แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1018

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1018
“เหวินหลี่ ฝากนายด้วยนะ!” ไช่อิงกั๋วยิ้มร้ายกาจแล้วพูดออกมา

“ลุงรองวางใจได้เลย ผมต้องทำให้คุณพอใจแน่นอน” ไช่เหวินหลี่เผยรอยยิ้มชั่วร้าย ก้าวเข้าไปหาไช่เหวินหย่าทีละก้าว

“ไช่เหวินหลี่ นายจะทำอะไร!” ไช่เหวินหย่ากลัวเล็กน้อย ไช่เหวินหลี่เป็นญาติห่างๆ ของตระกูลไช่ ฐานะในตระกูลไช่ต่ำมาก ก่อนหน้านี้เธอเคยตำหนิเขาเพราะเรื่องบางเรื่อง

ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไช่เหวินหลี่จะแก้แค้นเธอ อีกทั้งไช่เหวินหลี่ยังมีอาการผิดปกติอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือถ้าไม่มีผู้หญิง จะไม่มีความสุข ได้ยินว่าฝีมือเยอะแยะมากมายหลากหลายไม่ซ้ำ

ถ้าตกอยู่ในมือของเขา ไช่เหวินหย่าไม่กล้าจินตนาการเลย

“น้องสาว เธอว่าฉันคิดจะทำอะไรล่ะ ฮ่าๆ……” พูดพลาง ไช่เหวินหลี่อุ้มไช่เหวินหย่าขึ้นมา แล้วเดินออกไป

ไช่เหวินหย่าร้องไห้โวยวาย “ปล่อยฉัน คุณลุงคุณอาช่วยฉันด้วย! ฉันก็เป็นคนตระกูลไช่เหมือนกันนะ!”

ไช่อิงกั๋วแผดเสียงเย็นชาว่า “เธอยังมีหน้าพูดว่าตัวเองเป็นคนตระกูลไช่ ถ้าเธอไม่หาเรื่องเฉินไต้ซือ ตระกูลไช่จะตกต่ำอย่างทุกวันนี้ไหม”

“เธอมันตัวซวย!”

เดิมทีคนตระกูลไช่ที่เหลือเห็นใจไช่เหวินหย่าอยู่บ้าง เมื่อได้ยินคำพูดของไช่อิงกั๋ว ก็รู้สึกว่าการที่ตระกูลไช่เป็นแบบทุกวันนี้ ล้วนเป็นผลมาจากไช่เหวินหย่า

“สมน้ำหน้า!” มีคนด่าใส่ไช่เหวินหย่า

“ใช่ เธอเป็นตัวซวย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ตระกูลไช่ของเราจะตกต่ำถึงขั้นนี้ได้ยังไง”

“ตัวซวยแบบนี้ไม่ควรค่าแก่การเห็นใจ!”

คนตระกูลไช่แทบทุกคน ล้วนเอาความโกรธที่ตระกูลไช่โดนทำลาย ไปลงที่ไช่เหวินหย่าทั้งหมด

ตอนนี้ไช่อิ้งเวินตายแล้ว คนในสายเลือดของไช่อิ้งเวินก็ตายไปเกือบหมดแล้ว สายเลือดที่สูงส่งที่สุดของตระกูลไช่ ตอนนี้ตกต่ำจนกลายเป็นสายเลือดที่ต่ำต้อยที่สุด

ตอนนี้ไช่เหวินหย่าโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง เหมือนลูกนกที่สูญเสียรัง ใครๆ ก็รังแกได้

ส่วนเรื่องขัดแย้งภายในตระกูลไช่ เฉินโม่ไม่ได้สนใจ อีกทั้งทรัพย์สินที่เขามีตอนนี้ เหนือกว่าตระกูลไช่ตั้งนานแล้ว การที่บีบให้ตระกูลไช่เอาทรัพย์สินออกมาให้ เพียงเพราะต้องการลงโทษตระกูลไช่เท่านั้น

เฉินโม่กลับมาที่เขายู่หลง เริ่มปลีกวิเวกฝึกฝน

ฤทธิ์ยาชีวิตยังมีอีกมากมายที่ยังซึมซับไม่หมด จากการคาดคะเนของเฉินโม่ ถ้าซึมซับฤทธิ์ยาชีวิตจนหมด เขาอาจทะลุถึงชั้นเจ็ดแดนรวมพลัง

หลังผ่านไปครึ่งเดือน ตระกูลเฉินที่หนานซู

เฉินเข่อเอ๋อร์สวมเสื้อกันหนาวแบบสวมสีชมพูลายการ์ตูน ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนรัดรูป ผูกผมหางม้ายาว ดูเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของวัยรุ่น

เฉินเข่อเอ๋อร์เอาสองมือเท้าคางเรียว ตัวพิงตรงระเบียงมองไปข้างนอก สีหน้ากลัดกลุ้มเล็กน้อย

“พรุ่งนี้ก็วันเกิดของพี่สาวแล้ว ไม่รู้พี่เฉินโม่จะมาหรือเปล่า” เฉินเข่อเอ๋อร์ยังจำคำพูดที่เฉินโม่พูด ที่สโมสรเซียงซานที่ยานจิงครั้งที่แล้วได้อยู่เลย

“ครั้งนี้ไม่รู้ว่าพี่สาวเป็นบ้าอะไรขึ้นมา คิดไม่ถึงเลยว่าจะให้แฟนของเธอจัดงานวันเกิดยิ่งใหญ่ หึ มีอะไรน่าทึ่งเหรอ!”

ปากพูดว่ามีอะไรน่าทึ่งเหรอ แต่บนใบหน้าเด็กสาวอย่างเฉินเข่อเอ๋อร์ กลับเต็มไปด้วยความอิจฉา

“เฮ้อ ก็ได้ ฉันยอมรับว่าฉันกำลังอิจฉาพี่สาว แต่เมื่อไรฉันจะมีงานวันเกิดยิ่งใหญ่บ้างล่ะ”

ขณะนั้นประตูห้องเปิดออก แม่ของเฉินเข่อเอ๋อร์เดินเข้ามา

“เข่อเอ๋อร์ พรุ่งนี้ไปช่วยพี่สาวต้อนรับแขกกับแม่ ครั้งนี้มีลูกคนรวยที่ยานจิงมาเยอะมาก เธอก็ไปเปิดหูเปิดตาด้วย” แม่เฉินพูดจัดการอย่างไม่สนใจ

ปากเล็กๆ ของเฉินเข่อเอ๋อร์เบะจนจะชี้ขึ้นฟ้าแล้ว บ่นอย่างไม่พอใจมาก “แม่ พรุ่งนี้หนูมีธุระ ไปไม่ได้หรอก!”

“อย่างเธอจะมีธุระอะไร สำคัญกว่าวันเกิดพี่สาวเธอเหรอ” แม่เฉินโมโหเล็กน้อย ลูกสาวคนนี้ของตัวเองฉลาดแสนซน ทำให้เธอปวดหัวมาก

เฉินเข่อเอ๋อร์น้อยใจจนดวงตาทั้งสองข้างมีน้ำตา “แม่ พรุ่งนี้ก็วันเกิดหนูเหมือนกัน แม่ลืมแล้วเหรอ”