แค้นรักสามีตัวร้าย - บทที่ 1662 เป็นคุณหนูตระกลูสิทธิรัตน์สุนทรหรอกเหรอ?
คนอื่นๆไล่ตามออกไปอย่างรวดเร็ว จนตระกลูสิทธิรัตน์สุนทรชลมุนวุ่นวายไปหมด
ชินทรพาภาณออกมาจากตระกลูสิทธิรัตน์สุนทร มาถึงบ้านของธเนศพลด้วยความรวดเร็ว
เมื่อธเนศพลเห็นชินทร ก็อดที่จะอึ้งไม่ได้
“ท่านชินทร？
“รีบเรียกป้องมาดูหลานฉัน ว่าเป็นอะไรไหม!”
นี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของนรมน ถ้าหากเป็นอะไรไป ลูกสาวก็คงเจ็บปวดน่าดู
แค่นึกถึงน้ำตาของนรมน หัวใจของชินทรก็ปวดร้าวไปหมด
ชีวิตนี้เขาไม่เคยทำเพื่อลูกมากเท่าที่ควร ในตอนที่จะอยากจะทำอะไรเพื่อนรมนบ้าง นรมนก็โตเสียแล้ว
เดิมทีเขาคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสแล้วด้วยซ้ำ โชคดีที่สวรรค์ยังให้โอกาสเขา แต่กระนั้นเขาก็ยังกลัว
กลัวว่าภาณจะมีจุดจบเหมือนเขา!
เมื่อกานต์เห็นภาณ ก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที
“น้องเล็ก!”
ดวงตาของเขาแดงก่ำขึ้นมาในทันที
ภาณซูบผอมลงกว่าตอนอยู่บ้านเยอะ หน้าก็ซีดเซียวจนน่ากลัว เขาจำได้ว่าแขนของภาณเคยป้อมเหมือนช่อดอกบัว แต่ตอนนี้กลับแทบไม่มีเนื้อหนังแบบนั้นแล้ว
เขากอดภาณเอาไว้อย่างระมัดระวัง ดวงตามองตรงมาที่ธเนศพล
แม้จะไม่ได้พูดอะไร แต่แววตาแบบนั้นกลับทำให้ธเนศพลรู้สึกอึดอัดในใจ
“รีบไปเรียกป้องมา!”
“คุณชายธเนศพล ตอนนี้คุณชายป้องกำลังช่วยชีวิตปาณีอยู่นะครับ อีกอย่างเพราะเธอเสียเลือดมากเกินไป คลังเลือดที่มีอยู่ก็ไม่พอ เกรงว่า……”
คำพูดของลูกน้องทำให้ธเนศพลขมวดคิ้ว
แต่ชินทรกลับพูดเสียงต่ำว่า “ฉันจะให้คนไปจับตัวตุลธร!”
“จับเขามาทำไม? ตอนนี้เรายังไม่มีหลักฐาน ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก!”
ธเนศพลจับมือของชินทรเอาไว้
เขารู้ว่าชินทรอยากช่วยใจจะขาด แต่ถ้าชินทรเป็นอะไรไป เขาก็คงอธิบายกับทางบุริศร์และนรมนไม่ได้แน่ๆ!
ชินทรพูดออกมาทีละคำชัดๆว่า “ปาณีเป็นลูกสาวของตุลธร! ลูกสาวแท้ๆ!”
“อะไรนะ?”
ธเนศพลตกตะลึง ด้านกานต์ก็อึ้งไปตามๆกัน
จะเป็นไปได้ยังไง?
ปาณีเป็นคุณหนูตระกลูสิทธิรัตน์สุนทรหรอกเหรอ?
ไม่ใช่ธีรยาหรอกหรือไง?
ชินทรสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ฉันเองก็เพิ่งรู้ตัวตนของปาณีเหมือนกัน ตุลธรคาดหวังมาตลอดว่าจะมีลูกชายมาสืบทอดตระกูล แต่อาจเป็นเพราะเขาทำกรรมเอาไว้เยอะ ภรรยาของเขาเลยให้กำเนิดลูกผู้หญิงออกมาหมดทั้งสามคน ต่อมาลูกสาวทั้งสามของเขาก็ตายก่อนวัยอันควรโดยไม่ทราบสาเหตุ ทุกคนต่างก็คิดว่าเป็นเพราะฮวงจุ้ยที่บ้านพวกเขาไม่ดี แต่มีแค่คนส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ว่า เป็นเพราะตุลธรจ้างคนมาฆ่าพวกเธอต่างหากล่ะ ถึงอย่างไรกฎของประเทศก็ไม่อนุญาตให้คลอดบุติเกินกำหนดอยู่แล้ว ถ้าลูกสาวพวกนั้นไม่ตาย ภรรยาของเขาก็จะให้กำเนิดลูกชายไม่ได้ ถึงเขาจะไปมีผู้หญิงคนอื่นข้างนอก แต่ไม่รู้ว่าทำไม เขาก็ไม่เคยได้ลูกชายสักที จนเมื่อปาณีเกิด แก้วตา ภรรยาของตุลธรกลัวว่าลูกสาวของตนจะต้องพบเจอกับความเลวร้ายของเขา จึงจำต้องให้คนใช้พาตัวลูกออกไป เพื่อแลกกับการที่เด็กคนหนึ่งไม่ต้องมาตาย ตอนนั้นเพราะกลัวว่าตุลธรจะรู้ว่าปาณียังมีชีวิตอยู่ แม่ของเธอเลยไม่ได้เหลือสิ่งของใดๆติดตัวไว้ให้ หวังแค่ให้เธอได้ใช้ชีวิตปกติอยู่ข้างนอก”
“แต่เมื่อตระกูลนนท์สัจทัศน์ลักพาตัวปาณี ในตอนนั้นพวกเขาบอกปาณีว่าเธอคือผู้อยู่เบื้องหลังของตระกูลนนท์สัจทัศน์ แถมยังบอกว่านภดลฆ่าพ่อแม่ของเธอ จึงหลอกให้ปาณีหว่านล้อมนภดลดื่มยาคลุ้มคลั่งเข้าไป ตอนนั้นตระกูลนนท์สัจทัศน์บอกปาณีว่า มันเป็นแค่การทำให้นภดลสูญเสียพละกำลังเท่านั้น หลังจากนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ยาคลุ้มคลั่งอีก ปาณีคิดว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆเลยทำตาม แต่คิดไม่ถึงว่าผลที่ตามมาจะไม่เป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้ ปาณีรักนภดลมาก หลังจากที่ได้เห็นนภดลเป็นแบบนั้นเธอก็แตกสลายอย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อตระกูลนนท์สัจทัศน์เห็นว่าไม่สามารถควบคุมปาณีได้แล้ว จึงทำของใส่เธอ ให้เธอลืมความรู้สึกที่มีต่อนภดล และเชื่อฟังคำสั่งของพวกเขาเหมือนเป็นแค่ศพเดินได้”
พูดมาถึงตรงนี้ นัยน์ตาของชินทรก็ทอแววสงสารออกมา
“ฉันแอบสังเกตคนเบื้องหลังขอตระกูลนนท์สัจทัศน์มาตลอด แต่หลังจากบุริศร์จับตัวทวีได้ คนในตระกูลนนท์สัจทัศน์ก็เริ่มระมัดระวังตัวขึ้น ตอนที่พวกเขาอถอนทัพออกไปก็ไม่ลืมพาปาณีไปด้วย ตอนนั้นฉันกำลังคิดอยู่เลยว่าทำไม ปาณีกระโดดหนีตอนที่พวกเจตต์เดินเรือผ่านทะเล ถ้าพูดกันตามเหตุผลทะเลลึกขนาดนั้นเธอคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คนของตระกูลนนท์สัจทัศน์กลับช่วยเธอเอาไว้อย่างไม่สนสิ่งใด แถมยังหาคนมารักษาอีกด้วย ตอนที่ได้รู้เรื่องนี้ฉันรู้สึกคาใจ ดังนั้นเลยเริ่มทำการสืบตัวตนของปาณี ตอนนั้นคนของฉันเข้าไปช่วยปาณี จนเกิดการต่อสู้กับพวกเขา ปาณีได้รับบาดเจ็บ เลือดของเธอเปื้อนอยู่บนเสื้อผ้าคนของฉัน หลังจากกลับมาฉันก็ทำการตวจดีเอ็นเอ ถึงได้รู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์ฉันฑ์พ่อลูกกับตุลธร ต่อมาปาณีก็ถูกจับตัวไป ซึ่งคราวนี้คนตระกูลนนท์สัจทัศน์ไม่สู้ แต่กลับหนีไปแทน ฉันเองก็เริ่มตามหาร่องรอยของปาณี แต่กลับไม่คิดเลยว่าเธอจะถูกตุลธรนำตัวกลับไป เห็นอย่างนี้แล้ว ก็แปลว่าตุลธรคงรู้ตัวตนของปาณีแล้วเหมือนกัน”
เมื่อได้ยินที่ชินทรพูดมา ธเนศพลก็ไม่อาจผ่อนคลายได้
“ฆ่าลูกตัวเองกับมือ ตอนนี้ยังมาทำกับลูกตัวเองแบบนี้อีก เขาเป็นสัตว์เดรัจฉานหรือไง?”
“ถ้าจะบอกว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานก็สงสารสัตว์”
นัยน์ตาของชินทรเย็นยะเยือก
ธเนศพลรีบสั่งให้คนไปจับตัวตุลธร แต่กลับถูกชินทรห้ามเอาไว้เสียก่อน
“ถ้าส่งคนของนายไปก็คงไม่ได้กลับมา ซ้ำอาจจะถูกเขาใส่ร้าย ตอนนี้นายกำลังอยู่ท่ามกลางมรสุม ให้ฉันส่งคนของฉันไปดีกว่า”
“คนของคุณ?”
ธเนศพลแปลกใจ
ชินทรยกมือขึ้นผิวปาก ชั่วขณะนั้นเองคนที่อยู่สนามฝึกซ้อมของตระกลูสิทธิรัตน์สุนทรก็ไหวตัว จากนั้นก็มีคนสองคนมุ่งตรงไปที่ตระกลูสิทธิรัตน์สุนทรด้วยความรวดเร็ว
ไม่นานหลังจากนั้น ตุลธรก็ถูกหิ้วเข้ามา
เมื่อเขาเห็นว่าเป็นชินทร ก็แทบจะบ้า
“ชินทร นายไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อหรือไง?”
เสียง“เพี้ยะ”ดังขึ้น หลังจากที่ชินทรฟาดฝ่ามือใส่ตุลธรจนสลบไป จากนั้นก็หันไปพูดกับคนข้างกาย “พาตัวมันไปถ่ายเลือดให้ปาณี ตราบใดที่มันยังหายใจ ก็สูบเอาเลือดของมันออกมาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้!”
คนข้างๆลังเลเล็กน้อย พร้อมกับหันมามองธเนศพล
ธเนศพลจึงพยักหน้าให้
ตุลธรถูกพาตัวไปในทันที
ป้องอาศัยจังหวะนี้ ให้คนมาถ่ายเลือดให้ปาณี ส่วนตัวเองรีบมาตรวจดูอาการของภาณด้วยความรวดเร็ว โชคดีที่เด็กคนนี้แค่เสียเลือดไปมากเท่านั้น ไม่ได้มีความผิดปกติอย่างอื่น กานต์กับชินทรถึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ด้านธเนศพลเองก็โล่งใจเหมือนกัน
“เด็กอายุน้อยเสียเลือดเยอะขนาดนี้ไม่ส่งผลอะไรต่อร่างกายเหรอ?”
สีหน้าของป้องไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
เขาเองก็เป็นพ่อคน จึงรู้เป็นอย่างดีว่าถ้าบุริศร์กับนรมนได้รู้ว่าลูกตัวเองเป็นอะไรไปจะเจ็บปวดมากแค่ไหน
เขาเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “ทำไมจะไม่ส่งผลล่ะ? เลือดคือสิ่งหล่อเลี้ยงร่างกายของมนุษย์ ตอนนี้ก็เท่ากับว่าภาณเสียเลือดไปแล้วครึ่งหนึ่ง ถึงตระกูลโตเล็กจะดูแลรักษาได้เป็นอย่างดี แต่เด็กคนนี้อ่อนแอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ช่วงสองสามปีนี้ต้องดูแลใกล้ชิดเป็นพิเศษ ไม่อย่างนั้นแค่ลมพัดก็คงเป็นหวัดแล้ว ระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายของเขาถูกทำลาย ถ้าจะสร้างขึ้นมาใหม่ก็ต้องใช้เวลาหลายปี”
ฟังมาถึงตรงนี้ กานต์ก็เดือดจัดแทบอยากฆ่าคน สีตาของชินทรก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ซึ่งสิ่งนี้ทำให้ธเนศพลและป้องตกตะลึง
“ท่านชินทร ตาของคุณ……