แค้นรักสามีตัวร้าย - ตอนที่ 977
“สวัสดีค่ะ ฉันต้องการซื้อพิณโบราณ ช่วยแนะนำให้หน่อยได้ไหมคะ？”
นรมนถลึงตาใส่คมทิพย์ รีบพูดขึ้นทันที
กิริยาของเธอช่างสุภาพและมีมารยาท ไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง และไม่ถ่อมตัวเกินจนไป กลับทำให้อันนารู้สึกอึดอัด
“ได้ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณต้องการราคาแบบไหนคะ？”
“ขอคุณภาพดีสักหน่อย ราคาไม่ใช่ปัญหา”
นรมนมองออกว่าอันนาอาจจะต้องการเงิน
อันนาพยายามไม่สนใจต่อสายตาที่จ้องมองของคมทิพย์ และพาพวกเธอมาที่โซนราคาแพง
“พิณโบราณทางฝั่งนี้ราคาอาจจะสูงสักหน่อย แต่คุณภาพดีมาก และสายสตริงขาดยาก ”
“อันนา ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่？”
ตรงบริเวณนี้มีคนน้อย คมทิพย์ก็เก็บคำพูดเอาไว้ไม่อยู่ เอ่ยถามออกมาทันที
อันนาชะงักงัน
เธอรู้จักคมทิพย์
ริชาร์ดกล่าวว่าเขาพบหยกหายาก ต้องการปั้นอย่างเต็มที่ ให้ทั้งทีมสนับสนุนเธอ
อันนาไม่อยากทะเลาะกับคมทิพย์ ในเมื่อคนที่ถูกริชาร์ดดูแลจะมีต้นทุนมาก เพียงแต่มีเกิดเรื่องขึ้นกับอันนาจริง ๆ
“คุณคมทิพย์ ฉันรู้ว่าฉันทำไม่ถูกต้องที่ออกมาจากทีมกลางคัน แต่ฉันต้องการใช้เงินจริง ๆ ”
คำพูดของอันนาทำให้คมทิพย์ไม่รู้ว่าจะระบายความโมโหออกมาอย่างไร
อีกฝ่ายจริงใจมาก และไม่ได้แกล้งทำเป็นเหมือนไม่รู้จัก จึงทำให้คมทิพย์อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย
“ต้องการเงินคุณสามารถทำเรื่องเบิกออกมาล่วงหน้าก่อนได้นะ”
“จุดประสงค์ที่ฉันต้องการใช้เงินนั้นยากที่จะพูดออกมาค่ะ”
ในขณะที่พูดอันนาปกป้องท้องของตนเองอย่างไม่รู้ตัว
ท่าทางนี้นรมนรู้ดี
เธออดนึกถึงลูกที่ไร้วาสนาคนนั้นของตนเองไม่ได้
“คุณท้องเหรอคะ？”
ประโยคนี้ของนรมนไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่เป็นประโยคบอกเล่า ทำเอาอันนาตกใจทันที
“คุณรู้ได้อย่างไรคะ？”
คมทิพย์มองเห็นสีหน้าตกใจของอันนา ก็อึ้งไปทันที
“ตั้งครรภ์แล้วพอคลอดออกมา เงินไม่ได้หาได้ในเวลาอันสั้น”
อันนาเศร้าใจ
เธอกล่าวเสียงเบา“ ฉันไม่สามารถเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้”
“ต้องผ่าตัดไหม？”
คำพูดของนรมนทำให้อันนาพยักหน้า
“ใช่ค่ะ ที่บ้านของฉันยังมีน้องชายกับน้องสาวที่ต้องเข้าโรงเรียน ฉันไม่สามารถพักนานได้ ฉันได้ยินมาว่าคนที่ไม่เจ็บ จะฟื้นตัวกลับมาได้เร็ว ดังนั้นจึงอยากทำแบบนี้ แต่การผ่าตัดนี้เวลามีความเข้มงวดมาก ตอนนี้ฉันใกล้จะเลยเวลาแล้ว ถ้าเลยเวลาไปก็ไม่สามารถทำได้ ถึงตอนนั้นถ้าพักหนึ่งเดือน เรื่องนี้ก็จะควบคุมไม่ได้”
เมื่ออันนาพูดขึ้นมาก็เริ่มจะร้องไห้
“คุณ……”
“เงียบนะ！”
นรมนเพื่อหลีกเลี่ยงที่คมทิพย์จะพูดอะไรออกมา จึงรีบตวาดเธอเอาไว้
สำหรับเรื่องนี้ นรมนมีประสบการณ์
ชัดเจนว่าไม่สามารถเก็บลูกของอันนาเอาไว้ ตอนนี้ถ้าเลยอายุครรภ์ไป ถ้าทำแบบไม่เจ็บไม่ได้แน่นอนว่าจะยุ่งยาก
ต่างก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน และเธอก็มาแทนตำแหน่งของอันนา จุดนี้ทำให้นรมนรู้สึกละอายใจ
“ถ้าฉันซื้อพิณโบราณรุ่นพรีเมี่ยม คุณจะได้ค่าคอมมิชชั่นเท่าไหร่？”
อันนาชะงักงัน จากนั้นตอบว่า“ฉันจะได้ค่าคอมมิชชั่น 1% ค่ะ”
“งั้นถ้าฉันซื้อพิณโบราณราคาหนึ่งแสน คุณจะได้ค่าคอมมิชชั่นหนึ่งหมื่นใช่ไหม？”
“ค่ะ！”
อันนาพยักหน้า แต่กลับรู้สึกว่าความเป็นไปได้น้อยมาก
คนส่วนใหญ่มาซื้อพิณโบราณกันเยอะ ส่วนใหญ่ราคาพันกว่าหยวน บางคนอยากซื้อของดี ก็ไม่เกินหมื่นสองหมื่น ตกมาถึงมือเธอพันสองพัน เงินจำนวนเล็กน้อยนี้ไม่พอที่จะผ่าตัด และตนเองมาที่นี่ หลายคนมาดูแต่ซื้อน้อย มองดูเวลาที่ผ่านไปแต่ละวัน อันนารู้สึกกังวลมากจริง ๆ
นรมนมองเธอ กล่าวเสียงเบาว่า“งั้นช่วยเลือกพิณโบราณราคาหนึ่งแสนให้ฉันสักชิ้น”
อันนาคิดว่าตนเองฟังผิดไป
“คุณพูดว่าอะไรนะคะ？”
“ฉันบอกว่าฉันจะซื้อพิณโบราณราคาหนึ่งแสน ทำการซื้อตอนนี้เลย หลังจากคุณได้ค่าคอมมิชชั่นก็รีบไปโรงพยาบาลเถอะ
อันนาน้ำตาซึม
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณคุณจริง ๆ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ？”
“นรมน ฉันเป็นคนที่มาเล่นพิณโบราณแทนคุณในทีม คุณรีบจัดการเรื่องของคุณให้เรียบร้อย แล้วกลับเข้าทีม ช่วงนี้ฉันจะทำหน้าที่แทนคุณ รอคุณกลับมาฉันจะออกไป จะทำมันให้ดี”
คำพูดของนรมนทำให้อันนาแปลกใจเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยได้ยินว่ามีคนมาแทนตำแหน่งของตนเองแล้ว จนแม้แต่กังวลว่าหลังจากฟื้นตัวจากการผ่าตัดตนเองจะไปหางานที่ไหน ในเมื่องานของพิณโบราณนี้ค่อนข้างสบาย รายได้ก็ยังดี แต่ไม่ใช่ว่าที่ไหนก็ต้องการคนบรรเลงพิณโบราณ
วันนี้ได้ยินนรมนบอกว่าหลังจากตนเองกลับมาจะคืนตำแหน่งนั้นให้เธอ อันนาแทบไม่อยากเชื่อ
คมทิพย์จึงเอ่ยขึ้นมาว่า“คุณสบายใจได้ นรมนคือคนที่ฉันดึงมาสมทบให้ครบทีมเอง ในเมื่ออัลบัมของฉันต้องออกสู่ท้องตลาด ยืดเวลาออกไปไม่ได้ เธอคือผู้จัดการใหญ่ของบริษัท splendor เอนเตอร์เทนเมนท์ จำกัด จะมารับจ้างให้คนอื่นได้อย่างไร？เพียงแค่ตอนนี้สามารถมารับตำแหน่งแทนคุณ คุณบำรุงรักษาร่างกายของตนเองให้ดี แล้วกลับมาช่วยฉันนะ”
อันนายังคงมึนงง
นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้ม“รีบไปห่อพิณโบราณมาให้ฉันเถอะ”
“โอ้ ได้ค่ะ”
อันนาถึงจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง รีบนำพิณโบราณราคาหนึ่งแสนหยวนให้นรมน
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย นรมนจึงนำพิณโบราณออกจากร้านขายเครื่องดนตรี
คมทิพย์กล่าวด้วยรอยยิ้ม“เธอเนี่ยนะ ใจดีแบบนี้ตลอดเลย ใครจะรู้ว่าอันนาตั้งครรภ์จริงหรือเปล่า”
“เป็นความจริง”
คำพูดของนรมนทำให้คมทิพย์แปลกใจเล็กน้อย
“หือ？ มองออกได้เหรอ？”
“ใช่แล้ว จากใบหน้า และมือของเธอยังมักจะปกป้องท้องอย่างไม่รู้ตัว ฉันมองออกว่าเธอชอบเด็กคนนี้มาก เพียงแค่เธอไม่สามารถเก็บเด็กคนอื่นเอาไว้ได้ จะต้องมีเหตุผลที่ไม่สามารถเก็บเอาไว้ได้อย่างแน่นอน ผู้หญิงนะ มันจะได้รับบาดเจ็บอย่างง่ายดาย ”
คมทิพย์ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ จึงเชื่อโดยปริยาย
“เธอก็ไม่เสียดายเลยนะ พิณโบราณตัวละเป็นแสน เดาว่าเจ้าของร้านขายเครื่องดนตรีคงจะรู้สึกว่าตัวเองโดนโกง”
“ไม่เป็นไร ช่วยเหลือผู้อื่นเมื่อทำได้ ไม่แน่อาจจะมีโชคตามหลังมา นอกจากนี้ คุณภาพสินค้าตามราคา เสียงของพิณโบราณนี้ดีจริง ๆ ”
“ใช่ ๆ ๆ เธอพูดไม่ผิดต้องดีที่สุดแน่นอน ต่อจากนี้ เธอว่าคนพวกนั้นจะทำอย่างไร？ เจ้าของร้านบอกไม่ใช่เหรอว่าสายสตริงจะไม่ขาด？”
คมทิพย์นึกถึงเรื่องสกปรกเหล่านั้นของคนในทีม
นรมนกล่าวด้วยรอยยิ้ม“เธอเนี่ยนะ ไม่ต้องคิดถึงเรื่องพวกนั้นแล้ว ฉันไม่ใช่แมวที่จะถูกคนรังแกได้ตามใจนะ”
“นั่นก็ไม่แน่ ฉันจะปกป้องเธอเอง”
ท่าทางเหมือนกับฮีโร่ของคมทิพย์ทำให้นรมนรู้สึกน่าหัวเราะ
เมื่อทั้งสองคนกลับถึงบ้าน ก็มองเห็นบุริศร์สูบบุหรี่อยู่ตรงหน้าประตู
ใต้เท้าของเขามีก้นบุหรี่กองอยู่มากมาย เห็นได้ชัดว่ารออยู่ตรงนี้มานานแล้ว
คมทิพย์รู้สึกวางตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ตรงนี้
“ฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ”
พูดจบเธอก็วิ่งไป
นรมนคิดจะดึงคมทิพย์แต่ก็ดึงไว้ไม่ทัน
บุริศร์เห็นเธออุ้มพิณโบราณมา จึงเอ่ยถามขึ้นมาเองว่า
“ช่วงนี้ชอบเล่นพิณโบราณเหรอ？”
“จำเป็นสำหรับการทำงาน”
นรมนตอบทุกคำถาม ไม่ได้ทำตัวห่างเหินเป็นพิเศษ
เธอเปิดประตูออก กล่าวเสียงเบาว่า“เข้ามานั่งเถอะ ถือโอกาสอาบน้ำไปด้วยเลย ตัวของคุณมีกลิ่นบุหรี่ เหม็นมาก”
ถึงแม้จะไม่ได้รังเกียจ แต่น้ำเสียงดูไม่น่าฟัง
บุริศร์แปลกใจเล็กน้อย
นี่เป็นห่วงเขาเหรอ？
เขารู้สึกดีอย่างห้ามไม่ได้
“ผมไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยน”
“ให้นภดลไปซื้อสิ”
นรมนพูดอย่างเป็นธรรมชาติ บุริศร์ยิ่งดีใจสุด ๆ
เมื่อนภดลได้รับข้อความจึงไปซื้อเสื้อผ้า
บุริศร์เดินเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องนอน เปิดก๊อกน้ำ
นึกถึงหลายวันก่อนตนเองมีความสัมพันธ์กับนรมนที่นี่ รู้สึกร้อนวูบวาบอย่างห้ามไม่ได้
นรมนกลับไม่คิดอะไรมาก เพียงแค่ย้ายพิณโบราณไปที่ห้องอ่านหนังสือ หลังจากจัดวางเสร็จจึงเริ่มปรับเสียง
บุริศร์ได้ยินเสียงปรับเสียงจากภายนอก ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเวลานี้ช่างเงียบสงบและสวยงาม
ส่วนคมทิพย์ในตอนนี้ต่อให้ความกล้าหาญมากมายก็ไม่กลับไป เธอวิ่งไปหาริชาร์ด บอกให้ช่วยสอนปัญหาการเรียบเรียง กลับเกาะติดอยู่ที่ริชาร์ดไม่ยอมออกมา
หลังจากนรมนปรับเสียงเสร็จ สัญชาตญาณบอกว่าคุ้มกับเงินหนึ่งแสนหยวนที่จ่ายไป ท่วงทำนองเสียงไม่ธรรมดาจริง ๆ
หลังจากมองเห็นบุริศร์สวมเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยเดินออกมา นรมนหน้าแดงขึ้นหลายเท่า
“คุณต่อยหน้าราเชนเหรอ？”
นี่ไม่ใช่การไถ่ถาม แต่เป็นประโยคบอกเล่า
บุริศร์ก็ไม่ปิดบังเธอ ตอบอย่างสบาย ๆ
“ผมต่อยเอง เขาทำให้ภรรยาของผมใบหน้าเสียโฉม ต่อยเขาแค่ครั้งเดียวยังน้อยเกินไป”
“ทำตัวเป็นเด็กไปได้”
นรมนรู้สึกอบอุ่นใน แต่ปากกลับไม่พูดออกมา
บุริศร์ก็ไม่สนว่านรมนจะพูดอย่างไร เขาพูดต่อไปว่า“ถ้าเขายังกล้าก่อความวุ่นวายกับคุณ ผมจะต่อยเขาต่อไป ต่อยจนแฟนคลับจำหน้าเขาไม่ได้”
“อย่าก่อเรื่องวุ่นวายเลย เขาถอนตัวออกจากอัลบัมของคมทิพย์แล้ว คุณก็พอแค่นี้เถอะ”
นรมนไม่อยากทำให้เรื่องวุ่นวาย บุริศร์ไม่มีความคิดเห็นโดยปริยาย
“ได้ เห็นแก่หน้าของคุณผมจะยกโทษให้เขา จริงสิ ใบหน้าของคุณไม่ไปเปลี่ยนผ้าพันแผลที่โรงพยาบาลเหรอ？”
“เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเองก็ได้ ไม่มีอะไรร้ายแรง”
นรมนพูดแล้วก็คลุมพิณโบราณเอาไว้ จากนั้นหากล่องพยาบาล
รู้สึกคันที่ใบหน้า เธออยากเปลี่ยนผ้าพันแผล
“มาผมทำให้เอง”
บุริศร์เดินเข้ามาอาสาช่วย
ร่างกายของเขายังมีกลิ่นหอมหลังจากอาบน้ำอยู่ ลอยเข้าจมูกของนรมนทันที ทำให้เธอชะงักงันเล็กน้อย และในขณะเดียวกันก็หน้าแดงหัวใจเต้นแรง
“ฉันทำเองได้”
“คุณยังต้องส่องกระจก ให้ผมทำให้ดีกว่า”
บุริศร์แกะผ้าพันแผลของนรมนมองอย่างระมัดระวัง
เมื่อเขามองเห็นบาดแผลบนใบหน้าของนรมน ก็อดรู้สึกเจ็บปวดใจไม่ได้
“สมควรตาย ผมน่าจะทำให้เขาหน้าบวมอีกสักหน่อยถึงจะดี”
นรมนหัวเราะขึ้นมาทันที
“เอาเถอะราเชนก็ไม่ได้ตั้งใจหรอก”
“จ้องมองคุณนี่ยังไม่ได้ตั้งใจอีกเหรอ？ผมว่าเขายังไม่ยอมหยุดหรอก”
“พูดแบบนี้ อะไรเรียกว่ายังไม่ยอมหยุด？”
นรมนรู้สึกว่าบุริศร์ใช้คำไม่ถูกต้อง บุริศร์ก็ไม่อธิบาย แต่ในแววตากลับปรากฏความไม่ชัดเจน
บุริศร์มือเบามาก จนแม้แต่หายใจเบา ๆ ด้วยซ้ำ
นรมนรู้สึกจั๊กจี้ใบหน้า และเสียวซ่าน แม้แต่ในใจรู้สึกจั๊กจี้อ่อนปวกเปียก
นรมนหายใจถี่
แต่บุริศร์กลับเหมือนจะไม่ตัว ร่างกายขยับเข้ามาช้า ๆ หน้าอกที่กำยำปรากฏตรงหน้านรมน พร้อมกับความยั่วยวนอย่างหาที่สุดไม่ได้ ทำให้เธอรู้สึกคอแห้งขึ้นมาทันที
เธอกลืนน้ำลายอย่างไม่ได้ตั้งใจ ร่างกายเอนไปด้านหลังอย่างไม่รู้ตัว
“อย่าขยับสิ”
บุริศร์ส่งเสียงทุ้มต่ำ ร่างกายส่วนบนขยับไปข้างหน้า ชนเข้ากับตำแหน่งที่อ่อนไหวของนรมนทันที
เธอร้องอุ๊ยออกมา ทั้งสองชนกันทันที