศน์ใหม่ที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ที่นี่คือ…ลานประลอง?”
นี่คือจุดที่เจอรัลด์และกลุ่มเพื่อนของเขาไม่สิ บอดี้การ์ดรุมล้อมเขา และทุบตีเขาจนตาย แต่คราวนี้เขาเห็นชัดเจนว่าพวกเขากําลังทําอะไร
นักเรียนประเภทนักเวทเริ่มทําให้เวทีนั้นร้อนขึ้น ทําให้แวนส์กระโดดไปเกาะเขา และผิวหนังของเขาก็เริ่มถูกทําลายไปด้วยความร้อน เขากําลังจะคลานออกจากเวที แต่ก็ถูกเจอรัลด์ต่อยทําให้กลับไปอยู่ตรงกลางเวทีอีกครั้ง
จากนั้นเขาก็เริ่มโยนซากสิ่งของต่างๆที่แวนส์เก็บมา ทําให้แก้วแตกแล้วบาดเข้าที่ตาของแวนส์
“ฉัน…ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง” มือของแวนส์สั่นสะท้าน จากนั้นเขาก็เห็นเดสมอนด์ซึ่งไม่ได้ทําอะไรเลย หมัดของเขาสั่น และดวงตาของเขาไม่ต้องการที่จะเห็นการทรมานที่ทํากับแวนส์
”…” แวนส์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อเห็นความลังเล และไม่เต็มใจในสายตาของเดสมอนด์ ลมหายใจของแวนส์เริ่มสั่นคลอน และเขาเริ่มรู้สึกหนักอึ้งอยู่ในอก
“ไปกันเถอะ!” เจอรัลด์ตะโกน
“ระ…เราควรจะรักษาเขาก่อนดีไหม!?”
เดสมอนด์ขอร้องให้รักษาเขา แต่คําพูดของเจอรัลด์นั้นเด็ดขาดเมื่อเขาออกจากเวที โดยไม่แม้แต่จะสนใจคําพูดของเดสมอนด์
ทิวทัศน์เปลี่ยนไปอีกครั้ง คราวนี้เป็นบ้านของแวนส์
มือของแอนเดรียสั่นเทา ขณะที่เธอถือมีดไปทางผู้บุกรุกที่จู่ๆก็บุกเข้ามาในบ้านของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ ชายคนหนึ่งก็ตีเธอที่ด้านหลัง
“ทําไมนายจะทําแบบนั้น!?”
เป็นอีกครั้งที่เสียงสะท้อนของเดสมอนด์ก็ดังก้องเข้าไปในหูของแวนส์
“เราถูกสั่งให้ทําลายบ้านเท่านั้น…”
จากนั้นทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง และนี่เป็นฉากที่ค่อนข้างสดใหม่ในจิตใจของแวนส์ ดวงจันทร์เพิ่งจะขึ้นได้ไม่นาน และเดสมอนด์กับเพื่อนๆของเขากําลังเดินไปตามถนน
ลูคัสอยู่ข้างหน้านําพวกเขา
แต่ทันใดนั้น เงาสีดําพร่ามัวตรงหน้าเดสมอนด์ ทําให้เขาล้มลงกับพื้นทันที
“นั่น…ฉันเหรอ?” แวนส์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่ในความมืด สิ่งเดียวที่มีสีคือดวงตาของเขาที่กําลังเปล่งแสงสีทอง
“อ๊ากกกก!”
เสียงกรีดร้องดังก้องอีกครั้งในจิตใจของแวนส์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ฉันต้องช่วยพวกเขา!” คําพูดนั้นเหมือนกับว่าถูกสั่งออกมาจากหัวของแวนส์โดยตรง จากนั้นเขาก็รีบมองไปที่เดสมอนด์ซึ่งนอนอยู่บนพื้นก่อนที่จะกระโดดเข้าหาเขา
และแวนส์…จากนั้นเขาก็เห็นตัวเอง แม้ว่าความมืดจะปกคลุมทั่วทั้งร่างกายของเขา เขาก็เห็นใบหน้าของเขาเอง
“ฉันกําลังยิ้ม?”
แวนส์รู้สึกหายใจติดขัด ขณะที่มองดูตัวเองแทงมีดเข้าที่ขาของเดสมอนด์ ใบหน้าของแวนส์มีรอยยิ้มกว้าง แวนส์รู้สึกว่าใบหน้าของเขากระตุก เขาเพียงรู้สึกว่าขอบปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย
“ฉันกําลังยิ้มอยู่ด้วยเหรอ?” แวนส์ล้มลงกับพื้น
นี่คือสิ่งที่เดสมอนด์เห็นเขาเหรอ? เขาดูเหมือนเป็นสัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดที่เดสมอนด์มองไม่เห็นด้วยซ้ำ
“แม่…”
เสียงร้องของเดสมอนด์ดังก้องหู
“แล้ว…แม่ของฉันล่ะ?”
“ทําไมถึงแสดงสิ่งนี้ให้ฉันเห็น!” แวนส์กรีดร้องด้วยความพยายามที่จะกลบเสียงร้องของเดสมอนด์ แต่สิ่งเดียวที่เขาได้ยินคือน้ำตาของเดสมอนด์ที่ร่วงลงพื้น
เหตุใดจึงแสดงให้ฉันเห็น
“ทําไม!?” แวนส์ตะโกนอีกครั้ง และทันทีที่เขาทําอย่างนั้น เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกลากข้ามถนนไปทั้งตัว ขณะที่วิสัยทัศน์ของเขามืดลงอีกครั้ง
[บทลงโทษของฮาเดสจบลงแล้ว]
ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน เสียงหอบดังปลุกเขาให้ตื่น แวนส์รีบมองไปรอบๆเพื่อดูว่าเขากลับมาอยู่ในห้องของเขาหรือยัง แต่ไม่ว่าดวงตาของเขาจะมองไปทางไหน ก็มีแต่ความมืดมิด
แต่มันเป็นความมืดที่คุ้นเคยสําหรับเขา
“อ้ากกก!”
แวนส์รู้สึกว่าหัวกะโหลกของเขาจะแตกออก เมื่อเสียงโหยหวนดังเข้าสู่ส่วนลึกของร่างกาย เขาหันหัวไปด้านข้างซึ่งเป็นที่มาของเสียงกรีดร้องที่น่าขยะแขยง
ข้างๆของเขาตอนนี้มีมนุษย์ที่สูงพิลึก มีปีกหกปีกติดอยู่ที่หลังของมัน ร่างกายของมันสั่นสะท้าน ปีกนั้นขยับเล็กน้อยและบนปีกก็มีขนบางส่วนที่เหี่ยวแห้งไป
นี่…นี่เป็นหนึ่งในทหารติดปีกที่เขาเห็นในความฝันใช่ไหม แต่มันควรจะมี 7 คนไม่ใช่เหรอ?