แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1007

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1007
จิตใจที่ผ่อนคลายของไช่อิ้งเวินแต่เดิม ตึงเครียดขึ้นมาทันที พละกำลังที่เฉินโม่แสดงออกมาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ไม่เป็นผลดีต่อตระกูลไช่ของพวกเขาเลย

เขาไม่รู้ว่านักพรตยู่หลงยังมีไม้ตายหรือเปล่า ถ้านี่เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของนักพรตยู่หลง งั้นความหวังที่จะชนะเฉินโม่คงมีไม่มาก

สีหน้าของนักพรตยู่หลงหนักใจ มองเฉินโม่ด้วยความตกใจมาก นี่เป็นการโจมตีสุดท้ายในหนังสือสวรรค์แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่สามารถทำอะไรเฉินโม่ได้

“เฉินไต้ซือ พละกำลังของนายไม่ธรรมดาจริงๆ มิน่าล่ะถึงกล้ามาตามนัดที่นี่คนเดียว เป็นผู้มีความสามารถสูงส่งที่กล้าหาญจริงๆ!” นักพรตยู่หลงเอ่ยชม

แต่มีความหมายแปลกๆ ออกมาจากน้ำเสียงของเขา

เฉินโม่ไม่รู้ว่านักพรตยู่หลงยังมีท่าไม้ตายอะไรหรือเปล่า แต่เขามีอะไรต้องกลัวล่ะ

“พูดมากก็เปล่าประโยชน์ คุณก็ลองรับหมัดผมไปสิ!”

เฉินโม่พูดจบ ก้าวออกมาเบาๆ หนึ่งก้าว

เพียงก้าวเดียว เขามาถึงตรงหน้าของนักพรตยู่หลง “สยบภูเขา!”

เหมือนนักพรตยู่หลงเตรียมตัวไว้แล้ว ตัวถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันก็ใช้สองมือวาดลวดลายซับซ้อนกลางอากาศ

ทุกลวดลายที่วาดออกมา จะมีพลังกั้นตรงกลางระหว่างเขากับเฉินโม่เอาไว้

แต่ความเร็วของเขาเทียบเฉินโม่ไม่ได้แน่นอน ตอนเขาวาดลวดลายที่ห้าออกมา ในที่สุดหมัดของเฉินโม่ก็มาถึงแล้ว

พลั่ก!

เพียงหมัดเดียว นักพรตยู่หลงโดนโจมตีจนกระเด็นไปทันที กระอักเลือดออกมากลางอากาศ

ในบรรดาผู้ชม นักบู๊ที่ผมกลายเป็นสีขาวสองสามคน ถอนหายใจออกมาเบาๆ “คนที่ฝึกวิชาอาคมกลัวนักบู๊ประชิดตัวเป็นที่สุด แม้นักพรตยู่หลงแข็งแกร่ง แต่ไม่สามารถทำลายกฎข้อนี้ได้ ถ้าเฉินไต้ซือโจมตีประชิดตัวเร็วกว่านี้ นักพรตยู่หลงคงไม่มีโอกาสโจมตีแข็งแกร่งแบบเมื่อครู่ออกมาได้”

“ใช่ ดูเหมือนเฉินไต้ซือคนนี้ ไม่ได้ใช้พละกำลังออกมาทั้งหมด!” นักบู๊อีกคนทอดถอนใจ

“ถ้านักพรตยู่หลงไม่มีท่าไม้ตายอื่น การต่อสู้ครั้งนี้ เฉินไต้ซือต้องชนะแน่นอน!”

เฉินโม่ไม่ให้โอกาสนักพรตยู่หลง เขาเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ตามนักพรตยู่หลงจนทัน จากนั้นกระแทกหมัดออกไปอีกครั้ง

ระหว่างที่กำลังตื่นตระหนก นักพรตยู่หลงเอาแผ่นหยกปากว้าออกมาจากอก พ่นเลือดใส่ด้านบน

จู่ๆ มีแสงสีขาวระเบิดออกมาจากแผ่นหยกนั่น จากนั้นกลายเป็นแสงปกคลุมสีใส ปกคลุมนักพรตยู่หลงอยู่ด้านใน

แม้หมัดของเฉินโม่กระแทกโดนนักพรตยู่หลง แต่ไม่สามารถทำลายการป้องกันของแสงปกคลุมสีใสได้ แต่กลับโจมตีจนนักพรตยู่หลงกระเด็นออกไป

“ดูเหมือนเป็นเครื่องรางป้องกันระดับสูง!” เฉินโม่ประหลาดใจเล็กน้อย นักพรตยู่หลงไม่ธรรมดาจริงๆ ขนาดเครื่องรางที่เห็นได้น้อยแบบนี้เขาก็ยังมี

ต้องรู้ว่ากระจกโบราณ ที่เป็นเครื่องรางป้องกันระดับสูงชิ้นนั้น เฉินโม่ยังต้องแย่งมาจากคนอื่น นักพรตยู่หลงไม่ได้มีแค่หนังสือสวรรค์ ที่เป็นเครื่องรางประเภทโจมตี ยังมีเครื่องรางประเภทป้องกันอีกด้วย

เฉินโม่คิดว่าการถ่ายทอดของนักพรตยู่หลง ต้องเป็นการถ่ายทอดที่ค่อนข้างสมบูรณ์แบบ ไม่งั้นเขาไม่มีทางมีเครื่องรางประเภทโจมตีและป้องกันที่แข็งแกร่งพร้อมกันในเวลาเดียวกันหรอก

นักพรตยู่หลงยืนบนหินบลูสโตนอีกครั้ง ชุดนักพรตสีขาวนวลเปื้อนเลือดแล้ว ดูโหดเหี้ยมและน่าเวทนา

เขามองเฉินโม่ ใบหน้าเผยความรู้สึกที่ยังกลัวไม่หาย ถ้าไม่ใช่เพราะเขายังมีเครื่องรางป้องกัน ไม่แน่เมื่อกี้เขาอาจตายไปแล้วก็ได้

“เฉินไต้ซือ ฉันประมาทนายแล้ว!” สีหน้านักพรตยู่หลงเคร่งขรึม แววตาที่มองเฉินโม่เต็มไปด้วยความโมโห ไม่เหลือลักษณะของเซียนผู้สูงส่งเมื่อครู่อยู่เลย

เฉินโม่มองนักพรตยู่หลง แล้วพูดอย่างราบเรียบ “ถ้านี่คือพละกำลังทั้งหมดของคุณ งั้นผมขอเตือนให้คุณรีบยอมแพ้ จะได้ไม่ตาย”