แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1054

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1054
คุณฮู่ลืมตาขึ้นมา เหลือบมองเซินกงหมิงไปแวบหนึ่ง แล้วพูดขึ้น “คุณชายไม่ต้องเกรงใจ ผมซึ่งเป็นคนที่ตระกูลเซินกงเลี้ยงไว้ ปกป้องคุณชายก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว！”

“แต่ว่าคุณชายแน่ใจหรือว่าคนผู้นั้นจะมาแก้แค้นพวกเรา? ” คุณฮู่สงสัยเล็กน้อย เขาไม่รู้สึกว่าแผนของเซินกงหมิงจะได้ผล

หากคิดในอีกมุมหนึ่ง เขาไม่มีทางมาแก้แค้นให้เพื่อนโดยที่ต้องเสี่ยงอันตรายคนเดียว！

ดังนั้นเขารู้สึกว่าคนที่ชื่อเฉินโม่ ไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน

อันที่จริงเซินกงหมิงก็ไม่ได้มั่นใจขนาดนั้น แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นความคิดของหานทง

“คุณฮู่ โปรดรอสักครู่ ความคิดนี้มันเป็นของลูกสมุนของผม เขารู้จักไอ้หมอนั่นมาก่อน ดังนั้นจึงเข้าใจไอ้หมอนั่น ผมจะเรียกเขามาให้คุณถาม！”

“อืม”คุณฮู่พยักหน้า จากนั้นก็หลับตาพักผ่อนต่อ

เซินกงหมิงโบกมือเรียกหานทงที่อยู่ไม่ไกล หางทงรีบวิ่งมาทันที มายืนอยู่ข้างกายของเซินกงหมิง ถามอย่างเสียงเบา“คุณชายเซิน มีอะไรจะสั่งการเหรอครับ?”

เซินกงหมิงกล่าว “คุณฮู่มีเรื่องจะถามนาย เดี๋ยวนายตอบตามความจริง！”

“ครับ！” หานทงพยักหน้า ไม่กล้าละเมิดเลยแม้แต่นิดเดียว

เซินกงหมิงมองไปทางคุณฮู่ ยิ้มแล้วพูด “คุณฮู่ คนมาแล้วครับ ท่านมีอะไรอยากจะรู้ก็ถามเขาได้เต็มที่เลยครับ！”

คุณฮู่ลืมตาขึ้น กลับมีแสงฉายผ่านดวงตา บนตัวเขาแผ่กระจายไปด้วยพลังที่ไร้รูป ทำให้คนเกรงกลัว

หานทงนั้นเห็นกับตาที่คุณฮู่ต่อสู้ชนะจนกู่หลินเฟิง รู้ว่าชายวัยกลางคนที่มองแล้วธรรมดาคนนี้ อันที่จริงเป็นคนที่น่าทึ่งคนหนึ่ง

ดังนั้น หางทงไม่กล้าที่จะเมินเฉย

คุณฮู่ก็ขี้เกียจอ้อมค้อม ถามไปโดยตรง “นายมั่นใจแค่ไหนว่าคนที่ชื่อเฉินโม่จะมาที่นี่?”

หานทงไม่กล้าที่จะโกหกเลยแม้แต่นิดเดียว ตอบไปตามความจริง “มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเขาจะมา！”

หนังตาของคุณฮู่กระตุกไปหนึ่งที ถามอย่างส่งสาย “นายมั่นใจขนาดนี้เลย?”

หานทงพยักหน้า “ความสามารถอย่างอื่นผมไม่มี แต่เรื่องวิเคราะห์นิสัยของคนนั้นชำนาญมาก พฤติกรรมของไอ้หมอนั่นที่อยู่เมืองยานจิง และตามที่ผมเข้าใจไอ้หมอนั่น ผมสามารถพูดได้เลย ไอ้หมอนั่นเป็นคนที่รักเพื่อนมาก และเป็นคนมีแค้นต้องชำระ”

“ครั้งนี้พวกเราทำร้ายเพื่อนของสาหัสขนาดนั้น ขอเพียงเขากลับมา ต้องมาหาพวกเราอย่างแน่นอน” หานทงวิเคราะห์อย่างตรงไปตรงมา

เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังของหานทง คุณฮู่ก็พยักหน้า “ในเมื่อนายมั่นใจขนาดนี้ งั้นก็ดี ฉันก็จะรออยู่ตรงนี้อีกสักพัก！”

เซินกงหมิงกับหานทงเดินออกมาจากคุณฮู่ เดินมาถึงกลางห้องโถง

เซินกงหมิงยกแก้วเหล้าขึ้น พูดกับผู้คนในงาน “มา วันนี้ไม่เมาไม่เลิก！”

“ดี！ขอบคุณคุณชายเซิน！”ผู้คนหัวเราะแล้วยกแก้วเหล้าขึ้น บรรยากาศในห้องโถงครื้นเครง

เมื่อเฉินโม่มาถึงโรงแรมก่วงหยวน เห็นภาพที่ครื้นเครงในงานพอดี

เฉินโม่ที่ยืนอยู่หน้าประตูโรงแรม ดูกะทันหันเล็กน้อย

หานทงที่กำลังดื่มเหล้าอยู่ก็แสดงสีหน้าที่ทั้งตกใจและดีใจ ได้ขว้างแก้วเหล้าลงพื้น แล้วตะโกนเสียงดัง “เฉินโม่ บนสวรรค์มีทางเดินนายไม่เดิน นรกไม่มีประตูนายก็ยังจะฝ่ามันเข้ามา！”

เกิดความเงียบขึ้นในห้องโถง ทุกคนหันมองไปทางประตู

ตรงนั้นชายหนุ่มที่สวมชุดสีดำสบายๆ ยืนอยู่ตรงประตูอย่างเงียบๆ เหมือนเทพยดาลงมายังโลกมฤตยู

เซินกงหมิงที่ยกแก้วเหล้าขึ้น กำลังจะเอาเข้าปาก ก็เห็นเฉินโม่ มือข้างที่ถือแก้วเหล้าอยู่ก็หยุดนิ่งกึ่งกลางอากาศ

“ไอ้หนุ่ม นายมาจริงๆด้วย！” เซินกงหมิงหรี่ตาลง แอบคิดในใจ แววตาที่มองเฉินโม่เต็มไปด้วยขี้เล่น

คุณฮู่ที่นั่งอยู่มุมห้อง ค่อยๆลืมตาขึ้น เห็นเฉินโม่ที่ยังเด็กขนาดนี้ แววตามีร่องรอยของการเหยียดหยาม

ในงานมีนักศึกษาของมหาวิทยาลัยตงจิงเป็นจำนวนมาก แม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่รู้จักเฉินโม่ แต่ต่างก็รู้ว่ามีนักศึกษาที่ชื่อเฉินโม่ทำให้มหาวิทยาลัยของพวกเขาเสียสิทธิ์ในโครงการแลกเปลี่ยน

เมื่อเห็นเฉินโม่ที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เย้ยหยันอย่างมุ่งร้าย